LOGIN“อ่าาา…ได..อย่าทรมานพี่ เธอก็รู้ว่าแผลแค่นี้ไม่สามารถหยุดความต้องการของพี่ได้..อืมมม..!”การกระทำของร่างเล็กแทบทำเจโรมคลั่ง..กรามแกร่งขบกัดจนขึ้นเป็นสันคมเข้ม ก่อนจะกัดฟันเตือนสติยัยตัวแสบที่กำลังจะทำให้เขาทนไม่ไหว..แล้วจัดการจับเธอตอกกระแทกกระทันตามใจปรารถนา!“ทนให้ได้สิคะ..อื้ออออ~~~”แม้ตอนนี้เธอจะทรมานไม่ต่างกันกับเขา แต่ไดอาน่าก็กัดฟันอดทนบดควงสะโพกให้ความนุ่มนิ่มถูไถแก่นกายร้อนจนเปียกแฉะ..และเต็มไปด้วยน้ำหวานสีใสที่กลไกของร่างกายผลิตออกมา เสียงหวานดุคนเจ็บเบาๆสลับกับครวญครางผะแผ่ว..เมื่อกระแสความรัญจวนที่ครอบงำทุกส่วนของร่างกาย ทำให้เธอกล้าที่จะทำตามความต้องการของตัวเองมากยิ่งขึ้น“อืมมม..พี่ไม่ไหวแล้วนะเด็กแสบ”ความเนียนนุ่มและลีลาการยั่วยวนแสนไร้เดียงสาแทบจะทำเจโมสะกดซาตานภายในกายไม่อยู่ เสียงคำรามดังขึ้นไม่ขาดสาย..ก่อนจะกัดฟันพูดกับจอมแสบที่กำลังเล่นกับความอดทนของเขาอีกครั้ง“งะ..งั้น..พอก็ได้”จวบจนกระทั่งไดอาน่าเริ่มตระหนักได้ว่าไม่ควรแกล้งคนกินดุนานเกินไป จึงยอมหยุดและตะกุกตะกักพูดออกไปอย่างหวาดระแวง..พร้อมกับคว้าแท่งร้อนจ่อกับร่องฉ่ำของตัวเอง สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกความกล้าอีก
การถูกปรนเปรอไปพร้อมๆกัน..ทำไดอาน่าที่กำลังเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่หัวใจฮึกเหิม แม้จะถูกความเสียวซ่านทรมานไปทั่วสรรพางค์กายสาว..เธอก็กัดฟันเอาคืนเขาด้วยการใช้ริมฝีปากบางรูดรั้งแท่งลำขนาดใหญ่ขึ้นลงในจังหวะกระชั้นชิด และยิ่งคนหื่นเร่งบดขยี้ปลายลิ้นลงบนจุดกระสันเสียวถี่ๆไดอาน่าก็แทบจะไขว่คว้าความสุขสมเสียนาทีนั้น ท้องน้อยหดเกร็งเสียวปานจะขาดใจ..และเมื่อทบทวนแล้วว่าตัวเองกำลังจะต้านทานกระแสความรัญจวนนี้ไม่ไหว เธอจึงตัดสินใจใช้ไพ่ไม้ตายในมือ..คลำไปบีบขย้ำลูกบอลใต้ฐานตัวตนลำใหญ่ไปพร้อมๆกับการสวาปามแท่งร้อนอย่างเอาเป็นเอาตาย!บ้วบบบบ!!! บ้วบบบบ!!! บ้วบบบบ!!! บ้วบบบบ!!!ยิ่งใกล้จะถึงฝั่งฝันมากเท่าไหร่ไดอาน่าก็ยิ่งเร่งจังหวะการกลืนกินแก่นกายยักษ์ใหญ่มากขึ้นเท่านั้น ร่างกายของเธอและเขาต่างเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อแห่งความปรารถนา ก่อนจะใช้เวลาเพียงไม่นานกระแสความเสียวซ่านที่รุนแรง..ก็พาเธอและเขาไล่ขึ้นไปพบกับความสุขสมได้สำเร็จ“อืมมม…”เสียงครางต่ำในลำคอหนาดังขึ้นหลังได้รับการปรนเปรออย่างถึงอกถึงใจ ร่างกายของเจโรมกับไดอาน่ากระตุกถี่ๆก่อนต่างฝ่ายจะปลดปล่อยน้ำหวานแห่งความปรารถนาออกมาให้ทั้งสองได้ดื่มด่ำ แ
“>\\\\…ดะ..ไดเริ่มเอง..”หลังประเมินสถานการณ์ตรงหน้าและบาดแผลที่พึ่งจะผ่านการเย็บมาหมาดๆ..จึงทำให้ไดอาน่าจำต้องเลือกทำด้วยตัวเอง ใบหน้าหวานแดงเถือกเป็นลูกตำลึงสุกก่อนจะกัดฟันพูดตะกุกตะกักออกไปอย่างขวยเขินไม่น้อย นั่นเพราะเธอไม่ได้เป็นสาวร้อนแรงที่จะคุยกันเรื่องนี้ได้อย่างเปิดเผย “หึ…งั้นหันหลัง..”ความไร้เดียงสาของจอมแสบทำเจโรมอารมณ์ดีไม่น้อย ดวงตาคมสีเทาเข้มเสี้ยวหนึ่งทอประกายระยิบระยับ..ก่อนจะออกคำสั่งให้ไดอาน่าหันหลัง “0.0!..อะไรนะคะ”คำสั่งชวนใจสั่นของเจโรมทำเอาไดอาน่าหนังศีรษะพลันชาวาบ โดยเฉพาะท้องน้อยที่ปั่นป่วนราวกับเกิดพายุหมุนขนาดใหญ่ขึ้น..ก่อนไดอาน่าจะประคับประคองสติสัมปชัญญะแล้วละล่ำละลักเอ่ยถามคนหื่นเสียงหลง “ผู้ใหญ่พูดอะไรให้ฟัง”เจโรมแกล้งไม่อธิบายต่อ..แต่เลือกที่จะยกความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาทำให้ไดอาน่าตามใจ ซึ่งก็ไม่นานจอมแสบก็ยอมขยับตัวลุกนั่งคุกเข่า..แล้วค่อยๆหมุนตัวนั่งหันหลังให้กับคนเจ้าเล่ห์อย่างไม่อาจขัดคำสั่งได้ หมับบบบบ!!! พรึบบบบ!!! “0////0!…ว้ายยยยย!!!”แต่แล้วนาทีต่อมาไดอาน่าก็ต้องร้องอุทานขึ้นอย่างตกอกตกใจ..เพราะเจโรมอาศัยช่วงจังหวะที่เธอไม่ทันได้ตัว รั้งบั้นท
“อืมม…มันใหญ่ขึ้นรึเปล่า?”คำพูดแสนตรงไปตรงมาไม่มีอ้อมค้อม..ทำไดอาน่าหน้าร้อนประดุจดั่งเตาปิ้งย่าง มือเล็กทั้งสองข้างหมายจะยกขึ้นปิดป้องหน้าอกหน้าใจที่เพิ่มขนาดไซส์จนเธอรู้สึกอึดอัดจากสายตาของราชสีห์ล่าเนื้อตรงหน้าเป็นพัลวัน แต่กลับช้ากว่า!..หลังถูกคนที่รู้ทันความคิดความอ่านพันธนาการมือทั้งสองข้างของเธอไขว้ไปด้านหลัง ทำเอาสภาพของเธอในตอนนี้แอ่นหน้าอกอวบใหญ่ให้คนหื่นสำรวจตรวจสอบทุกอรูรูขุมขน จนเธอแทบจะทนมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามของเขาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!“>\\\\ยะ..หยุดมองได้แล้ว”สายตาเร้าร้อนดั่งไฟแผดเผาร่างกายทำไดอาน่าต้องรีบเบนใบหน้าหนี..พร้อมกับละล่ำละลักบอกให้เขาหยุดทำเธอเขินอายสักที ถึงแม้ว่าภายนอกนั้นเธอจะดูแสบสันมากแค่ไหน..แต่พออยู่ต่อหน้าเขาเธอก็กลายเป็นเพียงเด็กไร้พิษสงไปโดยปริยาย“ของพี่..ทำไมจะมองไม่ได้กัน?”และคนเจ้าเล่ห์ก็รู้จุดอ่อนข้อนี้ดี..ถึงไม่ขยันกลั่นแกล้งให้เธอเขินอายจนตัวม้วนทุกครั้งที่มีโอกาส มุมปากหนาสีไวน์ก่ำแสนเซ็กซี่กระตุกยิ้มหล่อกระชากตับไตไส้พุง ก่อนจะเคลื่อนใบหน้าที่มีพลังทำลายล้างสูงเข้ามาพูดใกล้ๆ..ด้วยน้ำเสียงที่สามารถตรึงทุกส่วนของร่างกายเธอใ
“แผลจะปริค่ะ”ไดอาน่ากระแอมในลำคอระหงเบาๆเพื่อเรียกสติ ก่อนจะดึงสายตาไม่รักดีกลับมาแล้วเอ่ยในสิ่งที่กลัวออกไป..เผื่อว่าเขาจะเข้าใจในความเป็นห่วงของเธอสักนิดก็ยังดี“ไกลหัวใจ”แต่ก็เหมือนกลับไปอ่านหนังสือเรื่องเดิมๆ..เพราะคนหื่นหน้ามึนก็มักจะหาข้ออ้างมาหักล้างคำพูดของเธอทั้งหมด ดวงตาสีเทาเข้มแสนเจ้าเล่ห์ที่มองมายังเธอช่างร้ายกาจ..จนสาปให้เธอคิดหาเหตุผลมาแย้งไม่ได้ชั่วขณะ“>.พี่เจโรม..!”เมื่อเถียงไม่ชนะคนเจ้าเล่ห์..ไดอาน่าก็ใช้ไม้ตายงอแงใส่คนเจ็บอย่างไม่ห่วงของภาพลักษณ์ของตัวเอง แม้ความตั้งใจอยากจะปรนนิบัติพัดวีเขาทุกๆเรื่อง..แต่เรื่องนี้มันไม่ได้จัดอยู่ในสิ่งที่เธอตั้งใจจะทำเพื่อเขานะสิ!“จะนอนหรือจะนั่ง?”นอกจากจะไม่สนใจความงอแงของเธอแล้ว คนเจ็บจิตใจอำมหิตก็หยิบยื่นข้อเสมอบางอย่างมาให้เธอเลือก..และไม่คิดที่จะอธิบายอะไรไปมากกว่านั้นอีกแล้ว“คะ..?”ไดอาน่ากระพริบตาปริบๆพร้อมกับเอียงศีรษะส่งเสียงในลำระหงออกไป ด้วยความสงสัยปนแปลกใจไปกับคำพูดของเจโรมไม่น้อย“ให้เลือกระหว่างจะเป็นคนเริ่มหรือคนรับ..”ก่อนจะได้รับความกระจ่างในเวลาต่อมา..ประกอบด้วยดวงตาคมที่พราวระยับไม่ต่างจากราชสีห์ล่าเหยื่อเนื้อ
เวลาต่อมาฟุบบบบ!!!ร่างบางทิ้งสะโพกอวบอั๋นลงบนโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง หลังจากแปลงร่างเป็นองครักษ์คอยรับหน้าไล่ตะเพิดแขกจอมวุ่นวายออกไปจากห้องเป็นเวลาหลายชั่วโมง จวบจนกระทั่งเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ไปที่เลขหกของวัน..บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าหลายชั่วโมงที่ผ่านมานี้เธอและคนไข้สุดหล่อยังไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง!! และคงไม่ใช่แค่เธอที่หงุดหงิดจนแทบอยากพังทุกสิ่งทุกอย่างให้ราบเรียบเป็นหน้ากลอง แต่ก็ต้องฝืนยิ้มอย่างขมขื่น..นั่นเพราะทุกคนที่มาเยี่ยมล้วนแล้วแต่ประสงค์ดี ซึ่งเธอก็ไม่อยากขัดสัทธาแต่บางจังหวะเธอก็อยากปรนนิบัติพัดวีตามตำราสตรีที่บุรุษต้องการบ้าง แต่ก็นั่นแหละ..ถึงเธอจะอารมณ์เสียมากแค่ไหน..แต่รอยยิ้มรับแขกก็ยังคงประดับประดาอยู่บนใบหน้า จนล่าสุดนี้เธอแทบจะหุบยิ้มไม่ได้อยู่แล้ว!“สงบสักที”ตบตีกับจิตใจอันดำมืดอยู่ภายในหัวได้ไม่นานเสียงทุ้มต่ำก็พึมพำออกมาเบาๆ ทำให้เธอดึงตัวเองกลับมายังปัจจุบันได้อย่างรวดเร็ว..ก่อนจะผงกศีรษะจากพนักโซฟา ขึ้นไปมองคนเจ็บที่กึ่งนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง..ตีหน้าบูดบึ้งไม่ได้ต่างจากเธอสักเท่าไหร่“อิๆ..เป็นครั้งแรกที่ไดเห็นพี่เจงอแงได้น่ารักแบบนี้”พอเห็นเขาในโหมดแสดงอา







