EP 1 แรกพบ

เสียงดนตรีเคล้าเสียงหัวเราะของหญิงสาวมากมาย ดังเต็มสนามหน้าบ้านของอลิซเจ้าของงานปาร์ตี้สละโสดถึงแม้ว่าเธอจะจดทะเบียนสมรสกับว่าที่สามีมาหลายปีแล้วแต่เพิ่งคิดถึงเรื่องแต่งงานได้ เลยจัดปาร์ตี้บ้าบอของคนรวยให้สมฐานะซะหน่อย แล้วก็วางแผนอะไรเล็กน้อย

“ชนแก้วว ไม่หมดไม่เลิก ฮ่าาาา”

“ชนแก้วจ้า ยินดีด้วยนะ อลิซ”

“ยินดีด้วยนะ”

“นี่พี่สาวผมเป็นอะไรไป”

แมกซ์แวลล์หนุ่มเจ้าสำราญที่เปลี่ยนคู่นอนไม่ซ้ำหน้านิสัยเสียที่ไม่เข้ากับหน้าตาสักเท่าไร น้องชายเพียงคนเดียวของอลิซ ผู้สืบทอดกิจการทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมายของตระกูลราเซเพียงคนเดียวเพราะอลิซประกาศกร้าวแล้วว่าจะไม่รับมรดกอะไรของตระกูลทั้งนั้นเนื่องจากสามีของเธอรวยมากจนกินใช้ไม่หมดในชาตินี้

“เงียบเถอะแมกซ์”

น้ำเสียงเคร่งขรึมของผู้ชายที่ขึ้นชื่อกำลังจะเป็นสามีอย่างเต็มตัวของเจ้าของงานปาร์ตี้นี้หันมาบอกความหวังดีกับน้องเมียอย่างแมกซ์แวลล์ เขาอยากจะระเบิดงานติ๊งต๊องนี่ทิ้งนานแล้วแต่ติดตรงนี้คืองานของยอดดวงใจ บาสเตียนทำได้แค่ทนให้งานเลิก และอีกเหตุผลหนึ่งอย่าได้ขัดใจว่าที่เมียเขาเป็นอันขาดเวลาเธอกำลังเมา ไม่เช่นนั้นศพจะไม่สวย

“เป็นพี่สาวที่สวยที่สุดของแกไง แมกซ์แวลล์ ฮ่าาาา”

อลิซกำลังยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวหมดได้ยินสองหนุ่มคุยกัน ร่างเล็กที่เล็กกว่าปกติของผู้หญิงโซนยุโรปเดินเซมานั่งบนตักของบาสเตียน ถึงเธอจะเกรงใจบาสเตียนมากเวลาไม่มีฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยแต่เวลานี้มันไม่ใช่ บาสเตียนต้องเกรงใจเธอ

“ที่รักเมาแล้ว บาสว่าพอก่อนนะ”

“ม่ายม้าวววจ้ะที่รัก อึก”

“มีแต่เพื่อนพี่ น่าเบื่อชะมัด เสียเวลาหาความสุขหมด”

แมกซ์พูดขึ้น เขาไม่เกรงใจหรือกลัวใครโดนเฉพาะพี่สาวที่ไม่รู้จักโตของเขา นอกจากเรื่องเรียนและทำงานอลิซก็ไม่เหมือนผู้ใหญ่สักเรื่อง ทั้งความคิดรวมถึงระบบสมองของเธอด้วย ถ้าแม่กับพ่อไม่โทรไปบังคับเขา เขาคงไม่มางานนี้เด็ดขาด

“เดี๋ยวแกก็จะรู้”

ว่าความสนุกกำลังจะมาถึงไอ้แมกซ์น้องตัวแสบ

“เฮ้อออออ”

เขากวาดตามองไปรอบๆ งานปาร์ตี้สละโสดของพี่สาว ที่มันน่าเบื่อ ในงานมีผู้หญิงมากมายน่ามองก็จริง แต่พวกหล่อนเหล่านี้มีสามีกันแทบจะหมดแล้วหรือไม่บางคนก็เป็นสามีซะเอง ยิ่งมองก็ยิ่งไม่เจริญหูเจริญตา ความจริงเวลานี้เขาน่าจะอยู่ในผับของกลุ่มดาร์กและมองหาผู้หญิงถูกใจแต่ไม่ผูกมัดสักคนขึ้นเตียง เสียงถอนหายใจเริ่มดังขึ้นบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไป งานนี้น่าจะต้องจบลงได้แล้วด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่งานของพี่สาวของเขา ทนท่องเอาไว้แมกซ์แวลล์เอ๋ย

“อลิซ”

“จ๋าาา ไอ้น้องชาย”

“พี่ช่วยจบงานเลยได้ไหม ผมจะได้”

คำพูดขาดหายไปในลำคอ เสียงเข้มเงียบลง สายตาจับจ้องกับอะไรบางอย่าง เธอเป็นใครสาวเอเชียกับดวงตาสีดำสนิทชวนมอง ผมยาวสลวย แล้วนั้นหุ่นคนหรือหุ่นตุ๊กตาบาบี้มันช่างลงตัวอะไรปานนั้นถ้าไม่ติดตรงที่ว่าเธอตัวเล็กไปนิดเขาคงคิดเตลิดไปไกลว่าบาร์บี้มีชีวิตออกมาเดิน เธอต้องเป็นพวกแม่มดแน่ในตาถึงได้ดึงดูดให้เขามองชนิดที่เรียกได้ว่าละสายตาไปจากเธอไม่ได้บ้าชะมัด

แพรพลอยเดินเข้างานปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนสนิทมากเพียงคนเดียวของเธอตั้งแต่เธอตัดสินใจออกจากบ้านเด็กกำพร้าแล้วย้ายมาเรียนพร้อมทำงานที่อังกฤษ อลิซช่วยเหลือเธอทุกอย่างไม่เว้นช่วยเธอตามหาพ่อต้นเหตุที่ทำให้เธอตามเขามาถึงที่นี่ ไหนจะเรื่องงานที่ทำอยู่ด้วยก็ไม่พ้นการช่วยเหลือของเพื่อนคนนี้

“มาแล้วสินะ แพรพลอยทางนี้”

อลิซยกยิ้มที่มุมปาก เธอรู้อาการตาค้างของน้องชายดีว่าเกิดจากอะไร มาแล้วสินะเพื่อนสาวของฉัน งานนี้เธอได้เป็นคนในครอบครัวของฉันโดยไม่มีข้อแม้แน่ อลิซเคยร้องขอตั้งแต่เธอเจอแพรพลอยครั้งแรกให้มาเป็นลูกบุญธรรมของพ่อกับแม่เธอด้วยถูกชะตาซะเหลือเกินแต่ถูกปฏิเสธมาตลอด และแผนวันนี้ต้องสำเร็จความต้องการขอเธอจะได้เป็นจริงสักที

“ขอโทษนะอลิซ ฉันมาช้า”

หญิงสาวแต่งตัวธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีน ไม่ได้จัดเต็มเหมือนสาวสวยคนอื่น เดินเข้ามาในวงสนทนาของอลิซที่มีทั้งแมกซ์แวลล์และบาสเตียน

“แค่เธอมาฉันก็ดีใจ ดูสิทำแต่งาน ฉันบอกเธอแล้วให้มาทำงานเป็นเลขาฉัน เธอก็ไม่เอา”

“แค่เธอช่วยฉันหางานแค่นี้ก็ดีมากแล้ว”

“เอ่อ นี้บาสเตียนเธอรู้จักแล้ว อึก และนี้แมกซ์แวลล์น้องชายยยยฉัน”

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีแพร สบายดีนะ”

“สบายดีค่ะ พี่บาสเตียน”

“แมกซ์ แมกซ์”

แมกซ์แวลล์จ้องมองใบหน้าหวานของสาวสวยปริศนาจนแทบลืมหายใจ เขากลายเป็นอัมพาตชั่วขณะร่างกายขยับไม่ได้นอกจากดวงตากับใบหน้าที่หันมองตามเธอ

“ไอ้แมกซ์”

“เฮ้ย”

เหมือนหลุดจากมนต์สะกดด้วยเสียงเรียกชนิดแก้วหูเกือบแตกของอลิซ

“นี่แพรพลอย แพรพลอยนี่แมกซ์ รู้จักกันซะ อึก”

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง”

“สะ สวัสดีค่ะ”

น้ำเสียงทรงพลังกับแววตาลุกโซนของเขาทำให้เธอกลัว ให้ตายสิถึงเธอจะขี้อายแต่ก็ไม่มีใครทำให้น้ำเสียงเธอสั่นได้ขนาดนี้ สงสัยจะจริงอย่างอลิซบอกไว้ว่าแมกซ์แวลล์น้องชายของเธอมีอิทธิพลต่อจิตใจของผู้หญิงที่เข้าใกล้เขามาก และคงมากสำหรับเธอมันถึงได้หวั่นไหวขนาดนี้

“มานี้เลยแพร แกต้องเต้นงานนี้ ลุก”

อลิซมองปฏิกิริยาของน้องชายออก ถ้าให้แพรพลายนั่งอยู่ไกลแค่เอื้อมยัยนี้คงเสร็จน้องเธอคนนี้แน่ สู้ลากออกไปไกลให้ชะเง้อคอดูซะให้เข็ด

“นี้พี่เขย คนนั้นใคร รุ่นน้องพี่อลิซเหรอ”

“รุ่นน้องบ้าอะไรละ นั้นนะเพื่อนสนิทของอลิซเลย คนที่ช่วยฉันจีบพี่สาวแกไง”

“ห๊ะ”

“ดูเด็ก ฉันก็เคยคิดแบบนั้น”

บาสเตียนเข้าใจรสนิยมของแมกซ์แวลล์ และผู้ชายคนนี้ไม่เคยเอ่ยถามถึงผู้หญิงคนไหนถ้าไม่คิดจะลากเธอขึ้นเตียง ช่างปะไร เขาจะกินของแก่บางคงไม่ผิด ตลอดเวลาที่เขาขึ้นเตียงกับผู้หญิงไม่มีใครเคยอายุมากเท่าเธอมากก่อน ยิ่งมองใบหน้าหวานยิ่งอ่อนเยาว์ดูราวกับว่าเธอเพิ่งจะยี่สิบต้นๆ หรือไม่ก็เท่ากับเขา

“อย่ายุ่งเลยไอ้น้องชาย”

“ขอตัวสักครู่ครับ”

เธอไปหลบอยู่มุมไหนของโลกมาถึงได้ไม่เจอเขา วันนี้ถ้าไม่เช้าฉันคงไม่ปล่อยเธอกลับแน่ และอย่าเรียกเขาว่าแมกซ์ ซาตานแห่งกลุ่มดาร์ก

“แพร แกช่วยฉันหน่อย นี้ไวน์จากสวิตช์ฉันเพิ่งได้มาใหม่รสชาติมันดีมาก”

“อลิซฉันไม่ดื่มนะ”

“เปล่า ฉันไม่ให้แกกินซะหน่อยแพร ให้แมกซ์ดื่มที ฉันจะได้ชนะพนันพี่บาส นะๆๆๆ”

“…..”

"อ่ะ ทำให้สำเร็จนะ"

แพรพลอยหันไปเจอร่างใหญ่เดินดุ่ยๆ ตรงมาทางนี้พอดี พอจะหันกลับมาหาตัวช่วยอย่างอลิซก็ไม่อยู่ซะแล้ว คนอะไรทำไมเขาช่างเหมือนเทพบุตร อะไรมันดูเหมาะเจาะลงตัวเป็นเขาไปหมด ทั้งที่เคยดูรูปจากอลิซมาบางแต่พอเจอตัวจริง เธอกลับแทบไม่กล้ามองกลัวเขาจะได้ยินเสียงหัวใจเต้น

“อลิซ”

“คนสวย มายืนอยู่ตรงนี้เอง”

“วะไวน์ ค่ะ”

ให้ตายสิ เขาแค่จ้องตาเธอยังสั่นกลัวไปทั้งตัว ขาดความมั่นใจจนทำอะไรไม่ถูก

“หึ คืนนี้เราสองคนจะไปที่ไหนต่อกันดี”

“อะไรของคุณ”

“ตอบมาสิ ฉันจะได้ให้ลูกน้องเตรียม อื้มรสชาติดี”

เขารับแก้วไวน์จากเธอกระดกน้ำสีดำเข้าปากรวดเดียวหมดแค่นี้จิบๆ ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถึงแอลกอฮอล์เลยสักนิด

“ใครจะไปไหนกะคุณมิทราบ”

แพรพลอยรวบรวมความกล้า จ้องตาเขากลับ ก่อนจะถอยหนีอย่างไม่เป็นท่า นี้เขาเห็นว่าเธอขายตัวสินะถึงได้ดูถูกขนาดนี้ อลิซยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดขอเพียงแค่น้องชายของเธอดื่มหมดแก้วทุกอย่างจะสำเร็จ แพรพลอยที่ถอยออกห่างจากเทพบุตรที่มีดีแต่หน้าตาแต่จิตใจมืดสนิทออกมา ความจริงเธอตั้งใจจะหนีกลับเลย แล้วค่อยโทรมาขอโทษอลิซภายหลัง

“แพร แกจะกลับบ้านแล้วเหรอ นี้แกจะไม่ลาฉันเลยเหรอ”

“เอ่อ”

“มันก็ดึกแล้ว พรุ่งนี้แกมีงานเช้าหนิ ฉันลืมไปเลย”

“งั้นฉันลาแกตรงนี้เลยนะ”

“อ้าวนี้ไง แท็กซี่มาพอดี แมกซ์ไปส่งแพรพลอยหน่อยสิ อึก”

“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้นะอลิซ”

“อย่าขัดใจฉันสิ แมกซ์เต็มใจไปส่งนะ จริงไหม ไปๆๆๆ”

คืนนี้ที่ห้องเธอมันก็ดีนะ เปลี่ยนบรรยากาศ เล่นตัวดีนัก ทำตัวอย่างกับไม่เคย อายุปาเข้าไปเลขสามแล้วผ่านมากี่ฝนแล้วก็ไม่รู้ หึ แมกซ์แวลล์ยืนยิ้มให้กับความสำเร็จของตัวเอง เขาพูดกับเธอดีเท่าไรแล้วเธอไม่สนใจเอง แต่ก็เอาเถอะดีเท่าไรแล้วที่ได้ขึ้นเตียงกับเขา มีเพื่อนพี่สาวของเขาหลายคนเสนอตัวนอนกับเขาแต่ถูเซโนกลับไปเพราะไม่ใช่สเปกเขาเขาไม่ชอบคนแก่ แต่เธอมันยกเว้น

“ฉันกลับเองได้”

“เชิญ ถ้าสนใจขอเสนอก็ติดต่อกลับมา งานง่ายเงินดี”

“ไอ้บ้ากาม”

ไม่คิดว่าเขาจะหน้าด้านหน้าทนพูดขอซื้อเธอไปนอนกับเขาต่อหน้า นี้เธอเป็นเพื่อนพี่สาวเขานะไม่คิดจะเกรงใจกันบ้างเลยหรือไง

“เดี๋ยว เธอใส่อะไรลงในไวน์”

“ปล่อย ฉันไม่ได้ใส่ ปล่อย”

“ยัยตัวแสบ มานี้เลย”

“ว้าย ปล่อย”

ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นพาดบ่าเขา แล้วทุ่มเธอใส่รถสปอร์ตสีดำของเขา ร่างกายของเขาไม่เหมือนเดิม มันไม่ใช่อารมณ์อยากที่เขาต้องการเธอแต่แรก แต่เขาโดนวางยาปลุกเซ็กมันถึงได้ลุกพรึ่บพรั่บแบบนี้ ยัยบ้านี้เป็นแม่มดไม่พอยังร่านอยากเป็นเมียเขาอีก

แพรพลอยมองร่างใหญ่ที่มีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า ใบหน้าเข้มขึ้นไปอีก จากที่กลัวตอนนี้กลัวเขามากขึ้น ไอ้บ้ากามนี้จะทำอะไรเธอ แล้วทำไมอลิซไม่รับสายเธอเลย ใครก็ได้ช่วยเธอที

“บ้านเธออยู่ไหน เร็วววว บอกมา”

“หยุดรถเถอะนะ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นอะไรนะ แต่ปล่อยฉันลงเถอะ”

“ฉันถาม เธอก็ตอบ”

“ปล่อยฉันเถอะนะ”

“ตอบบบ”

เขาตะคอกใส่เธอ ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก น้ำตาคลอ เขาไม่ได้ตั้งใจจะเสียงดังใส่เธอแต่เหตุการณ์มันจำเป็น เธอบังคับให้เขาต้องเป็นแบบนี้

“หอพักตึกเขียว อยู่นอกเมือง”

รถหรูแล่นด้วยความเร็ว มีเท่าไรเขาเหยียบมิดไมล์รถ ร่างเล็กที่นั่งมาด้วยตัวลีบแบนไปกับเบาะรถด้วยความกลัว เขาจะไปส่งเธอที่นรกหรือไงจะขับเร็วอะไรขนาดนี้ให้ตายเหอะ

“ลงมา”

“ขอบคุณนะที่มาส่ง”

“พาฉันไปห้องเธอเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากให้ฉันจับเธอทำเมียตรงนี้”

แมกซ์แวลล์ควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้กลิ่นกายเธอลูกชายใต้กางเกงของเขามันยิ่งสู้งานดันกางเกง ฤทธิ์ยารุนแรงแต่เธอดูร้อนแรงกว่าฤทธิ์ยา เรียกร้องให้เขาเข้าไปชมซะเหลือเกิน

แพรพลอย เธอไม่รู้จะทำยังไง ที่นี่ไกลจากตัวเมืองผู้คนไม่สนใจกันส่วนมากมีแต่แรงงานชายที่จะมางานเพื่อมองหาเงินเท่านั้น คงไม่มีใครคิดจะช่วยเธอ และไอ้บ้านี้คงทำจริง ร่างบางพาเขาขึ้นมาถึงห้องรูหนูของเธอ ที่ใช้ซุกหัวนอนหลบแดดฝนหิมะมาหลายปี

“ให้ตายเหอะ ในโลกนี้ยังมีอะไรแบบนี้อยู่อีกเหรอ”

“ออกไปเถอะ ฉันขอร้องละ”

แมกซ์แวลล์อยากจะถอยออกจากห้องตั้งแต่ก้าวแรกที่ก้าวเข้ามาทั้งที่หน้าด้านแทรกตัวเขามาเอง ห้องพักที่มีแค่เตียงนอนตัวเล็ก โซฟา โคมไฟ ห้องน้ำที่ไม่ต้องเข้าไปดูก็รู้ว่ามันแคบชนิดที่ว่าเขาเข้าไปแทบไม่ได้ เธออยู่ไปได้ไง พี่สาวเขามีเพื่อนจนแบบนี้เลยเหรอ แต่ครั้นจะออกไปหาห้องใหม่หรือผู้หญิงคนใหม่คงไม่ทัน

“ถอดเสื้อผ้าของเธอออกซะ อย่าให้ต้องเสียเวลา”

“ไม่ ออกไป ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”

"เธออยากเองนะ ฉันจะจัดให้ไง ไม่เห็นต้องวางยากันเลยขอกันดีๆ ก็ได้ หึ อ้อหรือว่าชอบแบบซาดิส"