พอแดดทอแสงเป็นสีทองทั่วท้องฟ้าก็ได้เวลาที่ร้านขนมเปิดทำการ ลูกจันทร์อาสาเฝ้าหน้าร้านเพียงคนเดียวโดยมีเอดานแวะเวียนออกมาช่วยเหลือตลอดเวลา งานอบขนมจะยุ่งแค่ไหนแต่เขาก็ปล่อยหญิงสาวทำงานมากมายคนเดียวไม่ได้ เขาเป็นห่วงเธอ ลูกจันทร์ไม่เคยทำงานหนักเธอไม่เคยลำบากเอดานรับบทหนักเขาทำขนมหลายอย่าง แต่ทุกครั้งที่เขาออกเอาขนมมาวางที่หน้าร้านและแวะช่วยลูกจันทร์ขายขนมเขาจะขนรอยยิ้มมาโปรยให้เธอเสมอพร้อมกับมาแอบหอมแก้มเธอเพื่อเติมกำลังให้ตัวเองด้วยสองคนยุ่งกันทั้งวันเพราะลูกค้าเข้าออกไม่ขาดสาย เรียกได้ว่าของทั้งร้านหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือสักชิ้น หายเหนื่อยกันไปอีกวัน"เหนื่อยไหมคะ"ลูกจันทร์เดินกินอาหารเที่ยงที่เพิ่งจะได้กินตอนเย็นเอ่ยถามคนที่กำลังหยิบข้าวของที่จะเอาไปทำขนมในวันพรุ่งนี้ใส่รถเข็น เธอเคี้ยวตุ้ยๆด้วยความหิวและก็ยื่นป้อนเข้าด้วย"ไม่เหนื่อยครับ"เอดานทำตัวเลียนแบบเธอเขากัดอาหารกลางวันคำต่อจากเธอ เคี้ยวตุ้ยๆพูดกับเธอ จะเหนื่อยได้ยังไงเมียน่ารักสะขนาดนี้ ขนาดรถเข็นหนักอึ้งไปด้วยของยังมาช่วยเข็นออกแรงจนแขนโก่ง"ออเดอร์เยอะแบบนี้ทุกวันก็ดีสิคะ"หลังจากร้านปิดเขากับเธอก็รีบมาซื้อของเข้าร้านสำหรั
"ครับ ผมทำได้ ขอแค่คุณมอร์แกนให้โอกาส"เอดานยืดอกรับอย่างภาคภูมิ ร้านของเขาได้กำไรเดือนละเป็นแสนถึงจะอยู่ไกลผู้คนแบบนั่นแต่ก็ขายดีกับแค่จะเพิ่มยอดขายจากแสนให้เป็นล้านคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร เพื่อลูกจันทร์เขายินดีทุ่มสุดตัวต่อให้สองหรือสามล้านเขาก็จะสู้"ไอ้ทอย อยู่ไหน ไอ้ทอย"มอร์แกนตะโกนหาลูกน้องคนสนิทที่หายหัวไปตั้งแต่เอดานก้าวเข้ามาในบ้านให้มาหา เขามีเรื่องด่วน เรื่องสำคัญที่จะต้องใช้งานลูกน้องเดี๋ยวนี้ตอนนี้"ครับนาย"ทอยวิ่งหน้าตาตื่นมาจากหลังบ้าน เขาไปแอบเจ้านายมาเพราะไม่อยากเป็นคนยิงเอดานตามที่เจ้านายเคยพูดเอาไว้ ยังไงเขาก็เป็นเพื่อนเอดานแต่ก็ต้องออกมาเพราะขัดคำนายไม่ได้"ลูกน้องในร้านขนมของไอ้เอดานไปจ้างออกให้หมด เงินในบัญชีของเอดานยึดออกมาให้หมด บ้านของมันด้วย ให้เหลือแค่ร้านขนมกับรายได้ในร้านของวันนี้เท่านั้น ไปสิวะ หรือมึงจะถอยไอ้เอดาน"มอร์แกนสั่งไปยิ่มเหยาะเคโอไป ตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าจะพูดอะไรมันก็ดูดีไปเสียหมด ไม่มีใครกล้าเถียงเขาทุกคนเงียบกริบ ทั้งทีปกติเคโอจะเป็นคนขัดเขาไปสะทุกเรื่อง"ไม่มีถอยครับ ผมจะทำให้สุดความสามารถ"เอดานยังคงยืนยันคำเดิม เขา
"มาจนได้"มอร์แกนสบถเบาๆอย่างเสียอารมณ์ กำลังจะได้ยิงอยู่แล้วแท้ๆไอ้พี่เมียตัวดีดันมาขัดเอาไว้อีก เขากับเคโอไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไรมาตั้งแต่ต้นตอนนี้ก็แค่พอคุยกันได้แต่ไม่ใช่จะพูดกันได้ทุกเรื่องสะด้วยที่เขายังทนเพราะเคโอเป็นพี่ชายของเมียสุดที่รัก"ไอ้เอดานทำไมมึงไม่หยิบปืนมายิงสู้มัน เพราะถ้ามึงชนะ ลูกจันทร์ก็เป็นของมึงไม่ต้องลำบากพูดมากกันอยู่ได้"เขาตบอกอดีตลูกน้องที่กำลังยอมคนจนไม่เหลือความเป็นบอดี้การ์ดสุดโหดเอาสะเลย แบบนี้มันต้องกระตุ้นสะหน่อย มอร์แกนมันจะได้อยู่ไม่สุขเป็นไส้เดือนโดนน้ำร้อนสะบ้างชีวิตจะได้มีสีสันและเคโอก็อดขำออกมาไม่ได้ ดูหน้ามอร์แกนสิมันโมโหสะจนควันออกหู แก้มแดง หูแดงไปหมด มันโกรธอะไรของมันวะนะยังไงลูกจันทนร์ก็ต้องลงเอยกับเอดานอยู่แล้วก็คนมันรักกันจะกีดกันยังไงก็สำเร็จหรอก"พี่เดย์"แคทธารีนที่ต้องห้ามสามีของเธอเองอยู่หนึ่งคนแล้ว ยังต้องห้ามพี่ชายของตัวเองที่กำลังยั่วโมโหมอร์แกน แค่ลำพังสองคนนี้เจอกันแบบปกติก็เหนื่อยน่าดูอยู่แล้วนี้ยังมามีเอดานอยู่อีกคน ความเหนื่อยเพิ่มขึ้นเป็นสามเท่าตัว"เข้าไปคุยกันในบ้าน"เคโอมองหน้าน้องสาวของเขาแล้วก็ต้องลดความคิ
"มากันแล้วสินะ"มอร์แกนนั่งถือปืนเอาไว้ในมือแน่น เขาเฝ้ารอการมาถึงของลูกจันทร์และเอดานมาตั้งแต่เช้า รออย่างคนใจร้อนที่พร้อมจะแผดเผาทุกคนรวมถึงเมียเขาด้วยที่นั่งเป็นน้ำเย็นคอยลูบเขาอยู่ข้างๆ เขารู้เรื่องทั้งหมดรู้ดีมาตลอดแต่ต้องทนเพราะเมียเขาขอเอาไว้และตอนนี้มันหมดความอดทนนั้นแล้ว"ใจเย็นสิค่ะ"แคทธารีนรีบคว้าแขนสามีของเธอที่กำลังจะออกไปยิงเอดานด้วยมือเขาเองตามที่พูดเอาไว้ตั้งแต่รู้เรื่องวันแรก เธอจะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเพราะเอดานจะตายไม่ได้ถ้าเขาตายจิตใจลูกสาวของเธอจะเป็นยังไง"เพราะแคทให้พี่ใจเย็นมันถึงเป็นแบบนี้"เขาพยายามแกะมือเล็กๆออกจากแขนเขาด้วยมือข้างเดียวและมืออีกข้างถือปืนไว้ให้ห่างเมียตัวน้อยกลัวอันตรายไม่คาดคิดจะเกิดขึ้น ถึงยังไงวันนี้เขาต้องจัดการให้เอดานไปให้พ้นๆไกลๆลูกสาวของเขา ลูกของเขายังเล็กยังต้องเรียนหนังสือจะมามีครอบครัวแต่งงานอะไรในตอนอายุแค่สิบแปดอีกอย่างเธอควรจะได้ผัวไม่ใช่พ่อ"แต่นั่นคือสิ่งที่ลูกเลือกแล้วนะคะ"แคทธารีนพยายามใจเย็นทั้งที่บางครั้งเธอก็เผลอดุมอร์แกนเวลาเขาขาดสติอยู่เป็นประจำ โชคดีที่วันนี้เธอเอาลูกๆไปฝากไว้กับพี่ชายไม่อย่างนั้นคงต้องตามอธิบายพฤติก
"หยุดก่อนค่ะ"เจด้าที่ถูกปลุกให้ต้องตื่นมาทำงานแต่เช้าเพราะวันนี้เอดานกับลูกจันทร์จะไม่อยู่และเธอก็ตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจอยากกลับไปนอนต่อที่ห้องพักเพราะในระหว่างที่เธอกำลังนั่งทบทวนสิ่งที่จะต้องทำในวันนี้ทั้งหมดคีแรนก็เข้ามากวน หอมแก้มเธอบ้างละ จับนมบ้างละและที่สำคัญพอเธอนั่งเผลอเข้าก็บีบน้องสาวเธอจนเธอทำอะไรไม่ได้เลยทั้งที่ตั้งใจว่าจะทำทุกอย่างให้ดี"ฉันไม่อยู่ตั้งสองวัน เธอไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ"คีแรนเพิ่งกลับมาถึงเมื่อตอนเที่ยงคืนเขาก็อยากจะป้ามปามกับเธอเลยเพราะความคิดถึงแต่เธอพักผ่อนอยู่เขาเลยได้แค่นอนกอดและรอให้เช้าแต่พอยังไม่เช้าดีเขายังไม่ทันล้างหน้าไก่เธอก็ลุกแต่งตัวมาทำงานสะอย่างนั้นเขาก็เลยต้องมาลงมือทำอะไรต่ออะไรสะที่ร้านนี้"คิดถึง"เจด้าหอมแก้มคนที่นั่งอยู่ข้างเธอ เขาไม่อยู่เพราะติดงานเธอเข้าใจและให้เขาออกไปทำงานอย่างเต็มทีโดยตัดใจไม่ติดต่อและไม่รบกวนเขาทั้งที่แทบจะขาดใจแต่เขาก็โทรมาแทบจะทุกชั่วโมงจนเธอแทบไม่ได้ทำงานจนลืมความคิดถึงไปเสียสนิทเลย"ขอกินตับหน่อย"คีแรนขอตรงๆและขยับเก้าอี้ไปให้ชิดเธอมากขึ้นอีก อยู่กับเจด้าเขาแสดงออกถึงความเป็นตัวเองมากที่สุด
เขาแทบจะทุ้มเธอลงบนเตียงเพราะความรีบร้อนแต่ด้วยความรักและความทะนุถนอมเอดานได้แค่วางร่างบางที่เปียกน้ำลงบนเตียงถึงจะไม่นุ่มนวลแต่ก็ไมรุนแรงอะไรมากมายลูกจันทร์นอนนิ่งเป็นเด็กรอให้ผู้ปกครองมาทาแป้งให้อย่างว่าง่าย แต่เอดานไม่ได้ไปหยิบแป้งเขาไปหยิบมาเช็ดตัวมาแทนเขาเช็ดตัวเองอย่างลวกๆปกติอยู่คนเดียวก็แทบจะไม่ใส่ใจเรื่องพวกนี้แต่พอมีเธอเขากลับพยายามเก็บทุกรายละเอียดในชีวิตและไม่ลืมที่จะเอาผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกันมาเช็ดให้เธอด้วย แต่กับเธอเขาเบาแรงลงเกินครึ่งกลัวเธอจะเจ็บกลัวเนื้ออ่อนๆจะเป็นอันตรายลูกจันทร์พลิกซ้ายพลิกขวาให้เขาเช็ดตัวให้จนแห้งแต่เนื้อตัวขาวๆที่เขาเฝ้าถนอมก็แดงไปทั้งตัวอยู่ดีก็คนมันอายจนแทบจะเป็นลมอยู่แล้ว ก็เขาเช็ดเหมือนคนทั่วไปที่ไหน เช็ดละเอียดไปสะทุกซอกทุกมุมตรงไหนมือเข้าไม่รอดก็เอาลิ้นเข้าไปแทนคิดเอาเหอะว่ามันจะเสียวขนาดไหนเอดานมองร่างบางที่แห้งสนิทด้วยความพอใจและอร่อย แต่ลูกจันทร์สะท้านไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงหว่างขาที่ยิ่งเอาลิ้นมาเช็ดก็ยิ่งเปียก จะมีจุดไหนบนร่างกายเธอบ้างไหมที่เขายังไม่ได้เห็น"กลับหลังหัน"เขามองเธอจนพอใจพอๆกับที่ท่อนเอ็นของเขาผงกหัวไปมา ปลายยอดมันมีน้ำ