'เสี่ยครับ' 'ว่าไงทำไมถึงโทรมาหื้ม' 'ปลาซิวมีอะไรจะถามครับ' 'ว่าไงคะ?' 'ก็...เพื่อนของปลาซิวมาที่บ้านแล้วหายตัวไปพอออกตามหาก็เห็นแต่เสื้อผ้าอยู่ในบ่อจระเข้แต่พอกลับบ้านก็มีแมสเสจจากโทรศัพท์ว่าต้องไปทำงานด่วนมันแปลกๆ นะครับ' 'แปลกยังไงคะ?' 'เขาจะกลับไปทั้งที่เดินแก้ผ้าออกจากบ้านเสี่ยผ่านคนของเสี่ยเป็นสิบได้ยังไง' 'เขาอาจจะจำเป็นก็ได้ไงปลาซิว' 'มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะครับ' 'ถามเสี่ย เสี่ยก็คงไม่รู้หรอกค่ะเสี่ยไม่ได้อยู่บ้าน' 'ก็พี่โดมไม่บอกอะไรเลยผมเป็นห่วง...' 'เหรอคะ ชอบเขาเหรอ?' 'อะ เอ่อ ..' 'ปลาซิว..ถ้าคิดว่าตัวเองโตแล้วก็ต้องคิดได้ว่าอะไรควรไม่ควรทำ...ในที่ของเสี่ย' 'ครับ..ปลาซิวรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ..รู้มาตั้งนานแล้ว แค่นี้นะครับ' ตู๊ดดดดด (เสี่ยเข้) ยายเด็กนี่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับผัวตัวเองได้แบบนี้แสดงว่าปีกกล้าขึ้นแล้วสินะ ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมาปลาซิวเป็นคนเดียวที่ช่วยบรรเทาจิตใจจากปัญหาทุกอย่าง ความเป็นธรรมชาติคนตรงไปตรงมาแรดและใสซื่อในคนคนเดียวชอบทุกอย่างมีแค่ลิลลี่ที่บอกว่าไม่ชอบแต่กลับดูแลดีไม่เคยปล่อยให้อดหรือปล่อยให้ลิลลี่อารมณ์เสีย.. เป็นแม่ที่ดีของลูกได้? ไม่รู้ว่าอยู่ใกล้กันจนซึมซับนิสัยกันมากไปไหมถึงมีชั้นเชิงและเริ่มร้ายกาจขึ้น รู้มาตลอดว่าเด็กในปกครองพยายามมีคนอื่นแต่ไม่กลัวคนอื่นจะแย่งเพราะจัดการคนอื่นได้ แต่กลัวใจยายตัวดีจะไม่รักกันมากกว่า ที่นี่ก็แค่ดูอันตรายแต่ธุรกิจสีเทาก็คือธุรกิจหนึ่งที่มีไว้รองรับด้านมืดของมนุษย์เพราะมนุษย์มันโสมมทำไมคนค้าเหล้ายา เปิดบ่อน ขายวีดีโอโป๊ ขายตัว ถึงรวยนักหนาโดยไม่มีใครไปบังคับให้ทำสิ่งไม่ดี แต่เด็กอาจจะกลัว อาจจะเบื่อ อาจจะอยากมีชีวิตแบบคนอื่นปลาซิวคือคนที่ใช่ไม่อยากได้ใครอื่น และเสี่ยก็ขาดเด็กไม่ได้ .. ภาพเมียเด็กกับจระเข้ลูกรักรบรากันผ่านกรงเหล็กที่กั้นขวางกันไว้เสียงดังลั่นห้องทำให้เสี่ยยืนมองภาพนั้นนิ่งพลางคิดว่าตนเองอาจจะแค่คิดมากไป ที่รีบกลับมาหาเด็กพยศที่โทรมางอแงเมื่อวาน ปลาซิวกับลูกรักอย่างลิลลี่ปกติดี? เสียงโวยวายของเมียเด็กดังลั่นหน้าระเบียงเพียงลำพังเพราะอีกฝ่ายพูดไม่ได้แต่ใช้ขาตะปบกรงเหล็กได้ ยัยเด็กสวมชั้นในขาสั้นแนบเนื้อสีดำนั่งหัวฟูตาโตตัวขาวตรงตะแกรงกั้นระเบียงมีลิลลี่นอนอาบแดดมองเมียพ่อด้วยหางตาทั้งที่ปลาซิวตะโกนใส่ดังลั่นก็ยังมานอนแนบชิดติดกรงตะปบเหล็กใส่โต้ตอบเป็นบางครั้งตามนิสัยขี้เล่น? กวนตีนทั้งลูกทั้งเมีย? ท่าทางจะคิดมากน่าดูเรื่องนายตำรวจคนนั้น.. หรือจะรักสารวัตรนั่นเข้าเเล้วจริงๆ กึ้งๆๆ "บอกมานะว่ามึงแดกพี่ดาวเรืองหรือเปล่าบอก มาน๊า!!" ตึ้งๆๆๆ "น้องปลาทำอะไร?" เมียเด็กหันหน้าขาวเบะปากบางอมชมพูทำท่าเหมือนจะร้องไห้น้ำมูกไหลหน้าตาประหลาดสุดๆ ..นี่เมียเรียนนักกฎหมายมาจริงเหรอ? มันไม่ดูอนุบาลดูตลกนะหนู ''อุ้ย! เสี่ยมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไหนบอกจะไปสามวันไงครับ" ยายเด็กปั้นหน้ายิ้มกว้างทันทีเปลี่ยนสีไวเหมือนกิ้งก่าลื่นไหลไปกับทุกสถานการณ์นี่แหละสเน่ห์การปรับตัวเก่งของปลาซิวเพราะถ้าไม่เก่งคงโดนฆ่าทิ้งตั้งแต่ครั้งแรกที่เอามาขาย "คิดถึงเด็กพักนี้รู้สึกว่าน้องจิตใจไม่คอยอยู่กับเนื้อกับตัวถ้าไม่ติดว่าใกล้จบเสี่ยคงพาไปนู่นมานี่ด้วย" ก้มลงมองหน้าเมียตัวดีที่พักนี้ขยันหาเรื่องให้ตามดูทุกฝีก้าว ล่าสุดพาตำรวจมาแฮ็คระบบบัญชีผัวตัวเองเลยเจอดีสั่งเจ้าโดมเก็บหัวเก็บหางให้มิดชิดไม่น่าจะกล้าหืออือใดๆ ปลาซิวเปลี่ยนท่ามานั่งพับเพียบเรียบร้อยมองตาปริบๆ ออดอ้อนน่าสงสารเหมือนเมียทาสแต่ความจริงแล้วคือเมียตัวแสบที่ยอมปิดตาข้างหนึ่งมาตลอด เจ้าโดมไม่ใช่ลูกน้องอย่างที่มันบอกคนอื่น ความจริงเราคือเพื่อนสนิทกันเด็กเหลือขอที่ร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกันมันทำได้ทุกอย่างยกเว้นเอากับคนอื่น มันไม่ชอบชนิดที่ให้ฆ่าคนดีกว่ายอมใช้ร่างกายแลกชื่อเสียงเงินทองแบบผมเพราะแบบนั้นถึงได้ยกให้ผมเป็นคนคุมอาณาจักรนี้ โดมรู้เรื่องทุกอย่างดีและคอยรายงานพฤติกรรมปลาซิวเสมอมันจึงไม่ชอบเด็กคนนี้นักที่มีท่าทีเจ้าชู้เล่นหูเล่นตาและไปจีบคนอื่น เมียเด็กหลบตาหนีทั้งที่ปกติชอบจ้องตากันจ้องร่างบนพื้นนิ่งให้รู้ว่าเสี่ยคือผัวไม่ใช่แฟนแบบที่วัยรุ่นคบกันคิดจะเลิกก็เลิกได้ง่ายๆ แต่เด็กอย่างปลาซิวมันทะเล้นทะลึ่งน่าจับขยำกลืนลงท้องต้องข่มใจตัวเองไม่ให้หึงหวงเกินไปกลัวเด็กอึดอัดรำคาญยอมให้แค่เด็กคนนี้คนเดียว อาจจะเป็นเพราะเคยถูกเอามาขายเหมือนกันก็เลยเข้าใจความรู้สึกดีกว่าใคร หยิบบุหรี่ขึ้นสูบสูดควันเข้าปอดให้นิโคตินละลายความขุ่นข้องในใจก่อนจะพ่นพุ่งออกมามากมาย กึก.. ปลายรองเท้าหนังลงมาหยุดตรงหน้าเด็กในปกครองนับวันก็ยิ่งดูดี ยิ่งโตยิ่งร้ายกาจจนไม่รู้ว่าในอนาคตจะควบคุมของหวงตรงหน้านี้ได้ไหม "เสี่ยทำอะไรผิดไปหรือเปล่าน้องถึงดูไม่มีความสุขแบบนี้?" ยื่นมือข้างไม่จับบุหรี่เชยคางเรียวขึ้นมาสบตาส่งยิ้มใจดีให้เช่นเคยเอ็นดูไม่เปลี่ยนไปจากวันแรกเจอ "ไม่ใช่นะครับเสี่ย..คือปลาซิว" ใบหน้าเนียนฉายแววกังวลสอดเเขนเรียวเข้ากอดขาออดอ้อนออเซาะจึงลงมานั่งยองมองใบหน้าใสนิ่งกล่าวบางคำที่เอ่ยไม่บ่อยนักที่จะเอ่ยถามถึงเรื่องความรัก "น้องไม่รักเสี่ยแล้วเหรอคะ?" คนปากหวานขมวดคิ้วอ้อนเอ่ยเสียงพร่าแสร้งทำหน้าเศร้าเกลี่ยแก้มใสด้วยนิ้วสากผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านการทำสิ่งไม่ดีมานักต่อนักเพื่อไม่ให้ใครมารังแก ถึงแม้ต่างคนต่างเสแสร้งเพื่อความอยู่รอดแต่ร่างกายกลับผูกพันธ์แน่นแฟ้นเรียกร้องการสมสู่ไม่ต่างจากสัตว์เดรัชฉานต่างเพียงแค่.. มนุษย์มีความรู้สึก...ความรู้สึกรัก "ไม่ใช่นะคือ.." วันนี้พูดถึงความสัมพันธ์มากกว่าครั้งไหนอาจจะเป็นเพราะเด็กตัวแสบพูดถึงชายอื่นมากเกินไปจึงไม่ชอบใจนัก จากที่เคยออดอ้อนเอาใจได้ตามหน้าที่แต่วันนี้กลับทำอะไรไม่เป็นไม่กล้าสู้หน้า จับสองแขนเรียวยกขึ้นมทคล้องคอตนเองกระซิบกระซาบเสียงกระเส่าไซร้ใบหน้าลงบนอกอุ่นกระชับกอดร่างเล็กแนบแน่น "เสี่ยชอบรอยยิ้มของปลาชอบเสียงหัวเราะของน้องชอบร่างกายที่ซื่อสัตย์ตรงไปตรงมาชอบภาษากายของหนู อย่าให้ความสับสนทำให้หนูดูโง่เกินกว่าจะเรียกตัวเองว่านักกฎหมายสิคะ ต่อไปถ้าหนูเป็นทนายหนูต้องหนักแน่นในลูกความของตนเองตามหลักฐานที่มีไม่ใช่การคิดเองเออเอง" ส่งเสียงทุ้มพร่าแผ่วเบาสะกดคนโลเลดังเดิมเก็บกรงเล็บแหลมคมไว้ใช้กับคนอื่นส่วนคนจรงหน้าประคบประหงมประคับประครองอย่างดีไม่อยากใจร้ายกับเด็กน่ารักอย่างปลาซิว โอบอุ้มประคับประคองร่างเล็กจ้อยค่อยๆ ล่อลวงเข้าหาห้วงอารมณ์โหมกระหน่ำอาการกำหนัดร่วมรักอย่างร้ายกาจตามสัญชาติญาณดิบเดิม แคว่กก!! "..เสี่ย" ล้วงมือลูบไล้สะโพกเล็กกำชั้นในสีดำฉีกกลางกระชากเต็มแรงทำกางเกงชั้นในตัวบางขาดวิ่นเจ้าของร่างร้องเสียงหลงเมื่อครู่ออดอ้อนอ่อนไหวกลับกลายร่างเป็นปีศาจร้ายในพริบตา "อยากจูบน้องเสี่ยต้องทำยังไงคะ?" เกยคางลงบนอกบางมองริมฝีปากเล็กที่เจ้าตัวขบเม้มเป็นเส้นตรงล้วงมือเข้าบีบขยำแก้มก้นกลมเด้งไปมาอ้อนขอทั้งที่ล่วงเกินไปถึงไหนต่อไหน จุ้บบ "ขอโทษนะครับ เสี่ยเข้..แต่น้องกลัว" ความกล้าหาญที่แสร้งเข้มแข็งตลอดมาถูกพังกำแพงความคิดลงป่นปี้ไม่มีชิ้นดี "กลัวอะไรคะหื้ม~" "กลัว...ตกนรก" " หึ หึ นรกไม่มีจริงหรอกนะหนูจะกลัวอะไรอยู่กับเสี่ยมีแต่ขึ้นสวรรค์หรือน้องปลาไม่มีความสุข?'' "มะ ไม่ใช่ แค่คิดว่า..มีทางอื่น.." "ที่ดีกว่าน่ะเหรอ?" คำพูดรู้ทันเด็กในปกครองไล่ต้อนเบียดชิดมองใบหน้าสำนึกผิดพยักหน้ายอมรับ การต่อกรกับผู้ใหญ่เหมือนเด็กน้อยถูกผู้ใหญ่สอนท่องกอไก่แล้วพูดตามอย่างว่าง่ายเพียงเพราะมีอมยิ้มมาหลอกล่อ "เสี่ยอยากแหวกอกควักหัวใจของหนูมาดูจังว่าข้างในนี้มันมีเสี่ยอยู่ในนั้นไหม?" เสี้ยงกลั้วหัวเราะฟังดูอารมณ์ดีแต่ความหมายตรงๆ น่ากลัวจนงอตัวหนีสัมผัสตรงหน้าปลายเล็บสั้นสะกิดกระดุมสาปเสื้อเชิ้ตเบาๆ และกระชากกระดุมหลุดลุ่ยในเวลาต่อมา ปึ่ดดด!! งั่บบบ กึ่ด! ปากหยักอ้าออกงับยอดอกเล็กจมเขี้ยวดูดเต้าเล็กเต็มแรงพร้อมกับสอดสองนิ้วใส่ช่องทางรักรวดเดียวสุดข้อนิ้ว "อ๊าาาา!..ซี้ด เสี่ยอย่ากัดนมน้องแรง..เจ็บ อึ้กก" "เสี่ยอยากปอกเปลือกหนูออกกินให้หมดน้องเป็นของอร่อยที่เสี่ยกินได้ไม่เบื่อแล้วทำไมเสี่ยต้องให้น้องเป็นของคนอื่นด้วย จ๊วบบบ! สวบบ! สวบบบ!! "อื๊อออ!! เจ็บเสี่ยนมน้องจะขาด" นมเล็กในปากร้ายถูกกัดดึงยืดยกมุมปากยิ้มพูดรอดไรฟันชวนสะพรึงทำร่างสั่นระริก อกขาวแอ่นกระตุกดิ้นเร่าแอ่นเข้าหาใบหน้าปีศาจร้ายเอวอ่อนส่ายร่อนรับตามความเคยชินร่างกายไม่เคยทรยศจิตใต้สำนึกได้สักครั้ง "อย่าทำให้ตัวเองเสียรสชาติจากการเอาความคิดคนอื่นมาเปลี่ยนตัวเองสิคะ" คำสั่งสอนชวนเสียวยังคงพรั่งพรูข้างรูหูขาวปลายลิ้นยาวแหย่แยงทำร่างเด็กพยศอ่อนระทวย ฟึ่บบบ สวบบ! ปลายนิ้วเปลี่ยนเป็นส่วนหัวแท่งเนื้อพ่อจระเข้ทะลุทะลวงรูรักอันเดิมมาถึงห้าปี ห้าปีที่ไม่มีใครอื่น.. "อ่าาาา" ปั่บ!! ๆๆๆๆ "แต่ไม่เป็นไรถ้าน้องรสจัดเกินไปยังมีลิลลี่ลูกรักของเสี่ยรอชิมน้องข้างนอกนั่นนะคะ ปลาซิว~" คำหวานสยองชวนซ่านสยิวผสมปนเปเสียงหัวเราะเย็นเยือกคล้ายหยอกเอินแต่เยือกเย็นจนขนลุกซู่ทั่วสรรพค์พางกาย ร่างเล็กถูกตวัดขึ้นนั่งยองคล่อมแท่งเนื้อเสี่ยใหญ่เร็วไวสอดใส่รูรักพอดิบพอดี ร่างหนานั่งยองกับพื้นกระดกเอวสวนใส่คนบนตักไม่ต่างจากเครื่องจักรซอยยิกหน้าขากระทบแก้มก้นเเน่น ปั่บ!!ๆๆๆๆๆ "อื้ออออ อ้ะ อ่ะ" อึ่ก อึ้ก พั่บๆๆๆ "ต้องการความสุขก็แค่หาความสุข ไม่ใช่หาความจริงที่รู้ทั้งรู้ว่าความจริงมันน่ากลัว เพราะมันมีแค่ความผิดหวัง อยู่ในนั้น..โลกมันไม่ได้สวยอย่างที่น้องอยากให้เป็นหรอกนะ" สะโพกบางถูกจับส่ายวนร่อนบนแท่งร้อนกดลงจับขึ้นกดกระแทกรูเล็กไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยผิดกับอีกคนที่กระเด้งกระดอนกอดคอหนาตาลอยคว้างส่งเสียงอึกอักไม่ขาดสาย "อ่ะ อืมม สะ เสี่ย แฮ่กก" "อย่าคิดเอาเองว่าสีดำมันไม่สวยเพราะน้องไม่ได้เกิดมาจากสีขาว จำเอาไว้ให้ขึ้นใจนะคะ" สวบบบบ!! "อ๊าาาาา!!" พรวดดดด!! "เข้าใจไหมคะ?" ส่วนปลายถอดถอนออกมาจากร่องรักฉ่ำเยิ้มน้ำคาวมากมายไหลย้อนมาตามลำรักที่ถูกถอดออกหยดลงพื้น แหมะ แหมะ "อืมม อื้อออ ขะ เข้าใจค่ะ" "ขึ้นมาทำให้เสี่ยรักสิคะ...แล้วจะได้ในสิ่งที่ควรได้ ความต้องการของน้องไม่มีใครสนองให้ได้เท่าเสี่ยอีกแล้ว" วันนี้อาจจะดื่มจนเมาหรือกินยาลืมเขย่าขวดถึงได้พูดมากเป็นพิเศษ ยื่นมือใหญ่ลูบหัวทุยของเมียเด็กอยากคว้าปากมาดูดให้หายอยาก กระซิบคำหวานเจือเสียงหอบน้อยๆ ทำหัวใจเด็กเต้นตึกตัก ปากชอบพูดจาคะขาใบหน้าโรคจิตหื่นกระหาย หล่อร้ายลึกสุดใจแต่ก็ยังชอบ..ชอบแบบนี้ แบบเสี่ยเข้ ..
ใครบางคนอาจจะตามหาความรักมาทั้งชีวิตเพื่อจะได้เจอสักคนที่รักเราใครสักคนที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กัน ใครสักคนที่จริงใจห่วงใยรักใคร่ทนุถนอมคนที่ไม่ว่าจะมีปัญหาหนักหนาสาหัสเพียงใดก็ยังคงยืนอยู่ข้างกันไม่ไปไหนคนที่ตื่นขึ้นมาก็เจอ กินข้าวด้วยกัน ทำงานด้วยกัน เลี้ยงลูกด้วยกัน ไปเที่ยว สังสรรค์ ปาตี้ เข้าวัดทำบุญทอดผ้าป่ารำหน้านาคเก็บเหรียญโปรยทาน? รักกันปานจะแหกดากดมเบื่อไหม?..เบื่อสิ"เสี่ยเข้เราห่างกันสักพักดีไหม?"วันธรรมดาวันหนึ่งหลังจากผ่านอะไรด้วยกันมาหลายปีเสี่ยเข้มาเฟียแห่งพัทยาวัยย่างห้าสิบก็วางมือการเป็นมาเฟียโดยสมบูรณ์ปล่อยให้เมียเด็กอย่างปลาซิวอายุขึ้นมาบริหารแก๊งแทน"น้องว่าไงนะคะ?"คนสูงวัยเอ่ยถามขึ้นด้วยความตกใจโอบรัดร่างบนตักแน่นขึ้น..ที่นี่ในผับผู้คนเยอะแยะมากมายทั้งเพื่อนฝูงลูกน้องลูกค้าเต็มร้านไปหมดหัวหน้าแก๊งคนโหดถูกคว้าเอวมานั่งตักผัวใครไม่อาย...กูอาย!"เสี่ยตามติดผมเกินไปแล้วถ้าว่างขนาดนั้นก็ไปว่ายน้ำเล่นหน้าบ้านกับลิลลี่โน่น" อ้อมแขนแกร่งยังคงแข็งเเรงเสมอเพราะเสี่ยเข้ว่างเกินไปจึงออกกำลังกายมากขึ้นอ่านหนังสือมากขึ้นและตามติดตูดเมียต้อยๆ ติดยิ่งกว่าตอนเป็นอีหนูว
หึหึหึคนบนเตียงขำขึ้นทันทีที่เห็นเมียนักเลงเดินหน้ามุ่ยกระฟัดกระเฟียดเข้ามาในห้องผู้ป่วยพิเศษพร้อมลูกน้องกลุ่มใหญ่"คนเก่งของเรามาว่าไงจ๊ะ ได้กระทืบใครสักคนไหมน้องปลาซิว~" โดมอดเอ่ยปากแซวปลาซิวคนรั่วคนเดิมที่หลุดมาดเข้มไม่ได้ทันทีที่เห็นหน้าเมียเพื่อนสนิทเดินเข้ามานั่งกอดอกบนโซฟาหน้าตาบึ้งตึงเป็นครั้งที่ประกาศศักดาความหน้าแตกครั้งยิ่งใหญ่ให้ใครๆ รู้ว่าข้าคือเมียเสี่ยเข้"ไม่ได้กระทืบที่อื่นแต่อาจได้มากระทืบที่นี่! ตลกกันมากเหรอพี่โดม!" ปลาซิวปาหมอนใส่คนตัวโตข้างเตียงคนไข้"ก็ไม่ตลกเท่าไหร่หรอกแต่ผัวหนูหัวเราะจนข้าวพุ่งไปรอบหนึ่งแล้วสมกับเป็นเมียพี่เข้ทั้งบ้าทั้งบอดุดันไม่เกรงใจผัว ฮ่า ฮ่า ฮ่า""เลิกขำ!""เกรี้ยวกราดเป็นปลาซิวตกมันเลยกลับบ้านกันเถอะพวกเราปล่อยผัวเมียเขาเคลียกันสองต่อสองเถอะ แล้วพวกมึงมากันทำไมวะไอ้แฝดพึ่งได้นอนไม่ใช่เหรอ?"โดมส่ายหัว"เมียให้คนไปอุ้มถึงเตียงจะได้ดูมีพวกเยอะ"สองแฝดหาวหวอดสามหาวสิบหาวง่วงงุนเต็มที"ดาวรุ่งเอาผัวไปเก็บเถอะสภาพ เอาอะไรมาน่ากลัวแม่งยังใส่ชุดนอนลายเป็ดเหลืองอยู่เลย""แหะ แหะ..ปลาซิวกูไปนะคราวหลังไปหาผัวก่อนไม่ต้องเรียกเพื่อนเข้าใจ๋~"จิ๊ก
ตื้ดดดด ตื้ดดดด~ฮัลโหล..บ้าเอ้ย! เสี่ยเข้าห้องผ่าตัดอยู่โรงพยาบาล ใครทำผัวกู!!..ห่างกันไม่ถึงครึ่งวันทางโรงพยาบาลก็โทรมาบอกว่าเสี่ยต้องแอดมิดด่วนจะเป็นไปได้ยังไงเสี่ยไม่เคยพลาดพี่โดมก็ไม่น่าจะพลาดหรือแม่งมากันเป็นกองทัพรัวยิงกระสุนใส่รถหุ้มเกราะของเสี่ยเข้จนกระจกแตกถึงได้ยิงผ่านหนังหนาหน้าด้านของเสี่ยได้เดี๋ยวเจอกู!"พี่เรืองไอ้รุ่งพี่ก้อนพี่ทองผมจะไปเล่นงานไอ้แก๊งตำรวจเก่าที่เคยมีเรื่องกันถ้าว่างก็ตามมาผมจะล่วงหน้าไปก่อน"ครึ่งชั่วโมงต่อมาข้อความถูกส่งไปในแชทกลุ่มที่มีบรรดาคนสำคัญของแก๊งยกเว้นสารวัตรดาวเรืองที่ติดงานอยู่สน.ทำให้เพียงไม่กี่นาทีต่อมารถยนต์จากทั่วสารทิศก็มาจอดลงตรงหน้าโกดังติดท่าเรือแห่งหนึ่งด้วยความรวดเร็วเอี๊ยดดด!!"ไอ้บ้าปลาซิวมึงมากับลุงๆ คนขับรถเนี่ยนะใจเย็นสิโว้ย" ดาวรุ่งรีบบึ่งจากร้านสักมาพร้อมคนรักฝาแฝดขนาบซ้ายขวาสภาพเหมือนถูกแงะมาจากที่นอนเพราะทำงานกลางคืนนอนกลางวันจึงมากันในชุดนอนแทบจะเดินหลับตาได้ทั้งคู่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เมียให้คนในแก๊งอุ้มใส่รถมาให้ดูมีคนมาเยอะๆ ไว้ก่อนอุ่นใจดี?เพื่อนสนิทโทรมาบอกว่าสามีเสี่ยถูกยิงนอนเป็นผักอยู่โรงพยาบาลแล้วจะมาแก้แค
ลมเย็นยามสายของบ้านหลังกว้างเขตใกล้เคียงทะเลส่งลมพัดหวีดหวิวกระทบกระจกสีชาหน้าระเบียงจนสั่นกึกกัก ภายในห้องกว้างติดสระน้ำที่กว้างกว่าไม่ต่างจากทะเลสาปมีแสงส่องกระทบผืนน้ำระยิบระยับเป็นประกายเล็ดลอดผ้าม่านสีเทาผืนใหม่จากเดิมที่เป็นสีน้ำเงินเข้มลดความมืดทึบลง แสงสว่างเดินทางเข้ามาในห้องนอนมีชิ้นส่วนเสื้อผ้าถอดกองยับยู่ยี่กระจัดกระจายตามพื้นรวมถึงบนเตียงที่ยับย่นจากกิจกรรมยามค่ำคืนบ่งบอกความลึกซึ้งระหว่างคนบนนั้นได้เป็นอย่างดี ใบหน้าเนียนใสในห้วงนิทราขยับเปลือกตาสีอ่อนเพราะระคายเคืองพลิกร่างเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยรอยจากหมึกสีดำแต่งแต้มลายพริ้วไหวบนร่างเปลือยเปล่าสีขาวปะปนรอยดูดจูบแดงจางๆ "จะเที่ยงแล้วนะไม่หิวเหรอ?" เสียงทุ้มข้างกายเอ่ยขึ้นข้างริมหูขาวปลายนิ้วอันยาวกลี่ยผมยาวปรกหน้าเนียนไปมากระซิบเสียงพร่าเบาเคลื่อนปลายนิ้วลากไล้ลงบนโครงหน้าเรียวไม่อาจเรียกว่าเป็นการปลุกให้ตื่นได้ "ให้อาหารลิลลี่หรือยัง" เสียงอู้อี้เอ่ยถามแม้จะขยับปากเล็กน้อยดวงตาปิดสนิท "ยังเลยค่ะน้องนอนทับแขนเสี่ยอยู่" ปากหยักพรมจูบหน้าผากเนียนกดย้ำซ้ำๆ คนพูดพลิกไปอีกทางแต่กลับถูกดึงกลับมาอยู่ในอ้อมอกแนบชิดดัง
ถ้าคุณอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นคุณจะกลายเป็นคนอบอุ่น อ่อนโยน จิตใจดีมีเมตตาแต่ถ้าคุณเกิดมามีพ่อที่รักคุณมากแต่พ่อดันคว้าแม่เลี้ยงเป็นแรดตกมันมาเป็นเมียมันก็จะร้อนเป็นไฟ!ปีแรก'ลิลลี่ดูพ่อเสี่ยมึงดิไม่กลับบ้านอีกแล้วไปมีอีหนูใหม่แน่ๆ คอยดูนะถ้ามีบ้านเล็กอีกกูจะจูงมึงไปกัดตูดมัน ฮึ่ย!'ปีที่สอง'พี่โดมเลี้ยงมึงด้วยอะไรวะน่าตาเมินสาดอย่าบอกนะว่ามึงแดกขี้เล็บพี่โดมไปหน้าตาเหมือนกันเด๊ะฮ่า ฮ่า ฮ่า'ปีที่สาม'ลิลลี่ทำไรวะนอนเกยตื้นเป็นจระเข้เเดดเดียวเลยนะมึงฮ่า ฮ่า ฮ่า'ปีที่สี่'ลิลลี่กูสอบผ่านด้วยแหละได้ขึ้นปีสี่แบบราชินีคะแนนนำลิ่วกูนี่มันฉลาดจริงจี้งโฮะ โฮะ โฮะ โฮะ'ปีที่ห้า'มองระไม่เคยเห็นคนสวยหรือไง?'อีบ้านี่แม่เลี้ยงกูเองชื่อปลาซิวอีเด็กแก่แดดมันไม่สมประกอบออกจะเอ๋อๆ บ้าๆ แม้จะเรียนเก่งมากแต่มันไม่ปกติหรอกเชื่อสิ..คนบ้าอะไรจะคุยกับจระเข้,ทะเลาะกับจระเข้อิจฉาจระเข้,อวดผลการเรียนกับจระเข้...มีแค่มันนี่แหละอีแม่เลี้ยงที่อ่อยพ่อเสี่ยจนพ่อแต่งงานกับมันอยากจะเบะปากมองบนมันกลั่นแกล้งลูกสาวสุดที่รักทุกวันพ่อก็ไปเอ็นดูมันพ่อที่ว่าคือเสี่ยเข้เสี่ยใหญ่ใจเกินร้อยในพัทยาพ่อเป็นคนฉลาดแกมโกงจะต
"โดม..อย่าพึ่งไปอย่าไป!"ฟึ่บบ!ขายาวก้าวเร็วกึ่งวิ่งสอดแขนรวบรัดร่างหนากอดซ้อนแน่นบนแผ่นหลังกว้างอันอบอุ่น ร่างหนาขยับเพียงเล็กน้อยก็ถูกอ้อมแขนแกร่งรัดแรงขึ้น"ขอโทษ..ฉันขอโทษ ฉันผิดเองฉันผิดที่ชอบให้น้องชายว่าง่ายน่ารักเรียบร้อย ฉันผิดที่ทำเหมือนนายเป็นที่ระบายอารมณ์ ไม่ใช่ไม่รักนายฉันแค่สับสนนายก็รู้ว่าฉันปากไม่ค่อยดี อย่าไปเลยนะฉันไม่เหลือใครแล้ว.."คำพูดร้ายกาจของคุณชายปากร้ายอ่อนลงแทบจะกลายเป็น้สียงแมวร้องเบาข้างหูทำเอาคนด้านหน้าอยากเอาหัวโขกเสาที่ใจอ่อนเหลวเป็นน้ำเพราะคนคนนี้ทุกทีเวรกรรมคงเล่นงานตลอดชีวิตที่เผลอรวบหัวรวบหางสารวัตรมาทำเมีย"เฮ้อ..."เสียงถอนหายใจหนักพรูออกมามองเเขนเสื้อยาวสีกากีรัดหน้าท้องแน่น คนรักเครียดจัดเรื่องน้องชายตัวเองอาการไม่ต่างจากเสี่ยเข้เพื่อนรักที่ยังมองว่าเมียอายุสิบแปดตลอดเวลาจนได้บทเรียนครั้งใหญ่ไปแต่สารวัตรดาวเรืองรู้ตัวไวกว่า...ทีแบบนี้ล่ะฉลาดขึ้นมาเชียวเป็นคนปากจัดที่อยากจูบที่สุดอยากดัดนิสัยเสียให้เข็ดไอ้เรื่องชอบด่ามาเฟียแต่มีผัวเป็นมาเฟียมาตั้งเกือบปีมันน่าฟาดซะให้เข็ด"กลับเข้าบ้านไป""ไม่เอา!..นายต้องกลับเข้าไปด้วย"เสียงอู้อี้เบียดผิวก