Share
บทที่ 105
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 106
เมื่อความจริงเปิดเผย อวี๋อีเหรินก็ไม่กล้าสบตากับหลัวลั่วอู๋ฉางตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!ทำไมถึงเชื่อใจผู้หญิงปากร้ายมากกว่าลั่วอู๋ฉางที่โตมาด้วยกันกับตัวเอง?นอกจากนี้ ยังอยู่ในสถานการณ์ที่เซี่ยซินซินเป็นพยานซ้ำแล้วซ้ำอีก"นังตัวดี เธอก่อเรื่องขึ้นเองกลับไปใส่ร้ายคนอื่น แล้วยังเอาผัวมารังแกคนอื่นอีก น่าโมโหจริง ๆ!"พี่ตาวรีบเข้ามาเตะผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่สนใจ"ฉันไม่ตบผู้หญิง แต่นังตัวดีอย่างเธอไม่สมควรเป็นคนเลย!" ปากของเขาด่ากราดทุกคนตกใจมากจนไม่กล้าแม้จะหายใจด้วยซ้ำ"ใครก็ได้ ลากหมาสองผัวเมียนี้ออกไปที!" พี่ตาวกวักมือชายหลายคนก้าวไปข้างหน้าทันทีและอุ้มสองคนที่เหมือนหมาตายออกไปจากห้องจัดการสิ่งเหล่านี้เรียบร้อย พี่ตาวก็รีบกลับมาหาลั่วอู๋ฉางอีกครั้ง ก้มหน้ากระซิบว่า "คุณลั่วท่านวางใจได้เลยครับ ต่อไปทั้งสองจะไม่ปรากฏตัวที่เมืองจิงไห่อีกครับ""ท่านคิดว่าแบบนี้พอใจไหมคครับ?"พี่ตาวไม่โง่ ไม่เพียงแต่เขาได้เห็นทักษะทางการแพทย์ที่น่ากลัวของลั่วอู๋ฉาง แต่ยังรวมถึงพลังอันทรงพลังของเขาด้วย ยอมทั้งกายและใจควบคู่ไปกับการให้ความสำคัญของเกาฉี่เฉียงและเกาชิงเหยียนสองพ่อลูก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 107
พวกเขาเต็มใจที่จะเชื่อว่าเซี่ยซินซินพูดคำพูดที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เพื่อบรรเทาความลำบากใจ เพื่อที่ลั่วอู๋ฉางจะไม่มีเหตุผลที่จะเอาเปรียบต่อไป"เดิมทีก็เป็นแผลเล็กน้อยอยู่แล้ว รักษาได้ง่ายมาก"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและพูดว่า "จำไว้ว่าคืนนี้อย่าโดนน้ำ ไม่เช่นนั้นจะมีแผลเป็น พรุ่งนี้ก็อาบน้ำได้ตามปกติแล้ว"เซี่ยซินซินพยักหน้าเหมือนไก่จิกข้าว และพูดอย่างไพเราะ "อืม ขอบคุณพี่ลั่ว""เกรงใจทำไม" ลั่วอู๋ฉางยิ้มอย่างมีน้ำใจเมื่อเปรียบเทียบกับความคิดสกปรกของคนอื่น อวี๋อีเหรินจำได้ว่าช่วงนี้พ่อแม่ของเธอมักจะพูดข้างหูเสมอบอกว่าหลังจากที่ลั่วอู๋ฉางนวดให้ พ่อก็ไม่เวียนหัวอีกเลย ความจำก็ยังดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ขาและเอวของแม่ก็ไม่เจ็บแล้วเป็นไปได้ไหมที่เขารู้ทักษะทางการแพทย์จริง ๆ?นอกจากนี้ ลั่วอู๋ฉางเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่เมื่อไหร่?และยังแข็งแกร่งมาก ไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใครสามารถเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ในคุกได้!"ใช่แล้วพี่ลั่ว พี่ตาวกระซิบอะไรกับคุณเมื่อกี้? หลังจากนั้นเขาก็จากไปอย่างมีความสุข" เซี่ยซินซินถามคำถามนี้คนอื่นก็อยากรู้เหมือนกันดังนั้นพวกเขาจึงเงี่ยหูฟังอย่างเงียบ ๆ ทันทีลั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 108
คนที่เดินหลังสุดคือพี่ตาว ในมือถือถาดใบหนึ่งมีเหมาไถหนึ่งขวดและแก้วเหล้าเล็ก ๆ สองสามใบอยู่บนนั้นเรื่องแบบนี้สามารถให้พนักงานเสิร์ฟทำได้ แต่พี่ตาวยืนกรานที่จะทำเอง เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าเขาให้ความสำคัญกับลั่วอู๋ฉางมากน้อยเพียงใด"พ่อ พ่อมาได้ยังไง?" ตู้หมิงเจ๋อสับสนทันที!ตู้อวี่ชุนก็ประหลาดใจเช่นกันเมื่อเห็นลูกชายของเขาไม่ได้บอกว่า มาเจอคนใหญ่คนโตกับพี่เฉียงเหรอ?มาที่ห้องที่ลูกชายอยู่ได้ยังไง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?เกาฉี่เฉียงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและแนะนําว่า "ทุกคน นี่ก็คือชายหนุ่มผู้มีความสามารถที่ผมเพิ่งพูดกับพวกคุณ คุณลั่ว ลั่วอู๋ฉาง""คุณลั่ว ท่านนี้คือลุงไท่ เขามีบุญคุณที่เลี้ยงดูผมมา เป็นพ่อบุญธรรมของผม""ยังมีคุณตู้ คุณหลิว และคุณซุน พวกเขาล้วนเป็นประธานใหญ่ที่มีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจของเมืองจิงไห่เรา""พวกเรามาชนแก้วกัน ถือวิสาสะรบกวน ขอให้คุณลั่วเมตตาด้วย"พี่ตาวก้าวไปข้างหน้าอย่างรู้งาน เกาฉี่เฉียงก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมายื่นให้ลั่วอู๋ฉางด้วยมือสองข้าง"ไม่เป็นไร"บุญคุณที่ลั่วอู๋ฉางได้ช่วยชีวิตเกาฉี่เฉียงไว้ แน่นอนว่าต้องสุภาพกับเขาหน่อยแต่เมื่อพิจารณาว่ารอบ ๆ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 109
รอยยิ้มบนใบหน้าของตู้อวี่ชุนแข็งค้างทันที เกิดอะไรขึ้น?ตู้หมิงเจ๋อหน้าแดงและก็ก้มศีรษะลง โดยไม่กล้าสบตากับลั่วอู๋ฉางอวี๋จวิ้นหยางรีบคลี่คลายสถานการณ์ " ลั่วอู๋ฉาง แค่เรื่องล้อเล่น นายทำไมถึงจริงจังล่ะ? ทุกท่าน ไม่มีอะไรครับ เราแค่ล้อกันเล่นเฉย ๆ ครับ!""ฉันดูเหมือนล้อเล่นเหรอ?" ลั่วอู๋ฉางพูดอย่างเย็นชาใบหน้าอวี๋จวิ้นหยางเต็มไปด้วยความเขินอายและก็หน้าแดงเช่นกันตู้หมิงเจ๋อไม่เคยรู้สึกอับอายเช่นนี้ต่อหน้าคนสำคัญมากมายและเพื่อนร่วมงานของเขาแบบนี้ ถ้าเขาเรียกลั่วอู๋ฉางว่า "ปู่" จริง ๆ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วจะยังอยู่ที่เมืองจิงไห่ได้ยังไง"ลั่วอู๋ฉาง นายจงใจขุดหลุมรอฉัน!"ตู้หมิงเจ๋อโกรธ สายตาเอาเป็นเอาตาย และตะโกนอย่างหยิ่งผยอง "นายไอ้คนเลวทรามเอ๋ย ไร้ยางอาย ฉันจะไม่ยอมให้นายทำสำเร็จหรอก!"เกาฉี่เฉียงเห็นแบบนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที "ทำไมนายถึงพูดกับคุณลั่วแบบนี้?""คุณตู้ ถ้าผมจำไม่ผิด เขาเป็นลูกชายของคุณใช่ไหม เมื่อกี้ยังพาคนกลุ่มหนึ่งขึ้นไปชนแก้ว คุณสอนลูกแบบนี้เหรอ?""คุณลั่วเป็นแขกคนสำคัญของผม จะปล่อยให้ลูกชายของคุณดูถูกแบบนี้ได้ยังไง?"ตู้อวี่ชุนสับสนและตื่นตระหน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 110
"ปู่!"ตู้หมิงเจ๋อจงใจตะโกนใส่ลั่วอู๋ฉางด้วยเสียงอันดังเกาฉี่เฉียงและคนอื่น ๆ แสดงสีหน้าแปลก ๆ ในเวลาเดียวกัน เกิดอะไรขึ้น?ตู้อวี่ชุนก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาไม่เคยคิดเลยว่าลูกชายของเขาจะหาพ่อให้เขาต่อหน้าคนอื่น!"นายทำอะไรน่ะ สิ่งนี้เรียกมั่ว ๆ ได้เหรอ" หน้าแก่ของตู้อวี่ชุนเผ็ดร้อน เขาไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อนตู้หมิงเจ๋อเกาหัวแล้วพูดว่า "พ่อให้ผมทำเอง!""พูดไร้สาระ ฉันจะตีนายให้ตาย!" ตู้อวี่ชุนโกรธมากลุงไท่ก้าวไปข้างหน้าหยุดเขาแล้วพูดว่า "นายตู้ อย่าเพิ่งรีบร้อน มาทำความเข้าใจสถานการณ์กันก่อน"บรรยากาศในห้องส่วนตัวทั้งห้องเริ่มแปลกมากเห็นได้ชัดว่าอวี๋จวิ้นหยางพวกเขารู้เรื่องราวภายใน แต่ไม่กล้าพูดง่าย ๆ เพราะจะทำให้ตู้หมิงเจ๋อขายหน้าและจะรุกรานตู้อวี่ชุนสุดท้ายเป็นเซี่ยซินซินยืนขึ้น"ตู้หมิงเจ๋อเสนอท้าพนันกับพี่ลั่ว พอแพ้ต้องเรียกปู่ คำท้าพนันก็เป็นเขาที่เสนอเอง"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เองตู้อวี่ชุนโกรธจนควันแทบขึ้น!ทำไมฉันถึงมีลูกที่โชคร้ายแบบนี้ หน้าฉันโดนนายทำให้ขายหน้าหมดแล้ว"คนหนุ่มสาวล้อเล่นกัน ไม่สามารถจริงจังได้"ลุงไท่หัวเราะแห้ง ๆ และเริ่มช่วยสองพ่อลูกตระกูลตู้
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 111
แต่กลับคิดไม่ถึงว่า จะได้เห็นฉากที่น่าตกใจเช่นนี้นั่นก็คือลุงไท่ อดีตราชาใต้ดิน!แม้ว่าต่อมาลุงไท่จะได้เสนอสละตำแหน่งให้กับคนที่อายุน้อยกว่า แต่อิทธิพลของเขายังคงอยู่เสมอทั้งเกาฉี่เฉียงซึ่งเป็นผู้สืบทอด และสวีเทียนซึ่งมาทีหลังต่างก็ให้ความเคารพเฉินไท่เป็นอย่างมากเป็นเพราะการปรากฏตัวของเฉินไท่ทำให้ตระกูลเกาและตระกูลสวี สามารถอยู่อย่างสงบสุขได้เป็นเวลาหลายปีเซี่ยซินซินรีบเอามือปิดปากเพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงร้องตกใจแม้ว่าความเคารพของเกาฉี่เฉียงที่มีต่อลั่วอู๋ฉางค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ แต่ก็สามารถเข้าใจได้ว่าพ่อและลูกสาวมีความคิดเดียวกันแต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ แม้แต่บทบาทสุดโหดอย่างลุงไท่ก็ยังให้เกียรติลั่วอู๋ฉางขนาดนี้ ไม่เพียงแต่อาสาลงไปชนแก้วข้างล่าง แต่ยังรักษาท่าทางโค้งคำนับทำความเคารพ เหลือแค่คุกเข่าให้ลั่วอู๋ฉางแล้ว"ตกลง" ลั่วอู๋ฉางพูดสองคำเบา ๆลุงไท่ตื่นเต้นมากจนเกือบจะล้มลงกับพื้นเพราะเขาเงยหน้าขึ้นแรงเกินไปและขาของเขาก็ชาเล็กน้อยแล้ว โชคดีที่เกาฉี่เฉียงจับเขาได้ทัน"ขอบคุณคุณลั่ว ขอบคุณ!" ดวงตาลุงไท่เป็นประกายด้วยน้ำตาเกาฉี่เฉียงก็มีความสุขมากเช่นกัน ลั่วอู
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 112
ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!เมื่อทุกคนได้ยินก็ตระหนักได้ทันทีมีเพียงอวี๋อีเหรินเท่านั้นที่ยังคงสับสนลั่วอู๋ฉางก่อนติดคุก อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเธอเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงแน่ใจว่าเขาไม่เป็นกังฟูถ้าอย่างนั้นก็ต้องเรียนตอนติดคุกสี่ปีเท่านั้นแต่นี่ไม่สมเหตุสมผล การออกกำลังกายเป็นเรื่องปกติ แต่การเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้นั้นเป็นไปไม่ได้ก่อนหน้านี้พ่อแม่บอกว่า ลั่วอู๋ฉางสามารถต่อสู้กับเจ้าหนี้เงินกู้ได้ อวี๋อีเหรินก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แม้ว่าจะเป็นความจริง แต่ก็สามารถอธิบายได้ว่าอีกฝ่ายอ่อนแอเกินไปและเมื่อกี้เธอได้เห็นกับตาว่าลั่วอู๋ฉางสู้หนึ่งต่อสิบอีกฝ่ายไม่ได้สัมผัสผมบนศีรษะของเขาด้วยซ้ำ และพวกเขาก็ถูกกำจัดหมดเป็นไปได้ไหมที่เขาอยากทำงานเป็นอันธพาลให้พวกลุงไท่จริง ๆ?ไม่ได้ ไม่ได้แน่นอน!กลับไปต้องคุยกับเขาหน่อยแล้ว และต้องดึงพ่อกับแม่มาด้วย ให้เขาทำงานกว่าจะโดนปล่อยออกมาไม่ง่ายเลย คิดว่าก่อนหน้านี้สะดุดไม่แรงพอเหรอ?ไปทำงานดี ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ!สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะให้เขาทำครอบครัวเดือดร้อนอีกไม่ได้แล้วชีวิตที่ยากลําบากก่อนหน้านี้ อวี๋อีเหรินไม่อยากมีอีกแล้ว"คนเราทำงาน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 113
"ไม่ต้องหรอก พวกคุณยุ่งเรื่องของพวกคุณเถอะ ผมไปก่อน" ลั่วอู๋ฉางลุกขึ้น"ครับ เชิญครับคุณลั่ว!"ที่ชั้นล่าง ทุกคนไปหมดแล้ว เหลือเพียงเซี่ยซินซิน"ซินซิน กระเป๋าของคุณ"ลั่วอู๋ฉางยิ้มและส่งกระเป๋าให้พูดอย่างใจเย็น "มันดูเหมือนของคุณ ก็เลยเอาลงมาให้คุณ"เซี่ยซินซินยิ้ม "ขอบคุณค่ะพี่ลั่ว พวกเขาไปหมดแล้ว ฉันส่งพี่กลับไปดีกว่า""ไม่ต้องลำบากหรอก" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างสุภาพเซี่ยซินซินก้าวไปข้างหน้าและกอดแขนของเขาพูดว่า "ไม่ลำบากค่ะ ทางเดียวกัน""คุณรู้ว่าผมอาศัยอยู่ที่ไหน?" ลั่วอู๋ฉางถามเรื่องที่ตัวเองพักที่โรงแรมฮิลตัน แม้แต่อวี๋อีเหรินก็ยังไม่รู้เซี่ยซินซินส่ายหัวเสียงสั่น "ไม่รู้ค่ะ ทำไมเหรอ?""ไม่มีอะไร!"ไม่รู้ แล้วบอกว่าทางเดียวกัน?คุณมีความสุขก็พอ!……เช้าวันรุ่งขึ้นถนนที่มีการจราจรคับคั่งและมีรถมอเตอร์ไซต์ไฟฟ้าคันเล็กจอดอยู่ริมถนนอวี๋อีเหรินวางขายาวทั้งสองข้างพยุงกับพื้นแล้วพูดว่า "นาย ลงที่นี่"ลั่วอู๋ฉางที่นั่งอยู่ด้านหลัง หลังจากที่เขาลงจากรถ เขาก็มองไปที่อาคารชิงเหยียนที่ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตรแล้วพูดว่า "ยังไม่ถึงเลย!"เหมือนกับเมื่อวาน หลังจากเขาตื่นนอนต
Latest chapter
