ป่วนนักนะ รักซะเลย

ป่วนนักนะ รักซะเลย

last updateLast Updated : 2025-10-08
By:  เซ็นติเมตรUpdated just now
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
50Chapters
110views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เมธาวีนักศึกษาสาวเพิ่งเรียนจบหมาดๆ ความฝันที่อยากเริ่มต้นชีวิตด้วยตัวเองต้องพังทลายลง เพราะโชคชะตากลั่นแกล้ง แม่ล้มป่วยหนักจนไร้ที่พึ่ง พ่อไม่อยู่ ญาติไม่เหลือ โชคดีเพื่อนรักของแม่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือทั้งค่ารักษาและให้ที่อยู่อาศัยด้วย เพื่อจะได้สะดวกต่อการรักษาดูแลมารดาเธอ แต่วันแรกที่ก้าวเข้าสู่เมืองหลวงเธอกลับซวยซ้ำซวยซ้อน ถูกโรคจิตจับก้นกลางร้านอาหาร และเรื่องแย่ลงเมื่อความเข้าใจผิดที่ตามมา ชายหนุ่มที่เธอใส่ไม่ยั้งด่าเขาว่า “ไอ้โรคจิต” ที่แท้คือ กรวัฒน์ลูกชายคนเดียวของเพื่อนรักแม่ คนที่เธอต้องมาอาศัยอยู่ด้วยในบ้านหลังเดียวกัน จากวันนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ไม่เคยมีคำว่า “สงบศึก” ระหว่างทั้งคู่ เรื่องวุ่นๆ มักเกิดขึ้นเสมอ บ้านหลังใหญ่กลายเป็นสมรภูมิย่อมๆ ที่เต็มไปด้วยการปะทะคารมของทั้งสองคน กรวัฒน์ นักธุรกิจหนุ่มผู้เคยเปล่งประกายอนาคตไกล เขาสร้างความสำเร็จด้วยสองมือ แต่เรื่องหัวใจกลับล้มเหลวถูกคนรักหักหลังจนเสียศูนย์ จากหนุ่มหล่อหน้าตาดี กลายเป็นชายหนุ่มซังกะตาย ปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่สนใจอะไรอีก แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่ได้เจอกับเมธาวี หญิงสาวที่มองเขาเป็นแค่ไอ้โรคจิต คำพูดแรงๆที่ทิ่มแทงหัวใจ มันได้สติเขาอยากลบคำสบประมาทนั้น

View More

Chapter 1

1 ไอ้โรคจิต

「汐見結衣(しおみ ゆい)様、先日ご予約いただきました結婚式場の件ですが、キャンセルということでよろしいでしょうか?」

結衣はスマホを握る指先にぐっと力を込めたが、声に感情はなかった。

「ええ、お願いします」

「かしこまりました。それでは、キャンセル手続きを進めさせていただきます」

「ありがとうございます」

電話を切ると、結衣は薬指から結婚指輪を抜き取り、テーブルに置いた。それから立ち上がって、スーツケースを引いて家を出て行った。

……

半月前。

夕方、結衣は一件の裁判を終えて、裁判所を出るとすぐにスマホを確認した。

LINEを開くと、ピン留めされたトーク画面には、結衣が送った数十件のメッセージが並んでいたが、相手からの返信は一件もなかった。

先月、二人は結婚式の招待状のデザインで口論になった。

その翌日から、婚約者の長谷川涼介(はせがわ りょうすけ)は海外出張に出てしまった。

この一ヶ月間、結衣がどんなにメッセージを送って仲直りを求めても、涼介はすべて既読無視だった。

この関係において、結衣は惨めなほど自分を低くして尽くしたが、それでも涼介の心を取り戻すことはできなかった。

親友の相田詩織(あいだ しおり)は見ていられず、皮肉交じりにこう言ったものだった。

毎年あれほど多くの離婚訴訟を担当して、数々のくず男を見てきたでしょう?なのにどうしてまだ長谷川涼介にこだわって、彼の本性を見ようとしないの、と。

実は、結衣は涼介の本性が見えていないわけではなかった。ただ、どうしても手放せなかったのだ。

かつてあれほど愛し合っていた二人が、最後には心が離れて、互いに嫌悪しあう結末を迎えることが耐えられなかった。

そして結衣は……涼介のことを、どうしても諦めきれなかった。

八年も一緒にいたのだから、結衣にとって涼介がいない自分など想像もできなかった。

そして彼のいないこれからの生活を、いったいどう送ればいいのか、皆目見当もつかなかった。

メッセージを打ちかけていた、まさにその時。突然、スマホの通知が画面に表示された。

涼介のSNSが更新された知らせだった。

投稿されていたのはシンプルな海の写真。だが結衣は、それが自分が涼介と一緒に行きたいと何度も話していたモルディブだとすぐに分かった。

結衣の指が止まってから、彼とのトーク画面に戻ろうとした瞬間。親友の詩織からメッセージが届いた。

タップすると、篠原玲奈(しのはら れな)のSNS投稿のスクリーンショットだった。

涼介と全く同じ海の写真。ただ、そこには一文が添えられていた。

――出張で疲れたって軽くこぼしたら、彼がモルディブ旅行に連れてきてくれた!

モルディブが結衣にとってどれほど特別な場所か、涼介が知らないはずはなかった。

結衣があれほど「一緒に行きたい」と言い続けていた場所。涼介はいつも「忙しい」とはぐらかしていたのに、まさか別の女を連れて行ったなんて……

まばたきをした瞬間、抑えきれずに涙がこぼれた。

さっき外で感じた冷たい風が、まるで心の中にも吹き込んできたかのようになった。

その時、詩織から電話がかかってきた。

「あの篠原玲奈って女、マジでむかつくんだけど!

結衣が長谷川ともうすぐ結婚するって知ってて、わざと彼と同じ写真をアップするなんて、最低な嫌がらせよ!

それに長谷川のやつも大概ひどいわよ!どこへ行こうが勝手だけど、なんでわざわざモルディブを選ぶの?

結衣がずっと一緒に行きたがってた場所だって知らないはずないでしょ?八年も付き合ったのに!

あいつら、ここまであからさまにしやがって!結衣が浮気されてもう三年になるのよ?それでもあいつと結婚して、この先一生そんな目に遭い続けるつもり?」

結衣の胸は締め付けられるように痛んだ。詩織の言うことは、それこそ痛いほど分かっていた。

でも、八年も付き合って、結婚式まであと一ヶ月余り。今さら諦められなかった。

結衣は、最後にもう一度だけ彼に賭けてみたいと思った。それでも望む結果にならなければ、その時はきっぱり諦めようと、そう心に決めた。

「詩織、土曜日はウェディングドレスとブライズメイドドレスの試着日だから、忘れないで来てね」

電話の向こうの声がぴたりと止まった。次の瞬間、詩織は何やら汚い言葉を吐き捨てて、一方的に電話を切った。

結衣の言葉に、詩織は呆れて怒りを抑えきれなかった。

ここ数年、涼介の心変わりは誰の目にも明らかだった。なのに結衣は、いわゆる痛い目を見るまで分からないタイプで、いつか涼介が必ずもう一度振り向いてくれると信じ込んでいる。

詩織が結衣には言わなかったことがある。それは、自分が何度も、涼介が別の女性と抱き合ってホテルに入っていくところを目撃していたことだ。

涼介はとっくに腐りきっていた。かつて結衣だけを見つめていた男ではなく、どこからどう見てもクズ男になり下がっていた。

あんなクズ男、事故にでも遭ってしまえばいい。一生、不幸のどん底にいればいいんだわ!

その夜、結衣はよく眠れなかった。何度も悪夢にうなされ、明け方近くになってようやく眠りかけた。

うとうとし始めた、ほんの束の間。玄関ドアの電子ロックが解除される音が聞こえた。

結衣ははっと目を開けた。体を起こすとほぼ同時に、涼介が寝室のドアを開けて入ってくるのが見えた。

涼介はスーツケースを引き、ひどく疲れ切った顔をしている。長い旅の疲れがありありとにじんでいた。

しかし結衣は、彼のシャツの襟元についた口紅の跡と、胸元に微かに見える引っ掻き傷を見逃さなかった。

布団を握る手がぐっと固くなって、心臓を冷たい手で鷲掴みにされたような痛みが走った。

結衣が起きているのに気づくと、涼介はわずかに眉を上げた。

「起こしちゃった?」

涼介は答えを待つでもなく、スーツケースを引いてクローゼットへ向かって、扉を開けて着替えを探し始めた。

結衣は深く息を吸って、涼介の背中を見つめて問いかけた。

「……篠原さんを、モルディブに連れて行ったの?」

シャツを取り出していた手が一瞬止まった。涼介は振り返り、嘲るような笑みを口元に浮かべて結衣を見た。

「なんだ?そこまで行きたいなら、俺たちのハネムーンもそこにするか?」

涼介の口調に含まれた明確な棘を受け止めて、結衣の顔からさっと血の気が引いた。

「私がどれだけ……モルディブに行きたかったか、あなたは知ってるはずよ」

「お前が行きたいからって、玲奈が行っちゃ駄目なのか?」

「そういう意味じゃない……私は、ただ……」

——あなたと一緒に行きたかったのに。

結衣が言い終わるのを待たず、涼介は苛立たしげにさえぎった。

「もういい。こっちは出張帰りで疲れてるんだ。お前と言い争う気はない」

彼は一方的に背を向けながらバスルームに入り、「バン!」と乱暴にドアを閉めて、結衣の前から姿を消した。

結衣は俯いて、血の気を失って白くなった自分の指先を見つめながら、口元に自嘲めいた笑みを浮かべた。

以前ならまだ言い返してきたのに、今では口論することさえ億劫なのだ。

涼介がシャワーを浴びてバスルームから出てきたとき、結衣はすでに着替えと身支度を終え、ドレッサーの前に座って鏡に向かって、まさに口紅を引いているところだった。

結衣は今日、深い緑色のベルベットのロングドレスを身にまとった。腰まである長い髪を下ろし、丁寧に化粧をしていた。あまりの美しさに目を奪われるほどだった。

涼介は一瞬ちらりと彼女に目をやったが、何の感情も浮かべず、すぐに視線をそらした。

涼介がコートを羽織り、家を出て行こうとしたとき、結衣は落ち着いた口調で念を押した。

「土曜日はウェディングドレスの試着日だ。今度こそ遅刻しないで」

結衣が最も嫌うのは時間を守らない人間だった。涼介と付き合い始めた理由の一つは、彼が時間を守る人だったからだ。

しかし、涼介が心変わりしてからは、他の女のために何度も結衣との約束を反故にしてきた。

涼介の口元に、侮蔑の色さえ帯びた嘲りの笑みが浮かんだ。

「心配するな」

彼が言い終わると同時に、涼介のスマホがけたたましく鳴った。わざとか偶然か、彼はスピーカーフォンにした。篠原玲奈の妙に甘ったるい声がスピーカーから流れ出した。

「社長ったら、昨日はちょっと激しすぎたんだから。おかげで、アソコがまだ痛いんだもん。ちゃんと責任取ってよ!」

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
50 Chapters
1 ไอ้โรคจิต
แสงแดดสุดร้อนของเมืองไทย กับการเดินทางเข้ากรุงเทพฯของเมธาวี ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด นอกจากจะไม่รู้ทางแล้วหญิงสาวยังต้องอดทนกับอากาศที่ร้อนอบอ้าวมากๆ แถมอากาศยังเต็มไปด้วยมลพิษจากควันรถที่จอดต่อแถวกันยาวกว่ารถไฟเสียอีก ไม่รู้ทำไมคนถึงได้อยากมาอยู่ในเมืองที่แออัดแบบนี้กันนักก็ไม่รู้ระหว่างที่คิดขาก็เดินลากกระเป๋าเดินทางหลบหลุมอุกกาบาตบนฟุตบาทไปด้วย เมธาวีสังเกตว่าคนในเมืองแค่ก้าวเท้าเดิน ก็เดินเร็วกว่าเธอยามเดินปกติเป็นสองเท่าแล้ว ไม่รู้ว่าจะรีบร้อนไปไหนกันปื้น ปื้น…..“โอ๊ย! นี่มันทางคนเดิน ไม่ใช่ทางรถวิ่งนะ” เมธาวีตะโกนบ่นออกไปอย่างหัวเสีย เมื่อเจอวินมอเตอร์ไซค์ขับสวนมาเบียดบนฟุตบาท แถมบีบแตรใส่อีกต่างหาก ก่อนจะถูกมองด้วยสายตาไม่พอใจ“ให้ตายสิยังจะมามองแบบนั้นอีก”บ่นแต่ก็ต้องทนเดินต่อ ทั้งที่ข้อเท้าบาดเจ็บจากขาพลิกเมื่อครู่ จนมาถึงร้านคาเฟ่เล็กๆ ที่ตกแต่งได้อย่างน่ารัก มีคนยืนต่อแถวสั่งเครื่องดื่มอยู่ก่อนแล้วหลายคน น่าจะเป็นร้านดังในย่านนี้คิดแล้วก็เดินไปต่อแถวบ้างระหว่างยืนรอคิวเมธาวีรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนมาจับและบีบที่ก้นของเธอ เมื่อหันไปก็เจอชายร่างสูงท้วมไม่
last updateLast Updated : 2025-08-26
Read more
2 ผมไม่ได้ทำ
“จะเปล่าได้ยังไง ก็มีแค่คุณที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน”“เอ่อ...ผมว่าทั้งสองคนใจเย็นๆกันก่อนนะครับ เอาแบบนี้ดีกว่าเพื่อไม่เป็นการรบกวนลูกค้าท่านอื่น เชิญทั้งสองคนเข้าไปคุยในห้องทำงานผมดีกว่า”สิ้นคำของธนนท์เท่านั้นแหละ เมธาวีก็มองไปรอบๆ เห็นทุกคนจ้องมองมายังพวกเธออย่างที่เขาบอก จึงยอมเดินลากกระเป๋าไปยังห้องที่เจ้าของร้านชี้ ด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่พอใจ“ไม่มีอะไรครับแค่เรื่องเข้าใจผิดกัน ต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะครับที่ทำให้เสียเวลา วันนี้ทางร้านลดราคาเครื่องดื่มให้ลูกค้า50% ทุกเมนูเป็นการขอโทษครับ”ธนนท์บอกกับลูกค้าก่อนจะเดินตามทั้งสองคนเข้าไปในห้องทันที“มันเกิดอะไรขึ้นวะ”“ก็ยัยเด็กนี่ มากล่าวหาว่ากูจับก้นแบน ๆ ของหล่อน”เด็กนี่อย่างนั้นหรือธนนท์มองสำรวจหญิงสาวอีกคน จากสายตาที่เห็น ถึงผู้หญิงคนนี้จะดูเด็ก แต่ก็ไม่ได้เด็กมากถึงขนาดนั้น แถมยังเป็นสาวสวยหน้าตาดีอีกต่างหาก ผมยาวสลวยของเธอถูกมัดเป็นหางม้า ดวงตาโตกลมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งเข้ารูปรับกับริมฝีปากอวบอิ่มจิ้มลิ้ม แถมรูปร่างบางโค้งเว้าเป็นสัดส่วนอย่างสาวสะพรั่ง ธนนท์คิด“นี่ไอ้คุณลุงโรคจิต เลิกว่าก้นฉันแบนสักที แล้วก็คุณเจ้าของร้าน”“ครับ”
last updateLast Updated : 2025-08-26
Read more
3 ขอโทษให้มันดัง ๆเหมือนตอนด่าผมหน่อย
“ไอ้นนท์นี่กูถูกใส่ร้ายนะ ถือว่าเป็นผู้เสียหายเหมือนกันมึงเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนรึไง”“เออ ๆ ช่างมันก่อน”“ในฐานะที่ผมเป็นเจ้าของร้าน ผมต้องขอโทษคุณ…”“เมย์ ค่ะ”“ครับ ผมต้องขอโทษคุณเมย์ด้วยที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในร้านของผม จะให้ผมพาไปแจ้งความมั้ย”“ไม่ต้องค่ะ ช่างมันเถอะเสียเวลาเปล่า ๆ ถือว่าทำบุญทำทานไป”เมธาวีบอกอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะหันไปขอโทษชายอีกคนที่เธอต่อว่าเขาไว้มาก อย่างรู้สึกผิดทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็นะด้วยท่าทางที่น่าหมั่นไส้ของเขา ก็ทำให้เธอไม่ชอบขี้หน้าเขาอยู่ดี“แล้วฉันก็ต้องขอโทษคุณด้วย ที่เข้าใจคุณผิด” กรวัฒน์กระตุกยิ้มอย่างพอใจ ยิ่งเห็นสีหน้าคนหน้าแตกเขายิ่งสะใจแต่มันยังไม่พอกับสิ่งที่เธอทำกับเขา“ด่าผมต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น จะพูดแค่ขอโทษเบา ๆ แค่นี้เหรอง่ายไปหน่อยมั้ยคุณ”“แล้วคุณต้องการอะไร”“ขอโทษให้มันดัง ๆเหมือนตอนด่าผมหน่อย”“ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันหันมาก็เจอคุณยืนอยู่ตรงนั้น” ดวงตาโตกลมเหลือบมองหน้าเขาก่อนพูดต่อ “แล้วคุณก็เป็นแบบเนี้ย ใครเห็นใครก็ต้องคิดทั้งนั้นแหละ” พูดจบก็หลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตาเขา“ผมเป็นแบบไหน” เสียงเข้มเค้นถาม“ฉันพูดได้ใช่มั้ย”“พูดม
last updateLast Updated : 2025-08-26
Read more
4 เจ้าคิดเจ้าแค้น
ในที่สุดเมธาวีก็เดินทางมาถึงบ้านคุณหญิงแก้วฤดี บ้านที่เธอต้องมาอาศัยอยู่ชั่วคราว โดยมีสาวใช้มารอรับเธออยู่ก่อนแล้ว เมื่อมาถึงหนูนาสาวใช้รุ่นราวคราวเดียวกับเธอก็พาเดินเข้าไปด้านในอย่างสุภาพระหว่างที่ทั้งสองกำลังเดินเข้ามาภายในบริเวณบ้าน มีรถสปอตคันหรูขับแล่นตามเข้ามา ทันทีที่คนขับเห็นแผ่นหลังของผู้หญิงที่ลากกระเป๋ากำลังเดินเข้าบ้าน เขารู้สึกคุ้น ไม่นานก็นึกออก ทั้งรูปร่าง หน้าตา ท่าเดินรวมถึงกระเป๋าเดินทางใบนั้นใช่เลยเป็นเธอแน่ ๆ“ยัยเม่น”เสียงอุทานดังขึ้นพร้อมกับเสียงแตรที่ดังสนั่นจนทั้งสองสาวต้องหันไปมองและต้องตกใจที่ รถคันดังกล่าวตั้งใจขับเฉี่ยวปาดหน้าทั้งสองคนไป“ว้ายย ตายแล้วคุณเมย์เป็นอะไรมั้ยคะ” หนูนาร้องด้วยความตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวที่เดินมาด้วยกัน ล้มก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น“เมย์ไม่เป็นอะไร แล้วหนูนาละ”“หนูนาก็ไม่เป็นอะไรค่ะ” รถสปอร์ตคันหรูจอดนิ่งสนิทดูเหมือนคนขับจะไม่ยอมลงจากรถ ด้วยความโมโหเมธาวีรีบก้าวขาสั้น ๆเข้าไปหาทันที“นี่ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ขับรถประสาอะไร ไม่เห็นคนเดิน อยู่หรือไง”เมธาวีร้องโวยวายต่อว่าพร้อมกับเคาะกระจกรถรัวๆ อย่างเอาเรื่อง หนูนาที่เห็นดังนั้นจึงรีบวิ่ง
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more
5 โลกกลม
“คุณเมย์คือว่าคุณคนนี้เขา...” หนูนาพยายามอธิบาย“ไม่เป็นไรหนูนา ถ้าคุณป้าต่อว่าเมย์จะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง”“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณเมย์ คุณกรคะคือว่า...” ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครฟังที่หนูนาพูดเลย“พูดบ้าอะไรของคุณเนี่ย” กรวัฒน์ถาม“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” เธอบอกก่อนกระซิบที่ข้างหูเขาให้เขาได้ยินคนเดียว “ไอ้ลุงโรคจิต”“ถ้าเรียกผมว่าลุงอีกคำเดียวคุณได้เจอดีแน่”เห็นสีหน้ายียวนท้าทายของคนตรงหน้า กรวัฒน์ถึงกับกัดกรามแน่นหากไม่จุก เขาจะลากเธอเข้าบ้านไปสั่งสอนตอนนี้แหละ“จะทำไม อยากโดนแบบเมื่อกี้อีกใช่มั้ย” ระหว่างที่ทั้งสองคนเถียงกันเสียงดังจนคนในบ้านต้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะได้ยินเสียงแตรนานแล้วแต่ไม่มีใครเดินเข้าบ้านเสียที“เกิดอะไรขึ้นหนูนา ใครมาเอะอะเสียงดังโวยวายหน้าบ้าน”“คือว่า” หนูนากำลังจะอธิบายแต่คุณหญิงแก้วฤดีหันไปเจอบุตรชายเอามือกุมที่เป้าของตนเองด้วยท่าทางไม่สบายก็ตกใจจนไม่ทันมองเห็นหญิงสาวอีกคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างกัน“กรเกิดอะไรขึ้นลูกเป็นอะไร ปวดท้องเหรอ” คุณหญิงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงรีบเดินไปประคองร่างบุตรชายให้ลุกขึ้น“เปล่าครับคุณแม่”“แล้วนี่เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นเสียงดังเข้
last updateLast Updated : 2025-08-27
Read more
6 ยัยเม่นน้อย
“นี่ห้องของคุณ”“ขอบคุณค่ะ”เมธาวีพยายามใจดีสู้เสือเอาไว้ ยังไงเธอก็ต้องอยู่ที่นี่ไปก่อนการไม่สร้างศัตรูน่าจะดีที่สุด แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว เธอยื่นมือไปรับกระเป๋าจากเขาแต่เขากับไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องออกแรงดึงจนหลุดจากมือเขา ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูทันที'ซวยแล้วมั้ยยัยเมย์เอ๊ย มีเรื่องกับลูกชายเจ้าของบ้าน แล้วทีนี้จะอยู่ยังไง'เธอบ่นให้กับตัวเองก่อนจะเดินไปสำรวจด้านใน เพื่อจะจัดการเก็บข้าวของเข้าที่ แต่หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ เธอเดินไปที่ห้องเสื้อผ้าเปิดตู้ดูก็พบเสื้อผ้าผู้ชายอยู่เต็มตู้ เมื่อคิดได้จึงรีบเดินถอยออกมา แต่ไม่ทันเสียแล้วเจ้าของห้องตัวจริงยืนกอดอกอยู่หน้าประตูแล้ว“ไอ้ลุงโรคจิตนายจะทำอะไร”“ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าถ้าเรียกผมแบบนั้นอีก คุณโดนดีแน่” ไม่พูดเปล่าขายาว ๆ ก้าวตรงไปหาหญิงสาวทันที“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะร้องเรียกคุณป้า”“ก็เอาสิ ร้องตอนนี้เลยก็ได้นะ คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณมาอ่อยผมถึงในห้องนอนของผม”“คุณนี่มัน ไอ้ทุเรศ ไอ้..”ฟอดร่างสูงโน้มลงมาหอมแก้มเธอเป็นการลงโทษ จนหญิงสาวต้องยกมือขึ้นมาปิด กรวัฒน์คลี่ยิ้มอย่างพอใจ“อี๋ ไอ้โรคจิตหนวดคุณมันน่าขยะแขยง ถอยออกไ
last updateLast Updated : 2025-08-28
Read more
7 ห้ามรังแกน้อง
“ไม่ค่ะ อันที่จริงก็รู้ตัวคนทำแล้ว เจ้าของร้านเปิดกล้องให้ดู เมย์เจ็บใจมากเลยค่ะแต่ก็ทำอะไรไม่ได้”“ร้านอยู่ที่ไหนป้าจะพาไปแจ้งความ”“ไม่ต้องถึงกับแจ้งความหรอกค่ะ เมย์ไม่เป็นไรต่อไปเมย์จะระวังให้มากขึ้น”“ถือว่าฟาดเคราะห์ไปนะลูก ต่อไปมีเรื่องแบบนี้ให้รีบโทรหาป้าเลยนะ” คุณหญิงบอกพร้อมกับลูบศีรษะอย่างเอ็นดูก่อนเอ่ยต่อ “ขวัญเอยขวัญมานะลูก ป้าไม่น่าใจอ่อน ยอมให้หนูมาเองเลย”“ไม่ใช่ความผิดของคุณป้าหรอกค่ะ เมย์แค่โชคร้าย …คุณป้าคะ”“ว่ายังไงลูก”“เมย์อยากไปเยี่ยมแม่ค่ะ”“หนูพึ่งมาเหนื่อย ๆ ขึ้นไปพักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวช่วงเย็น ๆ ป้าจะพาไป”“ค่ะ”“ไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า”“เมย์ยังไม่หิว ถ้าคุณป้าไม่ว่าอะไรเมย์ขอขึ้นไปจัดของก่อนนะคะ”“ได้จ้ะตามใจ ถ้าหิวก็บอกหนูนาได้เลยนะ”เมื่อเจ้าของบ้านอนุญาต เมธาวีจึงหมุนตัวเดินกลับขึ้นห้องแต่ต้องชะงัก เมื่อเจอชาย
last updateLast Updated : 2025-08-29
Read more
8 บังเอิญ
“ถ้าไม่อยากนอนในห้องขังก็รีบไปซะตอนนี้ ตำรวจกำลังมาแล้ว ถ้าไม่รีบไปจะหนีไม่ทันแล้วจะมาโทษว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ” เมธาวีขู่ พยายามเก็บกลั้นความกลัวไว้“อ่าวอีนี่แส่เรื่องของคนอื่นไม่เข้าเรื่อง” ชายคนเดิมบอกพร้อมกับเดินตรงไปยังเธออย่างเอาเรื่อง“ก็เข้ามาสิ มาเลยแม่จะยิงให้ไส้แตกตรงนี้แหละ มีชีวิตดี ๆ ไม่ชอบอยากเป็นคนพิการก็ไม่บอก”สีหน้าที่จริงจังดุดันของหญิงสาว บวกกับทำท่าราวกับกำลังหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง ทำให้กลุ่มวัยรุ่นระแวงคิดว่าเธอมีปืนแน่ ๆ ชายคนเดิมถึงกับชะงักเท้าทันที ก่อนส่งสัญญาณให้เพื่อนอีกสองคนหนีก่อน“ฝากไว้ก่อนเถอะมึงอย่าให้กูเจออีกนะ มึงเจอกูแน่”“ไม่รับฝากโว้ย ครั้งหน้าแม่จะไม่พูดมากแบบนี้หรอก”หลังพวกนั้นวิ่งหนีหายไป เมธาวีถึงกับเข่าอ่อนตอนนี้หัวใจเธอเต้นแรงยิ่งกว่ากลองเสียอีก มือไม้สั่นไปหมดไม่คิดว่าตนเองจะกล้าทำอะไรบ้าบิ่นเช่นนี้ หากพวกนั้นไม่เชื่อว่าเธอมีปืนเธอจะทำอย่างไรต้องจบชีวิตสาวแรกรุ่นวัยยี่สิบสี่ไปอย่างน่าเสียดาย ไหนจะซีรีส์ที่ยั
last updateLast Updated : 2025-08-30
Read more
9 ลูกสาวเพื่อนรัก
“ไม่เจอกันนานปิ่นก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ”“ทำเป็นมาชมแก้วก็สวยเหมือนเดิม ผิวขาวขึ้นเยอะดูดีเชียว”“เด็กผู้หญิงคนนั้นลูกสาวเธอเหรอ”“ลูกสาวฉันเองชื่อเมย์ นี่เพิ่งจะเรียนจบมา ก็มาช่วยส่งขนมเห็นว่ากำลังหางานประจำอยู่”“แกน่ารักดีนะ มีน้ำใจสวยเหมือนแม่ตอนเป็นสาวๆ เลย”“แล้วแก้วล่ะมีลูกหรือเปล่า”“มีลูกชายหนึ่งคน ตอนนี้ทำงานที่บริษัทแทนพ่อเขา น่าจะเป็นรุ่นพี่ของหนูเมย์หลายปีอยู่”“มีลูกชายก็สบายเลยสิ”“แต่ถ้ามีลูกสาวก็น่าจะดีกว่านะ ลูกชายไม่ค่อยนุ่มนวลเลยสู้หนูเมย์ก็ไม่ได้”“รายนี้ดื้อไม่ยอมคน ชอบทำอะไรเสี่ยงๆ พยายามกลบความอ่อนแอไม่ให้ใครเห็นเพราะโตมาโดยไม่มีพ่อ เลยอยากปกป้องเราน่ะ”“น่ารักดีนะ ตอนลงไปช่วยเราก็มีแค่ร่มคันเดียว พอพวกนั้นไปตัวสั่นเชียวแต่ก็เดินมาหาเรา น่าชื่นชมจริง ๆ” เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นคุณหญิงแก้วฤดีก็อดชื่นชมไม่ได้ ทั้งที่กลัวแต่ก็ไม่ถอยหนี“นี
last updateLast Updated : 2025-08-31
Read more
10 มารยาทเรียบร้อย
ระหว่างที่ครุ่นคิดเสียงโทรศัพท์ของมารดาก็ดังขึ้นกริ่ง กริ่ง กริ่ง“สวัสดีค่ะ” เมธาวีรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูก ก็เพราะตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อยู่และเธอยังไม่สามารถหยุดร้องได้เลย“สวัสดีจ้ะหนูเมย์หรือเปล่าลูก”“ค่ะเมย์เอง”“เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมน้ำเสียงดูไม่ดีเลย เหมือนกำลังร้องไห้อยู่เลย”“...” ไม่มีเสียงตอบรับมีเพียงแต่เสียงสะอื้นของเด็กสาวที่กำลังฝืนให้ตัวเองหยุดร้องเพื่อจะพูดสายต่อ“หนูเมย์ แม่ปิ่นของหนูไปไหนทำไมถึงไม่มารับสายลูก”“ป้าแก้วคะ มะ..แม่ไม่สบายค่ะ ยังรับโทรศัพท์ตอนนี้ไม่ได้”“ไม่สบาย ไม่สบายเป็นอะไรหนูเล่าให้ป้าฟังหน่อย”“แม่เป็นโรคหัวใจค่ะ หมอบอกว่าต้องส่งตัวไปรักษาที่กรุงเทพฯให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นแม่อาจไม่รอดแต่เมย์ไม่มีเงินรักษาแม่ เมย์ไม่รู้จะทำยังไงต่อ”“ไม่เป็นไรนะใจเย็นๆ ตอนนี้หนูกับแม่อยู่ที่โรงพยาบาลไหน”“โรงพยาบาลในตัวเมืองค่ะ” เมื่อได้ชื่อโรงพยาบาลคุณหญิงแก้วฤดีก็ให้คนจัดการหาเบอร์โทร โทรติดต่อแผนกหัวใจโดยตรงเพื่อสอบถามอาการคนไข้ก่อนโทรกลับหาสาวน้อยอีกครั้ง“หนูเมย์ไม่ต้องกังวลนะ เดี๋ยวป้าจะจัดการเรื่องค่ารักษาแม่หนูให้เอง ต้องช่วยชีวิตแม่หนูให้ได้ก่อน
last updateLast Updated : 2025-09-01
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status