แต่เหมือนว่าการประกาศเป็นแฟนกันของเซนเตอร์กับน้ำอิงยังไม่จบ เพราะรู้กันแค่กลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้นหลังจากวันนั้น เชอร์นี่อดีตคู่ขาของเซนเตอร์ยังมาวนเวียนกับเขาไม่ยอมจบ“พี่เซนเตอร์”“มีอะไรเชอร์รี่”“ทำไมคราวก่อนถึงทิ้งเชอร์รี่ไว้ แล้วหนีกลับไปแบบล่ะคะ รู้ไหมว่าเพื่อนของเชอร์รี่พากันถามหาพี่เซนเตอร์กันใหญ่ มันเสียหน้ามากเลยนะ”เชอร์รี่ที่เก็บความเคืองใจนี้มาหลายวัน เอ่ยถามเสียงแข็ง คราวก่อนพวกเพื่อนของเธอต่างพากันบอกว่าเธอโกหกเรื่องที่เคยมีความสัมพันธ์กับเซนเตอร์ ทำให้เธอรู้สึกอับอายมากที่โดนเทกลางงานวันเกิดเมื่อคราวก่อน“แล้วจะให้พี่ทำยังไงเชอร์รี่ เราเชิญพี่ไปร่วมงานพี่ก็ไปให้แล้วไง พอไปเสร็จพี่ก็กลับมันแปลกตรงไหนอะ”“พี่เซนเตอร์!!”“พอเถอะเรื่องมันจบไปแล้วจะขุดขึ้นมาพูดอีกทำไม อ่อ...แล้วตั้งแต่นี้ พี่ขอประกาศไว้ตรงนี้เลยว่าต่อไปพี่จะไม่สะดวกใจไปไหนมาไหนด้วยอีกต่อไป แต่ถ้าเรายังอยากให้พี่ไปด้วยจริง ๆ พี่จะพาน้ำอิงที่เป็นแฟนของพี่ไปด้วยกัน”เสียงของเซนเตอร์พูดดังขึ้นจนทำให้นักศึกษาที่อยู่แถวนั้นต่างได้ยินกันอย่างชัดเจน ทำเอาน้ำอิงถึงกับหน้าแดงเพราะความอาย“อุ้ย ได้ยินชัดไหมจ๊ะ ผู้ชาย
“ด่ากูทำไม...เดี๋ยวนะ มึงหมายถึงกูเหรอ นี่มึงรักกูเหมือนที่กูรักมึงใช่ไหมน้ำอิง!!”“เออ...กูรักมึงเซนเตอร์”“น้ำอิง!! เป็นแฟนกับกูนะ กูไม่อยากรอหรืออยากให้ใครมายุ่งกับมึงอีก”เซนเตอร์ไม่รอช้าที่จะขอเธอเป็นแฟน ในเมื่อเขากับเธอใจตรงกันแล้วก็คงไม่ใช่เรื่องยาก“งั้นกูมีเรื่องจะถามมึงก่อนได้ไหม”“ได้ถามมาเลย”“ต่อไปนี้ถ้ามีเรื่องอะไรมึงเลือกจะเชื่อกูก่อนได้หรือเปล่า”“ได้! กูจะเชื่อ”“มึงเลิกยุ่งกับคนอื่นได้ไหม”“ได้! มึงก็รู้ถึงกูจะสำส่อนแต่ถ้าคบใครก็ทุ่มเทให้ได้แค่คนเดียว”“อือ...อีกอย่าง มึงเลิกชอบยัยขวัญจริง ๆ ใช่ไหม ไม่ได้เห็นกูเป็นตัวแทนของยัยขวัญใช่หรือเปล่า”“กูไม่ได้รักขวัญ กูรักมึง ส่วนเรื่องที่เห็นมึงเป็นตัวแทน ไม่มีทางหรอกขวัญมันสวยกว่ามึงเยอะ”เพียะ!!“เซนเตอร์!!”“โอ๊ยยยเจ็บนะน้ำอิง! แล้วตกลงมึงยอมคบกับกูไหมเนี่ย ถึงมึงไม่สวยเท่าขวัญ แต่มึงน่ารักสำหรับกู และดีที่สุดในโลกด้วย แต่ถ้ามึงไม่รับรักกูนะ กูจะแช่งให้มึง...”“อือ...ไอ้บ้าไม่ต้องมาแช่งเลย กูยอมคบกับมึงก็ได้““...ฮ่า ๆ ต้องแบบนี้สิถึงเป็นน้ำอิงของกู”“...”“...กูรักมึงนะอิง”เซนเตอร์จับคางเล็กของน้ำอิงก่อนจะให้เธอแหงนหน
“จะร้องทำไมมันก็เรื่องของกูปล่อย! กูสระผมให้มึงเสร็จแล้วจะออกไป”“แต่มึงยังไม่ฟังคำตอบของกูจบเลยนะที่บอกว่าจะเลือกรับผิดชอบใคร”“มึงก็ตอบแล้วไงว่าเลือกลูก”ราวกับตอกย้ำความเจ็บปวดของตัวเองน้ำตาของเธอไหลลงอาบแก้มอีกครั้ง“แต่กูยังพูดไม่จบสักหน่อย...ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ๆ กูอะเลือกลูก แต่เป็นลูกที่ต้องมีมึงเป็นแม่”ราวกับคลื่นลมที่ถาโถมพัดเอาความรู้สึกเศร้าของเธอให้หายไปเหลือเพียงความรู้สึกดี“หา มึงเลือกกูด้วยเหรอ”“ใช่...และต้องเป็นมึงคนเดียวด้วยน้ำอิง”“มึงพูดเหมือนตัวเองชอบกูทั้งที่...”“ที่?”“มึงชอบเพลงขวัญไม่ใช่เหรอ”เซนเตอร์ชะงักเล็กน้อยไม่คิดว่าน้ำอิงจะรู้เรื่องความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อเพลงขวัญแต่ก่อน“เราออกไปคุยข้างนอกกันเถอะ”น้ำอิงเดินตามเซนเตอร์มานั่งตรงเตียงนอนอย่างว่าง่าย ก่อนที่เขาจะเดินหายไปในห้องแต่งตัวไม่นานก็ออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่“รอนานหรือเปล่า”“ไม่”“งั้นกูถามเลยแล้วกันนะ มึงรู้ได้ยังไงว่ากูชอบขวัญ” เซนเตอร์ที่สงสัยในข้อนี้ก็ถามอย่างตรงประเด็น“กูเห็นกล่องที่มึงเก็บไว้ในห้อง มันมีแต่รูปเพลงขวัญกับมึง”เซนเตอร์นึกถึงกล่องที่น้ำอิงกำลังนึกถึง ก่อนจะจำได้ว่
หลังจากเซนเตอร์พาน้ำอิงเข้ามาในห้องเธอก็รีบเดินแยกไปเตรียมน้ำอาบให้เขาทันที“เซนเตอร์กูเตรียมน้ำให้แล้วมึง...” น้ำอิงที่ตั้งใจเดินออกมาเรียกอีกฝ่ายเห็นเขายังใส่เสื้อผ้าชุดเดิมอยู่เลยขมวดคิ้วเข้าหากัน“ทำไมมึงยังไม่ถอดเสื้อผ้าออก””ก็กูเจ็บแขน มันถอดไม่ถนัด ให้ทำไง”“เฮ้อมึงนี่นะโคตรสำออย...มางั้นกูช่วย” เธอเดินไปหยุดยืนตรงหน้าเขาก่อนจะค่อย ๆ ถอดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาทีละเม็ดจะถอดออกหมดเหลือเพียงส่วนล่าง“ข้างล่างมึงถอดเอาแล้วกันนะ”“มึงช่วยกูหน่อยไม่ได้เหรอ กูก็บอกอยู่ว่ามันไม่ค่อยถนัดอะ”“แต่...”“มึงอายอะไร กูคนแก้ผ้าต่อหน้ามึงยังไม่อาย แล้วถามหน่อยของของกูมึงเห็นหมดแล้วมั้ย”“เฮ้อ~ ก็ได้”อ่อนอกอ่อนใจกับคารมของหมอนี่ซะจริง ๆในที่สุดการถอดกางเกงมันก็ผ่านไปอย่างทุลักทุเลเธอพยายามปัดป่ายน้องชายอีกฝ่ายที่อยู่ใต้กางเกงที่ตั้งโด่ออกมาหลายครั้ง เพราะมันเอาแต่ชี้หน้าไปมาน่ากัดให้ขาดนักพอเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นเซนเตอร์ที่กำลังหัวเราะที่ได้แกล้งเธออยู่สนุกมากมั้ง“กูสระผมให้มึงเฉย ๆ นะ ที่เหลืออาบเอง”“คร้าบ”ทำมาเป็นว่าง่าย แถมยังดูไม่อายเลยที่แก้ผ้าต่อหน้าเธอแบบนี้ ถึงจะเคยเห็นกันหมดทุกส่วนแ
น้ำอิงกับเซนเตอร์นั่งกินข้าวกันไปสักพัก เธอกับเขาเลือกจะพูดเรื่องอื่นที่จะไม่ทำให้ทะเลาะกัน“กินข้าว กินยาเสร็จมึงจะทำอะไรต่อ...พอดีกูจะออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมสัก 2-3 ชั่วโมงเดี๋ยวกลับมา”น้ำอิงเพิ่งจะนึกออกว่าก่อนหน้านี้ตัวเองนัดกับแพรวไว้ ก่อนหน้านี้ที่หายไปเธอก็ได้แพรวช่วยดูแลเลยไม่อยากปฏิเสธนัดของเพื่อน“ไปไหน?”“ไปหาเพื่อนนะ”เพื่อนที่น้ำอิงบอกทำให้เซนเตอร์นึกถึงใบหน้าของเหนือ ก็ไม่คิดหรอกนะว่าเธอจะโกหกตัวเองแต่ก็ไม่อยากให้เธอไปอยู่ดี“อ่อ...งั้นมึงไปเถอะกูตั้งใจว่าจะอาบน้ำ แต่กูอาบคนเดียวได้ถึงแผลอาจจะถูกน้ำแล้วเปื่อย ต้องไปหาหมอใหม่ ไม่ก็เข้าแอดมิทหรืออย่างร้ายก็ตัดแขนทิ้ง กูก็ไม่เป็นไรจริง ๆ”นอกจากจะพูดให้ฟังดูน่าสงสารแล้วเซนเตอร์ยังตีหน้าเศร้า ทำเอาน้ำอิงถึงกับหนักใจก็รู้อยู่หรอกนะว่าเขาพูดให้ดูเว่อร์ไว้ก่อน แต่จำเป็นมั้ยต้องเว่อร์ขนาดนี้“มึงไปเถอะไม่ต้องคิดมากนะ แค่นี้กูก็ขอบคุณมึงจะแย่แล้ว...กูรู้ดีว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีต่อมึงไว้มาก ที่มึงทำให้ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงหมด”“พอ ๆ มึงเลิกดึงดราม่าเถอะ กูอยู่อาบน้ำให้มึงก่อนก็ได้““จริงนะ!” เซนเตอร์พอได้ยินแบบนั้นก็ดีใจจนออกอากา
แกร๊ก~หลังจากลิฟต์ถึงชั้นของตัวเองเซนเตอร์ก็เดินไปห้องอย่างเร็วเพื่อดูว่าคนที่ตัวเองรอมาตลอดกลับมาอยู่ที่นี่แล้วจริง ๆ“น้ำอิงกูมาแล้ว” แต่พอตะโกนเรียกหากับไม่มีเสียงของใครตอบรับกลับแต่อย่างใดเซนเตอร์หน้าถอดสีก่อนจะถอนหายใจออกมาหรือเธอจะออกไปก่อนหน้าที่เขามาถึงโกหกกันสินะ แต่ว่าเขาก็สมควรโดนแล้วแหละสุดท้ายน้ำอิง...ก็คงยังจะเกลียดเขามากอยู่ดีสินะถึงตอนนี้เขายิ่งแน่ใจความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อน้ำอิงรู้ตัวแล้วว่ารักเธอมากแค่ไหน ถึงจะไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน แต่ความรู้สึกนี้มันคือความจริงใช่ เขาขาดเธอไม่ได้“อ้าว เซนเตอร์! มึงมานานแล้วเหรอเมื่อกี้กูไปอาบน้ำมา ขอโทษทีนะไม่ได้ยิน”น้ำอิงเดินออกมาจากห้องน้ำ ทำเอาเซนเตอร์รีบหันกลับไปมอง ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองคงหูแว่ว แต่พอเห็นว่าเป็นเธอจริง ๆ หัวใจมันก็เต้นแรงจนบอกไม่ถูกความรู้สึกที่ได้รักใครสักคนมันดีแบบนี้เองสินะ“เจ็บตรงไหนอะเตอร์ ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นอะ” น้ำอิงเดินลงมาพอเห็นสีหน้าของเซนเตอร์ก็รีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อก่อนเธอช่วยทำความสะอาดห้องให้อีกฝ่ายจนสะอาด พอเธอไม่อยู่ห้องนี้เกือบเดือนสุดท้ายห้องก็กลับกลายเป็นกองขยะอีกค