บทที่ 78...ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่รักเขาอีกแล้ว

“ผมจะแอบเข้าไปในบ้านทางท่อแอร์ด้านบนนะ” เขารู้เส้นทางเข้าออกบ้านนี้เป็นอย่างดี หลังจากที่แอบสำรวจมาแล้วหลายครั้ง “ขอให้ทุกคนพร้อมสำหรับการเข้าชาร์ตตัวคนร้าย แต่ต้องฟังคำสั่งจากผมเท่านั้น แล้วก็ ห้ามใครใช้ปืนเป็นอันขาด”

ฟ้าฝนยิ่งกระหน่ำลงมา สัญญาณต่างๆ ก็เริ่มจะขาดๆ หายๆ ไพรัลย์คลานลงมาตามช่องแอร์ของบ้าน จนกระทั่งถึงทางตัน เขาแง้มเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกนิดๆ ก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องรับแขกของบ้าน ตอนนี้ ทั้งคุณปู่คุณย่า ท่านขุนพล และแก้วกัลยา ล้วนถูกจองจำด้วยเชือก ฆาตกรสวมหมวกแก๊ปมือถือปืน เดินวนเล่นรอบวงนั้นอย่างเงียบงัน

“เขาคิดจะทำอะไรของเขานะ” เขาล้วงหยิบปืนที่ใส่กระสุนยาสลบออกมาแล้วพยายามเล็ง “ยังไง ผมก็ต้องได้ตัวคุณเป็นๆ”

เขาคิดจะสอยหมอนี่ให้ร่วงด้วยกระสุนยาสลบนัดเดียวเท่านั้น

“บุกเลย” เขาส่งสัญญาณ ขณะทำสมาธิและเล็งเป้าหมาย พลันกลุ่มไอ้โม่งก็เข้ามา แล้วเล็งปืนเข้าใส่ตัวคนร้าย

“หยุด ยกมือขึ้น”

เจ้าฆาตกรยกมือขึ้นตามคำสั่ง ไพรัลย์ตั้งสมาธิอีกครั้ง ก่อนจะเหนี่ยวไก แต่เจ้านั่นกลับกระโดดคว้าร่างของแก้วกัลยาไว้ ทุกคนพากันตกใจตื่นตะลึงกับเหตุการณ์ชุลมุน วินาทีนี้ ยังไม่มีใครได้เห็นหน