LOGINShare
5 โลกกลม
Last Updated:
2025-08-27 00:05:26“คุณเมย์คือว่าคุณคนนี้เขา...” หนูนาพยายามอธิบาย
“ไม่เป็นไรหนูนา ถ้าคุณป้าต่อว่าเมย์จะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณเมย์ คุณกรคะคือว่า...” ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครฟังที่หนูนาพูดเลย
“พูดบ้าอะไรของคุณเนี่ย” กรวัฒน์ถาม
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” เธอบอกก่อนกระซิบที่ข้างหูเขาให้เขาได้ยินคนเดียว “ไอ้ลุงโรคจิต”
“ถ้าเรียกผมว่าลุงอีกคำเดียวคุณได้เจอดีแน่”
เห็นสีหน้ายียวนท้าทายของคนตรงหน้า กรวัฒน์ถึงกับกัดกรามแน่นหากไม่จุก เขาจะลากเธอเข้าบ้านไปสั่งสอนตอนนี้แหละ
“จะทำไม อยากโดนแบบเมื่อกี้อีกใช่มั้ย” ระหว่างที่ทั้งสองคนเถียงกันเสียงดังจนคนในบ้านต้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะได้ยินเสียงแตรนานแล้วแต่ไม่มีใครเดินเข้าบ้านเสียที
“เกิดอะไรขึ้นหนูนา ใครมาเอะอะเสียงดังโวยวายหน้าบ้าน”
“คือว่า” หนูนากำลังจะอธิบายแต่คุณหญิงแก้วฤดีหันไปเจอบุตรชายเอามือกุมที่เป้าของตนเองด้วยท่าทางไม่สบายก็ตกใจจนไม่ทันมองเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกัน
“กรเกิดอะไรขึ้นลูกเป็นอะไร ปวดท้องเหรอ” คุณหญิงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงรีบเดินไปประคองร่างบุตรชายให้ลุกขึ้น
“เปล่าครับคุณแม่”
“แล้วนี่เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นเสียงดังเข้าไปข้างในเลย” สิ้นคำโดยที่ยังไม่ได้คำตอบ สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆ
“อ้าวหนูเมย์ มาถึงนานแล้วเหรอลูก ป้ากำลังรออยู่เลยเป็นห่วงกลัวหนูมาไม่ถูก”
“สวัสดีค่ะคุณป้า เมย์พึ่งมาถึงเองค่ะ ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะคะเมย์หลงทางอยู่เลยมาถึงช้า”
“ไหว้พระเถอะลูกมาถึงปลอดภัยก็ดีแล้ว เข้าไปข้างในบ้านกันก่อนทั้งสองคนเลยข้างนอกมันร้อน”
“ค่ะ” คุณหญิงบอกขณะที่พยุงประคองร่างบุตรชายที่ทำหน้างงเข้าบ้าน
“ไม่เป็นไรครับ ผมเดินเองได้”
“แน่ใจนะ”
“ครับ”
“ถ้างั้นก็ตามเข้ามาเร็วๆ แม่จะพาหนูเมย์เข้าไปก่อน”
คุณหญิงแก้วฤดีพูดพร้อมกับหันมาจับมือเมธาวีเดินเข้าไปภายในบ้านอย่างอารมณ์ดี เมื่อเข้ามาภายในบ้านเมธาวีพบความโอ่งอ่างภายใน ข้างนอกว่าสวยแล้ว ด้านในสวยกว่าหลายเท่า คิดแล้วที่แห่งนี้ไม่เหมาะกับเธอเลย
หนูนามองดูความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นในบ้านหลังนี้แล้วก็ส่ายหัวก่อนจะถือกระเป๋าตามเจ้านายเข้าไป
“ผู้หญิง/ผู้ชาย คนนี้เป็นใครครับ/คะ” เมื่อมาถึงและนั่งลงที่โซฟาห้องรับแขกเรียบร้อย สองหนุ่มสาวเอ่ยถามขึ้นพร้อมกันด้วยความสงสัย
“ตายจริงป้าลืมแนะนำเลย นี่พี่กรลูกชายของป้าเองจ้ะ”
“ลูกชาย” เมธาวีอุทานเสียงดัง
“ใช่จ้ะรู้จักกันไว้มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่เขาได้ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ส่วนนี่หนูเมย์ลูกสาวเพื่อนรักของแม่ หนูเมย์จะมาอยู่ที่บ้านเราช่วงนี้ทำความรู้จักกันไว้สิลูก”
ใบหน้าคมกริบจ้องมองคนตัวเล็กรอจังหวะให้เธอหันมองเขาถึงส่งรอยยิ้มร้ายส่งให้เธออย่างตั้งใจ เมธาวีส่งรอยยิ้มแหยกลับ
โชคดีของเธอที่โทรศัพท์ของเขาดังจนต้องขอตัวออกไปคุยด้านนอก เธอใช้โอกาสนี้ถามคุณหญิงแก้วฤดีเสียเลย
“คุณป้าคะ คุณกรณ์เขาแค่มาเยี่ยมคุณป้าเฉยๆใช่มั้ยคะ”
“ตากร ก็พักที่นี่เหมือนกันจ้ะ หนูเมย์มีอะไรหรือเปล่าลูก”
-ตาย ฉันทำอะไรลงไปฉันต้องตายแน่ ๆ -เมธาวีคิด
“เมย์เกรงใจคุณป้าจังค่ะ ถ้าอย่างนั้นเมย์ออกไปเช่าห้องอยู่ข้างนอกน่าจะดีกว่าค่ะ”
“เกรงใจอะไรกันหนูจะออกไปลำบากทำไมลูก ป้าให้คนเตรียมห้องให้หนูแล้ว อยู่ที่นี่ให้สบายใจไม่ต้องคิดมาก”
“นั่นสิครับ อยู่ด้วยกันที่นี่แหละบ้านหลังใหญ่โต มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้” กรวัฒน์ที่ยืนฟังอยู่พูดแทรก
“เอ้า! กรมัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวช่วยน้องขนของขึ้นข้างบนด้วย ห้องติดกับห้องนอนของเรานั่นแหละ แม่ให้คนไปทำความสะอาดให้แล้ว”
คุณหญิงบอกแกรมออกคำสั่งก่อนหันไปคุยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ทำเขาอดหมั่นไส้ไม่ได้ มารดาของเขาไปสนิทสนมกับเด็กคนนี้ตั้งแต่ตอนไหนทำไมเขาถึงไม่รู้
“เอาของขึ้นไปเก็บอาบน้ำอาบท่าให้สดชื่นก่อน แล้วค่อยลงมาคุยกันต่อนะลูก”
“ค่ะคุณป้า”
“กรช่วยน้องยกของด้วยสิลูก” เมื่อเห็นบุตรชายเดินตัวเปล่าคุณหญิงแก้วฤดีก็รีบท้วงทันที
“ครับบบ” เขารับคำอย่างไม่เต็มใจนัก
Latest chapter
ป่วนนักนะ รักซะเลย 50 แต่งงานกันนะ
เสียงนกร้องยามเช้าตรู่ปลุกให้คนที่นอนหลับใหลตื่นขึ้น เช้านี้เขารู้สึกสดชื่น เพราะได้นอนหลับเต็มอิ่ม บรรยากาศยามเช้าฟ้าหลังฝน เขาเปิดหน้าต่างรับลม มองไปยังทะเลกว้างด้านหน้า อากาศสดชื่น ท่ามกลางธรรมชาติ“เมย์ ครับ”“อื้อ”“เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว”“เมย์ขอนอนต่ออีกหน่อยค่ะ”“ไม่ได้นะ เดี๋ยวฝนตกอีก”“ถ้าไม่ตื่น รู้ใช่มั้ยว่าต้องโดนอะไร”“อื้อ...ไม่เอาแล้วค่ะ พอแล้ว ตื่นแล้ว”“ไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปหาอะไรกิน”“รู้แล้วค่า”“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”“เมย์ไม่สบายใจที่ทำแบบนี้”“แบบไหน”“ที่เรานอนด้วยกัน เราอยู่ในบ้านเดียวกันนะคะ ถ้าคุณลุงคุณป้ารู้จะเป็นยังไง”“ไม่ต้องคิดมากนะ กลับไปพี่จะจัดการเรื่องนี้เอง”“หมายความว่ายังไงคะ”เมธาวีและกรวัฒน์กลับมาถึงบ้านช่วงบ่าย เพราะเมื่อคืนผ่าน
ป่วนนักนะ รักซะเลย 49 ฟ้าร้อง ไฟดับ บรรยากาศเป็นใจ
ร่างบางอ่อนระทวยรู้สึกสายตาพร่ามัว มือที่พยายามดันเขาให้ถอยห่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนหน้านี้เขาพยายามอดกลั้นความต้องการของตนเองไม่ให้รักหลับเธอ แต่เธอกับชอบทำตัวน่ารัก ให้เขาอยากสัมผัสอยากอยู่ใกล้ ตอนนี้อารมณ์เขาเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเมธาวีหน้าแดงก่ำเมื่อเขาลากฝ่ามือสอดใต้ชายเสื้อ สัมผัสผิวเนื้อกายสาว ก่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง ร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม ยิ่งเขาสัมผัสโดนจุดอ่อนไหว เธอยิ่งควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องการมากกว่าแค่การสัมผัส เมธาวีกัดริมฝีปากแน่นกดกลั้นความต้องการของตนเองเพราะรู้สึกอายหากแสดงออกไปริมฝีปากหนาผละออกมองใบหน้าสวย ที่ตอนนี้ราวกับลูกแมวตกน้ำรอให้เขาช่วยเหลือ ใบหน้าหล่อเข้มยิ้มอย่างพอใจ“ผมไม่อยากกินบะหมี่ต่อแล้ว แต่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า”ไม่ใช่คำขอแต่เป็นคำบอก เพราะเขาไม่รอคำตอบ ปากหนาโน้มลงครอบครองริมฝีปากบางอีกครั้ง ครั้งนี้รุกเร้าร้อนแรง บราลูกไม้สีเนื้อถูกเขาปลดออกอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มน่ามอง มือหนาครอบครอง ลูบไล้บีบเคล้นสัมผัสปลุกเร้าให้ร่างน้อยทรมาน เธอแอ่นอกรับอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วสัมผัสปลายยอดอก
ป่วนนักนะ รักซะเลย 48 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+
“คุณนั่งลงก่อนเดี๋ยวผมทำเอง” เขาบอกปนออกคำสั่ง ก่อนเดินไปปิดหน้าต่างทีละบาน จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมาดูพยากรณ์อากาศ“ดูเหมือนว่าพายุจะเข้านะ ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศก่อนออกมา แถมยังออกมาช้าจนทำให้เรามาถึงนี่เย็น”“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ งั้นเรากลับกันเลยดีมั้ย”“ตอนนี้ฝนตกหนักและลมกระโชกแรงมาก เรารอให้ฝนซาลงก่อนแล้วค่อยกลับดีกว่า”“แบบนั้นก็ได้ค่ะ” เมธาวีเองก็อยากอยู่บ้านนาน ๆหน่อยไม่ได้กลับนาน“งั้นคุณนอนพักเอาแรงก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวฝนหยุดฉันจะปลุก” เธอบอกเพราะเห็นเขาทำงานตั้งแต่เช้ายังไม่ได้พัก แถมยังขับรถให้เธออีกตั้งหลายชั่วโมง“ก็ดีเหมือนกันครับ แล้วให้ผมนอนที่ไหน”“นอนที่ห้องนี้ค่ะ เป็นห้องของแม่”“ผมขอนอนที่ห้องคุณได้มั้ย”“ไม่ได้ค่ะนอนห้องนี้แหละ เดี๋ยวเมย์จะไปเก็บของที่ห้องต่ออีกหน่อย จะได้ไม่กวนคุณ” เธออธิบาย“ก็ได้ครับ”“งั้นรอแป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวเมย์ไปเอา
ป่วนนักนะ รักซะเลย 47 หึงหรือไง
เมธาวีรู้สึกตัวตื่นก็รีบควานหาเสื้อผ้าสวมใส่ด้วยความรวดเร็ววิ่งกลับขึ้นห้องก่อนที่ฟ้าสว่างแล้วจะมีคนมาเห็นเข้าเสียก่อน ร่างบางนั่งลงปลายเตียงจับปากตัวเองที่ตอนนี้ยังรู้สึกถึงรสจูบเร่าร้อนของเขาอยู่เลย ยิ่งคิดถึงปลายนิ้วร้อนของเขาตอนสัมผัสตามร่างกาย ยิ่งทำให้ท้องไส้เธอปั่นป่วนเมธาวีเม้มริมฝีปากแน่น ครุ่นคิดอยู่นานจนรู้สึกใบหน้าร้อนเห่อแดงขึ้น ก่อนยิ้มกับตัวเองเมื่อแน่ใจแล้วว่าเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขาจริง ๆ แต่ที่ทำอยู่มันถูกแล้วหรือเธอกำลังรู้สึกผิดที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้กับเขาง่าย ๆอย่างนี้วันนี้ธนนท์มาหากรวัฒน์ที่บ้านอย่างเช่นปกติ แต่ที่ผิดปกติคือทั้งเมธาวีและเพื่อนของเขามีอาการที่ผิดแปลกไปจากทุกวัน จนเขาสงสัย“ไงอารมณ์ดีจังนะมึงวันนี้”“....” พอได้ยินเสียงไอ้เพื่อนรักเท่านั้นแหละ กรวัฒน์ถึงกับหุบยิ้ม พร้อมกับเหล่มองทันที“นะ ไม่ตอบซะด้วยแสดงว่าเกิดเรื่องดี ๆขึ้น” ธนนท์แซวต่อ“เสือก!”“อ่าว ไอ้นี่กูอุตส่าห์เป็นห่วง รีบมาดูเห็นว่าเป็นลมเป็นแล้งไป มาด่ากันซะงั้น เดี๋ยวกูเปลี่ยนจากเพื่อนมึงไปเป็นคู่แข่งเลยดีมั้ย”“หยุดคิดเลย”“แหมๆ! หวงก้างซะด้วย..เฮ้ยนั่นเจ้าตัวมาพอดีเลย” ธนนท์บอกอย
ป่วนนักนะ รักซะเลย 46 ทำตัวไม่ถูก 18+
มื้อเย็นหญิงสาวไม่ได้ลงมาทานข้าว เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่พร้อมเผชิญหน้ากับเขา และทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้าทุกคน เธอเลยเลือกที่จะไม่ลงไป จนดึกทนหิวไม่ไหวต้องลงมาหาอะไรรองท้องไม่อย่างนั้นคืนนี้ นอนไม่หลับเป็นแน่ แต่เมื่อลงมากับพบว่าไฟถูกเปิดสว่างแต่กลับไม่มีคนอยู่“เวลากินไม่ลงมากิน ต้องแอบมาดึก ๆดื่น ๆไม่กลัวผีแล้วหรือไง” กรวัฒน์ที่รออยู่แล้วทักขึ้น“ก็ไฟเปิดโล่งขนาดนี้มีอะไรให้ต้องกลัวคะ”“ทำไมมื้อเย็นไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน”“ฉันทำตัวไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้าคุณลุงคุณป้า” เขาได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะยื่นจานอาหารที่เตรียมไว้ให้เธอ เพราะรู้ว่ายังไงเธอต้องหิวจนทนไม่ไหว“นี่ ของคุณทานก่อนเถอะ” เมธาวีมองที่จานอาหารสลับกับมองหน้าเขา“ผมรู้ว่าคุณจะต้องแอบลงมากลางดึก”“ขอบคุณค่ะ” เมธาวีรับมาก่อนที่จะทานจนหมด โดยมีเขานั่งมองไม่วางตา จนเธอล้างจานเก็บเข้าที่เรียบร้อยเขาก็ยังไม่ยอมไปไหน“ฉันอิ่มแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหาร ฉันขอขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”“เมย์! ถ้าคุณเป็นแบบนี้ผมจะไปสารภาพกับคุณพ่อคุณแม่ตอนนี้เลย”“อย่านะคะ อย่าพึ่งบอกฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ” แขนแข็งแรงถูกเธอรั้งไว้ “เมย์ คุณฟังผมนะ ผ
ป่วนนักนะ รักซะเลย 45 คนนี้ไม่ปล่อยแน่ครับ 18+
“อื้อ! ” ยิ่งยามเขาขยับนิ้วเข้าออกยิ่งทำเธอเสียวสะท้านยกสะโพกขึ้นลงหวังลดความทรมาน ไม่นานอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วถูกเขารูดลงจนถึงข้อเท้า จุดที่อ่อนไหวที่สุดของหญิงสาวถูกเขากดเน้น หยอกล้อหมุนวนจนร่างน้อยบิดเร้าเด้งหนี แต่สะโพกกับแอ่นรับ“อ้า! อือ” เสียงครางอื้ออึงดังขึ้น เมื่อเห็นเธอเริ่มทรมาน ผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มกายไว้ถูกกระตุกเบา ๆจนหลุดออก เผยให้เห็นอาวุธร้ายที่ขยายโตเต็มที่สาวน้อยหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย เขาเห็นดังนั้นยิ่งชอบใจ สองขาของเธอถูกยกแยกออกจากกัน ร่างใหญ่ดันกายลุกขึ้นคร่อมระหว่างกลาง สองขาเรียวห่อตัวเข้าหากันอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ แต่ถูกเขาจับแยกออกเช่นเดิม“เมย์ผมต้องการคุณ” เขาบอกขณะมืออีกข้างจับอาวุธร้ายถูไถกลีบกุหลาบนุ่มนิ่มไปมา ทำเธอเสียวสะท้านไปทั่วร่าง ริมฝีปากล่างถูกกัดแน่นพยายามควบคุมสติ“ปล่อยตัวตามธรรมชาติ แล้วคุณจะไม่ทรมาน” เขาบอกด้วยความที่เธออ่อนประสบการณ์ ถูกเขาล่อลวงหน่อยเวลานี้เธอก็เตลิดคล้อยตามเขาได้ง่าย น้ำใส ๆไหลออกมาเมื่อร่างกายเธอพร้อมไม่รอช้าเขากดปลายอาวุธค่อย ๆสอดเข้าไปในกายเธออย่างช้า ๆ มือบางยกดันอกเขาออกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“อย่าค่ะ อ่า!”“เมย์ผมหยุดไม
You may also like
รักร้ายจอมทระนง
หิมะที่ปลิดปลิว215.6K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree24.4K viewsเด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
ลำเจียก353.1K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย593.4K viewsเกลียดเธอที่สุด
ชารี82 viewsมาเฟียหลงเด็ก
มงกุฎดอกหญ้า220 viewsสาจ๋า…โปรดอย่าละเลย
DILEMMA 2883 viewsลวงรักร้ายนายเพลย์บอย
ดอกอ้อลู่ลม1.1K views
