บทที่ 128

ไป๋หยวนหยวนกำลังอาละวาดและปาข้าวของอยู่ภายในห้องอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งแตกต่างจากซูชิงอวี่ ที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ้อมแขนของลี่ถิงเชิน อย่างแน่นหนา

เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ซูชิงอวี่ก็โผล่หัวของเธอออกจากอ้อมแขนของเขา

บนดาดฟ้าที่มีเกล็ดหิมะปลิวว่อนไปมารอบๆอีกทั้งยังได้ยินเสียงที่เย็นชาของลี่ถิงเชินที่บอกว่า "คุณพอใจมากใช่ไหมที่ทำแบบนี้น่ะ"

ลี่ถิงเชินไม่ได้โง่ ด้วยนิสัยของซูชิงอวี่แล้วนั้น เธอจะยอมมีความสัมพันธ์กับเขาในที่แบบนี้ได้อย่างไรกัน?

เขาสัมผัสได้ก่อนที่มันจะเริ่มเสียอีกและเขาจะปฏิเสธเธอก็ได้

แต่วันนี้เขากลับไม่อยากทำแบบนั้น

เพียงแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าไป่หยวนหยวนจะโง่ขนาดนี้ โง่ขนาดที่ขุดหลุมไว้เพื่อให้เขากระโดดลงไปแบบนี้

ซูชิงอวี่กระพริบตาพริ้มแล้วถามเขาว่า “แล้วเพราะอะไรฉันถึงมีความสุขไม่ได้ล่ะ? เป็นเพราะไป๋หยวนหยวน ที่วางแผนเพื่อทำลายฉันงั้นเหรอ แล้วคุณล่ะ รู้สึกเป็นทุกข์บ้างหรือเปล่า?”

ดวงตาของลี่ถิงเชินแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความไม่พอใจ และเขาเรียกชื่อของเธอด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง"ซูชิงอวี่” ก็เพื่อที่จะสอนบทเรียนให้แก่เธอ คุณไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะมาเสี่ยงโชคกับชื่อเสียงขอ