LOGINShare
ตอนที่ 20.
Last Updated:
2025-05-12 21:41:46
Latest chapter
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20. “คุณแพรมีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ” เมธาพัฒน์รีบเบนสายตามาจากใบหน้าสวยหวานของพวงชมพู ก่อนจะหันไปพูดกับแพรวาโดยหวังลึกๆ ว่าสถานการณ์น่าอึดอัดใจนี้จะคลายลง “คือแพรเป็นห่วงอาต้นน่ะค่ะ เมื่อวานเห็นรีบร้อนออกไป กลัวว่าจะเกิดเหตุร้าย เลยรีบมาดูให้สบายใจน่ะค่ะ” คำพูดของแพรวาทำให้อารมณ์ของเมธาพัฒน์คุกรุ่นขึ้นมา เมื่อความผิดของพวงชมพูแล่นกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง “ไม่มีอะไรหรอกครับคุณแพร พอดีผมต้องรีบไปรับชมพูเท่านั้นเอง” เมธาพัฒน์กัดฟันพูดออกมาพร้อมทั้งปรายตามองเด็กสาวที่นั่งข้างๆ พวงชมพูหน้าซีดเผือด รู้สึกน้อยใจนักที่อาหนุ่มเอ่ยเรื่องน่าอายของหล่อนให้แพรวาฟัง “ชมพูขอตัวก่อนนะคะ” พวงชมพูกำลังจะลุกขึ้น แต่แพรวาขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงแดกดันซะก่อน “อย่าทำเป็นร้อนตัวไปหน่อยเลยน่าชมพู อาต้นยังไม่ทันบอกเลยว่าเธอหนีเที่ยว แต่จะว่าไป เรื่องหนีเที่ยวนี่เธอชำนาญจะตาย เพราะทำบ่อยเหลือเกินเวลาอยู่ที่โรงเรียน” แพรวายิ้มเยาะ รู้ทันทั้งๆ ที่เมธาพัฒน์ยังไม่ได้เอ่ยปากบอกเลยแม้แต่นิดเดียว “เรื่องที่ผ่านมาช่างมันเถอะครับ ผมสนใจแค่ปัจจุบันเท่านั้น” เจ้าของบ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19. “มีความสุข...” แพรวาหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน “มีความสุขกับคนที่ใช้เงินซื้อตัวแพรนี่นะคะ แพรคงสุขลงหรอก และคุณพ่อก็ไม่ต้องมาโกหกเพื่อปลอบใจแพรหรอกนะคะ เพราะไม่มีผู้ชายหล่อๆ รวยๆ คนไหนใช้เงินซื้อผู้หญิงราวกับเป็นผักเป็นปลาอย่างนี้หรอกค่ะ นอกจากไอ้แก่ตัณหากลับภคินนั่น” แพรวาพูดออกมาด้วยอารมณ์โทสะ ใบหน้าหล่อนแดงด้วยความโกรธแค้น ชิงชัง “เขาไม่ได้ซื้อตัวลูกแพรสักหน่อย เขาช่วยซื้อไร่ของเราไว้ต่างหาก” อัมรินทร์กางปีกปกป้องว่าที่ลูกเขยเต็มที่ “แต่เขาจะเอาแพรไปเป็นนางบำเรอนะคะ พ่อยอมได้ยังไง แต่ถึงพ่อยอม แพรไม่มีทางยอมแน่นอน แพรเกลียดพวกผู้ชายแก่ตัณหากลับที่สุด” แพรวาพูดออกมาอย่างดุเดือด ก่อนจะลุกขึ้นยืน “เขาจริงใจกับเรานะลูกแพร...” อัมรินทร์ครางออกมาอย่างเหนื่อยใจกับนิสัยดื้อรั้นของบุตรสาว “งั้นคุณพ่อก็แต่งกับเขาไปเองก็แล้วกันนะคะ ส่วนแพรจะหาคนที่แพรคิดว่าเหมาะสมมาช่วยกู้สถานการณ์ของไร่เราเองค่ะ และแพรก็เจอผู้ชายคนนั้นแล้วด้วย เขานิสัยดี และที่สำคัญหล่อมากๆ ด้วย” เด็กสาวพูดจบก็หันเดินผละออกไป อัมรินทร์มองตามร่างอรชรของบุตรสาวที่
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18.ร้อยดาวเดินออกมาจากภายในผับอย่างเลื่อนลอย เด็กสาวก้มลงมองโทรศัพท์มือถือในมือพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเศร้าหมอง เมื่อนึกไปถึงคำพูดขอโทษขอโพยของพวงชมพูที่กรอกมาตามสายโทรศัพท์เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา “ดาว ชมพูขอโทษนะ พอดีอาต้นมาลากชมพูกับบ้าน อธิบายก็ไม่ยอมฟัง ดาวกลับบ้านดีๆ นะ” เด็กสาวก้มหน้าก้มตาเดินไปยังถนนใหญ่หน้าผับ แต่ร่างของหล่อนก็ต้องมีอันกระเด็นไปกองกับพื้นจนหัวเข่าถลอก ร้อยดาวเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายในชุดสูทสีดำ ใบหน้าเหี้ยมเกรียมคนที่ผลักหล่อนอย่างงุนงง “อะไรกันคะ” เด็กสาวถามออกไปขณะพยุงตัวลุกขึ้น แต่ก็ได้ยินเสียงตวาดอย่างไม่ใยดีตอบกลับมา “หลีกไปให้พ้นทาง!” ร้อยดาวเห็นชายหน้าเหี้ยมคนนั้นกับพรรคพวกอีก 3 คนกันผู้คนออกจากทางเดินจนหมด พวกเขาทำราวกับว่ากำลังจะมีเจ้าชายเสด็จอย่างนั้นแหละ ร้อยดาวจ้องมองการกระทำของพวกนั้นอย่างแปลกใจ แต่ไม่ช้าความสงสัยของหล่อนก็เริ่มกระจ่าง เมื่อร่างของบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาสุดบรรยายเดินออกมา เรือนร่างแข็งแรงบึกบึนซ่อนอยู่ในชุดสูทสีดำสนิท แม้เขาจะเดินอยู่ท่ามกลางผู้ชายหลายคน แต่เขาดูโดดเด
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17.“หยุดพูดได้แล้ว ยังไงวันนี้อาจะทำโทษเธอ” คำพูดของเมธาพัฒน์ทำให้พวงชมพูต้องหัวเราะเยาะออกมา หล่อนเชิดหน้าขึ้นมองเขาอย่างอวดดี“อาต้นจะลงโทษชมพูยังไงดีคะ... จะตี... หรือว่าจะจูบล่ะ” สาวน้อยพูดยานคางออกมา มือบางของหล่อนยกขึ้นวางบนแผ่นอกกว้างกำยำของเขาอย่างจงใจยั่วยวน เมธาพัฒน์ขบกรามขึ้นเป็นสัน ก่อนจะพูดเสียงกร้าวลอดไรฟันออกมา“จะจูบ!” เมธาพัฒน์สอดมือหนาของเขารวบเอวบางของพวงชมพูไว้ ก่อนจะดึงเข้ามาในอ้อมกอดแรงๆ เหมือนต้องการจะให้หล่อนรู้สึกเจ็บ“อะ อาต้น…” เด็กสาวเงยหน้ามองเขาตาค้างเติ่ง หล่อนแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดเมื่อครู่นี้หลุดออกมาจากริมฝีปากสุดเซ็กซี่ของเมธาพัฒน์ อาหนุ่มที่เอาแต่วิ่งหนีของหล่อน“เธอฟังไม่ผิดหรอกพวงชมพู อาจะทำตามที่เธอต้องการ เธอจะได้เลิกพยศเสียที” คำพูดของเมธาพัฒน์เต็มไปด้วยไฟแห่งโทสะ พวงชมพูแก้มแดงด้วยความอับอาย ความร้อนส่งผ่านจากลำคอขึ้นมาสู่พวงแก้มมันที“มะ ไม่นะ...” เด็กสาวพยายามจะหยุดยั้งเขา แต่ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อมือแข็งแรงของเขาเลื่อนมาจับที่ท้ายทอยของหล่อนพร้อมทั้งตรึงใบหน้าของหล่อนให้รอรับจุมพิตลงทัณฑ์จากเขาเมธาพัฒน์บดขยี้เรียวปากนุ่มสีกุหลา
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16. “ยังไม่บรรลุนิติภาวะ แล้วทำไมมาเที่ยวผับได้ล่ะ ใจแตกล่ะซิ” ผู้ชายที่ชื่อปิยะพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเยาะ ก่อนที่มันจะลุกขึ้นเดินจากไป พวงชมพูหน้าแดงด้วยความรู้สึกอับอาย “อาต้น...” พวงชมพูเรียกอาหนุ่มผู้ปกครองเสียงอ่อย เมธาพัฒน์ไม่ตอบ เขาคว้าข้อมือของพวงชมพูก่อนจะลากร่างบางไปยัดใส่รถด้วยความโมโห “เป็นยังไงล่ะ ถูกผู้ชายด่าว่าใจแตก ดีใจมั้ยล่ะ” เมธาพัฒน์หน้าตาบึ้งตึง เขาพูดขึ้นเมื่อก้าวขึ้นมานั่งประจำที่คนขับรถเรียบร้อยแล้ว พวงชมพูก้มหน้ามองมือตัวเองนิ่ง ตอนนี้หล่อนผิดเต็มประตูเลยทีเดียว “ทำไมไม่ตอบล่ะ หรือว่ายังภูมิใจไม่หายที่ถูกผู้ชายกอดจูบเอาน่ะ” คำพูดของเมธาพัฒน์รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งมันก็รุนแรงขึ้นพอๆ กับอารมณ์ของเขานั่นแหละ พวงชมพูเถียงไม่ออก หล่อนรู้สึกขยะแขยงสัมผัสของไอ้หมอนั่นขึ้นมาจนแทบจะอาเจียนอยู่แล้ว “คะ คือชมพู ชมพูไม่ได้ตั้งใจ...” “หยุดพูดไปเลยชมพู อย่าแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เลย มันฟังไม่ขึ้นนักหรอก” เมธาพัฒน์เค้นเสียงกระด้าง ความเดือดดาลอัดแน่นเต็มกระแสเสียงภาพพวงชมพูตกอยู่ในอ้อมกอดของเจ้าผู้ชายบ้าคนนั้น มันทำให้เขา
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15. “ทำไมล่ะ หรือว่ายายแม่เลี้ยงนรกของเธอไม่ให้เรียน” พวงชมพูถามออกไปด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “เปล่าหรอก แต่เราต้องแต่งงานน่ะ” คำตอบของร้อยดาวทำเอาพวงชมพูแทบจะสำลักน้ำพั้นซ์ของตัวเองตาย ก่อนจะร้องถามออกไปอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ? แต่งงาน นี่ดาวอย่าล้อเล่นซิ” ร้อยดาวยิ้มออกมาอย่างเศร้าหมอง “ดาวไม่ได้ล้อเล่นนะชมพู แต่ดาวต้องแต่งงานจริงๆ” “จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว เราไม่เคยเห็นดาวคบผู้ชายสักคน แล้วดาวจะแต่งงานกับใคร หรือว่า... ถูกบังคับ…” ร้อยดาวพยักหน้า เด็กสาวรู้สึกเสียใจไม่น้อยกับคำประกาศิตของแม่เลี้ยงตัวเอง แม้แต่บิดาก็ช่วยหล่อนไม่ได้ “แล้วนี่ดาวเคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวตัวเองหรือยังน่ะ” ร้อยดาวส่ายหน้าปฏิเสธ พวงชมพูสังเกตเห็นหยาดน้ำตาของเพื่อนรักคลออยู่ในดวงตาคู่สวยนั้นก็อดสงสารไม่ได้ “ยังไม่เคยเห็นเลย แต่พ่อบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทย เขาเป็นคนฝั่งตะวันออกกลาง” เสียงของร้อยดาวสั่นเครือยามที่ตอบออกมา “ตะวันออกกลางเหรอ...? ก็พวกทะเลทรายน่ะซิ โอ้ตายแล้ว พวกนั้นโหดร้ายจะตาย ร้อยดาวเธออย่ายอมนะ ผู้ชายพวกนั้นมีเมียเป็นร้อยคน
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 14.
ตอนที่ 14.แพรวารินไวน์แดงใส่แก้วใบสวยอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ ก่อนจะใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปในแก้วไวน์ใบนั้นด้วย เด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกผิด ความจริงหล่อนไม่ได้รักชอบอะไรเมธาพัฒน์เป็นพิเศษ แต่เขาคือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับหล่อนตอนนี้ เพราะถ้าหล่อนแต่งงานกับเขา ไอ้แก่บ้ากามภคินนั้นก็จะมาทำอะไรหล่อนไม่ได้...“แพรขอโทษนะคะ อาต้น แพรไม่มีทางเลือกจริงๆ” แพรวาพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ ก่อนจะปรับสีหน้าท่าทางให้สดใสจากนั้นจึงเดินถือแก้วไวน์ในมือไปหาเมธาพัฒน์ที่นั่งรอในห้องรับแขก“มาแล้วค่ะ ไวน์สูตรพิเศษ อาต้นดื่มให้หมดแก้วนะคะ” แก้วไวน์ใบสวยถูกวางลงตรงหน้า เมธาพัฒน์กล่าวขอบคุณเบาๆ แต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยกแก้วไวน์นั้นขึ้นมาดื่ม“ดื่มซิคะ อาต้น อร่อยมากนะคะ” แพรวาคะยั้นคะยอ“ขอบคุณมากครับ...” แขกหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์ในมือ กล่าวขอบคุณเด็กสาวตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงไปอ่านใหม่ แพรวาเม้มเรียวปากอิ่มเข้าหากันด้วยความกระวนกระวายใจ“กลัวแพรวางยาหรือไงคะ หรือว่ารังเกียจแพร” คำพูดตัดพ้อของแพรวา ทำให้เมธาพัฒน์ซึ่งมีสายเลือดของสุภาพบุรุษอยู่เต็มเปี่ยมต้องรีบวางหนังสือพิมพ์ในมือลง เขากล่
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 13.
ตอนที่ 13.“ครับ” นายดินรับคำสั้น ๆ ก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งประจำที่คนขับ และไม่ช้ารถยนต์คันดังกล่าวก็แล่นออกไปจากไร่ดวงตะวันระหว่างทางกลับบ้านแพรวาลอบมองใบหน้าคมของนายดินอยู่บ่อยครั้ง หล่อนไม่รู้ว่าเขารู้ตัวหรือเปล่า แต่บ่อยครั้งที่หล่อนเห็นเขาขยับตัวไปมาคล้ายอัดอึด“เจ้านายของนายนี่ เขามีอีหนูกี่คนแล้วล่ะ” แพรวาพูดขึ้นทำลายความเงียบเชียบภายในรถที่กำลังแล่นกลับไปยังไร่อัมรินทร์ หล่อนเห็นเขาหันหน้ามามองหล่อนนิดหนึ่ง ก่อนที่นายดินจะหันหน้ากลับไป และเขาก็ไม่ตอบคำถามของหล่อน ซึ่งนั่นก็ทำให้หล่อนหงุดหงิดนัก“ทำไมไม่ตอบ หรือว่านายนับไม่ได้...” คำพูดเชิงเยาะหยันหลุดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่มสีสวยของแพรวา หล่อนเห็นนายดินยังนิ่งเฉย ใบหน้าของเขายังคงราบเรียบราวกับทะเลน้ำแข็ง“กลัวพิกุลจะล่วงออกมาจากปากหรือไง ทำไมไม่ตอบฉัน ไอ้คนบ้า!” แพรวาโมโหสุดขีด นิสัยความเอาแต่ใจตัวเองที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ สั่งให้หล่อนระดมทุบตีช่วงไหล่ของผู้ชายที่กำลังขะมักเขม้นขับรถอยู่ และก็ได้ผลเมื่อเขาเค้นเสียงเข้มกลับมาในทันที“ผมไม่ใช่ทาสของคุณ กรุณาอย่าทำกริยาแบบนี้กับผมอีก เพราะผมไม่ชอบ!” แพรวาถึงกับอ้าปากค้าง เม
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 12.
ตอนที่ 12.“ไม่ว่าง อาต้นไม่ว่างหรอก เธอกลับบ้านไปซะเถอะแพรวาเพื่อนรัก” คำพูดสุดท้ายพวงชมพูกัดฟันพูดออกมา เมธาพัฒน์มองสองสาวต่อปากต่อคำกันอย่างไม่เข้าใจ แต่การที่เขาจะได้ไปทานอาหารค่ำที่อื่น นั้นก็เท่ากับว่าเขาจะได้ไม่ต้องนั่งทานอาหารกับพวงชมพูตามลำพังสองต่อสอง นั่นเป็นสิ่งที่ดี“ยินดีครับ...” เมธาพัฒน์รับคำเชิญอย่างง่ายดายจนพวงชมพูตกใจ หล่อนจ้องมองอาหนุ่มของตัวเองด้วยความน้อยใจ แต่ก็ยังไม่คิดจะยอมแพ้“ไม่ได้นะคะอาต้น เย็นนี้ชมพูจะทำกับข้าวให้อาต้นทาน” พวงชมพูเดินไปเกาะแขนของอาหนุ่ม พร้อมทั้งเขย่าไปมาอย่างเตือนสติ เมธาพัฒน์รีบแกะแขนของเด็กสาวออกทันที พวงชมพูเงยหน้าขึ้นมองเขาน้ำตาคลอ ความน้อยใจพุ่งทะลวงเข้าสู่หัวใจของหล่อนราวกับคมมีด“แต่อามีนัดแล้ว ชมพูก็เห็นนี่ครับ...”“งั้นชมพูไปด้วย” พวงชมพูไม่ละความพยายาม เมธาพัฒน์ถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ เขายิ่งพยายามจะหนีแต่หล่อนเอาแต่วิ่งตามเขาไม่หยุดหย่อน แล้วอย่างนี้หัวใจของเขาจะทนต่อไปได้กี่น้ำกันนะ“ชมพูรออาอยู่ที่บ้านเถอะครับ เดี๋ยวอาก็กลับมา ไม่ดึกหรอก...” เมธาพัฒน์ปฏิเสธเสียงเย็นชา และด้วยน้ำเสียงอย่างนี้นี่เองจึงทำให้พวงชมพูต้องปิดปากเง
You may also like
แรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก17.0K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.4K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี16.5K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋76.1K viewsหมอมาดนิ่งกับยัยวิศวะมาดดุ
กะหล่ำหมี566 viewsรักหมดใจยัยคู่หมั้นจอมป่วน
ดาวประดับเดือน88 viewsนายใหญ่ล่ามเด็ก [Set Mafia allergan]
Fortune_289296 viewsพันธะแค้นผูกรัก
ลภัสลัล416 views
