Share

บทที่ 130

ลี่ชิงเฉินรอคอยที่จะพบกับซูชิงอวี่อีกครั้งมาโดยตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน ดังนั้นเขาจึงโซเซและวิ่งไปหาซูชิงอวี่

ซูชิงอวี่เอื้อมมือไปหาเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ"เด็กดี หนูอยากออกไปกับป้าไหม?"

ลี่ชิงเฉินไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเอื้อมมือไปหาเขาแล้วเขาก็จับมือเธอทันที

เขาไม่ลังเลเลยที่จะวางมืออ้วนท้วนบนฝ่ามือของซูชิงอวี่แล้วปล่อยให้ ซูชิงอวี่นั้นอุ้มขึ้นมา และเขาก็จับคอของซูชิงอวี่เอาไว้

ขั้นแรก เขาลูบมันเหมือนลูกสุนัขและตะโกนอย่างเสน่หา "แม่"

ซูชิงอวี่มองเขาด้วยความรัก “เจ้าเด็กโง่ ป้าไม่ใช่แม่ของหนูนะ คุณต้องเรียกฉันว่าป้าสิ”

ในเวลานี้ ทุกคนมารวมตัวกันที่ด้านหน้าเรือสำราญเพื่อชมดอกไม้ไฟบนผืนน้ำ และเธอก็อุ้มลูกของเธอไปโดยไม่มีใครมากีดขวาง

ซูชิงอวี่พาเด็กกลับไปที่ห้องของเธอ มีเค้กเล็ก ๆ อยู่ในห้อง เธอสวมหมวกวันเกิดให้เด็กพร้อมจุดเทียน และร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้เขาอย่างอ่อนโยน

ลี่ชิงเฉินไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่เขาก็หัวเราะเช่นกันเมื่อเธอหัวเราะ

ซูชิงอวี่หยิบล็อคเก๊ตหยกอันเล็กออกมาจากกล่องเล็กๆ มันมีรูปร่างที่มีเอกลักษณ์และดูน่ารัก คุณภาพหยกนั้นใส
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status