7

EP7 - ผู้ชายขายบริการ (โฮลี่)

“มาหาใครค่ะ”

เด็กน้อยหน้าตาละหม้ายคล้ายกับธันวาอยู่บ้างที่ยืนตรงหน้าบ้านเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นโฮลี่

“มาหาธันวาจ๊ะ อยู่มั้ยจ๊ะ”

“อยู่ค่ะ”

“อาขอเข้าไปหาหาพ่อหนูหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”

“ได้ค่ะ แต่ต้องรอตรงนี้นะคะ พ่อธันอาบน้ำเดี๋ยวโป๊”

เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยอย่างเฉลียวฉลาดบอกให้โฮลี่นั่งรอตรงใกล้ๆประตูบ้านแล้วตัวเองก็เดินเข้าไปเ้านใน โฮลี่มองรอบๆดูท่าทางที่พักของธันวาไม่สมกับรายได้ทีาเขาได้รับคืนละหลายหมื่นบางคืนหลักแสน อย่างสองคืนที่ผ่ายมาเขาได้จากเ๔อไปครึ่งค่อนล้านได้ แร่กลับอยู่บ้านเล็กๆมนชุมชนแออัดแบบนี้ให้ชาวบ้านเขาดูถูกทำไมกัน

“อ้าว! เธอมาได้ยังไง??”

เสียงของธันวาที่เอ่ยขึ้นในขณะที่เขาแต่งตัวจนเสร็จเดินออกมาดูเมื่อทีน่าบอกว่ามีเพื่อนมาหา

“ฉันโทรหานายแล้วนายไม่รับนิ”

“พ่อขา”

“นี่ลูกสาวนายเหรอ” โฮลี่เอ่ย

“อืม”

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อย นายว่างมั้ย” โฮลี่เอ่ยถามขึ้น เมื่อเธออยากจะคุยกับเขาเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น

“เธอมีอะไรว่ามาซิ”

“พ่อขา เราจะไปกินไอติมหรือยังค่ะ” ทีน่าเอ่ยตามประสาเด็ก

“เดี๋ยวพ่อคุยธุระกับเพื่อนแปปนะครับเดี๋ยวพ่อพาไป หนูไปเล่นของเล่นรอพ่อก่อนนะ”

“ค่ะ”

ธันวามองทีน่าที่วิ่งกลับไปนั่งเล่นของเล่นก่อนจะหันกลับมาที่โฮลี่อีกครั้ง

“เธอมีอะไรว่ามาเลย”

“เรื่องเมื่อคืน…”

“มันงานฉัน หรือว่าเธอไม่พอใจหรือเปล่าถึงตามมาที่นี่” ธันวาเอ่ย

“เปล่า แค่จะบอกว่าอย่าเพิ่งมห้เพื่อนฉันรู้ได้มั้ย”

“ได้ซิ มันเรื่องของเธออยู่แล้ว ฉันแค่ให้บริการเธอเท่านั้น ไม่ก้าวก่ายหรอก” ธันวาเอ่ย

“โอเค แล้วนี่นายอยู่กันสองคนเหรอ”

“อืม”

“ลูกสาวนานชื่ออะไร น่ารักดีนะ”

“ทีน่า” ธันวาเอ่ย

“อ่อ แล้วนายจะพาทีน่าไปกินไอติมใช่มั้ย ฉันแวะไปส่งมั้ย”

“ไม่เป็นไร เธอกลับไปเถอะ”

พูดจบธันวาก็เดินไปอุ้มทีน่ามาใส่รองเท้า ก่อนเดินจูงมือกันออกไป โฮลี่เดินตามไปห่างๆก่อนจะหยุดมองสองคนพ่อลูกขึ้นรถเมลล์ออกไปจากปากซอย ตอนนี้ธันวาดูไม่เหมือนคนที่ทำงานแบบนั้นสักนิด เขาดูอ่อนโยนเอามากๆเวบาอยู่กับลูก

คลับ 21:00น.

“อีลี่ ไหนมึงบอกยังไม่มีอะไรกัน ทำไมมาตามเขาแบบนี้ มึงมีแล้วโกหกใช่มั้ย เล่ามาเดี๋ยวนี้!”

จีจี้เอ่ยเมื่อโฮลี่ชวนมาคลับโฮสที่ธันวาทำงาน ทั้งที่ปากบอกไม่เคยมีอะไรกัน แต่เธอดูจะสนอกสนใจธันวาเอาซะเหลือเกิน

“ไม่มีก็ไม่มีซิ”

“นั่นไง วันนี้มึงฟาวค่ะเพื่อน เขาไปกับลูกค้าแล้ว” บีเอ่ยเมื่อเห็นธันวาเดินออกตากคลับพร้อมกับปิ่น ผู้หญิงที่มีเรื่องเมื่อวาน

“สงสัยจะขาประจำกันจริงๆว่ะ ธันวาไม่รับงานใครเลยนะ มีแต่ยัยนี่แหละ” จีจี้เอ่ย

ทางด้านธันวาที่กำลังเดินออกจากคลับกับปิ่น ทั้งที่จริงๆวันนี้เขาจะไม่มาทำงาน แต่ปิ่นก็โทรตามไม่หนัดเลยต้องมา สายตาคู่คมหันไปเห็นโฮลี่เข้า แต่วันนี้เขารับงานของปิ่นไปแล้วจึงได้แต่ออกไปนิ่งๆ

โรงแรมที่ประจำที่ปิ่นมากับธันวาย่อยๆ วันนี้ปิ่นไม่เมา และเธอก็ดูงอแงกว่าปกติ เมื่อเธอเอ่ยถึงเรื่องที่ธันวาไปกับโฮลี่เมื่อคืน

“ทำไมธันต้องไปกับอีเด็กนั่นด้วย”

“พี่เป็นคนบอกเองนี่ครับ” ธันวาเอ่ย

“แล้วธันมีอะไรกัยบัยนั่นหรือเปล่า”

“ไม่มีครับ ผมแค่ไปดื่ม” ธันวาเอ่ย

“ดีแล้ว ห้ามมีนะ เพราะพี่หวง ธันเลิกทำงานแบบนี้เถอะ แล้วไปอยู่กับพี่ นะๆ” ปิ่นเอ่ยพรางนั่งคร่อมตักธันวาที่นั่งอยู่บนเตียง

“อย่าดีกว่าครับพี่ปิ่น เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วครับ”

“พี่อยากเป็นมากกว่านี้ไง เลิกทำงานแบบนี้ แล้วไปมีครอบครัวกันนะธัน”ปิ่นเอ่ย

“ครอบครัว ถ้าไม่ได้เกิดจากรัก มันก็ไปไม่รอดหรอกครับ”ธันวาเอ่ย

“แต่พี่รักธันนะ”

“……….”

“พี่พูดจริงๆ”

ปิ่นค่อยๆก้มลงไซ้ซอกคอของธันวาทั้งที่ยังนั่งคร่อม เธอจับมือของเขาให้เคล้นเต้านมคู่อวบของเธอ ก่อนจะจับเจาถอดเสื้อเผยกล้ามมัดสวย

ผิวขาวๆของธันวา มันสะกดสายตาของปิ่นให้จับจ้อง หัวนมสีชมพูน่าดึงดูนั่น มันยิ่งทำให้ธันวามีเสน่ห์เอามากๆ

“บีบอีกธัน อื้ออออ”

“ดะ…ดูดมันที อื้ออ”

ปิ่นจับเต้านมคู่อวบของตัวเองยัดเข้าปากของธันวา ปิ่นเป็นผู้หญิงสวยก็จริง แต่ถ้าเทียบกับโฮลี่แล้ว โฮลี่ถือว่าชนะขาดทุกจุด

“ทำไมไร้อารมณ์จังธัน!”

ปิ่นเอ่ยเมื่อเธอบิดเร่าร่างกายแอ่นอกแอ่นเต้าให้ธันวาดูดดึง แต่เขาก็ทำมันราวกับหุ่นยนต์แบบนั้น

“ปกตินี่ครับ พี่จะให้ทำมั้ย” ธันวาเงยหน้าจากเต้าอวบของปิ่นแล้วมองนิ่งๆ

“ทำซิ ทำมากกว่านี้ด้วย”

“อ้าปาก” ธันวาเอ่ย

“อึก!”

บางอย่างที่ถูกยัดใส่ปากของหญิงสาว มันทำให้เธอร้อนรุ่มดั่งไฟ ความกำหนัดเริ่มก่อตัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดการกระทำเดิมๆก็ค่อยๆปรากฏขึ้นจนเสียงหอบถี่ๆดังไม่นาน

ปิ่นที่ล่องลอยในห้วงอารมณ์ก็เหนื่อยหอบจนค่อยๆเอนกายลงนอนช้าๆ

ธันวาที่นั่งอยู่บนเตียงมองปิ่นนิ่งๆก่อนจะรู้สึกว่ามือถือสั่น

(ทีน่าไข้ขึ้นนะธัน รีบกลับนะป้าเช็ดตัวให้อยู่)

เมื่อเห็นแบบนั้น ธันวาคว้าเสื้อสวมใส่ก่อนวิ่งออกจากห้องพักไปด้านหน้าโรงแรม เขาสอดสายตามองหาแท็กซี่อย่างร้อนรน

เอี๊ยด! รถสปอตสุดหรูเบรคที่ด้านหน้าก่อนกระจกค่อยๆลดลง

“จะกลับบ้านมั้ย” โฮลี่เอ่ย

“กลับ”

“ขึ้นรถซิ เดี๋ยวแวะไปส่ง”

ธันวารีบวิ่งขึ้นรถทันทีก่อนที่โฮลี่จะขับรถตรงกลับมาที่ปากซอยล้านขอฃเขา ธันวาเอ่ยขอบคุณก่อนจะวิ่งเข้าซอยไปไม่รอช้า โฮลี่ที่กำลังจะอ้าปากพูดแต่กลับต้องชะงักเมื่อเขาวิ่งออกไปเสียก่อน เธอได้แต่จอดรถวิ่งตามเข้าไป

“ป้าครับ ทีน่าเป็นยังไงบ้าง”

“ตัวร้อนจี๋เลยธัน พาไปหากมอเถอะ” ป้าเอ่ย

“ครับ”

ธันวาอุ้มทีน่าขึ้นก่อนหันจะจะเดินออกจากบ้านของป้าที่ดูแลทีน่า แต่ต้องชะงักเมือ่เห็นโฮลี่ยืนอยู่ตรงนั้น

“นายจะพาลูกไปหาหมอเหรอ ไปขึ้นรถซิ เดี๋ยวฉันพาไป” โฮลี่เอ่ย

“อืม”

ธันวาที่รีบร้อนเดินมาถึงรถของโฮลี่ เขาส่งทีน่าให้เธออุ้ม เพราะคิดว่าเขาขับไปมันน่าจะไวกว่าโฮลี่แน่นอน

“เธออุ้มทีน่าที ฉันขับเอง”

“อ่อ ดะ…ได้ซิ”

ตลอดทาง โฮลี่ก้มมองเด็กหญิงตัวน้อยที่นอนซมพิษไข้ หน้าตาเหมือนธันวาอยู่มาก อยากรู้ตัวว่าแม่จะหน้าตาเป็นยังไงกัน

ไม่นานเมื่อมาถึงโรงพยาบาล ธันวาเข้าไปพบหมอด้วยก่อนที่จะออกมาให้ประวัติของทีน่ากับพยาบาล

“เดี๋ยวคุณแม่ช่วยกรอกเอกสารให้หน่อยนะคะ” พยาบาลเอ่ยพรางยื่นเอกสารให้

“เอ่อ…ฉัน..”

“นี่ค่ะคุณแม่”

โฮลี่รับเอกสารจากพยาบาลแล้วมองธันวาอย่างขอความช่วยเหลือ

“ทีน่าอายุ5ขวบ เลือดกรุ๊ปโอ เกิดวันที่ 1 กุมภาพันธ์” ธันวาเอ่ยเพื่อกรอกเอกสารจองเตียงห้องพักฟื้นพิเศษให้กับโฮลี่ได้กรอกข้อมูล

“อะ…โอเค”

เมื่อเด็กน้อยถูกพาตัวไปพักฟื้นที่ห้อง ธันวานั่งมองทีน่าที่นอนซมพิษไข้อย่างเป็นห่วง

“ฉันเห็นประวัตินายในเอกสารที่เขียน นายอายุแค่23 นายมีทีน่าตอน17เหรอ?” โฮลี่เอ่ย

“……..”

“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะ ไม่กวนล่ะ”

“ทำไมเธอถึงไปที่โรงแรมนั่น?” ธันวาเอ่ย

“อ่อ…ไปกับจีจี้กับบีน่ะ”

“อืม”

“แล้วนายล่ะ ไปนอนกับผู้หญิงคนนั้นมาเหรอ”

“……..”

“พรุ่งนี้ฉันมาเยี่ยมนะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว” โฮลี่เอ่ย

“แล้วเธอกลับยังไง นอนที่นี่มั้ยพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับ”

“จะดีเหรอ?”

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥