แค่สงสัย18+

 

'เสี่ยครับ'

'ว่าไงทำไมถึงโทรมาหื้ม'

'ปลาซิวมีอะไรจะถามครับ'

'ว่าไงคะ?'

'ก็...เพื่อนของปลาซิวมาที่บ้านแล้วหายตัวไปพอออกตามหาก็เห็นแต่เสื้อผ้าอยู่ในบ่อจระเข้แต่พอกลับบ้านก็มีแมสเสจจากโทรศัพท์ว่าต้องไปทำงานด่วนมันแปลกๆ นะครับ'

'แปลกยังไงคะ?'

'เขาจะกลับไปทั้งที่เดินแก้ผ้าออกจากบ้านเสี่ยผ่านคนของเสี่ยเป็นสิบได้ยังไง'

'เขาอาจจะจำเป็นก็ได้ไงปลาซิว'

'มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะครับ'

'ถามเสี่ย เสี่ยก็คงไม่รู้หรอกค่ะเสี่ยไม่ได้อยู่บ้าน'

'ก็พี่โดมไม่บอกอะไรเลยผมเป็นห่วง...'

'เหรอคะ ชอบเขาเหรอ?'

'อะ เอ่อ ..'

'ปลาซิว..ถ้าคิดว่าตัวเองโตแล้วก็ต้องคิดได้ว่าอะไรควรไม่ควรทำ...ในที่ของเสี่ย'

'ครับ..ปลาซิวรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ..รู้มาตั้งนานแล้ว แค่นี้นะครับ'

ตู๊ดดดดด

 

(เสี่ยเข้) ยายเด็กนี่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับผัวตัวเองได้แบบนี้แสดงว่าปีกกล้าขึ้นแล้วสินะ

ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมาปลาซิวเป็นคนเดียวที่ช่วยบรรเทาจิตใจจากปัญหาทุกอย่าง ความเป็นธรรมชาติคนตรงไปตรงมาแรดและใสซื่อในคนคนเดียวชอบทุกอย่างมีแค่ลิลลี่ที่บอกว่าไม่ชอบแต่กลับดูแลดีไม่เคยปล่อยให้อดหรือปล่อยให้ลิลลี่อารมณ์เสีย..

เป็นแม่ที่ดีของลูกได้?

ไม่รู้ว่าอยู่ใกล้กันจนซึมซับนิสัยกันมากไปไหมถึงมีชั้นเชิงและเริ่มร้ายกาจขึ้น

รู้มาตลอดว่าเด็กในปกครองพยายามมีคนอื่นแต่ไม่กลัวคนอื่นจะแย่งเพราะจัดการคนอื่นได้ แต่กลัวใจยายตัวดีจะไม่รักกันมากกว่า

ที่นี่ก็แค่ดูอันตรายแต่ธุรกิจสีเทาก็คือธุรกิจหนึ่งที่มีไว้รองรับด้านมืดของมนุษย์เพราะมนุษย์มันโสมมทำไมคนค้าเหล้ายา เปิดบ่อน ขายวีดีโอโป๊ ขายตัว ถึงรวยนักหนาโดยไม่มีใครไปบังคับให้ทำสิ่งไม่ดี

แต่เด็กอาจจะกลัว อาจจะเบื่อ อาจจะอยากมีชีวิตแบบคนอื่นปลาซิวคือคนที่ใช่ไม่อยากได้ใครอื่น

และเสี่ยก็ขาดเด็กไม่ได้

..

 

ภาพเมียเด็กกับจระเข้ลูกรักรบรากันผ่านกรงเหล็กที่กั้นขวางกันไว้เสียงดังลั่นห้องทำให้เสี่ยยืนมองภาพนั้นนิ่งพลางคิดว่าตนเองอาจจะแค่คิดมากไป ที่รีบกลับมาหาเด็กพยศที่โทรมางอแงเมื่อวาน

ปลาซิวกับลูกรักอย่างลิลลี่ปกติดี? เสียงโวยวายของเมียเด็กดังลั่นหน้าระเบียงเพียงลำพังเพราะอีกฝ่ายพูดไม่ได้แต่ใช้ขาตะปบกรงเหล็กได้

ยัยเด็กสวมชั้นในขาสั้นแนบเนื้อสีดำนั่งหัวฟูตาโตตัวขาวตรงตะแกรงกั้นระเบียงมีลิลลี่นอนอาบแดดมองเมียพ่อด้วยหางตาทั้งที่ปลาซิวตะโกนใส่ดังลั่นก็ยังมานอนแนบชิดติดกรงตะปบเหล็กใส่โต้ตอบเป็นบางครั้งตามนิสัยขี้เล่น?

กวนตีนทั้งลูกทั้งเมีย?

ท่าทางจะคิดมากน่าดูเรื่องนายตำรวจคนนั้น.. หรือจะรักสารวัตรนั่นเข้าเเล้วจริงๆ

กึ้งๆๆ

"บอกมานะว่ามึงแดกพี่ดาวเรืองหรือเปล่าบอก มาน๊า!!"

ตึ้งๆๆๆ

"น้องปลาทำอะไร?"

เมียเด็กหันหน้าขาวเบะปากบางอมชมพูทำท่าเหมือนจะร้องไห้น้ำมูกไหลหน้าตาประหลาดสุดๆ

..นี่เมียเรียนนักกฎหมายมาจริงเหรอ? มันไม่ดูอนุบาลดูตลกนะหนู

 

''อุ้ย! เสี่ยมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไหนบอกจะไปสามวันไงครับ" ยายเด็กปั้นหน้ายิ้มกว้างทันทีเปลี่ยนสีไวเหมือนกิ้งก่าลื่นไหลไปกับทุกสถานการณ์นี่แหละสเน่ห์การปรับตัวเก่งของปลาซิวเพราะถ้าไม่เก่งคงโดนฆ่าทิ้งตั้งแต่ครั้งแรกที่เอามาขาย

"คิดถึงเด็กพักนี้รู้สึกว่าน้องจิตใจไม่คอยอยู่กับเนื้อกับตัวถ้าไม่ติดว่าใกล้จบเสี่ยคงพาไปนู่นมานี่ด้วย"

ก้มลงมองหน้าเมียตัวดีที่พักนี้ขยันหาเรื่องให้ตามดูทุกฝีก้าว ล่าสุดพาตำรวจมาแฮ็คระบบบัญชีผัวตัวเองเลยเจอดีสั่งเจ้าโดมเก็บหัวเก็บหางให้มิดชิดไม่น่าจะกล้าหืออือใดๆ

ปลาซิวเปลี่ยนท่ามานั่งพับเพียบเรียบร้อยมองตาปริบๆ ออดอ้อนน่าสงสารเหมือนเมียทาสแต่ความจริงแล้วคือเมียตัวแสบที่ยอมปิดตาข้างหนึ่งมาตลอด

เจ้าโดมไม่ใช่ลูกน้องอย่างที่มันบอกคนอื่น ความจริงเราคือเพื่อนสนิทกันเด็กเหลือขอที่ร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกันมันทำได้ทุกอย่างยกเว้นเอากับคนอื่น มันไม่ชอบชนิดที่ให้ฆ่าคนดีกว่ายอมใช้ร่างกายแลกชื่อเสียงเงินทองแบบผมเพราะแบบนั้นถึงได้ยกให้ผมเป็นคนคุมอาณาจักรนี้

โดมรู้เรื่องทุกอย่างดีและคอยรายงานพฤติกรรมปลาซิวเสมอมันจึงไม่ชอบเด็กคนนี้นักที่มีท่าทีเจ้าชู้เล่นหูเล่นตาและไปจีบคนอื่น

เมียเด็กหลบตาหนีทั้งที่ปกติชอบจ้องตากันจ้องร่างบนพื้นนิ่งให้รู้ว่าเสี่ยคือผัวไม่ใช่แฟนแบบที่วัยรุ่นคบกันคิดจะเลิกก็เลิกได้ง่ายๆ

แต่เด็กอย่างปลาซิวมันทะเล้นทะลึ่งน่าจับขยำกลืนลงท้องต้องข่มใจตัวเองไม่ให้หึงหวงเกินไปกลัวเด็กอึดอัดรำคาญยอมให้แค่เด็กคนนี้คนเดียว

อาจจะเป็นเพราะเคยถูกเอามาขายเหมือนกันก็เลยเข้าใจความรู้สึกดีกว่าใคร

หยิบบุหรี่ขึ้นสูบสูดควันเข้าปอดให้นิโคตินละลายความขุ่นข้องในใจก่อนจะพ่นพุ่งออกมามากมาย

กึก..

ปลายรองเท้าหนังลงมาหยุดตรงหน้าเด็กในปกครองนับวันก็ยิ่งดูดี ยิ่งโตยิ่งร้ายกาจจนไม่รู้ว่าในอนาคตจะควบคุมของหวงตรงหน้านี้ได้ไหม

"เสี่ยทำอะไรผิดไปหรือเปล่าน้องถึงดูไม่มีความสุขแบบนี้?"

ยื่นมือข้างไม่จับบุหรี่เชยคางเรียวขึ้นมาสบตาส่งยิ้มใจดีให้เช่นเคยเอ็นดูไม่เปลี่ยนไปจากวันแรกเจอ

"ไม่ใช่นะครับเสี่ย..คือปลาซิว"

ใบหน้าเนียนฉายแววกังวลสอดเเขนเรียวเข้ากอดขาออดอ้อนออเซาะจึงลงมานั่งยองมองใบหน้าใสนิ่งกล่าวบางคำที่เอ่ยไม่บ่อยนักที่จะเอ่ยถามถึงเรื่องความรัก

"น้องไม่รักเสี่ยแล้วเหรอคะ?"

คนปากหวานขมวดคิ้วอ้อนเอ่ยเสียงพร่าแสร้งทำหน้าเศร้าเกลี่ยแก้มใสด้วยนิ้วสากผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านการทำสิ่งไม่ดีมานักต่อนักเพื่อไม่ให้ใครมารังแก

ถึงแม้ต่างคนต่างเสแสร้งเพื่อความอยู่รอดแต่ร่างกายกลับผูกพันธ์แน่นแฟ้นเรียกร้องการสมสู่ไม่ต่างจากสัตว์เดรัชฉานต่างเพียงแค่..

มนุษย์มีความรู้สึก...ความรู้สึกรัก

 

"ไม่ใช่นะคือ.."

 

วันนี้พูดถึงความสัมพันธ์มากกว่าครั้งไหนอาจจะเป็นเพราะเด็กตัวแสบพูดถึงชายอื่นมากเกินไปจึงไม่ชอบใจนัก จากที่เคยออดอ้อนเอาใจได้ตามหน้าที่แต่วันนี้กลับทำอะไรไม่เป็นไม่กล้าสู้หน้า

จับสองแขนเรียวยกขึ้นมทคล้องคอตนเองกระซิบกระซาบเสียงกระเส่าไซร้ใบหน้าลงบนอกอุ่นกระชับกอดร่างเล็กแนบแน่น

 

"เสี่ยชอบรอยยิ้มของปลาชอบเสียงหัวเราะของน้องชอบร่างกายที่ซื่อสัตย์ตรงไปตรงมาชอบภาษากายของหนู อย่าให้ความสับสนทำให้หนูดูโง่เกินกว่าจะเรียกตัวเองว่านักกฎหมายสิคะ ต่อไปถ้าหนูเป็นทนายหนูต้องหนักแน่นในลูกความของตนเองตามหลักฐานที่มีไม่ใช่การคิดเองเออเอง"

ส่งเสียงทุ้มพร่าแผ่วเบาสะกดคนโลเลดังเดิมเก็บกรงเล็บแหลมคมไว้ใช้กับคนอื่นส่วนคนจรงหน้าประคบประหงมประคับประครองอย่างดีไม่อยากใจร้ายกับเด็กน่ารักอย่างปลาซิว

โอบอุ้มประคับประคองร่างเล็กจ้อยค่อยๆ ล่อลวงเข้าหาห้วงอารมณ์โหมกระหน่ำอาการกำหนัดร่วมรักอย่างร้ายกาจตามสัญชาติญาณดิบเดิม

แคว่กก!!

"..เสี่ย"

ล้วงมือลูบไล้สะโพกเล็กกำชั้นในสีดำฉีกกลางกระชากเต็มแรงทำกางเกงชั้นในตัวบางขาดวิ่นเจ้าของร่างร้องเสียงหลงเมื่อครู่ออดอ้อนอ่อนไหวกลับกลายร่างเป็นปีศาจร้ายในพริบตา

"อยากจูบน้องเสี่ยต้องทำยังไงคะ?"

เกยคางลงบนอกบางมองริมฝีปากเล็กที่เจ้าตัวขบเม้มเป็นเส้นตรงล้วงมือเข้าบีบขยำแก้มก้นกลมเด้งไปมาอ้อนขอทั้งที่ล่วงเกินไปถึงไหนต่อไหน

จุ้บบ

 

"ขอโทษนะครับ เสี่ยเข้..แต่น้องกลัว"

ความกล้าหาญที่แสร้งเข้มแข็งตลอดมาถูกพังกำแพงความคิดลงป่นปี้ไม่มีชิ้นดี 

"กลัวอะไรคะหื้ม~"

"กลัว...ตกนรก"

" หึ หึ นรกไม่มีจริงหรอกนะหนูจะกลัวอะไรอยู่กับเสี่ยมีแต่ขึ้นสวรรค์หรือน้องปลาไม่มีความสุข?''

"มะ ไม่ใช่ แค่คิดว่า..มีทางอื่น.."

"ที่ดีกว่าน่ะเหรอ?"

คำพูดรู้ทันเด็กในปกครองไล่ต้อนเบียดชิดมองใบหน้าสำนึกผิดพยักหน้ายอมรับ การต่อกรกับผู้ใหญ่เหมือนเด็กน้อยถูกผู้ใหญ่สอนท่องกอไก่แล้วพูดตามอย่างว่าง่ายเพียงเพราะมีอมยิ้มมาหลอกล่อ

"เสี่ยอยากแหวกอกควักหัวใจของหนูมาดูจังว่าข้างในนี้มันมีเสี่ยอยู่ในนั้นไหม?"

เสี้ยงกลั้วหัวเราะฟังดูอารมณ์ดีแต่ความหมายตรงๆ น่ากลัวจนงอตัวหนีสัมผัสตรงหน้าปลายเล็บสั้นสะกิดกระดุมสาปเสื้อเชิ้ตเบาๆ และกระชากกระดุมหลุดลุ่ยในเวลาต่อมา

ปึ่ดดด!!

งั่บบบ กึ่ด!

ปากหยักอ้าออกงับยอดอกเล็กจมเขี้ยวดูดเต้าเล็กเต็มแรงพร้อมกับสอดสองนิ้วใส่ช่องทางรักรวดเดียวสุดข้อนิ้ว

"อ๊าาาา!..ซี้ด เสี่ยอย่ากัดนมน้องแรง..เจ็บ อึ้กก"

"เสี่ยอยากปอกเปลือกหนูออกกินให้หมดน้องเป็นของอร่อยที่เสี่ยกินได้ไม่เบื่อแล้วทำไมเสี่ยต้องให้น้องเป็นของคนอื่นด้วย

จ๊วบบบ! สวบบ! สวบบบ!!

"อื๊อออ!! เจ็บเสี่ยนมน้องจะขาด" นมเล็กในปากร้ายถูกกัดดึงยืดยกมุมปากยิ้มพูดรอดไรฟันชวนสะพรึงทำร่างสั่นระริก

อกขาวแอ่นกระตุกดิ้นเร่าแอ่นเข้าหาใบหน้าปีศาจร้ายเอวอ่อนส่ายร่อนรับตามความเคยชินร่างกายไม่เคยทรยศจิตใต้สำนึกได้สักครั้ง

"อย่าทำให้ตัวเองเสียรสชาติจากการเอาความคิดคนอื่นมาเปลี่ยนตัวเองสิคะ" คำสั่งสอนชวนเสียวยังคงพรั่งพรูข้างรูหูขาวปลายลิ้นยาวแหย่แยงทำร่างเด็กพยศอ่อนระทวย

ฟึ่บบบ

สวบบ!

ปลายนิ้วเปลี่ยนเป็นส่วนหัวแท่งเนื้อพ่อจระเข้ทะลุทะลวงรูรักอันเดิมมาถึงห้าปี

ห้าปีที่ไม่มีใครอื่น..

"อ่าาาา"

ปั่บ!! ๆๆๆๆ

"แต่ไม่เป็นไรถ้าน้องรสจัดเกินไปยังมีลิลลี่ลูกรักของเสี่ยรอชิมน้องข้างนอกนั่นนะคะ ปลาซิว~"

คำหวานสยองชวนซ่านสยิวผสมปนเปเสียงหัวเราะเย็นเยือกคล้ายหยอกเอินแต่เยือกเย็นจนขนลุกซู่ทั่วสรรพค์พางกาย ร่างเล็กถูกตวัดขึ้นนั่งยองคล่อมแท่งเนื้อเสี่ยใหญ่เร็วไวสอดใส่รูรักพอดิบพอดี

ร่างหนานั่งยองกับพื้นกระดกเอวสวนใส่คนบนตักไม่ต่างจากเครื่องจักรซอยยิกหน้าขากระทบแก้มก้นเเน่น

ปั่บ!!ๆๆๆๆๆ

"อื้ออออ อ้ะ อ่ะ"

อึ่ก อึ้ก พั่บๆๆๆ

"ต้องการความสุขก็แค่หาความสุข ไม่ใช่หาความจริงที่รู้ทั้งรู้ว่าความจริงมันน่ากลัว เพราะมันมีแค่ความผิดหวัง อยู่ในนั้น..โลกมันไม่ได้สวยอย่างที่น้องอยากให้เป็นหรอกนะ"

สะโพกบางถูกจับส่ายวนร่อนบนแท่งร้อนกดลงจับขึ้นกดกระแทกรูเล็กไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยผิดกับอีกคนที่กระเด้งกระดอนกอดคอหนาตาลอยคว้างส่งเสียงอึกอักไม่ขาดสาย

"อ่ะ อืมม สะ เสี่ย แฮ่กก"

"อย่าคิดเอาเองว่าสีดำมันไม่สวยเพราะน้องไม่ได้เกิดมาจากสีขาว จำเอาไว้ให้ขึ้นใจนะคะ"

สวบบบบ!!

"อ๊าาาาา!!"

พรวดดดด!!

"เข้าใจไหมคะ?"

ส่วนปลายถอดถอนออกมาจากร่องรักฉ่ำเยิ้มน้ำคาวมากมายไหลย้อนมาตามลำรักที่ถูกถอดออกหยดลงพื้น

แหมะ แหมะ

"อืมม อื้อออ ขะ เข้าใจค่ะ"

"ขึ้นมาทำให้เสี่ยรักสิคะ...แล้วจะได้ในสิ่งที่ควรได้ ความต้องการของน้องไม่มีใครสนองให้ได้เท่าเสี่ยอีกแล้ว"

วันนี้อาจจะดื่มจนเมาหรือกินยาลืมเขย่าขวดถึงได้พูดมากเป็นพิเศษ ยื่นมือใหญ่ลูบหัวทุยของเมียเด็กอยากคว้าปากมาดูดให้หายอยาก กระซิบคำหวานเจือเสียงหอบน้อยๆ ทำหัวใจเด็กเต้นตึกตัก ปากชอบพูดจาคะขาใบหน้าโรคจิตหื่นกระหาย

หล่อร้ายลึกสุดใจแต่ก็ยังชอบ..ชอบแบบนี้

แบบเสี่ยเข้

..