All Chapters of ผัวแก่ 25++( nc ไม่อั้น ): Chapter 1 - Chapter 10

"คุณหนูได้เวลาไปเรียนแล้วนะครับ"เอดานที่จำต้องช่วยผู้เป็นเจ้านายเลี้ยงลูกทั้งที่เขาเป็นบอดี้การ์ดคอยดูแลเรื่องความปลอดภัยเดินเข้ามาปลุกเด็กน้อยวัยสิบขวบที่ไม่เคยตื่นสายเลยด้วยตัวเอง สงสัยเมื่อวานเธอจะโดนคุณแม่ของเธอดุจนทำให้วันนี้งอแงไม่อยากไปเรียนอีกตามเคยและอาจจะหาข้ออ้างไปคลุกตัวในร้านขนมเขาเข้ามายืนในห้องที่ไม่ใช่แนวเจ้าหญิงเหมือนเด็กทั่วไปแต่กลับตกแต่งโทนสีขาวสะอาดตาจนเขายืนมองอยู่ชั่วครู่ถึงได้ปลุกเด็กน้อยตัวจ้ำม่ำที่นอนขดตัวกลมอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาว ไม่ใช่ว่าไม่เคยเข้ามาในนี้แต่ระยะหลังเจ้านายฝ่ายพ่อหวงลูกสาวหนักมากจนเขาต้องห่างออกไป มองๆไปแล้วก็เหมือนผูกพันกับที่นี้เพราะนิทานไม่กี่เรื่องที่เด็กนางฟ้าตัวน้อยของบ้านนี้ชอบให้เล่าก่อนนอนแต่พอเรียกเด็กสาวที่เคยดีดตัวลุกด้วยความชอบไปโรงเรียนและอยากจะออกไปกินช๊อตโกแลตในตอนเช้าหลังอาหารหลักก็ไม่ตื่นเธอนอนนิ่งอย่างน่าประหลาดใจเขาเรียกซ้ำอีกหลายรอบแต่ในใจเริ่มกังวลเธออาจเป็นอะไรหรือกำลังเล่นอะไรเกินเด็กอีก ถ้าไม่ติดว่าเจ้านายสั่งเอาไว้ห้ามแตะต้องตัวเธอเขาคงเปิดผ้าห่มออกดูคนด้านในไปแล้วเอดานยืนมองอยู่นานสองนานปากก็เรียกเธอไม่ขาดจนคอเริ่

ช่วงมรสุมชีวิตหมดลงแล้วสำหรับสาวน้อยลูกจันทร์ความสดใสกับชีวิตปกติของเธอกลับคืนมาแล้วและหลังจากหายดีเธอก็มาโรงเรียนทันที เหนือเรื่องกินก็มีเรื่องเรียนที่เธอถนัดและเก่งแต่ก็มีสิ่งมากวนใจเธอตั้งแต่วันแรกที่กลับมาเรียนจนถึงวันนี้ คนที่มารับเธอประจำแทบทุกวันกลับเปลี่ยนหน้าไปจากหนุ่มหล่อในดวงใจกลายเป็นย่ามาลีหญิงสาวสูงวัยและคนขับรถที่ไม่เคยพูดกับเธอเลย มันไม่มีความสุขและก็ไม่มีใครบอกว่าเขาหายไปไหนทั้งที่เธอถามหาทุกวัน"ชุดนี้ไม่สวย""ชุดนี้ก็ไม่ได้""เอดาน มาช่วยลูกจันทร์เลือกชุดหน่อย"เด็กสาววัยสิบขวบทิ้งเสื้อผ้าที่เอาออกมาลองลงตรงหน้ากระจกบานใหญ่อย่างตัดพ้อคนที่หายหน้าไป ถ้าเขาอยู่ป่านนี้เธอได้ชุดไปงานโรงเรียนแล้วเพราะเขาจะพยักหน้าตั้งแต่เธอใส่ชุดแรก เขามักจะพูดว่าดูดีเหมาะสมที่สุดทำให้เธอมั่นใจไม่ใช่มาลองแล้วลองอีกชุดแล้วชุดเล่าแบบนี้"ได้เวลาดื่มนมแล้วครับคุณหนู"เสียงเคาะประตูดังขึ้นและประตูก็ค่อยๆ เปิดออก ชายร่างสูงใหญ่ราวนักกีฬาเดินถือแก้วนมแก้วใหญ่เข้ามาภายในห้องแทนป้ามาลีที่เดินขึ้นบันไดแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว เขาไม่ได้อยากมาเพราะเหนื่อยล้าจากงานหนักมาเต็มทนแต่พอเดินเข้าบ้านมาเห็นคนแก

​เช้าที่แสนเงียบเหงาของลูกจันทร์เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เช้านี้เงียบกว่าทุกวันเพราะพ่อของเธอไม่ได้ออกไปทำงานจึงทำให้เธอยังไม่เห็นเขาเลยทั้งที่เวลานี้เธอเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านแบบนี้ควรจะเห็นเขาเตรียมตัวขึ้นรถออกไปทำงานกับพ่อของเธอแล้วหญิงสาวที่ใบหน้าปนเศร้าต่างจากทุกวันนั่งลงตรงที่ประจำบนโต๊ะอาหาร เธอนั่งข้างมอร์แกนเพราะพ่อตามใจเธอเรื่องกินนั่งตรงนี้จะได้กินของโปรดทุกอย่างแบบจุใจถ้าวันไหนมาช้าต้องนั่งข้างแม่แคทเธอจะต้องโดนดุเรื่องกินตลอด ใครๆก็อยากให้ลูกสาวหุ่นดียกเว้นพ่อของเธอแต่วันนี้ดูของบนโต๊ะไม่ค่อยน่ากินเท่าไร"ลูกจันทร์"แคทเรียกลูกสาวที่กำลังไม่มีสมาธิกินข้าว ลูกจันทร์เอาแต่ชะเง้อคอมองทางจนไม่สนใจอาหารตรงหน้าทั้งที่วันนี้มีแต่ของชอบเต็มโต๊ะ เธอไม่เคยเห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ปกติลูกจันทร์จะมีความสุขมากเมื่อนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร"พี่ลูกจันทร์ แม่แคทเรียก"ลินดานั่งข้างพี่สาวรีบสะกิดเรียกเพราะกลัวพี่สาวโดนดุ และก้มหน้ากินต่อวันนี้เธอมีสอบตั้งแต่เช้าต้องรีบทำเวลาเลยไม่ได้สนใจว่าคนที่โดยสะกิดไม่ได้สนใจเธอเลย"ป๊ะป๊าค่ะ พี่เอไปไหน"ลูกจันทร์ที่สังเกตจนแน่ใจแล้วว่าเขาไม่อยู่เพราะต่ำแหน่งท

​"เอะอะอะไรกัน แต่เช้า"ร่างใหญ่ที่เพิ่งจะตื่นนอนเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านหลังเล็กๆที่อยู่นอกเมืองท่ามกลางธรรมชาติป่าเขาและดอกไม้ เขาวางแผนเอาไว้ในวันฝนพร่ำแบบนี้ว่าจะตื่นสายแต่เจ้าสัตว์เลี้ยงกลับทะเลาะกันเสียงดังจนเขานอนไม่ได้ต้องลงมาดู"อยากออกไปข้างนอก เออเดี๋ยวเย็นนี้จะพาไป"หมาสองตัวที่ทั้งเห่าทั้งเอาขาหน้าข่วนประตูเป็นเชิงบอกว่าอยากออกไปสูดอากาศด้านนอกเต็มทนแล้วหลังจากอยู่แต่ในบ้านมาสามสี่วันเต็มๆเพราะอากาศไม่เป็นใจ เป็นใครก็คงอึดอัดอย่าว่าแต่หมาเลยคนอย่างเขาถ้าต้องติดแหง็กอยู่แบบนี้คงเบื่อตาย"ชาโดว์เดินไปเองสิว่ะ แกนี้มันขี้เกียจจริงๆ"เขากำลังจะเดินกลับขึ้นไปแต่งตัวใหม่บนห้องนอนแต่กลับต้องหยุดก้าวเท้าอีกรอบเพราะไอ้แมวตัวดีนั่งร้องขว้างทางอยู่ หมดจากหมาก็มาเจอแมววุ่นวายแต่เช้าจริงๆเขาอุ้มแมวเจ้าปัญหาขึ้นมา มันก็รีบซบอกเขาคงหาความอบอุ่มตามประสาแมวแต่มันก็แปลกๆอยู่เพราะมันชอบแต่จะมุดผ่านกระดุมเสื้อนอนเข้าไปสัมผัสแผงอกด้านในของเขา"เหล้า เบียร์ เข้าที่แล้วเงียบ"พออุ้มแมวหมาสองตัวก็วิ่งเข้ามาอีก คงคิดว่าเขาจะพาออกไปข้างนอกแล้วจนเขาต้องออกคำสั่งจนทั้งบ้านสงบอีกครั้ง คนเริ่ม

"เชิญทางนี้เลยจ๊ะ"เอรินผู้ช่วยผู้จัดการร้านเดินออกมาตรงจังหวะพอดี เธอเลยเชื้อเชิญให้หญิงสาวทั้งสองคนเข้าไปคุยในห้องทำงานของเธอเพราะถ้าจะคุยตรงนี้เดี๋ยวจะเกะกะแขกคนอื่นที่เข้ามาใช้บริการลูกจันทร์กับเจด้าเดินตามหญิงสาวหน้าตาออกตะวันตกแต่ผมดำสนิทแบบเอเชียเข้าไปภายในห้องอย่างว่าง่าย เธอคนนี้จัดว่าหน้าตาดีจนเธอสองคนยังเผลอมองในความสวยอยู่พักใหญ่ในห้องเล็กๆที่เป็นของผู้จัดการร้านขนม มีเพียงโต๊ะทำงานกับเก้าอี้เอาไว้ต้อนรับแขกอีกสองตัวเท่านั้น เอรินนั่งลงตรงเก้าอี้ของเจ้านายและผายมือให้อีกสองคนนั่งลงตรงข้ามเธอ วันนี้เจ้านายไม่อยู่อำนาจตัดสินใจทั้งหมดก็ตกเป็นของเธอการพูดคุยก็ไม่มีอะไรมาก ถามไถ่ถึงความสามารถของแต่ละคนแล้วก็กรอกใบสมัครอีกนิดหน่อย เอรินก็ตกลงรับสองสาวทันทีเพระเธอขี้เกียจหาคนกว่าจะมีคนเข้ามาสอบถามก็ต้องติดป้ายตั้งหลายวันและเธอก็เหนื่อยด้วยที่ต้องไปลงมือทำงานในตำแหน่งที่ว่างด้วยตัวเอง"พรุ่งนี้มาเริ่มงานแต่เช้านะ""ขอบคุณนะคะ"ลูกจันทร์กับเจด้าเดินออกจากร้านด้วยความดีใจ เจด้าดีใจที่เธอจะได้ไม่ต้องเดินหางานจนขาลากอีกแล้ว ส่วนลูกจันทร์เธอกำลังจะได้ทำงานในร้านที่เธอหลงรัก