บทที่ 2

ค่ำคืนที่มืดมิด เธอกลับเข้าห้อง และอาบน้ำอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย

น้ำร้อนที่ร้อนจัดช่วยขจัดความหนาวเย็นของเธอ เธอขยี้ตาแดงก่ำเดินเข้าไปในห้อง ผลักประตูออก ห้องเด็กที่ตกแต่งอย่างอบอุ่นปรากฏตรงหน้าเธอ

เธอเขย่ากระดิ่งเบาๆ เสียงเพลงสดใสจากกล่องดนตรีดังขึ้นภายในห้อง ไฟสีเหลืองสลัวทั่วห้อง ทั้งๆ ที่เป็นภาพที่อบอุ่นถึงที่สุด ซูชิงอวี่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

บางทีนี่คงเป็นกรรมตามสนองของเธอ เธอปกป้องลูกของตัวเองได้ไม่ดี ดังนั้นสวรรค์จึงพรากชีวิตของเธอไป

ซูชิงอวี่ปีนขึ้นไปบนเตียงทารกขนาดหนึ่งร้อยยี่สิบเซนติเมตร นอนขดตัวคุดคู้อยู่อย่างนั้น น้ำตาของดวงตาข้างซ้ายไหลมายังข้างขวา จากนั้นก็ไหลลงที่แก้ม ทำให้ผ้าห่มทารกที่อยู่ใต้ตัวเปียกชื้นไปหมดแล้วในตอนนี้

เธอกอดตุ๊กตาตัวหนึ่งไว้แน่นแล้วพูดพึมพำ “ขอโทษนะลูก เป็นความผิดของแม่ทั้งหมด แม่ปกป้องลูกได้ไม่ดี ไม่ต้องกลัวนะ อีกไม่นานแม่จะไปอยู่เป็นเพื่อนลูกแล้ว”

หลังจากลูกเสียจิตใจของเธอแย่มาโดยตลอด เหมือนดอกไม้อันบอบบางที่เหี่ยวเฉาไปทุกวัน

เธอมองดูค่ำคืนที่มืดมิดแล้วคิดในใจว่าเพียงแค่ทิ้งเงินก้อนนี้ไว้ให้พ่อ เธอก็ไปหาลูกของตัวเองได้แล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้น ฟ้ายังไม่สางซูชิงอวี่ก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก้มหน้ามองดูใบหน้ายิ้มแย้มของตัวเองบนทะเบียนสมรส

พริบตาเดียวเป็นเวลาสามปีแล้ว

เธอตั้งใจทำอาหารเช้าที่บำรุงกระเพาะ ถึงแม้มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน เธอยังอยากมีชีวิตอยู่ให้นานที่สุดเพื่อดูแลพ่อ

ซูชิงอวี่กำลังจะออกจากบ้านก็ได้รับสายจากโรงพยาบาล “คุณหนูซู จู่ๆ คุณซูหัวใจวายกะทันหัน ถูกส่งไปรักษาฉุกเฉินแล้วค่ะ”

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

ซูชิงอวี่มาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว การผ่าตัดยังไม่เสร็จสิ้น ซูชิงอวี่รออยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด สองมือประกบกัน เธอเสียทุกอย่างไปแล้ว ความหวังเพียงหนึ่งเดียวก็คือพ่อจะต้องมีชีวิตที่ดีต่อไป

พยาบาลที่อยู่ข้างๆ ยื่นเอกสารกองหนึ่งมา “คุณหนูซู นี่คือค่าใช้จ่ายที่พวกเรารักษาฉุกเฉินและค่าผ่าตัดที่พ่อของคุณเกิดเหตุขึ้นฉับพลัน”

ซูชิงอวี่มองดูรายละเอียด สูงถึงหลักแสนเลยทีเดียว

ค่ารักษาพยาบาลประจำวันของพ่ออยู่ที่สองแสนห้าหมื่นบาทต่อเดือน เธอทำงานสามงานถึงจะเทียบเท่าได้ เพิ่งจ่ายค่าแอดมิทของเดือนนี้ ในบัตรเหลือแค่สองหมื่นห้าพันบาท พอจ่ายค่าผ่าตัดที่ไหนกัน?

ซูชิงอวี่ทำได้แค่โทรหาลี่ถิงเชิน น้ำเสียงของอีกฝ่ายแฝงไปด้วยความเย็นชา “อยู่ไหน? ผมรอคุณครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”

“ทางนี้เกิดเรื่องด่วน ฉันเลยไปไม่ได้ค่ะ”

“ซูชิงอวี่ สนุกไหม?” ลี่ถิงเชินหัวเราะเย็นชา “ผมว่าทำไมจู่ๆ คุณถึงเปลี่ยนความคิด สร้างเรื่องโกหกโง่เง่าแบบนี้ คุณเห็นผมเป็นคนโง่งั้นเหรอ?”

ผู้ชายคนนี้คิดว่าเธอกำลังโกหก ซูชิงอวี่พูดอธิบาย “ฉันไม่ได้โกหกคุณ ที่ผ่านมาฉันไม่เต็มใจยอมรับ คิดว่าคุณมีความลำบากใจถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ แต่ตอนนี้ฉันเห็นชัดเจนแล้ว การแต่งงานแบบนี้ไม่ควรมีอยู่ตั้งนานแล้ว ฉันเต็มใจหย่ากับคุณ ฉันไม่ได้ไปเพราะพ่อของฉันหัวใจวายต้องผ่าตัด…”

“เขาตายแล้วเหรอ?” ลี่ถิงเชินถาม ซูชิงอวี่รู้สึกประหลาดใจ มีใครบ้างที่จะพูดแบบนี้?

“เปล่า กำลังช่วยชีวิตอยู่ ลี่ถิงเชิน ค่าผ่าตัดเป็นแสน คุณเอาเงินห้าสิบล้านนั่นให้ฉันก่อนได้ไหม? ฉันรับรอง ฉันหย่ากับคุณแน่นอน!”

ชายหนุ่มหลุดหัวเราะตอบกลับเธอ “ซูชิงอวี่ ทางที่ดีคุณต้องเข้าใจจุดนี้หน่อยนะ ผมอยากให้พ่อคุณตายยิ่งกว่าใคร เงินน่ะผมให้คุณได้ แต่หลังจากที่ได้ทะเบียนหย่าแล้วเท่านั้น”

อีกฝ่ายของโทรศัพท์มีเสียงตัดสายดังขึ้น ซูชิงอวี่แทบไม่อยากเชื่อ เธอจำได้ว่าตอนที่ตัวเองกับลี่ถิงเชินคบกันเขายังเคารพต่อพ่อมากๆ แต่เมื่อครู่ความเกลียดชังที่ส่งมาจากอีกฝ่ายของโทรศัพท์ไม่มีความล้อเล่นแม้แต่น้อย

เขาอยากให้พ่อตาย? ทำไมกัน?

เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงเรื่องที่ตระกูลซูล้มละลายเมื่อสองปีก่อน ทุกอย่างเหมือนมีต้นสายปลายเหตุ

จะบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร?

ไม่แน่ที่ตระกูลซูล้มละลายก็เป็นเพราะเขาทำ แต่ตระกูลซูทำผิดต่อเขาตรงไหนกันแน่?

ซูชิงอวี่ไม่มีเวลาคิดมากมายขนาดนั้น เรื่องสำคัญในตอนนี้ก็คือเธอต้องรวบรวมเงินค่ารักษาหลายแสนนี่

ประตูห้องผ่าตัดเปิดออก ซูชิงอวี่เดินเข้าไป “คุณหมอจาง พ่อของฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

“คุณหนูซูวางใจได้ คุณซูโชคดีรอดมาได้ เพียงแต่สภาพจิตของเขาอ่อนแอมาก อย่าทำให้เขาได้รับการกระเทือนจิตใจใดๆ อีกนะครับ”

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” ซูชิงอวี่โล่งอก “ขอบคุณหมอจางมากค่ะ”

ซูฉี่ผิงยังคงสลบอยู่ ซูชิงอวี่สอบถามพยาบาลพิเศษว่า “พ่อของฉันท่าทางกระปรี้กระเปร่าดี ทำไมจู่ๆ ถึงหัวใจวายได้ล่ะคะ?”

พยาบาลพิเศษตอบกลับ “ช่วงนี้คุณซูอารมณ์ดีมาก ยังบอกว่าท่านอยากกินเกี๊ยวกุ้งอะไรด้วย ฉันคิดว่าไปกลับซานไห่จายแค่สิบกว่านาที จึงออกไปซื้อโจ๊กให้คุณซู รอฉันกลับมาท่านก็ถูกส่งไปยังห้องฉุกเฉิน คุณหนูซู ฉันผิดเองค่ะ!”

“ก่อนที่คุณจะออกไปพ่อของฉันได้พบกับใครบ้างไหม?”

“ไม่มีค่ะ ก่อนฉันออกไปคุณซูไม่มีอะไรผิดปกติ ท่านยังบอกว่าคุณชอบทานเค้กขนมหัวไชเท้าของซานไห่จาย ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ เกิดเรื่องกะทันหันแบบนี้ขึ้น…”

ซูชิงอวี่รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา เธอสั่งพยาบาลพิเศษให้ดูแลซูฉี่ผิงให้ดี จากนั้นรีบเดินไปทางเคาน์เตอร์พยาบาลเพื่อถามบันทึกการเข้าเยี่ยม

“คุณหนูซู วันนี้ตอนเช้าไม่มีคนมาเยี่ยมคุณซูนะคะ” พยาบาลให้คำตอบกับเธอ”

“ขอบคุณค่ะ”

“เออคือว่า คุณหนูซู ค่าใช้จ่ายของคุณซูชำระครบแล้วหรือยังคะ?”

ซูชิงอวี่ระงับความขายหน้าไว้แล้วพูดขึ้น “ฉันจะไปจ่ายเดี๋ยวนี้ ขอโทษด้วยนะคะ”

เธอออกจากเคาน์เตอร์พยาบาลแล้วเรียกรถไปอำเภอ ยังจะมีเงาของลี่ถิงเชินที่ไหนกัน?

ซูชิงอวี่โทรหาเบอร์ของลี่ถิงเชินอย่างร้อนใจ “ฉันถึงอำเภอแล้ว คุณอยู่ที่ไหน?”

“บริษัท”

“ลี่ถิงเชิน คุณมาทำเอกสารการหย่าตอนนี้ได้ไหม?”

ลี่ถิงเชินยิ้มเยาะ “คุณคิดว่าสัญญาเกินห้าร้อยล้านที่ผมกำลังจะเจรจาเทียบกับคุณใครสำคัญกว่ากันล่ะ?”

“ฉันรอคุณเจรจาสัญญาเสร็จ ลี่ถิงเชิน ถือว่าฉันขอร้องคุณล่ะ พ่อของฉันรีบใช้เงินนะคะ”

“ถ้าเขาตาย ค่างานศพผมออกให้”

พูดจบเขาตัดสาย โทรไปอีกครั้งก็ปิดเครื่อง

เม็ดฝนหนาแน่นเหมือนกับตาข่ายขนาดใหญ่ที่ซูชิงอวี่ติดอยู่ข้างในจนหายใจไม่ออก

เธอนั่งยองลงที่ใต้ป้ายรถเมล์ มองดูผู้คนบนท้องถนนที่ผ่านไปมา ซูชิงอวี่เสียใจภายหลัง

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอตั้งครรภ์ดรอปเรียน ตอนนี้เธอได้รับใบจบการศึกษาแล้ว ด้วยความสามารถของเธอกับวุฒิการศึกษาต้องมีอนาคตที่ดีมาก

ใครจะคาดคิดว่าตระกูลซูล้มละลาย ลี่ถิงเชินที่เห็นเธอมีคุณค่าก็เปลี่ยนไปกะทันหัน ชั่วพริบตาเธอสูญเสียทุกอย่าง

หนึ่งปีก่อนลี่ถิงเชินให้คนเอาเครื่องประดับและกระเป๋าแบรนด์เนมทั้งหมดของเธอไป สิ่งของมีค่าบนตัวเธอเพียงหนึ่งเดียวก็คือแหวนแต่งงานของทั้งคู่ เธอถอดแหวนออกแล้วเดินเข้าไปในร้านเครื่องประดับหรู

พนักงานขายมองซูชิงอวี่ที่สวมเสื้อผ้าแผงข้างทางและเนื้อตัวเปียกปอนจากนั้นพูดขึ้น “คุณคะ ไม่ทราบว่าคุณนำใบเสร็จกับหลักฐานการซื้อมาด้วยไหมคะ?”

“เอามาด้วย” ซูชิงอวี่แสร้งทำเป็นไม่เห็นสายตาพิจารณาของพนักงานขาย ก้มหน้าแล้วยื่นใบเสร็จให้อย่างระมัดระวัง

“ได้ค่ะคุณ พวกเราจะส่งแหวนไปตรวจสอบ พรุ่งนี้ส่งข่าวให้คุณได้ไหมคะ?”

ซูชิงอวี่เลียปากที่แห้งผากพูดอย่างร้อนใจ “ฉันรีบใช้เงิน ช่วยเร่งจัดการได้ไหมคะ?”

“ก็ได้ค่ะฉันจะพยายามนะคะ คุณรอสักครู่…”

ไม่รอให้พนักงานขายเอาไป มือขาวผ่องข้างหนึ่งกดฝากล่องไว้ “แหวนนี้สวยมาก ฉันรับเอาไว้”

ซูชิงอวี่เงยหน้ามองไปยังใบหน้าไป๋หยวนหยวนที่ทำให้เธอสะอิดสะเอียน!