Share

บทที่ 630

Author: มู่โร่ว
หลังจากที่เย่มู่มู่ทำความรู้จักกับทุกคนแล้ว ก็ได้เรียกประชุมพนักงาน

ขยายปั๊มน้ำมัน สร้างมินิมาร์ทและศูนย์ล้างรถขึ้นมา รวมถึงจัดสร้างสำนักงานให้เรียบร้อย

ถังเก็บน้ำมันของปั๊มน้ำมันเล็กเกินไป ต้องเพิ่มความจุอีกเท่าตัว

มอบหมายให้ผู้จัดการเป็นผู้ดำเนินการ แน่นอนว่าจะให้เวินลี่แต่งตั้งคนที่ไว้ใจได้มาคอยกำกับดูแล

หลังจบการประชุม ให้ขึ้นเงินเดือนพนักงานทุกคน เพิ่มอีกห้าพัน

ผู้จัดการได้เงินเดือนขึ้นหนึ่งหมื่น

ต่อไปยังมีค่าคอมมิชชั่นให้ด้วย

พนักงานดีใจกันมาก แต่ผู้จัดการกลับเป็นกังวลอย่างหนัก

เขาคิดว่าเย่มู่มู่ทำเรื่องเหลวไหล สภาพของปั๊มน้ำมันเป็นอย่างไร เขารู้ดียิ่งกว่าใคร ขาดทุนแทบทุกเดือน จนแทบจะไม่มีเงินจ่ายค่าจ้างอยู่แล้ว

แต่กลับยังกล้าขยายกิจการอย่างใหญ่โต!

เขานึกว่าเย่มู่มู่เป็นลูกคุณหนูผู้มั่งคั่ง ไม่มีอะไรทำเลยอยากซื้อปั๊มน้ำมันมาเล่นสนุก

แต่แนวทางที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น กลับทำให้ผู้จัดการต้องอึ้งตาค้าง

วันที่สอง เย่มู่มู่ก็สั่งซื้อถังเก็บน้ำมันเปล่าหลายสิบใบ แล้วนำไปวางไว้ในโกดังที่อยู่ไม่ไกลจากปั๊มน้ำมัน

เธอให้เหตุผลว่า “เก็บน้ำมันสำรองไว้ก่อน พอปั๊มน้ำมันตกแต่งเสร็จ จะได
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 631

    ครั้นเฉินอู่ ซ่งตั๋ว และมั่วฝานเห็นภาพเช่นนี้ ขอบตาของทุกคนก็แดงก่ำเห็นประชาชนต้าฉี่เป็นอาหาร ในดินแดนต้าฉี่...พวกเขาล้วนเป็นบุรุษแข็งแกร่งห้าวหาญ จะอดกลั้นได้อย่างไรหนำซ้ำยังเป็นแม่ทัพพ่ายแพ้ที่ถูกผู้ใต้บัญชาของกองทัพตระกูลจ้านรบพ่ายติดต่อกันสองสามคราพวกเขากล้าได้อย่างไร!หลัวซู่ เขากล้าได้อย่างไร?ชาวบ้านที่ถูกมัดมือทั้งสองด้วยเชือกและมัดเชื่อมต่อกันมีเยอะมาก กะประมาณคร่าว ๆ หลายหมื่นคนพวกเขามาถึงเมืองตงแล้ว ยังมีอีกหลายหมื่นนายบุรุษสตรีคนแก่และยังมีเด็กเล็กอีกด้วยในนั้นมีสตรีเยอะที่สุด รองลงมาคือเด็ก บุรุษน้อย บุรุษยิ่งน้อย...เช่นนั้น หลัวซู่ฆ่าเผาปล้นสะดมมาตลอดทั้งทาง อย่างน้อยก็เข่นฆ่าประชาชนชาวต้าฉี่ไปมากกว่าล้านคนตอนนี้สตรีและเด็กที่ยังมีชีวิตอยู่น้อยมาก ๆ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าทัพใหญ่เผ่าหมานจะจับมาได้เยอะขนาดนี้!นี่เป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ประชากรเท่าหนึ่งเมืองใหญ่ไม่ได้เป็นเพราะอดตาย ทว่าเป็นเพราะแม่ทัพเหล่านี้ประมาทเลินเล่อ จึงนำไปสู่โศกนาฏกรรมขอบตาของจ้านเฉิงอิ้นมีน้ำตากลิ้งไปมาเขาหันหลังไป กดเสียงต่ำแหบพร่าอย่างเจ็บปวด“แพร่ลงไป เตรียมวัตถุระเบิดใ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 632

    ไม่ว่าจะเป็นโจ๊กข้าว หรือเนื้อตุ๋น หรือว่าน้ำใสสะอาดคนตงโจวที่หิวมาครึ่งปีกว่า ผู้ใดจะอดกลั้นได้พวกชาวบ้านถือหม้อไหถ้วยชามออกมาจากบ้าน จากนั้นก็เดินตามรถไปมั่วฝานให้พวกเขาออกจากเมือง...แจกจ่ายโจ๊กตรงหน้าประตูเมืองทั้งสี่ขณะที่พวกเขาถือหม้อเดินไปยังประตูเมือง มองไปจากไกล ๆ พบว่ามีถังเหล็กวางอยู่จริง ๆคนที่วิ่งไหว วิ่งไปข้างหน้าราวกับผึ้งแตกรังคนที่วิ่งไม่ไหว ถูกคนทั้งครอบครัวพยุงเดินไปยังประตูเมืองยังมีบางคนแม้แต่คลานยังคลานไม่ไหว ถูกกองทัพตระกูลจ้านลากขึ้นมาบนรถบรรทุก ยัดเข้าไปในรถโดยตรงเลยพวกชาวบ้านต่างวิ่งไปที่หน้าประตูเมืองราวกับผึ้งแตกรัง คิดว่าในถังมีของกิน ทว่าคิดไม่ถึง ถังที่ประตูเมืองล้วนมีฝาปิดเอาไว้แต่ทหารที่แก้มมีเนื้อหนัง กลับเรียกให้พวกเขาขึ้นรถเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นรถยนต์ ที่สูงและใหญ่ขนาดนี้มีสี่ล้อ ประหลาดเป็นอย่างมาก!แต่บนรถกลับมีอาหาร!มิหนำซ้ำ ยังมีขนม มีแหล่งน้ำ มีทหารบนรถเรียกพวกเขา...“ขึ้นมารับตรงนี้!”เขายังตักน้ำสะอาดให้พวกเขาดูหนึ่งกระบวยพวกชาวบ้านริมฝีปากแห้งแตก คนมากมายไม่ได้ดื่มแหล่งน้ำสะอาดมานานอยู่มาได้จนถึงตอนนี้ ร่างก

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 633

    แม่ทัพข้างกายเขาคือซาเทียนอี้และเซวียเหวินเต๋อสีหน้าของเซวียเหวินเต๋อเคร่งขรึม บางทีเขาอาจจะไม่เห็นด้วย มู่ฉีซิวเป็นพวกเดียวกับเผ่าหมาน สังหารหมู่ราษฎรต้าฉี่ เห็นราษฎรเป็นอาหาร...ทว่าหากไม่ร่วมมือกับเผ่าหมาน พวกเขาก็ไม่สามารถมั่นใจได้ บุกเข้าเมืองหลวง พลิกการปกครองของฮ่องเต้ต้าฉี่ ระหว่างทาง เขาอีรุงตุงนังมาตลอดซาเทียนอี้มีความทะเยอะทะยานเขาคิดว่า สังหารหมู่ชาวบ้านสองสามหมื่นคนเป็นอาหารก็เท่านั้น ขอเพียงเผ่าหมานเป็นบริวารหน้ารถม้า ช่วยพวกเขากำจัดอุปสรรค เสียสละแค่นี้จะเป็นไรไป?ผู้กระทำการใหญ่ ไม่สนใจเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ที่พวกเขาจะทำคือเปลี่ยนแผ่นดินไม่มีทางปล่อยให้ผู้อื่นมาทำเสียเรื่องอยู่แล้วยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังมีภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดแฝงอยู่ นั่นก็คือกองทัพตระกูลจ้านกองทัพตระกูลจ้านไม่ถูกละเว้นเลยแม้แต่วันเดียว แม้พวกเขาจะเอาราชวงศ์ต้าฉี่มาได้ ก็ยังอันตรายอยู่ดีเนื่องจากจ้านเฉิงอิ้นสามารถโค่นล้มราชวงศ์ใหม่ที่พวกเขาสร้างขึ้นได้ทุกเมื่อศัตรูตัวฉกาจที่สุดของพวกเขาก็คือกองทัพตระกูลจ้าน คือจ้านเฉิงอิ้นส่วนเผ่าหมาน มีเพียงความสัมพันธ์เป็นประโยชน์ต่อกันเท่าน

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 634

    “ตลอดทางที่เราเดินทางมาไม่ง่ายเลย หากไม่มีจ้านเฉิงอิ้น บางทีงานใหญ่ของเราคงสำเร็จไปนานแล้ว”“รอข้าได้ขึ้นครองตำแหน่งนั้น ก็จะแต่งตั้งเจ้าเป็นอ๋อง ประทานศักดินาที่เดิน ขอเพียงเป็นสตรีที่เจ้าถูกตาต้องใจ อัญมณี ขอแค่เจ้าชอบ ข้าก็ให้เจ้าได้ทั้งหมด!”“ดูสิ เบื้องหน้าก็คือเมืองหลวงแล้ว ความปรารถนาของเราใกล้จะบรรลุแล้ว!”ซาเทียนอี้มองไปที่ยังทิศทางของเมืองหลวง ใกล้แล้ว เหลืออีกเพียงสองร้อยลี้เท่านั้น พวกเขาก็จะโจมตีเข้าไปในเมืองหลวงได้แล้วบิดาที่ทิ้งลูกทิ้งเมียไปของเขาผู้นั้น เป็นขุนนางอยู่ที่เมืองหลวงเขาเอาสินเดิมของมารดาไปจนเกลี้ยง ขายที่ดินผืนนาถูก ๆ จำนองจวนกับพวกอันธพาลพาอนุและลูกของอนุมาถึงยังเมืองหลวงอย่างปีกกล้าขาแข็งปล่อยให้เขากับมารดาเร่ร่อนอยู่ข้างถนนมารดาเพื่อเลี้ยงดูเขา ยินยอมขายตัวเองที่หอโคมเขียว ถูกแขกที่มาเที่ยวหอนางโลมข่มเหงจนตายเขาเพิ่งอายุสิบสอง ฆ่าแขกที่มาเที่ยวหอนางโลม แล้วก็หนีออกมาหลังจากนั้นก็เร่ร่อนมาตลอดทาง เคยทำมาหมดแล้วทุกอย่างเพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป เกียรติและคุณธรรมต่างทิ้งไปทั้งหมดหลังจากนั้นใต้หล้าก็เกิดภัยแล้ง เขาเข้าร่วมกองทัพธงเหลืองเร็

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 635

    หญิงสาวพุ่งเข้ามา เตรียมจะคว้าผมของเย่มู่มู่เอาไว้ ข่วนหน้าของเธอให้เป็นแผล ฉีกเสื้อผ้าของเธอ...ทำให้เธอสูญเสียทั้งฐานะและชื่อเสียง!ทว่าคนที่มุงดู ไม่มีใครเข้ามาโน้มน้าวเลยพวกผู้หญิงล้อมอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม ๆ เอามือปิดปากพลางหัวเราะ กระทั่งล้วงโทรศัพท์ออกมา เตรียมจะแชร์ภาพที่เย่มู่มู่ถูกตบสุดจะทนได้ลงในโซเชียลตอนที่ไม่มีใครสนใจเธอก่อนหน้านี้ พวกเธอไม่รู้ถึงการมีอยู่ของคนคนนี้เสียด้วยซ้ำทว่าตอนนี้ ทุกคนสนใจไปที่เธอ ล้วนกำลังแพร่ข่าวลือว่าเธอเป็นชู้กระทั่งถูกคนปล่อยข่าวบนกระดานสารภาพรักเธอเริ่มถูกคนมากมายด่าทว่าตามการกลับมหาวิทยาลัยของเธอ รูปภาพของเธอจะถูกปล่อยในเว็บบอร์ดของมหาวิทยาลัย ปล่อยข่าวบนกำแพงสารภาพรัก ถูกคนด่าว่าชู้พวกเธอถึงได้รู้ว่า ในมหาวิทยาลัยมีผู้หญิงที่สวยขนาดนี้อยู่ด้วยแม้ว่าคำนินทาว่าร้ายของเธอในมหาวิทยาลัยจะมีเยอะมาก เธอราวกับไม่เป็นไร ไปมาลุกลี้ลุกลน และไปมาเพียงลำพังทุกวันกระทั่งมีผู้ชายบางคนชอบใบหน้าสะสวยจองเธอ คิดอยากจะขอไลน์ของเธอ อยากไปจีบเธอกระทั่งเธอไม่ชายตามองอีกฝ่ายเลยคงเพราะท่าทีถือตัวโอหังและเย็นชา จึงทำให้ไปยั่วโมโหพวกผู้ชายเข้า

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 636

    คนที่มาถึงก่อนคือฮ่าวอี้ หวังเสี่ยวเฉิง สวีเฟิงและพวกบอดี้การ์ดครั้นพวกเขาเห็นหลูหมิงซ้อมคนจนอยู่ในสภาพนี้ ก็รู้สึกเพียงจบเห่แล้วเขาต้องติดคุกแน่พวกเขาต่างจนปัญญาที่จะไปช่วยออกมา!ฮ่าวอี้ส่งสายตาให้พวกหวังเสี่ยวเฉิง พวกเขารีบล้อมนักศึกษาที่มามุงดูความสนุกเอาไว้ และขอให้พวกเขาทุกคนลบวิดีโอให้หมดกระทั่งฟอร์แมตมือถือทั้งเครื่องไปเลยการกระทำของหลูหมิง ทำเอานักศึกษาที่แสนบริสุทธิ์อึ้งกันไปตาม ๆ กันพวกเขาต่างผวากันไปหมดโดยเฉพาะภาพสุดท้ายของเขา สองมือกดศีรษะของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้ คิดจะหักคอของเธออำมหิตเกินไปแล้ว!น่ากลัวเกินไปแล้ว!ไม่ว่าจะชายหรือหญิง ขอเพียงเป็นคนที่มามุงดู ต่างก็ส่งมือถือออกมาทั้งสั่นเทิ้ม และลบวิดีโอทั้งหมดทิ้งไป!หลังจากนั้น ตำรวจและรปภ.ของมหาวิทยาลัยก็มาถึงฮ่าวอี้กล่าวกับหลูหมิงว่า “เดี๋ยวหากถูกจับ จำเอาไว้ว่าไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น รอทนายมา!”สีหน้าของเย่มู่มู่ซีดเผือด ถามฮ่าวอี้ “เขาจะถูกตัดสินนานเท่าไร!”ฮ่าวอี้มองไปที่หญิงสาวที่ร้องไห้โอดครวญ“กระดูกมือซ้ายของเธอหักแหลกเหลว กระดูกแขนขวาหัก...คงมีอาการบาดเจ็บภายในอื่นอีก แค่พิการระดับหนึ่งก็หนี

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 637

    ฮ่าวอี้มองไปที่หลูหมิง คิดจะยกมือขึ้นตบไหล่ของเขาหลูหมิงถอยหลังก้าวหนึ่ง รักษาระยะห่างกับเขาฮ่าวอี้อิหลักอิเหลื่อ เขาลูบจมูกพลางกล่าวว่า “นายไม่เป็นไรแล้ว แก้ต่างให้ไม่มีความผิดได้!”“เธอพกมีดเข้ามาคิดจะฆ่าคน สภาพการณ์ก็ไม่เหมือนกันแล้ว ต้องสงสัยว่าจะฆาตกรรม!”“นายหักมือของเธอ นับว่าเป็นการปกป้องชีวิตคนและทรัพย์สิน...”ครั้นหญิงสาวได้ยินคำพูดของฮ่าวอี้ ก็พูดอธิบายให้ตัวเองเสียงดัง“ฉันเปล่านะ ฉันไม่ได้คิดจะฆ่าคน!”“มีดไม่ใช่ของฉัน คุณหญิงลู่เป็นคนยัดให้ฉัน!”ฮ่าวอี้หัวเราะ “คุณรับเงินไปยี่สิบห้าล้าน?”“ฉันเอามาแค่เงินมัดจำสิบล้าน...”“จ้างวานฆ่า โทษเพิ่มอีกขั้น!”ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้คร่ำครวญอยู่บนเปลหามผู้ป่วยเธอนึกเสียใจแล้ว!ไม่กล้าอีกแล้ว!คิดไม่ถึงเลยว่ากำจัดนักศึกษาหญิงคนเดียว จะต้องชดใช้มากมายขนาดนี้ฮือ ๆ เธอจะเอาเงินคืนกลับไปตำรวจล้อมทุกคนเอาไว้ เตรียมจะพาตัวกลับไปอธิการบดีรีบลุกลี้ลุกลนเข้ามา ไม่เพียงคณบดี รองผู้อำนวยการ ผู้อำนวยการ บรรดาคณะกรรมการมหาวิทยาลัยต่างก็มากันหมดพวกเขาปลอบขวัญนักศึกษา และห้ามไม่ให้นักศึกษาเผยแพร่ออกไปคนนอกพกมีดเข้ามาฆ่านักศึ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 638

    เย่มู่มู่เดินกลับไป แล้วถามฮ่าวอี้ว่า “พวกคุณเข้ามาได้ยังไง?”“ให้บุหรี่ดันฮิลกับรปภ.ตัวหนึ่ง ก็ปล่อยเข้าไปแลว แถมเราไม่ใช่คนไม่ดีอะไร มารับคุณที่หน้าประตูมหาลัยทุกวัน จนสนิทกับรปภ.แล้ว!”รปภ.ได้ยินพวกเขาบอกว่า เป็นบอดี้การ์ดได้เงินเดือนเดือนละสามแสนกำลังคิดจะโยกย้ายงาน ไปเป็นบอดี้การ์ดให้เย่มู่มู่เย่มู่มู่ถามอีกว่า “แน่ใจเหรอว่าหลูหมิงจะออกมาได้?”“ได้แน่นอน อีกฝ่ายพกมีด แถมยังรับเงิน สภาพการณ์นี้ก็จะต่างออกไปแล้ว ขอแค่เป็นทนายที่ไม่ตาบอดจนเกินไป ก็แก้ต่างให้พ้นโทษได้!”เย่มู่มู่โทรหาเวินลี่เวินลี่คล้ายกับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย บอกว่าหาทนายเอาไว้เรียบร้อยแล้วตอนนี้อยู่ระหว่างไปสถานีตำรวจ ยื่นประกันตัวออกมาวันนี้เย่มู่มู่ถอนหายใจทีหนึ่งเมื่อเธอกลับถึงคฤหาสน์ ก็พุ่งเข้าไปในห้อง จากนั้นก็เปิดตู้เซฟเธอย้ายแจกันออกมา กระดาษขาวแผ่นหนึ่งร่วงตกลงมาตรงก้นแจกันเธอหยิบกระดาษขึ้นมาด้านบนเขียนตัวอักษรแสนคุ้นเคยที่ชัดเจนและทรงพลัง เป็นจดหมายที่จ้านเฉิงอิ้นส่งมาแม้จะบอกว่าเป็นจดหมาย ทว่าเหมือนจดหมายลาตายมากกว่าเขาบอกว่า ของทั้งหมดที่พอจะเปลี่ยนเป็นเงินได้ ใส่เอาไ

Latest chapter

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 714

    เค้าโครงหน้าคมคาย ยิ่งดูหล่อเหลาโดดเด่นขึ้นแต่สีหน้ากลับเย็นชามาตลอด กลายเป็นหนุ่มหล่อสุดเย็นชาประจำโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไปแล้วแน่นอนว่า เขาเดินทางด้วยจักรยานสาธารณะ หรือไม่ก็นั่งรถประจำทาง ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีของแบรนด์เนมเลยไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ที่พอเข้าเรียนปุ๊บก็รู้เลยว่า พ่อแม่ทำอาชีพอะไร มาจากตระกูลไหน ตระกูลมีกิจการอะไรบ้างเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ล้วนแต่ร่ำรวยหรือมีฐานะสูงส่งส่วนเขาพื้นเพธรรมดา การแต่งตัวก็สบาย ๆโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ไม่มีเครื่องแบบนักเรียน เพื่อนคนอื่น ๆ ใส่แต่แบรนด์หรู หรือไม่ก็ชุดสั่งตัดส่วนเขาใส่เสื้อผ้าแผงลอยข้างทาง!อาศัยหน้าตาแบกล้วน ๆพอดูออกว่าที่บ้านไม่มีเงิน ก็ถูกนักเรียนเกเรหมายหัวเพื่อนร่วมชั้นที่มายั่วโมโห หัวเราะอย่างโอหัง “โธ่เอ๊ย กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฉันเหรอ!”“มา ๆ ๆ วันนี้พวกเราสั่งสอนมันหน่อย ลากตัวมันขึ้นรถไปที่นอกเมือง”หลันซีเยว่ตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังคงขวางอยู่ข้างหน้าเขา“พวกนายกล้าเหรอ ถ้าวันนี้พวกนายกล้าแตะต้องเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”ทันใดนั้นนักเรียนหลายคนก็หัวเราะล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 713

    เมื่อรถของเย่มู่มู่และหลูหมิงเคลื่อนตัวออกไป ลู่ฉิงยวนยังคงยืนสง่าอยู่ริมถนน มองส่งจนรถลับสายตาไป ครั้งนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ได้อะไรเลย อย่างน้อยเขาก็ได้ช่องทางการติดต่อของเธอมาเย่มู่มู่ตอนห้าขวบไม่ยอมรับเขา~ไม่นึกเลยว่าพออายุยี่สิบปี เย่มู่มู่ก็ยังคงไม่ชอบเขาเหมือนเดิมผู้หญิงเพียงคนเดียว กลับเป็นคนที่ทำให้เขาพ่ายแพ้ถึงสองครั้งในชีวิตนี้หลังจากขึ้นรถแล้ว ลู่ฉิงยวนก็ถามหัวหน้าบอดี้การ์ดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “บอดี้การ์ดที่อยู่กับเย่มู่มู่คนนั้น เป็นคนของสายไหนกันแน่?”หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดยังนึกถึงชายคนนั้น ออกหมัดฉับไว รุนแรง นั่นไม่ใช่ฝีมือของคนธรรมดาแน่นอน“เป็นนักสู้มืออาชีพครับ ที่สำคัญคือเป็นประเภทที่ทุกกระบวนท่าล้วนมุ่งเอาชีวิต! นั่นไม่ใช่ฝีมือของพวกเรียนกังฟูหรือซานต้าวิธีที่เขาลงมือ ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!”ลู่ฉิงยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่คนเดียวก็สามารถล้มบอดี้การ์ดของเขาทั้งหมดลงไปกองกับพื้นได้เดิมทีเขายังเป็นห่วงเย่มู่มู่ กลัวว่าเด็กกำพร้าตัวคนเดียวอย่างเธอจะถูกรายล้อมไปด้วยฝูงหมาป่าและเสือร้ายแต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเสียแล้วการที่สามารถอัด

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 712

    “คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้นะคะ ส่วนฉัน... ไม่ได้สนใจเรื่องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อะไรแบบนั้นเลยค่ะ!”เธอกำลังจะหันหลังเดินจากไป แต่เสียงของลู่ฉิงยวนก็เย็นเยียบลงหลายส่วน เขาถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “ทำไม?”เย่มู่มู่หันกลับไปมองเขา“ทำไมถึงปฏิเสธผม คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังจะพลาดอะไรไป?”“คุณไม่ชอบผม หรือคิดว่าเราไม่มีความรู้สึกต่อกันงั้นเหรอ!”เย่มู่มู่ตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ขอโทษนะคะคุณลู่ มันไม่เกี่ยวกับคุณเลยค่ะ การที่ต้องสร้างครอบครัวกับผู้ชายที่แทบไม่รู้จักกันดี แค่คิด...ฉันก็รับไม่ได้แล้วค่ะ!”“สุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็นเพราะคุณไม่ชอบผมใช่ไหม? มู่มู่ อย่าดื้อนักเลย ความรู้สึกน่ะมันสร้างกันได้นะ...”เย่มู่มู่ขมวดคิ้ว มองไปยังลู่ฉิงยวนเขาทั้งหนุ่ม ทั้งรวย อาศัยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ สร้างหลิ่วอวิ๋นกรุ๊ปจนยิ่งใหญ่ได้อย่างทุกวันนี้เขายอดเยี่ยมมากบางทีในอนาคตเธออาจจะต้องเสียใจ ที่ตัวเองพลาดมหาเศรษฐีโสดผู้เพียบพร้อมทั้งความสามารถและฐานะระดับเพชรยอดมงกุฎคนนี้ไปแต่ ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่เรื่องหาเงิน และเรื่องการช่วยจ้านเฉิงอิ้นรวบรวมใต้หล้าให้เป็นปึกแผ่นในคติประจำใจ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 711

    “แน่นอนว่าพวกเธอก็จะไม่บังคับลูก ๆ ถ้าไม่ชอบ ก็ปฏิเสธได้!”“ต่อมา คุณแม่เกิดอุบัติเหตุ ผมถูกบ้านตาไปรับเลี้ยง ไอ้สารเลวนั่นเริ่มฟ้องร้องยาวนานกว่าสิบปี เพียงเพื่อล้มล้างพินัยกรรมของแม่!”“ระหว่างนั้น เพื่อเพิ่มอำนาจต่อรองในมือผม ป้าหลินจึงมอบหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ในมือของเธอให้ผมโดยไม่คิดค่าตอบแทน”“ผมเคยถามเธอ ว่าต้องการอะไรเป็นการตอบแทนไหม์”“เธอขอให้ผมดูแลคุณให้ดี หากวันใดวันหนึ่งพวกเขาสามีภรรยาเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า ต้องถูกคนตระกูลเย่รังแกแน่ ๆ เธอหวังว่าผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณให้ดีไปชั่วชีวิต!”น้ำตาของเย่มู่มู่ร่วงเผาะ ๆเธอไม่คิดเลยว่า คุณแม่ได้วางแผนเพื่อเธอไว้แต่เนิ่น ๆ แล้วเพื่อเดิมพันกับโอกาสอันน้อยนิดนั้น ใช้หุ้นห้าเปอร์เซ็นต์ของลู่ซื่อกรุ๊ป แลกกับคำมั่นสัญญาเพื่อเธอพ่อแม่ของเธอรักเธอมาก“ลู่ฉีหยางตามหาคุณ ข่มขู่คุณ! นอกจากจะหมายตาฟู่ลี่กรุ๊ปที่เป็นคู่ค้ารายใหญ่แล้ว ยังมีอีกอย่าง พวกเขารู้ว่าแม่ของคุณมีหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์!”“ผมเปิดเผยรายชื่อผู้ถือหุ้นสิบอันดับแรกของบริษัทต่อสาธารณะ พวกเขาก็ยังคงไม่เชื่อ!”“อยากจะยึดหุ้นห้าเปอร์เซ็นต์นั้นมาเป็นขอ

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 710

    ตอนที่เธออายุประมาณห้าขวบ เคยพบเคยพบลู่ฉิงยวนครั้งหนึ่งตอนนั้นเป็นการประชุมประจำปีขององค์กร ลู่ฉิงยวนถูกลุงพามาจากเมืองหลวงเพื่อเข้าร่วมการประชุมประจำปีของฟู่ลี่กรุ๊ปเวลานั้นแม่ถามเธอว่า “ชอบพี่ชายตัวน้อยคนนั้นไหมจ๊ะ? ให้เขาเป็นแฟนของหนูดีไหม?”ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไป ฟันยังไม่ทันขึ้นครบเธอกำลังกินเค้กก้อนเล็ก ๆ พลางถามมารดาด้วยท่าทางน่ารัก “คุณแม่คะ แฟนคืออะไรเหรอคะ กินได้หรือเปล่า?”ผลลัพธ์ก็คือคำพูดประโยคนี้ทำให้ลุงของลู่ฉิงยวนกับบิดาของเธอรู้สึกขบขัน!แต่ว่าเธอกับลู่ฉิงยวนเคยพบกันแค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไม่เคยพบกันอีกเลยตอนนั้นพ่อกับแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลู่ฉิงยวนไม่ได้มาไว้ทุกข์ ทว่าลุงของเขาส่งของมาร่วมพิธี!แต่ว่าคนไม่ได้มา!แน่นอนว่าเย่มู่มู่สามารถเข้าใจได้ พอหมดอำนาจคนก็ลาจาก เด็กกำพร้าเช่นเธอไม่ค่าพอที่จะแสวงหาผลประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอถอนตัวจากการบริหารฟู่ลี่กรุ๊ปทุกคนรู้ดีว่าเอาอกเอาใจเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ตอนที่พ่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ มีคนไปมาหาสู่อยู่บ้างทว่าหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิต ก็ไม่มีใครมาสนใจอีกเล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 709

    คิดไม่ถึงเลยว่าคุณผู้หญิงหลิวจะทำให้เป็นเรื่องราวใหญ่โตและสู้ยิบตา จนคุณชายลู่รู้สึกเสียใจในภายหลังเขาคุกเข่าลงต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว ตบหน้า และสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าบอกว่าไม่ยินยอมหย่าร้าง ขอร้องให้คุณผู้หญิงหลิวให้โอกาสเขาอีกสักครั้งหนึ่งเพื่อแสดงความจริงใจ เขาจึงลบข้อมูลการติดต่อของผู้หญิงทุกคนทิ้งไปจนหมด ต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิวทั้งยังเปิดเผยข่าวอื้อฉาวของนักแสดงที่เคยมาก่อเรื่องต่อหน้าคุณผู้หญิงหลิว และทำลายอาชีพของเธอ!นอกจากนี้ยังทำให้ผู้หญิงอีกคนหนึ่งต้องตกงาน และถูกแบนในธุรกิจนั้นด้วยเขาเอาบ้าน และรถที่จ่ายเงินซื้อให้กับคุณหญิงลู่ กลับคืนมาทั้งหมด!บางทีคณผู้ชายลู่อาจจะแสดงเก่งจนเกินไป บางทีลูกอาจจะเล็กจนเกินไป จึงไม่อยากให้ลูกที่พอเกิดมาก็กลายเป็นครอบครัวแม่เลี้ยงเดี่ยวคุณผู้หญิงหลิวจึงใจอ่อนเธอยอมรับคุณผู้ชายลู่ และชิงบริษัทที่อยู่ในมือของคุณชายลู่กลับคืนมาญาติพี่น้องและเพื่อนที่คุณชายลู่เอาเข้ามาก่อนหน้านี้ ถูกไล่ออกไปจนหมดเชิญพนักงานเก่ากลับเข้ามาโรงงานภายใต้การบริหารของคุณผู้หญิงลู่ กลับมาฟื้นฟูอีกครั้งและในครั้งนี้ คุณผู้หญิงหลิวได้บีบคุณผู้ชายลู่ให้ล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 708

    หากว่าทางจ้านเฉิงอิ้นสามารถเอาชนะการรบได้ เธอจะต้องเฉลิมฉลองให้สักครั้งอย่างแน่นอนเธอกับหลูหมิงคืนจักรยานไฟฟ้าอย่างมีความสุข และขึ้นรถแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟความเร็วสูงฮ่าวอี้และเสี่ยวเฉิงที่เฝ้าดูกระบวนการทั้งหมดอยู่ เมื่อเห็นพวกเขาขึ้นรถแท็กซี่ไป ก็ขับรถตามไปอยู่ห่าง ๆจนถึงวันนี้หวังเสี่ยวเฉิงก็ยังไม่อาจเข้าใจได้ เรื่องที่ว่าเจ้านายของตนเองเป็นผู้บำเพ็ญเซียน“พี่ นี่ผมกำลังฝันอยู่ใช่ไหม คุณหนูเย่เป็นนักศึกษาที่อายุยังน้อยแล้วก็สวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน เหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“พี่ว่า ผมต้องฝากตัวเป็นศิษย์กับเธอหรือเปล่า ไม่อย่างนั้นไปขอให้เธอทดสอบหินวิญญาณให้ดีไหม ไม่แน่ผมอาจมีความสามารถในการบำเพ็ญเซียนเหมือนกันก็ได้?”ฮ่าวอี้กำลังมองคนปัญญาอ่อนที่ฝันกลางวันมาตลอดทั้งวัน “หุบปาก เย่มู่มู่เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น!”“ผมรู้อยู่แล้วน่า ว่าเธอเป็นแค่ผู้บำเพ็ญเซียนที่ซ่อนตัวเป็นคนธรรมดาเท่านั้น พี่ว่าตอนนี้เธอบรรลุถึงขั้นไหนแล้ว?”“ฝึกลมปราณ สร้างรากฐาน หรือว่าแก่นปราณทองคำ? สามารถดูดซับสายฟ้า เคลื่อนย้ายพายุฝน ขั้นต่อไปก็พลักภูเขาผลิกทะเล

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 707

    แคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ หรือแม้กระทั่งแคว้นอวี่ กับแคว้นหย่งต่างก็กำลังจับจ้องกองทัพเผ่าหมาน...ทำไมงั้นหรือ?พวกเขาต่างก็ต้องการเข้ามาแบ่งปันผลประโยชน์ของแคว้นต้าฉี่เพราะความโง่เขลาและเหี้ยมโหดของฮ่องเต้น้อย ไม่แบ่งแยกถูกผิด และพยายามทุกวิถีทางเพื่อสังหารจ้านเฉิงอิ้นพวกเขาจึงต่างคิดว่าแคว้นต้าฉี่อ่อนแอข่มเหงได้ง่าย!หากในหกแคว้น แคว้นใดที่ล้มลงไวที่สุดย่อมต้องเป็นแคว้นฉี่ที่ปราศจากจ้านเฉิงอิ้นอย่างแน่นอนดังนั้น การที่เผ่าหมานแห่งม่อเป่ยบุกโจมตีแคว้นต้าฉี่ ทุกแคว้นของหัวเซี่ยจึงจ้องกันตาเป็นมันหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยทำสำเร็จแคว้นฉู่กับแคว้นฉี่ก็จะถอนทัพออกจากแคว้นเยี่ยนโดยทันที และยกกำลังทหารทั้งหมดไปที่แคว้นต้าฉี่ล่าสังหารราษฎรของแคว้นต้าฉี่มาเป็นเสบียงอาหารอย่างป่าเถื่อน เพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยแล้งสองปีที่อันตรายที่สุดหากว่าเผ่าหมานแห่งม่อเป่ยล้มเหลว ก็ไม่เป็นไรทหารเผ่าหมานที่กล้าหาญและสันทัดในการรบสองแสนคน ถึงแม้จะพ่ายแพ้ ก็สามารถลดทอนกำลังของกองทัพตระกูลจ้านลงได้เมื่อพวกเขาบุกเข้าแคว้นต้าฉี่ก็จะสะดวกมากยิ่งขึ้นจุดจบเป็นเช่นไร พวกเขาเพียงแต่ต้องใช้กลยุทธ์ดูไฟจา

  • ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ   บทที่ 706

    ขอเพียงสามารถยึดครองทัพกระกูลจ้าน พวกเขาก็จะสามารถบุกเข้าเมืองหลวง และแช่งยิงแผ่นดินต้าฉี่มาได้ ผู้ใดจะคาดคิดเล่าว่าจะถูกจ้านเฉิงอิ้นทำให้เสียเรื่องเขามองเข้าไปยังสนามรบ ที่ยังคงโรมรันกับกองทัพตระกูลจ้าน ทหารเผ่าหมานต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบาก จะให้พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้ ละทิ้งเมืองหลวงแห่งแคว้นต้าฉี่เช่นนี้งั้นหรือ?ไม่มีทาง!เขายกดาบม่อเตาที่อยู่ในมือ จับจ้องไปที่จ้านเฉิงอิ้นด้วยดวงตาที่แหลมคมราวกับเหยี่ยว“ข้า ม่อเป่ยอ๋อง จะไม่มีวันพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!”จ้านเฉิงถือดาบม่อเตาด้วยมือเดียว กระชับบังเหียนม้าและเดินวนอยู่รอบ ๆ ตัวเขา“หลัวซู่ เจ้าหมดหวังแล้ว เจ้าไม่อาจเอาชนะกองทัพตระกูลจ้านได้หรอก!”“ยอมจำนนแต่โดยดีเถิด!”หลัวซู่ปักมีดลงไปในดินโคลน สายตาของเขาเย็นชา “ข้าเป็นบุรุษแห่งทุ่งหญ้า ไม่เกรงกลัวความตาย!”“เพียงแต่ข้าไม่ยินยอมเท่านั้น เหตุใดข้าจึงได้พ่ายแพ้เจ้าอย่างไร้สาระเช่นนี้ พ่ายแพ้เจ้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้!”การศึกในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันมากกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้น ไม่ว่าจะเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ ขวัญกำลังใจ หรือว่าจำนวนคนที่ติดอาวุธ...ไม่ว่าจะ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status