บทที่ 95

ซูหว่านรู้สึกอึดอัดมาก ไม่สบายใจมาก น้อยใจเต็มไปด้วยท้อง แต่ไม่รู้จะพูดออกมาอย่างไร

จี้ซือหานเห็นว่าเธอเงียบมาตลอด ความโกรธในสายตาของเขาค่อย ๆ กลายเป็นความผิดหวัง

ผู้หญิงคนนี้มีความสามารถจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าเขาจะวางตัวลงและมาหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เคยทําในช่วงเวลานี้ ไร้สาระและโง่จริง ๆ

เขาเหมือนตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน คลายซูหว่าน

ดวงตาที่แฝงไปด้วยความผิดหวังก็กลายเป็นความเย็นชาและห่างเหินทันที

"จากนี้ไป ผมจะไม่มาหาคุณอีก"

เขาทิ้งประโยคนี้ไว้ หันหลังแล้วก็จากไป

ซูหว่านตกตะลึงอยู่ที่เดิม เห็นเงาหลังนั้นจากไปอย่างรวดเร็ว ในใจก็ว่างเปล่า

สัญชาตญาณบอกเธอว่า เขาจะไม่กลับมาอีกเมื่อประตูบานนั้นเปิดออก

ก็ไม่รู้ว่าความกล้ามาจากไหน ทันใดนั้นเธอก็รีบวิ่งขึ้นไปและหยุดเขา

เธออธิบายที่พูดไม่ปะติดปะต่อกันว่า "ใช่ ขอโทษ ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโกหกคุณ ฉันกับซ่งซือเยว่ ไม่ใช่ แต่เป็นกู้จิ่งเซิน ระหว่างฉันกับเขา เรา..."

"ไม่เกี่ยวกับผม"

จี้ซือหานขัดจังหวะเธอด้วยเสียงเย็นชา "ผมมาหาคุณ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการถูกหลอก ตอนนี้ผมรู้เหตุผลแล้ว มันไม่สําคัญแล้ว"

คำพูดของเขาเหมือ