บทที่ 134

แล้วจู้ชิงก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง เมื่อเธอได้ยินว่าซูชิงอวี่ก็กระโดดขึ้นเรือไปด้วย ไป๋หยวนหยวน ก็เกิดปฏิกิริยาแรกเลยคือการกล่าวหา

“ฉันว่าแล้ว คนที่ชื่อซูมันไม่เคยจะหวังดีหรอก เธอคงหาคนมาลักพาตัวลูกของเรา! ถิงเชิน คุณต้องช่วยชิงเฉินนะคะ!”

เพราะลี่ถิงเชินนั้นไม่ตบตีผู้หญิง ต่อตนนี้เขากลับอยากจะฉีกปากของไป๋หยวนหยวนให้เป็นชิ้นๆ เสีย

ไม่มีคนฉลาดคนไหนที่จะพูดเรื่องอุกอาจแบบนี้ออกมาได้

เขาระงับความโกรธและพูดว่า "ลากเธอออกไป"

เฉินหลิ่งเริ่มสืบสวนแล้ว เมื่อลี่ถิงเชินเห็นซูชิงอวี่ไล่ล่าพวกอันธพาลอย่างสิ้นหวัง จิตใต้สามัญสำนึกของเขาก็ซาบซึ้งใจได้อีกครั้ง

เขารู้ดีกว่าใครๆว่า ถ้าซูชิงอวี่อยากฆ่าลี่ชิงเฉินจริงๆ เธอคงจะทำไปนานแล้ว

เธอชอบเด็กคนนี้มาก มากจนเธอไล่ตามพวกเขาไปแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าเขาพวกมีปืนก็ตาม

เฉินหลิ่งดูเป็นกังวล เขาลดเสียงลงแล้วพูดว่า "ประธานลี่ เป็นไปได้ไหมที่ตัวตนของคุณถูกเปิดเผย นั่นเป็นสาเหตุที่อีกฝ่ายพานายน้อยออกไปเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งของของเขากลับคืน"

ลี่ถิงเชินเม้มริมฝีปากบางของเขา และรัศมีความเย็นจากร่างกายของเขาก็ท่วมท้น

“ไม่มีทาง” ลี่ถิงเชินปฏิเสธออกไปโดยตรง