Share

บทที่ 13

Author: กระจอก
“ที่รัก! จัดการมัน รีบจัดการมันสิคะ!”

เฉาถิงถิงพูดคะยั้นคะยออยู่ข้างๆ เธอหวังแต่เพียงว่าจ้าวหู่จะบดขยี้ฉู่เฉินและหลิวเฉียงลงไปที่พื้นทันที!

จ้าวหู่ทำราวกับไม่ได้ยิน รีบวิ่งไปข้างหน้า โค้งตัวลงไป “คุณคือคุณฉู่ ฉู่เฉินใช่ไหมครับ?”

ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นมา ขมวดคิ้ว พยักหน้าตอบ “ใช่”

“แหมๆ คุณฉู่จริงด้วย สวัสดีครับๆ ผมชื่อจ้าวหู่ เป็นผู้จัดการร้านอาหารร้านนี้ ขอโทษที่ไม่ได้มาต้อนรับนะครับๆ” จ้าวหู่มีท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่นับถือและประจบประแจง

ภาพนี้ทำให้ฉู่เฉินงุนงงเล็กน้อย

หลิวเฉียงก็เช่นกัน

คนที่ตกตะลึงและสับสนที่สุดคือเฉาถิงถิง

“ที่รัก คุณทำอะไรเนี่ย? คุณฉู่อะไรกัน? คุณบ้าไปแล้วเหรอ? เขาคือไอ้คนเหลือขอที่ตบตีฉันเมื่อกี้นะคะ! คุณรีบจัดการมันสิ!”

เฉาถิงถิงพูดอย่างร้อนรน กระทืบเท้า หน้าอกใหญ่และอวบอิ่ม ก็สั่นขึ้นลงทันที

“เพียะ!”

เป็นผลให้จ้าวหู่หันหลังกลับมาไปและตบเข้าไปที่หน้าเฉาถิงถิง และดุว่า “อวดดี! ไอ้คนเหลือขอเหรอ? เขาคือคนที่ผมบอกคุณว่าเป็นคนใหญ่คนโตที่แม้แต่ผู้นำตระกูลกู้ยังต้องเคารพ!”

“ฉู่เฉิน คุณฉู่!”

“คุณยังไม่รีบมาขอโทษคุณฉู่อีก!”

จ้าวหู่โมโหร้าย

หากเฉาถิงถิงทำให้คุณฉู่ขุ่นเคือง ซึ่งแม้แต่ผู้นำตระกูลกู้ก็ปฏิบัติต่ออย่างสุภาพ ต่อเขาจะอยู่รอดในธุรกิจอาหารในเจียงจงได้อย่างไรในอนาคต?

เฉาถิงถิงตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง โดยเอามือปกปิดแก้มที่แสบร้อน จ้องมองที่ฉู่เฉินด้วยน้ำตาคลอ และตะโกนบอกจ้าวหู่ "ที่รัก คุณล้อเล่นฉันเหรอ? เขาเนี่ยนะเป็นแขกวีไอพีของตระกูลกู้?"

“ไม่มีทาง! ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน!”

“ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ เขาเป็นคุณชายใหญ่ผู้ไร้ประโยชน์แห่งฉู่ซื่อกรุ๊ปในเจียงจง! เป็นขยะชิ้นหนึ่ง!”

“แน่จริง แกก็เอาบัตรทองออกมาให้ดูสิ!”

“ฉันพนันได้เลย ว่าเขาไม่มีแน่นอน!”

ในเวลานี้จ้าวหู่ตกตะลึง

หรือว่าเขาจะจำผิดคนจริงๆ ?

แต่ว่าคนในภาพกับลักษณะของฉู่เฉินเหมือนกันมากๆ เลยนะ

คิดทบทวนชั่วครู่ จ้าวหู่ยิ้มพร้อมกับถามขึ้นมาว่า “เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณฉู่ คุณมีบัตรทองของตระกูลกู้ไหมครับ?”

“แน่นอนว่ามี”

ฉู่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่เหมือนยิ้ม จากนั้นมองไปที่เฉาถิงถิงด้วยสายตาขี้เล่นแล้วพูด “ว่าแต่คุณจะเอาอะไรมาพนันกับผมล่ะ?”

“หากแกมีบัตรทองของตระกูลกู้จริง ฉันเฉาถิงถิง จะถอดเสื้อผ้าแล้วคุกเข่าเลียนิ้วเท้าของแกทันที!” เฉาถิงถิงพูดขึ้นมาอย่างหยิ่งผยอง ท่าทางไม่ยอมแพ้

ฉู่เฉินยิ้ม เป็นหรือตายไม่อาจคาดเดาได้ “ได้ แต่ว่าผมขอเพิ่มอีกอย่างหนึ่ง คุณยังต้องคุกเข่าขอโทษอาเฉียงด้วย!”

เฉาถิงถิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็เปลี่ยนไป กัดฟันพร้อมพูดว่า “ได้! หากแกไม่มีบัตรทองจริง วันนี้แกต้องคุกเข่าให้ฉันตบสักร้อยที!”

“หลิวเฉียงด้วย พวกแกสองคนต้องคุกเข่าแล้วคลานออกมาจากชายกระโปรงของฉัน!”

เฉาถิงถิงพูดเสร็จ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ให้ผู้ชายคลานออกมาจากใต้กระโปรงของผู้หญิง ความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับผู้ชายธรรมดาแต่น่าเชื่อถืออย่างฉู่เฉินและหลิวเฉียง!

ฉู่เฉินยิ้มออกมา ยกมือขึ้นพร้อมกับล้วงบัตรทองออกมาจากกระเป๋ากางเกง คีบมันไว้ระหว่างช่องนิ้ว พร้อมกับเหวี่ยงออกไป กระแทกเข้ามุมเสาไม้แรงๆ ลึกสามนิ้ว!

จ้าวหู่ตกใจ รีบวิ่งเข้าไป ใช้เวลานานในการดึงบัตรทองออกจากเสาไม้

หลังจากนั้นเขาตั้งใจดูอย่างละเอียด

เฉาถิงถิงก็บีบและจ้องมองบัตรทองในมือของจ้าวหูเป็นเวลานาน เธอไม่เข้าใจอะไรเลยและถามว่า “ที่รัก นี่คือบัตรทองของตระกูลกู้หรือเปล่าคะ?”

จ้าวหู่ถือบัตรทอง ดูอย่างละเอียดทั้งหน้าและหลัง ยิ่งดูยิ่งตกใจ

หลังจากนั้นเขาก็หันหลัง มือสองข้างถือบัตรถือ แล้วเดินตรงเข้าไปหาฉู่เฉิน โค้งคำนับเก้าสิบองศา เขายื่นมันให้ฉู่เฉินด้วยความเคารพและกล่าวว่า “คุณฉู่ กรุณาเก็บบัตรทองนี้ไว้ให้ดีด้วยนะครับ”

ผ่าง!

เมื่อเห็นฉากนี้ ไม่ว่าเฉาถิงถิงจะโง่แค่ไหน เธอก็รู้ว่าบัตรทองนี้มีจริง!

ทำไมเป็นแบบนี้?

เขาเป็นคุณชายใหญ่ที่ถูกไล่ออกจากฉู่ซื่อกรุ๊ปไม่ใช่เหรอ?

ทำไมถึงมีบัตรทองของตระกูลกู้ได้ล่ะ...

แย่แล้วล่ะๆ

รอบนี้เธอไม่รอดแน่ๆ !

หลิวเฉียงที่ยืนอยู่ข้างหลังฉู่เฉิน เขายังหายใจเข้าลึก ๆ และดวงตาของเขาก็ตกใจ

คิดไม่ถึงว่าพี่เฉินที่เขาไม่เจอสามปี จะเปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งเช่นนี้แล้ว

ถึงกับเป็นแขกวีไอพีของตระกูลกู้ ได้รับบัตรทองจากผู้นำตระกูลกู้

“เฉาถิงถิง! ยังไม่รีบมาขอโทษคุณฉู่อีก!” จ้าวหู่หันไปตะโกนด้วยความโมโหและความรู้สึกผิด

เฉาถิงถิงตกใจกลัว เขาเดินไปหาฉู่เฉินด้วยอาการตัวสั่น ก้มลงและขอโทษ “ขอ ขอโทษค่ะ ฉู่เฉิน ได้โปรดให้อภัยฉันด้วยนะคะ”

ฉู่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ขอโทษมีประโยชน์เหรอ เมื่อกี้คุณพนันอะไรไว้ล่ะ?”

“ตอนนี้รีบแก้ผ้าของเธอให้หมด พร้อมกับคุกเข่าเลียนิ้วเท้าของผม หลังจากนั้นไปขอโทษอาเฉียงซะ!”

สองประโยคนั้นทำเอาเฉาถิงถิงตกใจร้องไห้ออกมา ท่าทางเหมือนนางฟ้าหลั่งน้ำตา พร้อมตะโกนออกมา “ฉู่เฉิน แกจะทำอะไร ฉันผิดไปแล้วยังไม่พออีกเหรอ? ฉันเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอตัวเล็กๆ คนหนึ่ง แกต้องทำกับฉันขนาดนี้เหรอ”

“หลิวเฉียง นายดูเพื่อนของนาย รังแกฉันขนาดนี้ นายยังไม่ช่วยฉันอีกเหรอ?”

หลิวเฉียงงุนงงไปพักหนึ่ง สีหน้าสับสน คิดแล้วคิดอีก ยืนขึ้นมาพร้อมพูดว่า “เอ่อ พี่เฉิน ช่างมันเถอะดีไหม? ถิงถิงก็ไม่ได้ทำเรื่องร้ายแรงอะไรนะครับ”

ฉู่เฉินหันขวับ สายตาที่จริงจังจ้องไปยังหลิวเฉียง พูดว่า “อาเฉียง นายต้องคิดให้ดีนะ นายแน่ใจนะว่าจะออกหน้าอ้อนวอนแทนเธอ?”

“เธอแอบทำเรื่องน่าอายลับหลังนายก่อนนะ”

หลิวเฉียงอึ้งไปช่วยครู่ สายตาสับสนลังเลไปหมด

ฉู่เฉินก็ไม่มีท่าทีรีบร้อน พูดว่า “นายคิดให้ดีๆ เอาเองก็แล้วกัน”

ผ่านไปสักพักหนึ่ง หลิวเฉียงกำหมัดแน่น กัดฟันพร้อมพูดว่า “พี่เฉิน ผมเข้าใจแล้ว เรื่องนี้ผมจะไม่ยุ่ง! ผู้หญิงมีเยอะถมไป! ศักดิ์ศรีมีเพียงหนึ่งเดียว!”

เฉาถิงถิงได้ยินดังนั้น ก็ร้อนรนพร้อมโพล่งออกมา “หลิวเฉียง! นายมันสารเลว! เสียแรงที่ฉันคบกับนานมาหลายเดือน นายทำกับฉันแบบนี้เหรอ!”

หลิวเฉียงหันหลังกลับ และไม่สนใจเธอ

คบมาตั้งหลายเดือนเหรอ?

ช่างน่าตลกจริงๆ !

หลายเดือนที่ผ่านนี้ เฉาถิงถิงไม่เคยให้เขาขึ้นเตียงเลย!

เฉาถิงถิงร้อนรนเป็นอย่างมาก มองไปยังจ้าวหู่ เหมือนเห็นฟางช่วยชีวิต รุดเข้าไปรั้งที่แขนของเขา พร้อมร้องขอ “ที่รัก คุณช่วยฉันนะคะ ฉันไม่อยากแก้ผ้าคุกเข่าเลียเท้าของเขา มันน่าอาย...”

“อีกอย่างฉันท้องแล้วค่ะ คุณคงไม่ยอมให้ฉันที่ท้องอยู่ คุกเข่าให้คนอื่นใช่ไหมคะ?”

หลังจากประโยคนี้ออกมาจากปากของเธอ ฉู่เฉินตกตะลึงอีกครั้ง

สีหน้าของหลิวเฉียงเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นมาทันที

เธอยังท้องกับคนอื่นงั้นเหรอ?

ทันใดนั้น หลิวเฉียงรู้สึกโชคดีมากที่เขาไม่ถูกท่าทางน่าสงสารของเฉาถิงถิงหลอกให้อ้อนวอนร้องขอชีวิตแทนเธอ!

หญิงชั่ว!

นังแพศยา!

เห็นเฉาถิงถิงที่ร้องไห้น้ำตานองหน้า และได้ยินคำว่าท้องคำนี้ ตาของจ้าวหู่ก็สว่างขึ้นมาทันที

ต้องเข้าใจว่าเขาอายุสี่สิบแล้ว แฟนก่อนหน้านี้หลายสิบคนที่เขาเปลี่ยน ล้วนแต่ไม่สามารถตั้งท้องให้เขาได้

คาดไม่ถึงว่าเฉาถิงถิงจะท้องได้!

นี่มันเรื่องดีนิ!

“จริงเหรอ? คุณท้องลูกของผมเหรอ?” จ้าวหู่ดีใจ ถามขึ้นอย่างร้อนรน

เฉาถิงถิงลุกลี้ลุกลนหยิบผลตรวจ พร้อมพูดว่า “จริงสิคะ คุณดูเองสิ!”

จ้าวหู่รับผลการขึ้นมาดู ใบหน้าตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด โพล่งขึ้นมาว่า “ดี! ดีจริง! ฉันจ้าวหู่มีลูกสักที!”

หลังจากนั้นเขาก็พรวดเข้าคำนับฉู่เฉิน “คุณฉู่ เห็นแก่หน้าของผมได้ไหมครับ เรื่องวันนี้ช่วยปล่อยมันไปได้ไหมครับ? เย็นนี้ผมจะตั้งโต๊ะให้คุณด้วยตัวผมเอง เพื่อเป็นการขอโทษกับคุณและเพื่อนของคุณ แบบนี้พอจะได้ไหมครับ?”

ฉู่เฉินขมวดคิ้ว เขาเหลือบมองที่จ้าวหู่ หัวเราะเบา ๆ แล้วถาม “ผู้จัดการจ้าว คุณแน่ใจเหรอว่าที่เธอท้องคือลูกของคุณ?”

ตึง!

จ้าวหู่อึ้ง สีหน้าของเฉาถิงถิงก็เปลี่ยนไป รีบออกมาอย่างร้อนรน ตะโกนออกมาอย่างดัง “คุณหมายความว่าอย่างไร! ฉันยังท้องปลอมๆ ได้งั้นเหรอ? ผลตรวจการตั้งครรภ์นี้แน่นอนที่สุด”

“นั่นสิ คุณฉู่ จะท้องปลอมได้ยังไง นี่เป็นผลตรวจจากโรงพยาบาลเลยนะครับ” จ้าวหู่พูดเสริม

ฉู่เฉินยิ้มอย่างเย็นชา พูดว่า “ผมไม่ได้บอกว่าเธอท้องปลอมๆ ผมก็แค่อยากจะเตือนผู้จัดการจ้าวว่า ในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของคุณ”

เฉาถิงถิงได้ยินเช่นนั้น เธอตะโกนด้วยใบหน้าซีดเซียว “ที่รัก เขาโกหก! ฉันมีคุณคนเดียวนะคะ แล้วทำไมเด็กจะไม่ใช่ลูกของคุณล่ะคะ!”

สีหน้าของจ้าวหู่เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดฉับพลัน กัดฟันพูดเสียงหนัก “คุณฉู่ แม้ว่าคุณจะเป็นแขกวีไอพีของตระกูลกู้ แต่คุณพูดแบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะครับ”

“ผมจ้าวหู่ อย่างน้อยก็เคยใช้ชีวิตอยู่ที่เจียงจง ในมือมีลูกน้องที่ผ่านทุกข์มาด้วยกันก็ไม่น้อย”

“วันนี้ถ้าคุณพูดไม่ชัดเจน เกรงว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ยาก”

เมื่อคำพูดนั้นสิ้นสุดลง ลูกน้องที่มีรอยสักเต็มตัวสิบกว่าคนและกำลังรออยู่หน้าประตูก็บุกเขามาล้อมฉู่เฉินไว้ทันที
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1148

    “จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไป ผมจะกลับไปแล้วนะ!”ฉู่เฉินเข้าไปนั่งในรถทหาร เหลือบตามองเฉินเย่ว์เอ๋อร์อย่างเย็นชาแวบหนึ่งเฉินเย่ว์เอ๋อร์จ้องเขม็งไปที่ฉู่เฉิน กำหมัดจนเกิดเสียงดังกรอบแกรบ!ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะซ่งหนิงซวงสั่งไว้ว่าจะต้องรับฉู่เฉินไป เธออยากจะไล่ฉู่เฉินลงไปจากรถจริง ๆ! “เหอะ คนแซ่ฉู่ ไม่ช้าก็เร็วต้องมีวันที่ฉันจะให้คุณต้องชดใช้!” เฉินเย่ว์เอ๋อร์เข้าไปนั่งในรถด้วยสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่ง ก่อนจะสั่งคนขับรถด้วยเสียงเย็นชาว่า “ขับรถ!” เมื่อเห็นฉู่เฉินจากไปแบบนี้ คนในตระกูลอู๋ก็มองหน้ากันเองอู๋อิงฉยงยิ่งดูเหมือนกับกินมะระเข้าไป สีหน้างอง้ำ โดนฉู่เฉินปฏิเสธซึ่ง ๆ หน้า แล้วจะให้เขาไปอธิบายกับโจวจื้ออย่างไรล่ะ!แต่คนที่มึนงงกว่าคนในตระกูลอู๋ก็คือฟางอวี่เจิ้ง ดูจากการที่ฉู่เฉินและคุณนายอู๋หายตัวไปด้วยกันหนึ่งชั่วโมงกว่า ต่อให้ฟางอวี่เจิ้งไม่ได้อยู่ที่เหตุการณ์ ก็เดาได้คร่าว ๆ ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเกรงว่ามีเพียงอู๋อิงฉยงที่ยังไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อยละมั้ง?ฟางอวี่เจิ้งเองก็รู้สึกนับถือไม่ไหวแล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ว่าอย่างไรก็ดูไม่ออกเลยว่าฉู่เฉินจะมีจิตวิญญาณของโจโฉด้วย? .......

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1147

    ฉู่เฉินได้ยินคำกล่าวก็ขมวดคิ้วกล่าวว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“ไม่สามารถบอกให้ชัดเจนด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งรถไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”ซ่งหนิงซวงพูดด้วยน้ำเสียงร้อนใจ“คฤหาสน์ตระกูลอู๋ในเมืองเอกของมณฑล!”ตระกูลอู๋?ซ่งหนิงซวงอึ้งเล็กน้อยไม่กี่วินาที ก่อนจะพยักหน้ากล่าวทันทีว่า “โอเคค่ะ ฉันจะส่งคนไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”เมื่อพูดจบ ทางฝั่งซ่งหนิงซวงก็วางสายอู๋อิงฉยงเห็นฉู่เฉินวางสายแล้วก็เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณฉู่จะมีความสัมพันธ์กว้างขวางขนาดนี้ แถมยังมีเพื่อนในกองทัพด้วย?”ฉู่เฉินเพียงยิ้มบาง ๆ ไม่ออกความเห็นอะไรเมื่อเห็นฉู่เฉินไม่อยากพูดอีก อู๋อิงฉยงก็ไม่สะดวกถามต่อ ดังนั้นจึงได้แต่เอ่ยเข้าเรื่องว่า “คุณฉู่ คุณโจวจากเมืองหลงจิงหวังว่าจะได้พบคุณฉู่สักครั้ง ไม่ทราบว่า...”“ไม่ว่าง!”ฉู่เฉินปฏิเสธทันทีอู๋อิงฉยงอึ้งไป แล้วยิ้มแหย ๆ พร้อมกับอธิบายว่า “คุณฉู่ คุณโจวท่านนี้คืออัจฉริยะในวงการแพทย์ของภาคเหนือทั้งหมด ถ้าเกิด...” ไม่รอให้อู๋อิงฉยงพูดจบ ฉู่เฉินก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ที่ผมพูดเมื่อกี้ยังชัดเจนไม่พอหรือไงครับ? ผมบอกว่าไม่ว่าง ก็คือไม่ว

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1146

    ฉู่เฉินพูดพลางยื่นยาควบคุมสตรีใส่มือของหลี่ซินหลานหลี่ซินหลานมองเม็ดยาที่ฉู่เฉินส่งมาถึงมือเธอ แล้วกลืนน้ำลายหนัก ๆ เธอย่อมรู้ว่ายาที่ฉู่เฉินให้เธอมีไว้เพื่ออะไรแต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีทางถอยใด ๆ แล้ว เธอเก็บยาควบคุมสตรีให้เรียบร้อยพลางถอดถุงน่องที่โดนฉีกขาด แล้วหยิบน้ำหอมจากในตู้เสื้อผ้าออกมาฉีดบนตัวเพื่อกลบกลิ่นเหงื่อ “ได้ค่ะ งั้นฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่ว่า คะ...คุณจะต้องรักษาลูกชายฉันให้หายเท่านั้นนะ!” หลี่ซินหลานยังคงนึกถึงความปลอดภัยและชื่อเสียงของอู๋ตี๋อยู่เสมอ แม้ว่าวันหนึ่งเรื่องของเธอกับอู๋อิงเทียนจะแดงขึ้นมา แต่อู๋ตี๋ก๋เป็นลูกหลานของตระกูลอู๋อยู่ดีต่อให้เธอถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ อาศัยลูกชายสุดที่รักอย่างอู๋ตี๋คนนี้ เธอก็ไม่มีทางโดนไล่ออกจากบ้านแบบหมดตัวอย่างแน่นอน“วางใจได้เลย เดี๋ยวผมจะไปฝังเข็มให้เขาเดี๋ยวนี้!”ฉู่เฉินพูดจบก็หยิบเข็มเงินหนึ่งเล่มออกมาจากในแขนเสื้อ ก่อนจะเดินออกจากห้อง เขายังไม่วายตบบั้นท้ายหลี่ซินหลานไปหนึ่งฉาดหลี่ซินหลานลูบก้นที่โดนตีจนเจ็บ ก่อนจะถลึงตาใส่ฉู่เฉินอย่างดุดัน“จริงสิ มีเรื่องที่ลืมบอกคุณไปเลย ตั้งแต่นี้ไป คุณต้องรายงานทุกความเคลื่อนไหวข

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1145

    ฉู่เฉินมองลงมายังหลี่ซินหลานที่ทรุดตัวอยู่บนพื้น แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง “คุณเป็นแม่เลี้ยงของเธอ จะมาโดนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ควบคุมได้ยังไง?”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ร่างกายของหลี่ซินหลานก็แข็งทื่อขึ้นทันใด กัดฟันเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ฉู่เฉินและกล่าวว่า “ถูกเธอควบคุมงั้นเหรอ? ถ้าอู๋อิงฉยงรู้เรื่องของคุณและฉันแล้ว ไม่เพียงแต่ฉันจะตายเท่านั้น คุณก็อย่าหวังว่าจะเอาตัวรอดไปได้คนเดียวเลย!”ฉู่เฉินส่ายศีรษะพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์กล่าวว่า “ตระกูลอู๋ไม่ได้อยู่ในสายตาของผม ต่อให้คนที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา เมื่ออยู่ต่อหน้าผมก็ไม่คุ้มค่าให้พูดถึง!”หลี่ซินหลานกำหมัดแน่น หลังจากที่ถูกฉู่เฉินเล่นสนุกด้วยแล้วก็ถูกทิ้งขว้างอย่างไม่ใยดี!ต่อให้จะไม่สนใจใยดี ฉู่เฉินก็เปลี่ยนไปเร็วเกินไปหน่อยไหมไออุ่นที่ยังคงเหลืออยู่บนร่างกายยังไม่จางหาย ฉู่เฉินก็คิดจะทิ้งเธอและชิ่งหนีไปงั้นเหรอ?ไม่มีทาง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลี่ซินหลานก็ลุกขึ้นจากพื้นทันที จับแขนของฉู่เฉินแน่นและกล่าวว่า “ยังไงฉันก็ไม่สนหรอกนะ ทั้งหมดเป็นเพราะคุณบังคับให้ฉันทำแบบนี้!”“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดแบบนี้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1144

    เมื่ออู๋อิงฉยงเห็นอู๋เพ่ยเพ่ยทำท่าเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ลังเล ใจก็อดเป็นห่วงอาการของอู๋ตี๋ขึ้นมาไม่ได้อู๋เพ่ยเพ่ยรีบส่ายหน้าและกล่าวว่า “เปล่าค่ะ... อู๋ตี๋กำลังนอนกลางวันอยู่ หนู... หนูไม่เห็นหลี่ซินหลานอยู่ในห้องของอู๋ตี๋ค่ะ”“แล้วทำไมลูกไม่ไปหาล่ะ? หรือต้องให้พ่อไปที่นั่นเอง?”อู๋อิงฉยงก็เริ่มจะหงุดหงิดแล้ว ปกติแล้วหลี่ซินหลานไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักกาลเทศะนี่?ทำไมต้องทำให้เขาเสียหน้าในตอนที่ฉู่เฉินเป็นแขกมาที่บ้านด้วยนะ?หืม?อู๋อิงฉยงเหลือบมองที่นั่งของฉู่เฉินโดยไม่รู้ตัวและขมวดคิ้วพลางกล่าวว่า “คุณฉู่ไปเข้าห้องน้ำครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีก?”“อีกเดี๋ยวลูกเรียกคนรับใช้ไปดูในห้องน้ำหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น!”อู๋เพ่ยเพ่ยทำได้เพียงพยักหน้าซ้ำๆ และเดินไปทางคฤหาสน์ครั้งขณะเดินกลับไป อู๋เพ่ยเพ่ยก็แอบคาดเดาว่าผ่านไปมากกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว หลี่ซินหลานกับฉู่เฉินก็ควรจะเสร็จธุระกันแล้วใช่ไหม?แต่เมื่อเธอมาถึงหน้าประตูห้องแต่งตัวอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงหายใจหอบหนักของหลี่ซินหลานนอกจากนี้ เสียงหอบหายใจของเธอ เห็นชัดว่ายังแฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่ถูกกดเอาไว้ ราวกับอดกลั้นเอาไว้เป็นเวลาน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1143

    “ไม่เคยคิดว่าหลี่ซินหลานคนนี้เป็นผู้หญิงใจง่าย!”ขณะดู อู๋เพ่ยเพ่ยก็อดไม่ได้ที่จะแอบด่าหลี่ซินหลานในใจว่าไม่รู้จักรักนวลสงวนตัว กล้าดียังไงถึงได้ไปแอบกินกับฉู่เฉินที่เพิ่งเคยเจอหน้ากันในห้องแต่งตัว?ฉากนี้ไม่เพียงแต่ทำให้อู๋เพ่ยเพ่ยตกใจอย่างมากเท่านั้น และยังทำลายทัศนคติสามด้านของเธอไปอย่างสิ้นเชิงอีกด้วย!แม้ว่าอู๋เพ่ยเพ่ยจะได้รับการอบรมสั่งสอนมาตั้งแต่เด็กว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นี้ขัดต่อหลักศีลธรรม แต่เธอก็ไม่สามารถละสายตาไปได้เห็นเพียงฉู่เฉินคว้าผมของหลี่ซินหลานแล้วจับเธอกดเข้ากับผนัง จากนั้นก็กระชากกระโปรงรัดรูปของเธอออก“ฉู่เฉิน คุณอย่าทำถุงน่องฉันขาดนะ!”เมื่อหลี่ซินหลานเห็นว่าฉู่เฉินหยาบกระด้าง จึงรีบหันศีรษะไปเตือนเขาหนึ่งประโยคแต่แล้ววินาทีต่อมา ก็ได้ยินเพียงเสียงแคว่ก ถุงน่องของหลี่ซินหลานถูกฉีกขาดเป็นทางยาว ต้นขาขาวผ่องก็เผยออกสู่อากาศทันที“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง!”หลี่ซินหลานเบิกตากว้าง มองที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่มีความกังวลเต็มเปี่ยมถุงน่องคู่นี้เธอเพิ่งซื้อมาเมื่อสองวันนี้เองและซื้อมาแค่คู่เดียวเท่านั้น ถ้าออกไปข้างนอกแล้วอู๋อิงฉยงจับได้ว่าเธอเปลี่ยนถุงน่องล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status