MasukShare
บทที่ 618
Bab terkait
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 619
เธออยู่มวิทยาลัยในเมืองไม่สะดวกอย่างมาก อยากจะซื้อรถบรรทุกก็ไร้หนทาง!ถึงอย่างไรหากจัดซื้อในปริมาณมาก ก็จะถูกจับตามองเอาได้ดังนั้นเธอจึงไปหาผู้จัดการฝ่ายขายที่รู้จักมาก่อนหน้านี้ บอกว่าทางเหนือต้องการรถจำนวนหนึ่ง ให้โยกย้ายรถในสต็อกสองร้อยคันมาจอดไว้ในโกดังเก็บของชานเมืองที่เธอเช่าไว้ผู้จัดการฝ่ายขายดีใจอย่างมาก คุณหนูเย่ผู้นี้เป็นหนึ่งในลูกค้ารายใหญ่ที่อยู่ในมือของเขา ปริมาณในการซื้อเทียบเท่ากับตัวแทนจำหน่ายในระดับจังหวัด…ถึงขนาดที่ว่าตรงไปตรงมายิ่งกว่าตัวแทนจำหน่ายในระดับจังหวัดเสียอีก อย่างน้อยเธอก็ไม่กดราคา ของถึงเมื่อไรก็ได้เงินเมื่อนั้น ครั้งนี้ เย่มู่มู่ยังไม่ได้ชำระเงินล่วงหน้า ผู้จัดการก็ถามว่า “คุณหนูเย่ พรุ่งนี้ต้องการหรือไม่ครับ?”“บริษัทของพวกเรามีสำนักงานใหญ่อยู่ในเมืองหลวง แถบชานเมืองมีโกดังขนาดใหญ่อยู่แห่งหนึ่ง เก็บไว้ได้สองพันยูนิต และสามารถจัดส่งสินค้าได้ตลอดเวลา!”“ต้องการค่ะ แต่ว่าคุณสามารถเอาไปไว้ในโกดังล่วงหน้าได้ หากคุณภาพของรถไม่มีปัญหา จำนวนไม่ผิด ฉันจะจ่ายเงินให้ทันที!”ผู้จัดการก็เป็นผู้ที่ตรงไปตรงมาเช่นกัน และเชื่อใจเย่มู่มู่อย่างมาก“ผมจะให้โกด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 620
เมื่อเข้าไปในเมือง เฉินขุย เฉิงอู่ ซ่งตั๋วและฮูหยินของพวกเขา ไปเดินซื้อเสบียงด้วยกันส่วนจ้านเฉิงอิ้นกับมั่วฝานสองคนที่ยังไม่ได้แต่งงาน ก็ไปเดินเล่นที่ถนนหน่วยกล้าตายและองครักษ์ปลอมตัวปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชนหยางชิงเหอเดินมาอยู่ข้างกายของมั่วฝานและจ้านเฉิงอิ้น แล้วกล่าวว่า “มู่ฉีซิวมีถนนที่เป็นทรัพย์สินอยู่เส้นหนึ่งภายในเมืองนี้”“ถนนที่มีความยาวสามร้อยเมตร ร้านค้ากว่าร้อยร้านทั้งซ้ายและขวา เป็นของเขาทั้งหมด!”มั่วฝานตกตะลึง “สามารถซื้อถนนทั้งเส้นได้ หากคนผู้นี้ไม่ได้ก่อกบฏ จะต้องเป็นผู้ที่มีความสามารถทางธุรกิจที่หาได้ยากเป็นแน่!”หยางชิงเหอไม่ปฏิเสธ มู่ฉีซิวมีความสามารถในการทำธุรกิจจริง ๆ เขาเอาวิธีการดำเนินธุรกิจของเมื่อสองพันปีก่อนมาที่ต้าฉี่ ซึ่งเป็นการนำสิ่งใหม่มาสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันยกตัวอย่างเช่นร้านหม้อไฟที่เขาเปิด เมื่อใดก็ตามที่แนะนำให้คนมากิน ก็จะสามารถประหยัดค่าอาหารได้หนึ่งในห้า เมื่อแนะนำให้คนสองคนมากิน ก็จะสามารถลดได้ถึงหนึ่งในสามหากต้องการไม่เสียเงินสักบาท อย่างน้อยต้องดึงคนมาหลายสิบคนคล้ายกับการกลยุทธ์ของพินซีซีที่ท้ายที่สุดก็ไม่วันจบสิ้นเขายั
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 621
ลูกธนูบนไหล่ของมู่ฉีซิวถูกถอนออกแล้ว!ผมของเขายุ่งเหยิง ใบหน้าบึ้งตึงขณะนั่งอยู่บนหัวเตียง หมอประจำจวนที่ชุยลั่วซินเชิญมาพันแผลให้เขา! เดิมทีเขามั่นใจมากว่าจะฆ่าจ้านเฉิงอิ้นได้แต่เขากลับล้มเหลว!เป็นเพราะความมั่นใจในตัวเองมากเกินไป และดูถูกศัตรู จึงนำไปสู่ความพ่ายแพ้!เขาคิดว่าไม่ว่าจ้านเฉิงอิ้นจะเป็นอย่างไร แม้ว่าจะเป็นคนข้ามภพมาเหมือนกับเขา สมองของจ้านเฉิงอิ้นก็เทียบกับเขาไม่ได้อย่างแน่นอนแต่เขามองข้ามความสำคัญของหยางชิงเหอไปแม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังไม่สามารถยอมรับได้ว่าแฟนสาวที่เคยภักดีต่อเขา จะไปเข้าข้างจ้านเฉิงอิ้นนางวางแผนให้จ้านเฉิงอิ้น ช่วยเขาสร้างปืนใหญ่ เพื่อจัดการกับเขา!เขาเกลียด~เขาโกรธ!ถ้าไม่มีจ้านเฉิงอิ้น ต้าฉี่คงตกอยู่ในมือของเขาแล้วแต่ตอนนี้ กองทัพธงเหลืองของเขาสูญเสียไป หนึ่งแสนสามหมื่นนาย และยังมีอีกสองหมื่น นายซ่อนตัวอยู่ในเมืองป๋อหลิงรอให้เขาหายดี พวกเขาจะบุกเข้าเมืองหลวง ฆ่าฮ่องเต้น้อย เปลี่ยนราชวงศ์ถ้าเป็นไปด้วยดี เขาจะต้องขึ้นครองราชย์และเปลี่ยนแปลงต้าฉี่หกแคว้นทั่วแผ่นดินจะเป็นของเขาแต่กลับมีจ้านเฉิงอิ้นโผล่มา!น่าตายยิ่งนัก!น่าตา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 622
มู่ฉีซิวรีบคว้าตัวหยวนอันไว้ พลันสงบลงอย่างกะทันหัน ริมฝีปากบางซีดของเขาแสยะยิ้มเย็นชาออกมาในทันที“ดี ดีมาก วันนี้ข้าได้เห็นธาตุแท้ของตระกูลชุยแล้ว”“เพียงแค่พ่ายแพ้ครั้งเดียว ตระกูลชุยก็ไม่เห็นหัวมู่ฉีซิวอย่างข้า!”“ความอัปยศในวันนี้ ข้าจะจดจำไว้!”“หากข้ารอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้ไปได้ สิ่งแรกที่ข้าจะทำเมื่อกลับมา คือใช้เลือดของตระกูลชุยสังเวยสวรรค์!”ริมฝีปากของเขายิ้มเย็นชา ดวงตาหม่นหมองก่อตัวเป็นพายุ~เขาพ่ายแพ้ให้กับจ้านเฉิงอิ้น แต่ก็ไม่เคยโกรธเท่านี้มาก่อน! การกระทำของตระกูลชุยทำให้เขารู้สึกอัปยศถึงจะยกเลิกการแต่งงาน ตระกูลชุยไม่อยากให้ชุยลั่วซินแต่งงานกับเขาแล้ว ก็ควรพูดคุยกับเขาดี ๆ เขาอาจจะปล่อยมือก็ได้หลังจากนี้การแต่งงานเป็นอิสระ ไม่เกี่ยวข้องกันอีกแต่ตระกูลชุยกลับหลบหน้าเขาในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด ต้องการความช่วยเหลือมากที่สุดก็พอทนแล้วยังยกเลิกการแต่งงานอย่างอัปยศเช่นนี้อีกส่งบ่าวคนหนึ่งมาที่หน้าประตู ทำท่าข่มขู่โอ้อวดอำนาจ!ไล่เขาเหมือนหมาจนตรอก! ในขณะนี้ เป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัดที่สุดในชีวิตของเขา ทั้งสองชาติภพตลอดยี่สิบกว่าปีที่มีมา!ความอัปยศ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 623
หยวนอันกระอักเลือดออกมาเป็นสาย ดวงตาเบิกกว้าง มองเห็นมู่ฉีซิว ผลักคันเชิงเทียนล้มลง เปลวไฟลุกไหม้ม่านหน้าต่าง...”จากนั้นก็เดินมาหาเขาทีละก้าว ดึงดาบออกมา กรีดใบหน้าของเขาจนเละจนจำหยวนอันไม่ได้อีกต่อไป!ตอนนี้ หยวนอันยังไม่ตาย!“เขาเดินไปยังห้องด้านหลัง เปิดแผ่นพื้นขึ้น แล้วก้าวเข้าไปในทางลับ..”ดวงตาของเขาโหดเหี้ยมเหมือนงูพิษ ระหว่างทางก็ท่องชื่อคนในตระกูลชุยไปด้วยชื่อทีละชื่อ ตระกูลใหญ่ที่หยั่งรากลึก มีคนที่เขาเอ่ยชื่อได้กว่าร้อยคน...ยังมีอีกหลายคนที่เขาเอ่ยชื่อไม่ได้ความแค้นในวันนี้ เขาจะจดจำไว้!หากเขารอดพ้นจากภัยพิบัติ ตระกูลชุยจะต้องถูกฆ่าล้างตระกูล!เขาคลานออกมาจากทางลับใต้เตา ศีรษะเต็มไปด้วยฝุ่นขี้เถ้า สภาพจนตรอกยิ่งนัก!ทหารของเขาที่เหลืออีกสองหมื่นคน มีมากกว่าสองพันคนเฝ้าอยู่หน้าเตาพวกเขาเห็นมู่ฉีซิวปรากฏตัวคนเดียว ไม่มีทหารคนอื่นปรากฏตัวกองทัพกบฏเหล่านี้มาจากหมู่บ้านเดียวกัน ตระกูลเดียวกัน เข้าร่วมกองทัพธงเหลืองคนที่อยู่ในบ้านพักตากอากาศกับเขา ล้วนเป็นพี่น้องและญาติของพวกเขา“ท่านผู้นำ มีเพียงท่านคนเดียวหรือ? พี่น้องคนอื่น ๆ ล่ะ?”ทุกคนมองมาที่เขามู่
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 624
เขายังมีเสบียงและแหล่งน้ำอยู่ในมือ มีภูเขาเหมือง และโรงงานผลิตอาวุธผู้มีสายตาเฉียบแหลมย่อมมองทะลุถึงสถานการณ์ของใต้หล้าได้ในพริบตา!ไม่ต้องพูดถึงต้าฉี่ แม้แต่มองไปยังหกแคว้นในใต้หล้า หากไม่รวมกันทั้งหมด คงไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของจ้านเฉิงอิ้น!ตราบใดที่เขาขึ้นครองบัลลังก์ ก็จะสามารถชี้ดาบปกครองใต้หล้า!ไร้ผู้ใดสามารถขวางได้อีก!ดังนั้น จึงไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินจ้านเฉิงอิ้น!แม้แต่ตระกูลใหญ่ที่ให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีที่สุด ก็ยังเลือกถอนหมั้นกับมู่ฉีซิวด้วยวิธีอันไร้ยางอายที่สุดแถมยังขายที่พำนักของเขาให้กับกองทัพลู่เจ๋ออีกด้วยชุยลั่วซินแย้มริมฝีปากแดงระเรื่อ ยิ้มหวาน “ท่านแม่ทัพ ท่านเห็นแล้วใช่หรือไม่ มู่ฉีซิวถูกยิงตายแล้ว ตระกูลชุยของเราไม่ได้ให้ที่พักพิงกับคนร้ายจริง ๆ นะ พวกเราบอกเบาะแสของเขาทั้งหมดแล้ว ท่านอย่าทำให้ท่านปู่ของข้าลำบากอีกเลย”“ทหารของตระกูลชุยข้าถอนกำลังได้แล้ว!”หลินเจาเฉินเหลือบมองนางอย่างเฉยเมย “ห้องนอนของเจ้ายังไม่ได้ตรวจค้น...”“ท่านแม่ทัพ ท่านจะตรวจค้นห้องนอนของข้าให้ได้ ท่านแม่ทัพมีใจให้ข้าหรือ?”ชุยลั่วซินแก้มแดงก่ำ มองแม่ทัพรูปงามด้วยความเขินอาย
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 625
ขณะรอคน ก็คัดเลือกชายฉกรรจ์จากกลุ่มผู้หิวโหยในเมืองใกล้เคียงที่อพยพมายังเมืองหมิ่นให้เข้าร่วมกองทัพไปด้วยผู้ที่สามารถหลบหนีภัยมาจนถึงหมิ่นโจวได้ ส่วนใหญ่เป็นบุรุษสตรีและเด็กมีน้อยมาก แม้แต่คนชราก็แทบไม่พบเลยพวกคนแก่ เด็ก และสตรีที่อ่อนแอไปไม่ถึงหมิ่นโจว เพราะถูกจับกินไปหมดแล้วการเกณฑ์ทหารใหม่เป็นเรื่องง่าย ไม่จำเป็นต้องชักชวนด้วยซ้ำ แค่วางโต๊ะไม่กี่ตัวไว้ริมทาง บนโต๊ะมีอาหารวางอยู่ข้าวต้ม บะหมี่ หรือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสเข้มข้นย่อมต้องมีคนเข้ามาสอบถามแน่แต่กองทัพตระกูลจ้านไม่ได้รับใครเข้าร่วมง่าย ๆ พวกเขาก็เลือกเหมือนกันหากเคยฆ่าชาวบ้านเพื่อนำเนื้อมากิน ดวงตาเต็มไปด้วยความอำมหิต...พวกเขาไม่รับยังมีพวกที่รวมกลุ่มกันเดินทางมาถึงหมิ่นโจว พอเห็นเพิงพักไม่กี่หลัง ก็นึกอยากจะปล้นแต่ก่อนจะได้ลงมือ ด้านหลังเพิงกลับมีทหารในชุดเกราะเต็มยศ ถือดาบใหญ่กลุ่มหนึ่งโผล่ออกมา!ทันใดนั้นก็ทรุดตัวลงคุกเข่า ขอชีวิตทันทีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นวันละหลายครั้งเพียงไม่กี่วัน พวกเขาก็เกณฑ์ทหารใหม่ได้กว่าหมื่นนายจากนั้นก็ส่งให้เฉินขุยฝึก ฝึกหนักจนแทบเอาชีวิตไม่รอด เป้าหมายคือลงสนามรบใ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 626
เมื่อตอนที่เธอเพิ่งข้ามภพมาใหม่ ๆ ฐานะคนยุคปัจจุบันอย่างเธอย่อมไม่อาจปรับตัวเข้ากับระบบชนชั้นเคร่งครัดในยุคโบราณได้ เธอมักทำผิดกฎระเบียบอยู่เสมอตอนกลางคืนต้องคุกเข่าอยู่ในศาลบรรพชนเป็นหยวนอันที่แอบยื่นหมั่นโถวให้เธออย่างลับ ๆเวลาที่เธอถูกเฆี่ยนตี หยวนอันเป็นคนไปตามหมอมาทำแผลให้เธอเวลาที่เธอต้องทำงานหนัก หยวนอันก็คอยช่วยเหลือเสมอเขามักจะยิ้มพลางพูดว่า คุณชายเป็นคนสั่งให้เขามาดูแลน้องชิงเหอชิงเหอรู้ดี นั่นเป็นเพราะ หยวนอันเลือกช่วยเธอเองคนอย่างมู่ฉีซิวที่หลงระเริงกับอำนาจและความเหนือกว่าผู้อื่น มีหรือจะสนใจให้ใครมาช่วยเธอทำงานจริง ๆ!และตอนนี้ หยวนอันตายแล้วเขาสวมเสื้อผ้าของมู่ฉีซิว และถูกยิงตายไม่ต้องสงสัยเลย มันต้องเป็นฝีมือของมู่ฉีซิว เขาสั่งให้หยวนอันไปตายแทนเขา!เธอเช็ดน้ำตาทิ้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองจ้านเฉิงอิ้นกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ หากวันหนึ่งจับตัวมู่ฉีซิวได้ ได้โปรดมอบเขาให้ข้าด้วย!”เธอจะเฉือนเขาเป็นพัน ๆ แผล! !ไม่เช่นนั้น ความแค้นนี้ ไม่มีวันมอดดับ!จ้านเฉิงอิ้นพยักหน้า “ตกลง!”หยางชิงเหอเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปที่หน้ากร
Bab terbaru
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 714
เค้าโครงหน้าคมคาย ยิ่งดูหล่อเหลาโดดเด่นขึ้นแต่สีหน้ากลับเย็นชามาตลอด กลายเป็นหนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไปแล้วแน่นอนว่า เขาเดินทางด้วยจักรยานสาธารณะ หรือไม่ก็นั่งรถประจำทาง ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของแบรนด์เนมเลยไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ที่พอเข้าเรียนปุ๊บก็รู้เลยว่า พ่อแม่ทำอาชีพอะไร มาจากตระกูลไหน ตระกูลมีกิจการอะไรบ้างเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ล้วนแต่ร่ำรวยหรือมีฐานะสูงส่งส่วนเขาพื้นเพธรรมดา การแต่งตัวก็สบาย ๆโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน เพื่อนคนอื่น ๆ ใส่แต่แบรนด์หรู หรือไม่ก็ชุดสั่งตัดส่วนเขาใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างทาง!อาศัยหน้าตาแบกล้วน ๆพอดูออกว่าที่บ้านไม่มีเงิน ก็ถูกนักเรียนเกเรหมายหัวเพื่อนร่วมชั้นที่มายั่วโมโห หัวเราะอย่างโอหัง “โธ่เอ๊ย กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฉันเหรอ!”“มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราสั่งสอนมันหน่อย ลากตัวมันขึ้นรถไปที่นอกเมือง”หลันซีเยว่ตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงขวางอยู่ข้างหน้าเขา“พวกนายกล้าเหรอ ถ้าวันนี้พวกนายกล้าแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ทันใดนั้นนักเรียนหลายคนก็หัวเราะล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 713
เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 712
“คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้นะคะ ส่วนฉัน... ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเลยค่ะ!”เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงของลู่ฉิงยวนก็เย็นเยียบลงหลายส่วน เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?”เย่มู่มู่หันกลับไปมองเขา“ทำไมถึงปฏิเสธผม คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังจะพลาดอะไรไป?”“คุณไม่ชอบผม หรือคิดว่าเราไม่มีความรู้สึกต่อกันงั้นเหรอ!”เย่มู่มู่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอโทษนะคะคุณลู่ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลยค่ะ การที่ต้องสร้างครอบครัวกับผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันดี แค่คิด...ฉันก็รับไม่ได้แล้วค่ะ!”“สุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็นเพราะคุณไม่ชอบผมใช่ไหม? มู่มู่ อย่าดื้อนักเลย ความรู้สึกน่ะมันสร้างกันได้นะ...”เย่มู่มู่ขมวดคิ้ว มองไปยังลู่ฉิงยวนเขาทั้งหนุ่ม ทั้งรวย อาศัยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ สร้างหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปจนยิ่งใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้เขายอดเยี่ยมมากบางทีในอนาคตเธออาจจะต้องเสียใจ ที่ตัวเองพลาดมหาเศรษฐีโสดผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและฐานะระดับเพชรยอดมงกุฎคนนี้ไปแต่ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องหาเงิน และเรื่องการช่วยจ้านเฉิงอิ้นรวบรวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นในคติประจำใจ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 711
“แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 710
ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ เคยพบเคยพบลู่ฉิงยวนครั้งหนึ่งตอนนั้นเป็นการประชุมประจำปีขององค์กร ลู่ฉิงยวนถูกลุงพามาจากเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมประจำปีของฟู่ลี่กรุ๊ปเวลานั้นแม่ถามเธอว่า “ชอบพี่ชายตัวน้อยคนนั้นไหมจ๊ะ? ให้เขาเป็นแฟนของหนูดีไหม?”ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไป ฟันยังไม่ทันขึ้นครบเธอกำลังกินเค้กก้อนเล็ก ๆ พลางถามมารดาด้วยท่าทางน่ารัก “คุณแม่คะ แฟนคืออะไรเหรอคะ กินได้หรือเปล่า?”ผลลัพธ์ก็คือคำพูดประโยคนี้ทำให้ลุงของลู่ฉิงยวนกับบิดาของเธอรู้สึกขบขัน!แต่ว่าเธอกับลู่ฉิงยวนเคยพบกันแค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่เคยพบกันอีกเลยตอนนั้นพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลู่ฉิงยวนไม่ได้มาไว้ทุกข์ ทว่าลุงของเขาส่งของมาร่วมพิธี!แต่ว่าคนไม่ได้มา!แน่นอนว่าเย่มู่มู่สามารถเข้าใจได้ พอหมดอำนาจคนก็ลาจาก เด็กกำพร้าเช่นเธอไม่ค่าพอที่จะแสวงหาผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถอนตัวจากการบริหารฟู่ลี่กรุ๊ปทุกคนรู้ดีว่าเอาอกเอาใจเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ตอนที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ มีคนไปมาหาสู่อยู่บ้างทว่าหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ก็ไม่มีใครมาสนใจอีกเล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 709
คิดไม่ถึงเลยว่าคุณผู้หญิงหลิวจะทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตและสู้ยิบตา จนคุณชายลู่รู้สึกเสียใจในภายหลังเขาคุกเข่าลงต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว ตบหน้า และสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าบอกว่าไม่ยินยอมหย่าร้าง ขอร้องให้คุณผู้หญิงหลิวให้โอกาสเขาอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงลบข้อมูลการติดต่อของผู้หญิงทุกคนทิ้งไปจนหมด ต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิวทั้งยังเปิดเผยข่าวอื้อฉาวของนักแสดงที่เคยมาก่อเรื่องต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว และทำลายอาชีพของเธอ!นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องตกงาน และถูกแบนในธุรกิจนั้นด้วยเขาเอาบ้าน และรถที่จ่ายเงินซื้อให้กับคุณหญิงลู่ กลับคืนมาทั้งหมด!บางทีคณผู้ชายลู่อาจจะแสดงเก่งจนเกินไป บางทีลูกอาจจะเล็กจนเกินไป จึงไม่อยากให้ลูกที่พอเกิดมาก็กลายเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวคุณผู้หญิงหลิวจึงใจอ่อนเธอยอมรับคุณผู้ชายลู่ และชิงบริษัทที่อยู่ในมือของคุณชายลู่กลับคืนมาญาติพี่น้องและเพื่อนที่คุณชายลู่เอาเข้ามาก่อนหน้านี้ ถูกไล่ออกไปจนหมดเชิญพนักงานเก่ากลับเข้ามาโรงงานภายใต้การบริหารของคุณผู้หญิงลู่ กลับมาฟื้นฟูอีกครั้งและในครั้งนี้ คุณผู้หญิงหลิวได้บีบคุณผู้ชายลู่ให้ล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 708
หากว่าทางจ้านเฉิงอิ้นสามารถเอาชนะการรบได้ เธอจะต้องเฉลิมฉลองให้สักครั้งอย่างแน่นอนเธอกับหลูหมิงคืนจักรยานไฟฟ้าอย่างมีความสุข และขึ้นรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟความเร็วสูงฮ่าวอี้และเสี่ยวเฉิงที่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ไป ก็ขับรถตามไปอยู่ห่าง ๆจนถึงวันนี้หวังเสี่ยวเฉิงก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ เรื่องที่ว่าเจ้านายของตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียน“พี่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม คุณหนูเย่เป็นนักศึกษาที่อายุยังน้อยแล้วก็สวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“พี่ว่า ผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์กับเธอหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นไปขอให้เธอทดสอบหินวิญญาณให้ดีไหม ไม่แน่ผมอาจมีความสามารถในการบำเพ็ญเซียนเหมือนกันก็ได้?”ฮ่าวอี้กำลังมองคนปัญญาอ่อนที่ฝันกลางวันมาตลอดทั้งวัน “หุบปาก เย่มู่มู่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ผมรู้อยู่แล้วน่า ว่าเธอเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่ซ่อนตัวเป็นคนธรรมดาเท่านั้น พี่ว่าตอนนี้เธอบรรลุถึงขั้นไหนแล้ว?”“ฝึกลมปราณ สร้างรากฐาน หรือว่าแก่นปราณทองคำ? สามารถดูดซับสายฟ้า เคลื่อนย้ายพายุฝน ขั้นต่อไปก็พลักภูเขาผลิกทะเล
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 707
แคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ หรือแม้กระทั่งแคว้นอวี่ กับแคว้นหย่งต่างก็กำลังจับจ้องกองทัพเผ่าหมาน...ทำไมงั้นหรือ?พวกเขาต่างก็ต้องการเข้ามาแบ่งปันผลประโยชน์ของแคว้นต้าฉี่เพราะความโง่เขลาและเหี้ยมโหดของฮ่องเต้น้อย ไม่แบ่งแยกถูกผิด และพยายามทุกวิถีทางเพื่อสังหารจ้านเฉิงอิ้นพวกเขาจึงต่างคิดว่าแคว้นต้าฉี่อ่อนแอข่มเหงได้ง่าย!หากในหกแคว้น แคว้นใดที่ล้มลงไวที่สุดย่อมต้องเป็นแคว้นฉี่ที่ปราศจากจ้านเฉิงอิ้นอย่างแน่นอนดังนั้น การที่เผ่าหมานแห่งม่อเป่ยบุกโจมตีแคว้นต้าฉี่ ทุกแคว้นของหัวเซี่ยจึงจ้องกันตาเป็นมันหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยทำสำเร็จแคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ก็จะถอนทัพออกจากแคว้นเยี่ยนโดยทันที และยกกำลังทหารทั้งหมดไปที่แคว้นต้าฉี่ล่าสังหารราษฎรของแคว้นต้าฉี่มาเป็นเสบียงอาหารอย่างป่าเถื่อน เพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยแล้งสองปีที่อันตรายที่สุดหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยล้มเหลว ก็ไม่เป็นไรทหารเผ่าหมานที่กล้าหาญและสันทัดในการรบสองแสนคน ถึงแม้จะพ่ายแพ้ ก็สามารถลดทอนกำลังของกองทัพตระกูลจ้านลงได้เมื่อพวกเขาบุกเข้าแคว้นต้าฉี่ก็จะสะดวกมากยิ่งขึ้นจุดจบเป็นเช่นไร พวกเขาเพียงแต่ต้องใช้กลยุทธ์ดูไฟจา
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 706
ขอเพียงสามารถยึดครองทัพกระกูลจ้าน พวกเขาก็จะสามารถบุกเข้าเมืองหลวง และแช่งยิงแผ่นดินต้าฉี่มาได้ ผู้ใดจะคาดคิดเล่าว่าจะถูกจ้านเฉิงอิ้นทำให้เสียเรื่องเขามองเข้าไปยังสนามรบ ที่ยังคงโรมรันกับกองทัพตระกูลจ้าน ทหารเผ่าหมานต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบาก จะให้พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ ละทิ้งเมืองหลวงแห่งแคว้นต้าฉี่เช่นนี้งั้นหรือ?ไม่มีทาง!เขายกดาบม่อเตาที่อยู่ในมือ จับจ้องไปที่จ้านเฉิงอิ้นด้วยดวงตาที่แหลมคมราวกับเหยี่ยว“ข้า ม่อเป่ยอ๋อง จะไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”จ้านเฉิงถือดาบม่อเตาด้วยมือเดียว กระชับบังเหียนม้าและเดินวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา“หลัวซู่ เจ้าหมดหวังแล้ว เจ้าไม่อาจเอาชนะกองทัพตระกูลจ้านได้หรอก!”“ยอมจำนนแต่โดยดีเถิด!”หลัวซู่ปักมีดลงไปในดินโคลน สายตาของเขาเย็นชา “ข้าเป็นบุรุษแห่งทุ่งหญ้า ไม่เกรงกลัวความตาย!”“เพียงแต่ข้าไม่ยินยอมเท่านั้น เหตุใดข้าจึงได้พ่ายแพ้เจ้าอย่างไร้สาระเช่นนี้ พ่ายแพ้เจ้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้!”การศึกในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันมากกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้น ไม่ว่าจะเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ ขวัญกำลังใจ หรือว่าจำนวนคนที่ติดอาวุธ...ไม่ว่าจะ
