บทที่ 46...เราเป็นคู่ชีวิตกัน

“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันกำลังนอนอยู่กับฆาตกร”

ชายหนุ่มพลิกตัวนอนตะแคง ใช้นิ้วเขี่ยปอยผมที่ปลกหน้าผากของหญิงสาว ก่อนจะเลื่อนลงไปจับมือเธอไว้

“แต่คุณไม่กลัวผมใช่ไหม”

“ใครบอก”

“ถ้ากลัว ก็คงไม่กล้าบอกรักหรอก”

ฟ้าอำไพตาลุกวาวจะดึงมือกลับ แต่เขากลับจับไว้แน่นแล้วดึงเธอมากอดอีกครั้ง หญิงสาวอิดเอื้อนจะออกจากอ้อมอกของเขา แต่เพราะเขากอดรัดจนแน่น ส่งสัญญาว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ หญิงสาวจึงปล่อยเลยตามเลย ทำตามหัวใจของเธอเรียกร้อง

“คุณนี่มันโง่จริงๆ”

เขาพูดเรื่องจริง มันถูกต้องทุกอย่าง เธอมันโง่ไม่มีใครเกิน ที่ยังคงรักคนเช่นนี้ เธอแนบใบหน้าลงบนแผ่นอกกว้าง เพื่อสัมผัสกับเลือดเนื้อและหัวใจที่ไร้ความปราณีของเขา...แผ่นอกและอ้อมกอดที่เธอจักได้รับไออุ่นเพียงชั่วคราวเท่านั้น

“ฉันกำลังพยายามเลิกรักคุณอยู่”

“จริงเหรอ”

“จริงสิ”

“แล้วทำไปถึงไหนแล้ว”

หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอเงยหน้ามองเขา เขาก้มลงมองเธอ

“คิดว่าฉันต้องทำได้แน่ อีกไม่นานนี้ ฉันจะเป็นอิสระจากคุณ” สายฝนยังคงตกอยู่อย่างนั้น อากาศเย็นฉ่ำ เกาะกุมหัวใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกถึงความเหน็บหนาวที่ทะลุผิวหนังจนเข้าสู่กระดูก

“แล้วต่อไปเราจะ