공유

บทที่ 31

작가: กระจอก
ฉู่เฉินแค่นหัวเราะ สายตาจ้องหลิ่วหรูเยียนอย่างกำเริบเสิบสาน จ้องมอง รูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเธอ

รูปร่างอวบอัดตั้งตรง ผิวพรรณขาวละเอียดสูงโปร่ง

หลิ่วหรูเยียนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นสายตาของฉู่เฉิน ก็รู้สึกขยะแขยง

ราวกับโดนแมลงสาบไต่ไปทั่วทั้งตัว

แต่เธอไม่เขินอายหรือตื่นเต้นเลยสักนิด ในทางกลับกันยังเดินเข้าไปหาฉู่เฉินอย่างอวดดีและกล้าหาญยิ่งกว่าเดิม ไม่สนใจเสื้อคลุมอาบน้ำที่อ้าออกเลยสักนิด มือสองข้างกอดอก ยิ่งทำให้หน้าอกอันอวบอัดให้ใหญ่โตยิ่งกว่าเดิม กล่าวอย่างเหยียดหยาม

“มองอะไร? สวะ!”

“แกคิดว่าคืนนี้แกช่วยฉันเอาไว้ ฉันจะตอบแทนบุญคุณของแกอย่างซาบซึ้งใจอย่างนั้นเหรอ?”

“ฉู่เฉิน แกคิดมากเกินไปแล้ว!”

“คืนนี้ ความอัปยศที่แกทำกับฉัน ฉันจะจำเอาไว้ในหัวใจ!”

“ตอนนี้ แกรีบคุกเข่าลงไป โคกหัวให้ฉันหนึ่งร้อยที ฉันจะปล่อยให้แกไสหัวไป!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะเตะขาแกให้หัก!”

ในมุมมองของหลิ่วหรูเยียน ฉู่เฉินหมอนี่ก็คือคนชั่ว

ชั่วมิเสื่อมคลาย

จะต้องเป็นเพราะข้างนอกไม่มีที่ซุกหัวนอน ถึงได้แอบบุกเข้ามา

ผลรากฎว่า ถูกตนเองจับได้คาหนังคาเขา

“เหอะ ๆ หลิ่วหรูเยียน เธอนี่มันอวดดีมากเลยนะ”

ฉู่เฉินสองมือล้วง
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1154

    แม้กระทั่งมีอยู่แวบหนึ่งที่เธอหวังให้เวลาหยุดลง เพื่อที่เธอจะได้เพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่แสนวิเศษนั้นตลอดไปเมื่อเห็นซ่งหนิงซวงเงียบไป ฉู่เฉินก็กล่าวเปลี่ยนเรื่องทันที “ว่าแต่ หานอวี้ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง?”“อ๊ะ? อะไรเป็นยังไง?”ซ่งหนิงซวงถูกคำถามของฉู่เฉินทำให้ตกตะลึง“คุณคงไม่ได้ลืมข้อตกลงของเราไปเร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหม เวลาสามเดือนพริบตาเดียวก็ครบแล้ว!”ฉู่เฉินหรี่ตาลงพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อฉู่เฉินเตือนเช่นนี้ ซ่งหนิงซวงก็พลันนึกถึงช่วงบ่ายวันนั้น ที่ฉู่เฉินขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องของหานอวี้แต่ปัญหาคือฉู่เฉินไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ?เพิ่งจะนอนกับตัวเองไป พลิกตัวอีกทีก็ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่ศิษย์พี่หานอวี้แล้วเนี่ยนะ?!“คนแซ่ฉู่ คุณ... คุณทำเกินไปแล้ว ต่อหน้าฉัน กลับมาเร่งให้ฉันช่วยจัดการศิษย์พี่ให้เนี่ยนะ? คุณ...”เดิมทีซ่งหนิงซวงยังอยากจะเตือนฉู่เฉินสักหน่อยว่าวันนี้น่าจะมีสำนักไม่น้อยที่ส่งคนมา และขอให้ฉู่เฉินระวังตัว แต่ตอนนี้ ซ่งหนิงซวงไม่มีความคิดที่จะเตือนฉู่เฉินแม้แต่น้อยแล้วเมื่อเทียบกับฉู่เฉิน ซีเหมินต้ากวนเหรินก็ถือเป็นยอดบุรุษแล้ว!“แล้วยังไงล่ะ?”ฉู

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1153

    ซี้ด ซี้ด!เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกซู่ท้ายที่สุดแล้ว อู๋อิงฉยงก็ยุ่งอยู่กับบริษัททุกวัน ส่วนนายท่านใหญ่อู๋ก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน มีเพียงอู๋เพ่ยเพ่ยเด็กสารเลวที่ขวางหูขวางตานี่แหละที่ทำให้อู๋อิงเทียนต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนขโมยอยู่เสมอถ้าเป็นอย่างที่หลี่ซินหลานกล่าวจริงๆ และกุมจุดอ่อนของอู๋เพ่ยเพ่ยได้ งั้นวันดีๆ ของเขาก็จะมาถึงแล้วไม่ใช่เหรอ?“ดี! ทำเลย!”อู๋อิงเทียนรับยาเม็ดมา แต่ไม่นานก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขมวดคิ้วและถามกลับ “นี่คือยาอะไร? คงไม่ใช่ยาพรรค์นั้นหรอกใช่ไหม?”“ถ้าให้เพ่ยเพ่ยกินจริง ไม่ใช่ว่าผมกับเธอจะต้อง...”หลี่ซินหลานแค่นเสียงเบาแล้วกล่าวว่า “นั่นหลานสาวของคุณนะ คุณยังเป็นคนอยู่ไหม?”อู๋อิงเทียนกลืนน้ำลายลงคอ แล้วยิ้มแหยๆ กล่าวว่า “ผมก็แค่ถามไปงั้น ทำไมคุณต้องจริงจังขนาดนั้นด้วย ในใจของผม แม้แต่ภรรยาของผมก็เทียบคุณไม่ได้ ผู้หญิงคนอื่นล้วนไม่ได้เข้าตาผมเลย!”“หึ คุณรู้ก็ดี แค่หาวิธีป้อนยาให้เธอในสองวันนี้ เมื่อถึงเวลาฉันจะจัดการเอง คุณไม่ต้องห่วง”หลี่ซินหลานกล่าวพลางส่งสายตาหวานให้อู๋อิงเทียนอู๋อิงเทียนขมวดคิ้วมองสำรวจหลี่ซินหลา

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1152

    เมื่อนึกถึงน้ำเต้าหู้บนขาของหลี่ซินหลาน อู๋อิงเทียนโกรธจัดจนแทบระเบิด!ไอ้นี่แม่งสุดจะทนแล้วจริงๆ !หลี่ซินหลานเป็นพี่สะใภ้ของเขาก็จริง แต่ถึงยังไง เขาก็เป็นคนของตระกูลอู๋ อย่างที่ว่ากันว่าผลประโยชน์ไม่ตกอยู่กับคนนอก ยังไงซะหลี่ซินหลานก็ว่างอยู่ดี จะเล่นสนุกสักหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรแต่ถ้าผู้หญิงของตัวเองถูกคนนอกมาเล่นด้วย นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว!“คุณทำฉันเจ็บนะ!”หลี่ซินหลานสะบัดมือใหญ่ของอู๋อิงเทียนที่จับแขนเธอออก เม้มปากเล็กแล้วกล่าวอย่างขุ่นเคือง “ฉันมีอะไรกับฉู่เฉินแล้วยังไง!”“คุณรู้ไหมว่าฉันกำลังเสี่ยงจะถูกไล่ออกจากตระกูลอู๋ก็เพื่อช่วยคุณนะ!”อะไรนะ?เมื่ออู๋อิงเทียนได้ยินเช่นนี้ก็โกรธจนแทบบ้า!หลี่ซินหลานนางแพศยาคนนี้เกินไปแล้ว ลักลอบเป็นชู้แล้วยังจะพูดหน้าด้าน ๆ แบบนี้?“นางแพศยาตัวเหม็นอย่างคุณกล้าพูดออกมาได้ยังไง คุณ... คุณทำเรื่องพรรค์นั้นกับผู้ชายป่าเถื่อนในบ้าน แล้วยังหน้าด้านบอกว่ากำลังช่วยผมอยู่อีก?!”ในขณะอู๋อิงเทียนกล่าว ก็เงื้อฝ่ามือตบไปที่หน้าของหลี่ซินหลานบอกตามตรง อู๋อิงเทียนหลงใหลหลี่ซินหลานจนโงหัวไม่ขึ้น ตั้งแต่วันนั้นที่หลี่ซินหลานเพิ่งแต่ง

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1151

    ซ่งหนิงซวงได้ยินคำพูดนี้จึงกล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ศิษย์พี่ คุณหมายความว่า... พวกเขาจะใช้โอกาสนี้ในการลอบฆ่าฉู่เฉินงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง วันนั้นลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดไว้ว่า...”หานอวี้แค่นเสียงเบาและกล่าวว่า “ลู่ชิงเฟิงเคยพูดอย่างนั้นจริง แต่ลู่ชิงเฟิงไม่ได้พูดว่าจะปกป้องฉู่เฉินให้ปลอดภัยนะ ครั้งนี้หลายสำนักใหญ่ร่วมมือกันเพื่อฆ่าฉู่เฉิน ไม่ใช่เพื่อแย่งชิงหยกโลหิตกิเลน!”“แม้แต่ลู่ชิงเฟิงก็หาเหตุผลในการทำลายสำนักอื่นไม่ได้ใช่ไหม?”เมื่อซ่งหนิงซวงได้ยินสิ่งนี้ก็ตัวแข็งทื่อ ถ้าฉู่เฉินตาย แล้วพิษที่ตกค้างในร่างกายของเธอจะทำยังไง?ในเวลานี้ หานอวี้สังเกตเห็นขวดยาขนาดเล็กที่ซ่งหนิงซวงวางไว้บนหัวเตียง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงหยิบมันขึ้นมา ก่อนเปิดฝาออกแล้วดม“หืม? นี่อะไรน่ะ?”หานอวี้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นอย่างดี แม้เพียงดมกลิ่นเล็กน้อย ก็สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของยาโลหิตวิญญาณที่แทรกซึมเข้าสู่ปอด และแม้แต่หานอวี้เองก็ยังรู้สึกสบายตัวขึ้นไม่น้อยเห็นได้ชัดว่ายาลูกกลอนในขวดยานี้มีประสิทธิภาพมากกว่ายาโลหิตวิญญาณที่สืบทอดกันมาในสำนักของพวกเธอนับร้อยเท่า สิ่งสำคัญที่สุดคือย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1150

    ซ่งหนิงซวงได้ยินเสียงของหานอวี้ สมองพลันแจ่มใสขึ้นมา รีบคว้าชุดนอนขึ้นมาสวมบนตัว แล้วอธิบายโดยที่ดวงหน้าเล็กแดงก่ำว่า “คือว่า...มะ...เมื่อกี้ฉันแค่ลองปรับลมหายใจหน่อยน่ะ” ซ่งหนิงซวงพูดพลางเก็บกวาดสภาพยุ่งเหยิงบนเตียงให้เรียบร้อยอย่างคล่องแคล่วฉับไวหานอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยจ้องมองซ่งหนิงซวงอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยเอ่ยถามอย่างครุ่นคิดว่า “น้องเจ็ด ฉู่เฉินคงไม่ได้แวะมาหรอกใช่ไหม?”ต่อให้ไม่เคยกินเนื้อหมู แต่เธอก็เคยเห็นหมูวิ่งนะ!อีกอย่าง การปรับลมหายใจจำเป็นถอดจนหมดตัวเลยหรือไง?นอกจากนี้ผ้าปูที่นอนยังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นแล้วละมั้ง?“นี่...”ซ่งหนิงซวงโดนหานอวี้ถามจนดวงหน้าสวยแดงก่ำ เม้มปากแน่นแล้วเอ่ยว่า “เมื่อกี้...เมื่อกี้ฉู่เฉินแวะมาจริง ๆ แต่ว่า ไม่ได้เป็นแบบที่ศิษย์พี่คิดนะ ฉะ...ฉันแค่ปรึกษากับเขาเรื่องการประลองใหญ่ในกองทัพเท่านั้น หลังจากนั้น....หลังจากนั้นเขาก็ไปแล้ว” หานอวี้หรี่ตา ชี้ไปที่น้ำเต้าหู้หลายหยดบนต้นขาของซ่งหนิงซวงแล้วพูดว่า “เขาทิ้งเจ้านี่ไว้แล้วก็ไปเหรอ?”อ๊า!ซ่งหนิงซวงถึงค่อยสังเกตเห็นว่าบนขาและก้นของเธอยังเหลือร่องรอย

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1149

    “ต่อให้วัดกันที่คนหนุนหลัง คนหนุนหลังของพวกเราก็ไม่มีขุมกำลังอิทธิพลอะไรให้พึ่งพาได้เลยไม่ใช่เหรอ?”ซ่งหนิงซวงทำหน้าเคร่งเครียดเต็มที่ กล่าวพลางมองฉู่เฉินอย่างพิจารณาถึงแม้ครั้งก่อนฉู่เฉินสามารถรอดออกจากภูเขาคุนหลุนได้อย่างปลอดภัย แต่นั่นไม่ใช่เพราะคนหนุนหลังฉู่เฉินยิ่งใหญ่มากแค่ไหน แต่เป็นเพราะหยกโลหิตกิเลนช่วยชีวิตฉู่เฉินไว้ละครแบบเดียวกันไม่มีทางได้เล่นสองครั้ง!ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้เป็นการประลองของฝ่ายยุทธการทหาร ลู่ชิงเฟิงไม่มีทางออกตัวสนับสนุนฉู่เฉินเพราะเรื่องแบบนี้แน่นอน ความจริงแล้วตอนที่ซ่งหนิงซวงได้รับเอกสารฉบับนี้มา เธอก็หมดความมั่นใจไปโดยสิ้นเชิงแล้ว เมื่อไม่มีสำนักที่แข็งแกร่งยิ่งใหญ่หนุนหลัง เธอไม่มีทางคว้าตำแหน่งขุนพลเทพพิทักษ์ชาติมาได้เลย!“ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ไม่เหมือนนิสัยของคุณเลยนะ!”ฉู่เฉินพูดพลางเอื้อมมือไปบีบคางของซ่งหนิงซวง“ถ้าไม่ยอมแพ้แล้วจะทำยังไงได้อีก? เว้นแต่ว่า...เว้นแต่ว่าคุณมีวิธีให้ฉันเลื่อนไปถึงขั้นควบแก่นแท้ได้ในเวลาสั้น ๆ!” นัยน์ตาของซ่งหนิงซวงส่องประกายความคาดหวังเธอสามารถมั่นใจเต็มเปี่ยมได้ว่าบนตัวฉู่เฉินจะต้องมีความลับยิ

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status