LOGINShare
6 ยัยเม่นน้อย
Last Updated:
2025-08-28 23:05:38“นี่ห้องของคุณ”
“ขอบคุณค่ะ”
เมธาวีพยายามใจดีสู้เสือเอาไว้ ยังไงเธอก็ต้องอยู่ที่นี่ไปก่อนการไม่สร้างศัตรูน่าจะดีที่สุด แต่ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว เธอยื่นมือไปรับกระเป๋าจากเขาแต่เขากับไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องออกแรงดึงจนหลุดจากมือเขา ก่อนจะรีบเดินเข้าห้องแล้วปิดประตูทันที
'ซวยแล้วมั้ยยัยเมย์เอ๊ย มีเรื่องกับลูกชายเจ้าของบ้าน แล้วทีนี้จะอยู่ยังไง'
เธอบ่นให้กับตัวเองก่อนจะเดินไปสำรวจด้านใน เพื่อจะจัดการเก็บข้าวของเข้าที่ แต่หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ เธอเดินไปที่ห้องเสื้อผ้าเปิดตู้ดูก็พบเสื้อผ้าผู้ชายอยู่เต็มตู้ เมื่อคิดได้จึงรีบเดินถอยออกมา แต่ไม่ทันเสียแล้วเจ้าของห้องตัวจริงยืนกอดอกอยู่หน้าประตูแล้ว
“ไอ้ลุงโรคจิตนายจะทำอะไร”
“ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าถ้าเรียกผมแบบนั้นอีก คุณโดนดีแน่” ไม่พูดเปล่าขายาว ๆ ก้าวตรงไปหาหญิงสาวทันที
“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะร้องเรียกคุณป้า”
“ก็เอาสิ ร้องตอนนี้เลยก็ได้นะ คนอื่นจะได้รู้ว่าคุณมาอ่อยผมถึงในห้องนอนของผม”
“คุณนี่มัน ไอ้ทุเรศ ไอ้..”
ฟอด
ร่างสูงโน้มลงมาหอมแก้มเธอเป็นการลงโทษ จนหญิงสาวต้องยกมือขึ้นมาปิด กรวัฒน์คลี่ยิ้มอย่างพอใจ
“อี๋ ไอ้โรคจิตหนวดคุณมันน่าขยะแขยง ถอยออกไปเลยนะไม่งั้นฉันจะเรียกคุณป้า...”
ฟอด
เขาก้มลงหอมแก้มอีกข้างของเธอ หลังมือเรียวยกขึ้นมาปิดแก้มข้างที่เขาเพิ่งหอมไปเมื่อสักครู่ไว้ เมธาวีถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจความร้อนวิ่งพล่านไปทั่วใบหน้าสวย แต่กับทำให้เขาพอใจ สายตากรุ้มกริ่มจ้องมองเธอนิ่ง ๆ
“เรียกสิ เรียกเลย ร้องให้ดัง ๆนะ เพราะห้องนี้เก็บเสียง”
“ไอ้..” ก่อนที่เธอจะพูดเขาก็เอ่ยเตือนเสียก่อน
“ถ้าด่าอีก ทีนี้จะเป็นปากนุ่ม ๆของคุณแล้วนะ” จบคำเขาเมธาวีรีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดปากของตัวเองไว้
“ครั้งหน้าถ้าคุณด่าผม ให้ได้ยินอีกรู้ใช่มั้ยว่าจะเจอกับอะไร” เมื่อเธอไม่ตอบเขาก็ขู่ซ้ำ
“เงียบแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้ งั้นเดี๋ยวผมทำให้ดูก่อน”
สิ้นคำเขาก็ใช้สองมือจับข้อมือเธอทั้งสองข้างไว้ พร้อมกระตุกร่างบางเข้ามาหา ทำเอาหญิงสาวตกใจรู้สึกกลัวว่าเขาจะทำอย่างที่พูด
“ระ..รู้ ..รู้แล้วจะไม่ทำอีกแล้ว” เธอบอกเสียงเบาตอนนี้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นไว ทุกอย่างเหนือการคาดหมายของเธอ
“ดี แค่นี้เราก็จะอยู่ด้วยกันได้อย่างสงบสุขแล้ว”
“อืม รู้แล้วถอยออกไปได้หรือยัง”
เขาไม่ตอบแต่กลับก้มหน้าลงไปหาเธอ ให้หนวดของเขาสัมผัสกับใบหน้าของเธออย่างตั้งใจ เมธาวีหลับตาปี๋ขนลุกกับสัมผัสของเขา -นี่มันโรคจิตชัด ๆ-เธอคิด จากนั้นมือหนาเลื่อนไปจับกระเป๋าของเธอรากออกมา
“เดินตามมา”
เขาออกคำสั่งเพราะเสียงเข้ม ตอนแรกกะจะแกล้งขู่ให้เธอกลัวเท่านั้น แต่พอได้สัมผัสโดนแก้มนุ่มๆ บวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆจากกายสาวของเธอแล้วทำให้เขาอยากสัมผัสมันอีกครั้ง
หากเขาไม่พาเธอออกไปตอนนี้ มีหวังได้พาเธอเตลิดขึ้นเตียงแทนเป็นแน่ เมธาวีเองก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำกับเธอเช่นนี้ ทั้งที่มารดาของเขาก็อยู่ในบ้านด้วย เธอเดินตามเขาไปอย่างว่าง่ายจนมาถึงหน้าห้อง
“พักผ่อนให้สบาย ถึงเวลาทานมื้อเที่ยงผมจะให้คนมาตาม”
เขาบอกขณะรากเลื่อนกระเป๋าพร้อมกับโน้มตัวลงใกล้เธอมือเรียวรีบยกขึ้นมาดันไหล่เขากันไม่ให้เขาเข้ามาใกล้อีก
“ฉันรู้แล้ว ขอร้องเถอะอย่าเอาหนวดนั่นมาโดนตัวฉันอีกมันน่าขยะแขยง”
สิ้นคำเธอก็วิ่งเข้าห้องล็อกกลอนอย่างดีใบหน้าเห่อแดงร้อนผ่าว เกิดมายี่สิบกว่าปีไม่เคยถูกใครทำแบบนี้มาก่อนเลย
'ยัยเม่นน้อยนึกว่าจะแน่ ' เขาอุทานกับตัวเองก่อนยกยิ้มที่มุมปาก มือหนายกขึ้นลูบหนวดเคราของตัวเองราวกับสงสัย
“เป็นยังไงบ้างหนูเมย์ห้องพออยู่ได้มั้ยลูก”
“เกินกว่าอยู่ได้ค่ะคุณป้า”
“ดีแล้วถ้าหนูต้องการอะไรเพิ่มก็บอกหนูนาเขาได้เลยนะ อยู่ที่นี่ก็ให้คิดซะว่าอยู่บ้านตัวเอง”
“ขอบคุณมากนะคะ เป็นความโชคดีของเมย์กับแม่ที่ได้เจอคุณป้า แต่เมย์คงอยู่ไม่นานหรอกค่ะเมย์เกรงใจ”
“พูดอะไรอย่างนั้น แม่หนูมีบุญคุณกับป้ามาก เรื่องแค่นี้เล็กน้อย ว่าแต่เดินทางมาเป็นยังไงบ้าง บ้านป้าหายากมั้ย”
“หาไม่ยากค่ะแต่เมย์ไม่รู้ทาง หลงอยู่นานเลยรู้อย่างนี้เมย์เชื่อคุณป้าให้คนไปรับแต่แรกดีกว่า เมย์เจอโรคจิตจับก้นที่ร้านกาแฟด้วยนะคะ ไม่คิดเลยว่าจะเจอกับตัวเอง”
“อุ๊ย! ตายจริง! มันทำอะไรหนูหรือเปล่า”
Latest chapter
ป่วนนักนะ รักซะเลย 50 แต่งงานกันนะ
เสียงนกร้องยามเช้าตรู่ปลุกให้คนที่นอนหลับใหลตื่นขึ้น เช้านี้เขารู้สึกสดชื่น เพราะได้นอนหลับเต็มอิ่ม บรรยากาศยามเช้าฟ้าหลังฝน เขาเปิดหน้าต่างรับลม มองไปยังทะเลกว้างด้านหน้า อากาศสดชื่น ท่ามกลางธรรมชาติ“เมย์ ครับ”“อื้อ”“เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว”“เมย์ขอนอนต่ออีกหน่อยค่ะ”“ไม่ได้นะ เดี๋ยวฝนตกอีก”“ถ้าไม่ตื่น รู้ใช่มั้ยว่าต้องโดนอะไร”“อื้อ...ไม่เอาแล้วค่ะ พอแล้ว ตื่นแล้ว”“ไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปหาอะไรกิน”“รู้แล้วค่า”“ทำไมทำหน้าแบบนั้น”“เมย์ไม่สบายใจที่ทำแบบนี้”“แบบไหน”“ที่เรานอนด้วยกัน เราอยู่ในบ้านเดียวกันนะคะ ถ้าคุณลุงคุณป้ารู้จะเป็นยังไง”“ไม่ต้องคิดมากนะ กลับไปพี่จะจัดการเรื่องนี้เอง”“หมายความว่ายังไงคะ”เมธาวีและกรวัฒน์กลับมาถึงบ้านช่วงบ่าย เพราะเมื่อคืนผ่าน
ป่วนนักนะ รักซะเลย 49 ฟ้าร้อง ไฟดับ บรรยากาศเป็นใจ
ร่างบางอ่อนระทวยรู้สึกสายตาพร่ามัว มือที่พยายามดันเขาให้ถอยห่างไร้เรี่ยวแรง ก่อนหน้านี้เขาพยายามอดกลั้นความต้องการของตนเองไม่ให้รักหลับเธอ แต่เธอกับชอบทำตัวน่ารัก ให้เขาอยากสัมผัสอยากอยู่ใกล้ ตอนนี้อารมณ์เขาเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเมธาวีหน้าแดงก่ำเมื่อเขาลากฝ่ามือสอดใต้ชายเสื้อ สัมผัสผิวเนื้อกายสาว ก่อเกิดความรู้สึกบางอย่าง ร่างกายเริ่มร้อนรุ่ม ยิ่งเขาสัมผัสโดนจุดอ่อนไหว เธอยิ่งควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องการมากกว่าแค่การสัมผัส เมธาวีกัดริมฝีปากแน่นกดกลั้นความต้องการของตนเองเพราะรู้สึกอายหากแสดงออกไปริมฝีปากหนาผละออกมองใบหน้าสวย ที่ตอนนี้ราวกับลูกแมวตกน้ำรอให้เขาช่วยเหลือ ใบหน้าหล่อเข้มยิ้มอย่างพอใจ“ผมไม่อยากกินบะหมี่ต่อแล้ว แต่อยากกินอย่างอื่นมากกว่า”ไม่ใช่คำขอแต่เป็นคำบอก เพราะเขาไม่รอคำตอบ ปากหนาโน้มลงครอบครองริมฝีปากบางอีกครั้ง ครั้งนี้รุกเร้าร้อนแรง บราลูกไม้สีเนื้อถูกเขาปลดออกอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มน่ามอง มือหนาครอบครอง ลูบไล้บีบเคล้นสัมผัสปลุกเร้าให้ร่างน้อยทรมาน เธอแอ่นอกรับอัตโนมัติเมื่อปลายนิ้วสัมผัสปลายยอดอก
ป่วนนักนะ รักซะเลย 48 ปล่อยตัวปล่อยใจ 18+
“คุณนั่งลงก่อนเดี๋ยวผมทำเอง” เขาบอกปนออกคำสั่ง ก่อนเดินไปปิดหน้าต่างทีละบาน จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมาดูพยากรณ์อากาศ“ดูเหมือนว่าพายุจะเข้านะ ผมขอโทษที่ไม่ได้ดูพยากรณ์อากาศก่อนออกมา แถมยังออกมาช้าจนทำให้เรามาถึงนี่เย็น”“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะ งั้นเรากลับกันเลยดีมั้ย”“ตอนนี้ฝนตกหนักและลมกระโชกแรงมาก เรารอให้ฝนซาลงก่อนแล้วค่อยกลับดีกว่า”“แบบนั้นก็ได้ค่ะ” เมธาวีเองก็อยากอยู่บ้านนาน ๆหน่อยไม่ได้กลับนาน“งั้นคุณนอนพักเอาแรงก่อนมั้ยคะ เดี๋ยวฝนหยุดฉันจะปลุก” เธอบอกเพราะเห็นเขาทำงานตั้งแต่เช้ายังไม่ได้พัก แถมยังขับรถให้เธออีกตั้งหลายชั่วโมง“ก็ดีเหมือนกันครับ แล้วให้ผมนอนที่ไหน”“นอนที่ห้องนี้ค่ะ เป็นห้องของแม่”“ผมขอนอนที่ห้องคุณได้มั้ย”“ไม่ได้ค่ะนอนห้องนี้แหละ เดี๋ยวเมย์จะไปเก็บของที่ห้องต่ออีกหน่อย จะได้ไม่กวนคุณ” เธออธิบาย“ก็ได้ครับ”“งั้นรอแป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวเมย์ไปเอา
ป่วนนักนะ รักซะเลย 47 หึงหรือไง
เมธาวีรู้สึกตัวตื่นก็รีบควานหาเสื้อผ้าสวมใส่ด้วยความรวดเร็ววิ่งกลับขึ้นห้องก่อนที่ฟ้าสว่างแล้วจะมีคนมาเห็นเข้าเสียก่อน ร่างบางนั่งลงปลายเตียงจับปากตัวเองที่ตอนนี้ยังรู้สึกถึงรสจูบเร่าร้อนของเขาอยู่เลย ยิ่งคิดถึงปลายนิ้วร้อนของเขาตอนสัมผัสตามร่างกาย ยิ่งทำให้ท้องไส้เธอปั่นป่วนเมธาวีเม้มริมฝีปากแน่น ครุ่นคิดอยู่นานจนรู้สึกใบหน้าร้อนเห่อแดงขึ้น ก่อนยิ้มกับตัวเองเมื่อแน่ใจแล้วว่าเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างจากเขาจริง ๆ แต่ที่ทำอยู่มันถูกแล้วหรือเธอกำลังรู้สึกผิดที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้กับเขาง่าย ๆอย่างนี้วันนี้ธนนท์มาหากรวัฒน์ที่บ้านอย่างเช่นปกติ แต่ที่ผิดปกติคือทั้งเมธาวีและเพื่อนของเขามีอาการที่ผิดแปลกไปจากทุกวัน จนเขาสงสัย“ไงอารมณ์ดีจังนะมึงวันนี้”“....” พอได้ยินเสียงไอ้เพื่อนรักเท่านั้นแหละ กรวัฒน์ถึงกับหุบยิ้ม พร้อมกับเหล่มองทันที“นะ ไม่ตอบซะด้วยแสดงว่าเกิดเรื่องดี ๆขึ้น” ธนนท์แซวต่อ“เสือก!”“อ่าว ไอ้นี่กูอุตส่าห์เป็นห่วง รีบมาดูเห็นว่าเป็นลมเป็นแล้งไป มาด่ากันซะงั้น เดี๋ยวกูเปลี่ยนจากเพื่อนมึงไปเป็นคู่แข่งเลยดีมั้ย”“หยุดคิดเลย”“แหมๆ! หวงก้างซะด้วย..เฮ้ยนั่นเจ้าตัวมาพอดีเลย” ธนนท์บอกอย
ป่วนนักนะ รักซะเลย 46 ทำตัวไม่ถูก 18+
มื้อเย็นหญิงสาวไม่ได้ลงมาทานข้าว เอาแต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะไม่พร้อมเผชิญหน้ากับเขา และทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ต่อหน้าทุกคน เธอเลยเลือกที่จะไม่ลงไป จนดึกทนหิวไม่ไหวต้องลงมาหาอะไรรองท้องไม่อย่างนั้นคืนนี้ นอนไม่หลับเป็นแน่ แต่เมื่อลงมากับพบว่าไฟถูกเปิดสว่างแต่กลับไม่มีคนอยู่“เวลากินไม่ลงมากิน ต้องแอบมาดึก ๆดื่น ๆไม่กลัวผีแล้วหรือไง” กรวัฒน์ที่รออยู่แล้วทักขึ้น“ก็ไฟเปิดโล่งขนาดนี้มีอะไรให้ต้องกลัวคะ”“ทำไมมื้อเย็นไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน”“ฉันทำตัวไม่ถูก ไม่กล้ามองหน้าคุณลุงคุณป้า” เขาได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะยื่นจานอาหารที่เตรียมไว้ให้เธอ เพราะรู้ว่ายังไงเธอต้องหิวจนทนไม่ไหว“นี่ ของคุณทานก่อนเถอะ” เมธาวีมองที่จานอาหารสลับกับมองหน้าเขา“ผมรู้ว่าคุณจะต้องแอบลงมากลางดึก”“ขอบคุณค่ะ” เมธาวีรับมาก่อนที่จะทานจนหมด โดยมีเขานั่งมองไม่วางตา จนเธอล้างจานเก็บเข้าที่เรียบร้อยเขาก็ยังไม่ยอมไปไหน“ฉันอิ่มแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหาร ฉันขอขึ้นไปข้างบนก่อนนะ”“เมย์! ถ้าคุณเป็นแบบนี้ผมจะไปสารภาพกับคุณพ่อคุณแม่ตอนนี้เลย”“อย่านะคะ อย่าพึ่งบอกฉันยังไม่พร้อมจริง ๆ” แขนแข็งแรงถูกเธอรั้งไว้ “เมย์ คุณฟังผมนะ ผ
ป่วนนักนะ รักซะเลย 45 คนนี้ไม่ปล่อยแน่ครับ 18+
“อื้อ! ” ยิ่งยามเขาขยับนิ้วเข้าออกยิ่งทำเธอเสียวสะท้านยกสะโพกขึ้นลงหวังลดความทรมาน ไม่นานอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วถูกเขารูดลงจนถึงข้อเท้า จุดที่อ่อนไหวที่สุดของหญิงสาวถูกเขากดเน้น หยอกล้อหมุนวนจนร่างน้อยบิดเร้าเด้งหนี แต่สะโพกกับแอ่นรับ“อ้า! อือ” เสียงครางอื้ออึงดังขึ้น เมื่อเห็นเธอเริ่มทรมาน ผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มกายไว้ถูกกระตุกเบา ๆจนหลุดออก เผยให้เห็นอาวุธร้ายที่ขยายโตเต็มที่สาวน้อยหลับตาปี๋ด้วยความเขินอาย เขาเห็นดังนั้นยิ่งชอบใจ สองขาของเธอถูกยกแยกออกจากกัน ร่างใหญ่ดันกายลุกขึ้นคร่อมระหว่างกลาง สองขาเรียวห่อตัวเข้าหากันอัตโนมัติตามสัญชาตญาณ แต่ถูกเขาจับแยกออกเช่นเดิม“เมย์ผมต้องการคุณ” เขาบอกขณะมืออีกข้างจับอาวุธร้ายถูไถกลีบกุหลาบนุ่มนิ่มไปมา ทำเธอเสียวสะท้านไปทั่วร่าง ริมฝีปากล่างถูกกัดแน่นพยายามควบคุมสติ“ปล่อยตัวตามธรรมชาติ แล้วคุณจะไม่ทรมาน” เขาบอกด้วยความที่เธออ่อนประสบการณ์ ถูกเขาล่อลวงหน่อยเวลานี้เธอก็เตลิดคล้อยตามเขาได้ง่าย น้ำใส ๆไหลออกมาเมื่อร่างกายเธอพร้อมไม่รอช้าเขากดปลายอาวุธค่อย ๆสอดเข้าไปในกายเธออย่างช้า ๆ มือบางยกดันอกเขาออกอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“อย่าค่ะ อ่า!”“เมย์ผมหยุดไม
You may also like
พ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ122.1K viewsพลาดรักร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol33.4K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.5K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ53.7K viewsสถานะคนที่คุณไม่รัก
วรณฤต18 viewsเพื่อน(รัก)กัน
Sun Su122 viewsเด็กดื้อของเตชินท์
อิมอิน567 viewsคู่หมั้นของฉัน, น้องชายของเขา
Zuzu98 views
