로그인공유
บทที่ 552
관련 챕터
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 553
ที่บันทึกไว้บนกระดาษเป็นอาวุธทั้งหมด เริ่มต้นที่จำนวนสามแสน...เมื่อมองเห็นจำนวนที่น่าตกใจเช่นนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็เบิกกว้างจ้านเฉิงอิ้นรับกระดาษแผ่นนั้นมาเมื่อเขามองไปที่ตัวเลขที่อยู่บนนั้น ทั่วทั้งร่างก็สั่นเทาโดยฉับพลัน!ต่อให้เย่มู่มู่ส่งเสบียงให้กับพวกเขามานับครั้งไม่ถ้วนส่งธัญพืชกับสรรพาวุธมาอย่างไม่ขาดสายปริมาณที่ส่งมาในแต่ละครั้ง ตัวอย่างเช่นดาบม่อเตา ที่จะส่งมาสองถึงสามหมื่นเล่ม แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่มากที่สุด เริ่มต้นที่ห้าหมื่นเล่มและตอนนี้ท่านเทพปูพื้นสิ่งของที่ส่งมาทั้งหมดไว้ที่สามแสนสามแสน! นางรวมทหารใหม่ทั้งหมดเข้าไปด้วย!หน้าไม้ราชวงศ์ฉิน สามแสนคันลูกธนู สิบล้านดอก...ลูกธนูสามารถเก็บกลับมาใช้ใหม่ได้ ทว่าก็สามารถเสียหายได้เช่นกัน และมีอัตราการเสื่อมที่สูงมากดาบม่อเตา สามแสนเล่มดาบเหิงเตาราชวงศ์ถัง สามแสนเล่มหอก ปืนยาว โล่ และเกอ...อาวุธจำพวกนี้เริ่มต้นที่ห้าหมื่นและยังมีชุดเกราะอีกสามแสนชุด!เกราะกันกระสุนสามแสนเกราะกันกระสุนแบบเต็มรูปแบบ เป็นของดียิ่งนักเมื่อทหารอยู่ในสนามรบอัตราการรอดชีวิตจะเพิ่มขึ้นอย่างมากและที่ทำให้ทุกคนซาบซึ้งใ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 554
ฮ่องเต้น้อยเดิมพันทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อที่จะเอาชนะเขา พวกเขาล้วนคิดเช่นนั้น ผู้คนจำนวนมากล้อมปราบ แม้ว่าจ้านเฉิงอิ้นจะเก่งกาจสักเพียงใดก็ยากที่จะหนีพ้นพวกเขาไม่เคยศึกษาเรื่องราวในอดีต รวมถึงจุดหักเหในทุก ๆ โชคชะตาของจ้านเฉิงอิ้นเลยตั้งแต่แรก ไม่รับรู้ถึงความแข็งแกร่งของเขาเลยแม้แต่น้อยพวกเขาคิดว่าสามารถเอาชนะได้ด้วยจำนวนคนพวกเขาประเมินความแข็งแกร่งของจ้านเฉิงอิ้นต่ำไปตามที่กล่าวไว้ในจดหมาย อีกภายในสามวันกองทัพจะบุกประชิดชายแดนที่นี่ไม่ใช่ด่านเจิ้นกวนแต่เป็นเชิงเขาของภูเขาเหมืองไม่มีกำแพงเมืองสูงตระหง่านสกัดกั้น ไม่มีกองทัพคอยเตรียมพร้อมที่คอยเฝ้าระวังอยู่ตลอดเวลาแม้แต่กำแพงเมืองที่สร้างขึ้นมาอย่างเร่งรีบยังเตี้ยมากถึงเพียงนี้ ไม่มีผลในการป้องกันอันใดและกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้นก็มีคนเพียงแค่ห้าหมื่นคนเท่านั้น ต่อให้รวมกับทหารใหม่เข้าไปแล้ว อย่างมากก็มีเพียงหนึ่งแสนคนเท่านั้นทว่าบรรดาทหารใหม่ที่หลบหนีมาตลอดทางจนมาถึงที่นี่ ส่วนใหญ่ทำศึกสงครามเป็นครั้งแรก พวกเขาไม่มีประสบการณ์เลยแม้แต่น้อยทหารที่สามารถต้านทานศัตรูภายนอกได้ มีเพียงกองทัพตระกูลจ้านห้าหมื่
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 555
“เพื่อเอาใจพระสนม พระองค์ขับไล่ราษฎรนอกเมืองที่หิวโหยให้ไปสร้างเรือนไจซิงให้แก่พระองค์”“ไม่ให้การรักษา ไม่ให้อาหารกิน!”“ทั้งหมดนั่นล้วนแต่เป็นคนที่มีชีวิต ล้วนแต่เป็นราษฎรของพระองค์...”“นี่นะหรือฮ่องเต้!”“ตระกูลจ้านของข้าจงรักภักดีมาตลอดสามชั่วอายุคน สุดท้ายแล้วมีจุดจบเช่นไร!”“พระองค์เอามารดา พี่ใหญ่ พี่รอง ครอบครัวของข้าไปขังไว้ในวังหลวง หลอกข้าออกมาจากด่านเจิ้นกวน เพื่อปราบปรามกองทัพธงเหลืองให้กับพระองค์!”“แต่ความเป็นจริงเล่า? พระองค์กับหัวหน้ากองทัพธงเหลืองร่วมมือกัน เพื่อมาสังหารข้า!”“ท่านว่า หากข้าให้อำนาจทหารของกองทัพตระกูลจ้านแก่พระองค์ จะเกิดอันใดขึ้นงั้นหรือ?”“ข้าก็จะตาย!”“พระองค์จะกำจัดข้าเมื่อหมดประโยชน์ และสังหารข้าทิ้งอย่างแน่นอน!”“ทหารผ่านศึกของกองทัพตระกูลจ้านห้าหมื่นคน ไม่มีทางมีจุดจบที่ดี พระองค์จะต้องนำโทสะทั้งหมดมาระบายกับทหารผ่านศึกอย่างแน่นอน!”“ทหารผ่านศึกพวกนั้น มีผู้ใดบ้างที่ไม่ได้ผ่านศึกสงครามมาอย่างโชกโชน รอดพ้นจากความตายถึงได้มีชีวิตอยู่ สุดท้ายยังต้องมาตายภายใต้คมดาบของพระองค์!”“ตายภายใต้คมดาบอันยิ่งใหญ่ของฮ่องเต้ที่ตนเองปกปักไว้ด้วยชี
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 556
แม้ว่าเมื่อสองพันปีก่อนลักษณะภูมิประเทศกับแผนที่กูเกิลแมพในยุคปัจจุบันจะมีความคลาดเคลื่อนกันอยู่ ทว่าตำแหน่งภูเขาแม่น้ำและลำธารของต้าฉี่ก็เปลี่ยนแปลงไม่มากนักเขาใช้แท็บเล็ตขยายแผนที่ให้กว้างขึ้น แล้วชี้เส้นทางบนภูเขาไม่กี่สายที่สามารถเดินทางได้“น่าจะสามเส้นทางนี้ หากว่าพวกเราซุ่มโจมตีที่เส้นทางสามสายนี้...”เฉินขุยกล่าว “ไม่มีดินระเบิดแล้ว ซุ่มโจมตีไม่ได้หรอก!”มั่วฝานส่งเสียง “จิ๊” ออกมา“กลัวอันใดกัน มีรถขุดอยู่ ขุดคูน้ำขนาดใหญ่สักสองสามสาย แล้ววางไม้ลับคมไว้ที่ด้านล่าง...”“อ่อ ไม่จำเป็นต้องใช้ไม้ ในโกดังของมู่ฉีซิวก่อนหน้านี้ มีหอกที่ทำเสร็จเพียงครึ่งเดียวอยู่มากมิใช่หรือ?”“ใช้ประโยชน์จากหอกที่ทำเสร็จเพียงครึ่งเดียว ทำให้เป็นกับดักที่ทั้งกว้างและลึก ถึงอย่างไรก็สามารถทำให้แม่ทัพลู่สูญเสียคนจำนวนหนึ่งได้นี่นา!”เมื่อเฉินอู่ได้ฟังคำพูดนี้ ก็อดมองเขาใหม่อีกครั้งไม่ได้“เจ้าหมอนี่ใช้ได้เลยนี่นา หลังจากไปยุคปัจจุบันแค่ครั้งเดียว ก็เปลี่ยนเป็นเฉลียวฉลาดขึ้นมาแล้ว ทั้งยังมีแผนการเพิ่มขึ้นมากอีกด้วย! ”“พวกเราก็เคยคิดหาวิธีเช่นเดียวกัน ทว่าวิธีการของเจ้าเป็นวิธีที่ได้ผลมากที่
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 557
ในขณะมั่วฝานทำลับ ๆ ล่อ ๆ เตรียมที่จะหยิบแท็บเล็ตออกมา ให้พวกเขาเห็นว่าขีปนาวุธมีลักษณะเช่นไรนั้น...จ้านเฉิงอิ้นก็เหลือบมองมาด้วยสายตาที่เฉียบคม มั่วฝานชะงักงันเขาซ่อนแท็บเล็ตเอาไว้ด้านหลังอีกครั้งเขาซื้อแท็บเล็ตนี้ โดยใช้เงินเก็บออมส่วนตัวที่อยู่ในบัตรของเขาหลังจากที่มาพื้นที่ก่อสร้างในแต่ละวัน เขาจะมอบแท็บแล็ตให้กับเจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิค เพื่อช่วยเขาลงข้อมูลหนังสงครามต่าง ๆ...หน่วยความจำภายในแท็บแล็ตมีอยู่จำกัด เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคให้หน่วยความจำเขาเพิ่มอีกหนึ่งเทราไบต์ตอนนี้ภายในเครื่องมีหนังและวีดีโอสงครามเก็บไว้กว่าพันเรื่อง!จ้านเฉิงอิ้นกล่าวกับเหล่านายทหารว่า “กลับไปพักกันก่อน ตอนเย็นจัดเตรียมคนมาขับรถขุด แล้วขุดกับดักให้ลึกสักหน่อย!”ซ่งตั๋วกล่าว “ข้าน้อยจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้ขอรับ!”“ให้แม่นางหยางพัฒนาลูกกระสุนอย่างเต็มที่...”หากว่าปืนไรเฟิลในโกดัง สามารถใช้ได้ทั้งหมดละก็แม้พวกเขาคนน้อย ก็จะมีพลังในการต่อสู้ และจะไม่เป็นฝ่ายถูกกระทำเช่นนี้จวงเหลียงกล่าว “แม่นางหยางนอกจากจะกินข้าวและนอนหลับ ก็ล้วนแต่วิจัยลูกกระสุน นางจะต้องทำได้อย่างแน่นอนขอรับ!”เมื่อคิดมา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 558
ลานจอดรถขนาดยักษ์ ที่สามารถจอดรถบรรทุกได้มากกว่าสองร้อยคัน~พื้นที่ว่างเปล่าภายในสวนสนุก สามารถจอดได้สามร้อยกว่าคันรถห้าร้อยคันสามารถฝืนจอดเข้าไปได้ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าของโครงการมานานขนาดนี้ ล้วนเป็นหมู่บ้านที่หาคนคอยมาเฝ้าดูเมื่อเย่มู่มู่บอกว่าต้องการเช่าพื้นที่ว่างเปล่าแห่งนี้เพื่อจอดรถ เจ้าหน้าที่หมู่บ้านก็ยิ้มจนหน้าบานเผือกร้อนเช่นนี้ในที่สุดก็ถูกโยนออกไปเสียทีเดิมทีเย่มู่มู่จะเช่าครึ่งปี ทว่าเจ้าหน้าที่หมู่บ้านจะให้เธอเช่าเต็มห้าปี ในราคาห้าล้านบาทขาดตัว!ที่จริงราคาแพงไปบ้างทว่าบริเวณโดยรอบไม่มีคนอาศัยอยู่เมื่อสวนสนุกว่างเปล่าลง ภายในก็มีวัชพืชขึ้นรก เหมือนกับเมืองผีอย่างยิ่งบวกกับตอนที่สร้างขึ้นในตอนแรก ผู้อยู่อาศัยโดยรอบล้วนย้ายที่อยู่ออกไปหมดแล้วดังนั้น...สวนสนุกในระยะห้าลี้ จึงไม่มีคนอาศัยอยู่!ทำให้เย่มู่มู่ขนส่งเสบียงได้อย่างสะดวกเธอจึงเซ็นสัญญากับเจ้าหน้าที่หมู่บ้าน และให้เงิน ณ ที่นั่นทว่าคนชราสองคนที่ดูแลสถานที่นี้อยู่ ไม่สามารถที่จะไล่ออกไปได้ เพราะล้วนเป็นครอบครัวที่มีรายได้น้อยภายในหมู่บ้านเงินเดือนเดือนละห้าพันบาท ถือได้ว่าเป็นการหางานให
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 559
คนขับหวงพาคนอื่น ๆ ไปหาเย่มู่มู่ในทันที~เธอกำลังอยู่ในลานจอดรถที่รกร้าง เพื่อรอรถบรรทุกใหม่ที่จะมาถึงคนขับหวงและกลุ่มคนที่มาด้วยอีกสิบกว่าคน แต่ละคนต่างก็บอกว่าอยากเริ่มงานด้วยเย่มู่มู่เรียกให้ฝ่ายบุคคลกับหัวหน้ารับสมัครพนักงานของบริษัทไลฟ์ช่วยเหลือเกษตรกรมา แล้วให้พวกเขาดำเนินการตามขั้นตอนการเริ่มงานทั้งหมดยี่สิบคนต่างก็เป็นคนขับรถที่มีประสบการณ์ การดำเนินการตามขั้นตอนการเริ่มงานจึงเป็นไปอย่างราบรื่นทุกคนล้วนยังอยู่เพียงไม่นาน รถจำนวนหนึ่งร้อยคันในล็อตแรกก็ส่งมาถึงเหล่าคนขับรถต่างก็ดีใจเป็นอย่างมากพวกเขาตรวจสอบรถทีละคันทีละคัน แล้วเลือกรถบรรทุกที่ตนเองถูกใจหลังจากลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วก็ขับออกไปเมื่อทุกคนไปกันหมดแล้ว เย่มู่มู่ก็นำรถที่เหลืออีกแปดสิบคัน ส่งให้กับจ้านเฉิงอิ้นทั้งหมดรถล็อตสองที่มาถึงในตอนเที่ยง ก็มีหนึ่งร้อยคันเช่นเดียวกันหลังจากส่งมอบรถเสร็จแล้ว เย่มู่มู่ก็ส่งต่อไปเช่นเดิมรถที่เหลืออีกสามร้อยคัน จะส่งมอบในวันพรุ่งนี้!เธอบอกกับผู้จัดการไลฟ์ว่า เธออยากจะเปิดหน่วยขนส่งสินค้าผู้จัดการไม่ได้บอกว่าเห็นด้วย และไม่ได้บอกว่าไม่เห็นด้วยเพราะเขาได้ย
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 560
เฉินขุยกล่าว “บางทีเขาอาจทำไปเพื่อแก้แค้นให้กับเยี่ยนเย่น้องชายก็เป็นได้!”ครั้งที่แล้วมั่วฝานข้ามเวลาไปที่ยุคปัจจุบันเร็วเกินไป จึงไม่รู้ว่าเยี่ยนเย่ได้ตายไปแล้ว“น้องชายของเขาตายแล้วงั้นหรือ?”“ใช่!”“เพื่อแก้แค้นให้กับคนที่ตายไปแล้ว จึงใช้แคว้นมาส่งดวงวิญญาณ มันคุ้มกันแล้วงั้นหรือ?”“คิดจริง ๆ หรือว่าน้องชายของเขาจะซาบซึ้งใจอยู่ในปรโลกน่ะ? ผิดแล้ว มีแต่ด่าว่าเขาเท่านั้น ว่าทำตัวไม่สมกับที่คาดหวังเอาเสียเลย!”“ตอนนี้มีกำลังพลมาถึงแล้วสองกองทัพ จ้านเฉิงอิ้น…เจ้าจะลงมือเมื่อใด?”“เจ้าคงไม่คิดจะรอให้ศัตรูมารวมตัวกันครบก่อน แล้วค่อยลงมือหรอกกระมัง? ถึงตอนนั้นก็คงสายเกินไปแล้ว!”จ้านเฉิงอิ้นกล่าว “ไม่หรอก รอพวกมันบุกเข้าไปในบริเวณซุ่มโจมตี ก็ลงมือได้เลย! ”เมื่อคืนนี้ นอกจากจะขุดหลุมตามเส้นทางที่แม่ทัพลู่ต้องผ่านแล้วยังขุดลำห้วยภายในหุบเขาไว้หลายแห่งด้วย…ทว่าเวลาฉุกละหุก จึงขุดได้ไม่ลึกเท่าใดนัก แต่ก็สามารถสกัดกั้นได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง!ตอนนี้ หยางชิงเหอใช้แม่พิมพ์ทำปลอกกระสุนออกมาแล้วยังเหลือหัวกระสุน ตัวจุดระเบิดและดินปืน…นางยังคงพยายามเอาชนะและเตรียมการอย่างเร่งด่วนสำห
최신 챕터
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 714
เค้าโครงหน้าคมคาย ยิ่งดูหล่อเหลาโดดเด่นขึ้นแต่สีหน้ากลับเย็นชามาตลอด กลายเป็นหนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไปแล้วแน่นอนว่า เขาเดินทางด้วยจักรยานสาธารณะ หรือไม่ก็นั่งรถประจำทาง ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของแบรนด์เนมเลยไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ที่พอเข้าเรียนปุ๊บก็รู้เลยว่า พ่อแม่ทำอาชีพอะไร มาจากตระกูลไหน ตระกูลมีกิจการอะไรบ้างเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ล้วนแต่ร่ำรวยหรือมีฐานะสูงส่งส่วนเขาพื้นเพธรรมดา การแต่งตัวก็สบาย ๆโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน เพื่อนคนอื่น ๆ ใส่แต่แบรนด์หรู หรือไม่ก็ชุดสั่งตัดส่วนเขาใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างทาง!อาศัยหน้าตาแบกล้วน ๆพอดูออกว่าที่บ้านไม่มีเงิน ก็ถูกนักเรียนเกเรหมายหัวเพื่อนร่วมชั้นที่มายั่วโมโห หัวเราะอย่างโอหัง “โธ่เอ๊ย กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฉันเหรอ!”“มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราสั่งสอนมันหน่อย ลากตัวมันขึ้นรถไปที่นอกเมือง”หลันซีเยว่ตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงขวางอยู่ข้างหน้าเขา“พวกนายกล้าเหรอ ถ้าวันนี้พวกนายกล้าแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ทันใดนั้นนักเรียนหลายคนก็หัวเราะล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 713
เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 712
“คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้นะคะ ส่วนฉัน... ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเลยค่ะ!”เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงของลู่ฉิงยวนก็เย็นเยียบลงหลายส่วน เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?”เย่มู่มู่หันกลับไปมองเขา“ทำไมถึงปฏิเสธผม คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังจะพลาดอะไรไป?”“คุณไม่ชอบผม หรือคิดว่าเราไม่มีความรู้สึกต่อกันงั้นเหรอ!”เย่มู่มู่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอโทษนะคะคุณลู่ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลยค่ะ การที่ต้องสร้างครอบครัวกับผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันดี แค่คิด...ฉันก็รับไม่ได้แล้วค่ะ!”“สุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็นเพราะคุณไม่ชอบผมใช่ไหม? มู่มู่ อย่าดื้อนักเลย ความรู้สึกน่ะมันสร้างกันได้นะ...”เย่มู่มู่ขมวดคิ้ว มองไปยังลู่ฉิงยวนเขาทั้งหนุ่ม ทั้งรวย อาศัยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ สร้างหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปจนยิ่งใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้เขายอดเยี่ยมมากบางทีในอนาคตเธออาจจะต้องเสียใจ ที่ตัวเองพลาดมหาเศรษฐีโสดผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและฐานะระดับเพชรยอดมงกุฎคนนี้ไปแต่ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องหาเงิน และเรื่องการช่วยจ้านเฉิงอิ้นรวบรวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นในคติประจำใจ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 711
“แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 710
ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ เคยพบเคยพบลู่ฉิงยวนครั้งหนึ่งตอนนั้นเป็นการประชุมประจำปีขององค์กร ลู่ฉิงยวนถูกลุงพามาจากเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมประจำปีของฟู่ลี่กรุ๊ปเวลานั้นแม่ถามเธอว่า “ชอบพี่ชายตัวน้อยคนนั้นไหมจ๊ะ? ให้เขาเป็นแฟนของหนูดีไหม?”ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไป ฟันยังไม่ทันขึ้นครบเธอกำลังกินเค้กก้อนเล็ก ๆ พลางถามมารดาด้วยท่าทางน่ารัก “คุณแม่คะ แฟนคืออะไรเหรอคะ กินได้หรือเปล่า?”ผลลัพธ์ก็คือคำพูดประโยคนี้ทำให้ลุงของลู่ฉิงยวนกับบิดาของเธอรู้สึกขบขัน!แต่ว่าเธอกับลู่ฉิงยวนเคยพบกันแค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่เคยพบกันอีกเลยตอนนั้นพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลู่ฉิงยวนไม่ได้มาไว้ทุกข์ ทว่าลุงของเขาส่งของมาร่วมพิธี!แต่ว่าคนไม่ได้มา!แน่นอนว่าเย่มู่มู่สามารถเข้าใจได้ พอหมดอำนาจคนก็ลาจาก เด็กกำพร้าเช่นเธอไม่ค่าพอที่จะแสวงหาผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถอนตัวจากการบริหารฟู่ลี่กรุ๊ปทุกคนรู้ดีว่าเอาอกเอาใจเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ตอนที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ มีคนไปมาหาสู่อยู่บ้างทว่าหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ก็ไม่มีใครมาสนใจอีกเล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 709
คิดไม่ถึงเลยว่าคุณผู้หญิงหลิวจะทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตและสู้ยิบตา จนคุณชายลู่รู้สึกเสียใจในภายหลังเขาคุกเข่าลงต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว ตบหน้า และสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าบอกว่าไม่ยินยอมหย่าร้าง ขอร้องให้คุณผู้หญิงหลิวให้โอกาสเขาอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงลบข้อมูลการติดต่อของผู้หญิงทุกคนทิ้งไปจนหมด ต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิวทั้งยังเปิดเผยข่าวอื้อฉาวของนักแสดงที่เคยมาก่อเรื่องต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว และทำลายอาชีพของเธอ!นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องตกงาน และถูกแบนในธุรกิจนั้นด้วยเขาเอาบ้าน และรถที่จ่ายเงินซื้อให้กับคุณหญิงลู่ กลับคืนมาทั้งหมด!บางทีคณผู้ชายลู่อาจจะแสดงเก่งจนเกินไป บางทีลูกอาจจะเล็กจนเกินไป จึงไม่อยากให้ลูกที่พอเกิดมาก็กลายเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวคุณผู้หญิงหลิวจึงใจอ่อนเธอยอมรับคุณผู้ชายลู่ และชิงบริษัทที่อยู่ในมือของคุณชายลู่กลับคืนมาญาติพี่น้องและเพื่อนที่คุณชายลู่เอาเข้ามาก่อนหน้านี้ ถูกไล่ออกไปจนหมดเชิญพนักงานเก่ากลับเข้ามาโรงงานภายใต้การบริหารของคุณผู้หญิงลู่ กลับมาฟื้นฟูอีกครั้งและในครั้งนี้ คุณผู้หญิงหลิวได้บีบคุณผู้ชายลู่ให้ล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 708
หากว่าทางจ้านเฉิงอิ้นสามารถเอาชนะการรบได้ เธอจะต้องเฉลิมฉลองให้สักครั้งอย่างแน่นอนเธอกับหลูหมิงคืนจักรยานไฟฟ้าอย่างมีความสุข และขึ้นรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟความเร็วสูงฮ่าวอี้และเสี่ยวเฉิงที่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ไป ก็ขับรถตามไปอยู่ห่าง ๆจนถึงวันนี้หวังเสี่ยวเฉิงก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ เรื่องที่ว่าเจ้านายของตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียน“พี่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม คุณหนูเย่เป็นนักศึกษาที่อายุยังน้อยแล้วก็สวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“พี่ว่า ผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์กับเธอหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นไปขอให้เธอทดสอบหินวิญญาณให้ดีไหม ไม่แน่ผมอาจมีความสามารถในการบำเพ็ญเซียนเหมือนกันก็ได้?”ฮ่าวอี้กำลังมองคนปัญญาอ่อนที่ฝันกลางวันมาตลอดทั้งวัน “หุบปาก เย่มู่มู่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ผมรู้อยู่แล้วน่า ว่าเธอเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่ซ่อนตัวเป็นคนธรรมดาเท่านั้น พี่ว่าตอนนี้เธอบรรลุถึงขั้นไหนแล้ว?”“ฝึกลมปราณ สร้างรากฐาน หรือว่าแก่นปราณทองคำ? สามารถดูดซับสายฟ้า เคลื่อนย้ายพายุฝน ขั้นต่อไปก็พลักภูเขาผลิกทะเล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 707
แคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ หรือแม้กระทั่งแคว้นอวี่ กับแคว้นหย่งต่างก็กำลังจับจ้องกองทัพเผ่าหมาน...ทำไมงั้นหรือ?พวกเขาต่างก็ต้องการเข้ามาแบ่งปันผลประโยชน์ของแคว้นต้าฉี่เพราะความโง่เขลาและเหี้ยมโหดของฮ่องเต้น้อย ไม่แบ่งแยกถูกผิด และพยายามทุกวิถีทางเพื่อสังหารจ้านเฉิงอิ้นพวกเขาจึงต่างคิดว่าแคว้นต้าฉี่อ่อนแอข่มเหงได้ง่าย!หากในหกแคว้น แคว้นใดที่ล้มลงไวที่สุดย่อมต้องเป็นแคว้นฉี่ที่ปราศจากจ้านเฉิงอิ้นอย่างแน่นอนดังนั้น การที่เผ่าหมานแห่งม่อเป่ยบุกโจมตีแคว้นต้าฉี่ ทุกแคว้นของหัวเซี่ยจึงจ้องกันตาเป็นมันหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยทำสำเร็จแคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ก็จะถอนทัพออกจากแคว้นเยี่ยนโดยทันที และยกกำลังทหารทั้งหมดไปที่แคว้นต้าฉี่ล่าสังหารราษฎรของแคว้นต้าฉี่มาเป็นเสบียงอาหารอย่างป่าเถื่อน เพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยแล้งสองปีที่อันตรายที่สุดหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยล้มเหลว ก็ไม่เป็นไรทหารเผ่าหมานที่กล้าหาญและสันทัดในการรบสองแสนคน ถึงแม้จะพ่ายแพ้ ก็สามารถลดทอนกำลังของกองทัพตระกูลจ้านลงได้เมื่อพวกเขาบุกเข้าแคว้นต้าฉี่ก็จะสะดวกมากยิ่งขึ้นจุดจบเป็นเช่นไร พวกเขาเพียงแต่ต้องใช้กลยุทธ์ดูไฟจา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 706
ขอเพียงสามารถยึดครองทัพกระกูลจ้าน พวกเขาก็จะสามารถบุกเข้าเมืองหลวง และแช่งยิงแผ่นดินต้าฉี่มาได้ ผู้ใดจะคาดคิดเล่าว่าจะถูกจ้านเฉิงอิ้นทำให้เสียเรื่องเขามองเข้าไปยังสนามรบ ที่ยังคงโรมรันกับกองทัพตระกูลจ้าน ทหารเผ่าหมานต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบาก จะให้พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ ละทิ้งเมืองหลวงแห่งแคว้นต้าฉี่เช่นนี้งั้นหรือ?ไม่มีทาง!เขายกดาบม่อเตาที่อยู่ในมือ จับจ้องไปที่จ้านเฉิงอิ้นด้วยดวงตาที่แหลมคมราวกับเหยี่ยว“ข้า ม่อเป่ยอ๋อง จะไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”จ้านเฉิงถือดาบม่อเตาด้วยมือเดียว กระชับบังเหียนม้าและเดินวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา“หลัวซู่ เจ้าหมดหวังแล้ว เจ้าไม่อาจเอาชนะกองทัพตระกูลจ้านได้หรอก!”“ยอมจำนนแต่โดยดีเถิด!”หลัวซู่ปักมีดลงไปในดินโคลน สายตาของเขาเย็นชา “ข้าเป็นบุรุษแห่งทุ่งหญ้า ไม่เกรงกลัวความตาย!”“เพียงแต่ข้าไม่ยินยอมเท่านั้น เหตุใดข้าจึงได้พ่ายแพ้เจ้าอย่างไร้สาระเช่นนี้ พ่ายแพ้เจ้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้!”การศึกในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันมากกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้น ไม่ว่าจะเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ ขวัญกำลังใจ หรือว่าจำนวนคนที่ติดอาวุธ...ไม่ว่าจะ
