วันแดงเดือด

อันนาถึงกับตาเบิกกว้าง ร่างกายแข็งทื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ก้นกบ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นช้าๆ แล้วมองลงไปบนผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตา

ปรากฏคราบสีแดงเข้มเปรอะเปื้อนเป็นวงกว้าง หัวใจของอันนาหล่นวูบด้วยความอับอาย เธอไม่เคยคาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในห้องของมาร์คัส โดยเฉพาะต่อหน้าเขา

"คุณมาร์คัส..." เสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความรู้สึกผิดปนกับความกลัว เธอรู้ว่ามาร์คัสเป็นคนรักความสะอาดมากแค่ไหน

มาร์คัสที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบช็อกโกแลตชิ้นต่อไปถึงกับชะงัก เขามองตามสายตาของอันนา ก่อนที่ดวงตาคมกริบ

จะหยุดอยู่ที่คราบแดงบนผ้าปูที่นอน ใบหน้าของเขาเรียบนิ่ง แต่แววตากลับฉายแววประหลาดใจระคนกับความไม่เข้าใจ

"นี่มันอะไร?" มาร์คัสถามเสียงเรียบ แต่ความเย็นเยือกในน้ำเสียงนั้นทำให้อันนาตัวสั่น

"อันนา...อันนาขอโทษค่ะ" อันนารีบพูดเสียงตะกุกตะกัก น้ำตาเริ่มไหลริน "อันนาไม่รู้ว่า...ไม่คิดว่ามันจะมาวันนี้..."อันนาพูดด้วยความรู้สึกผิดเพราะเธอกลัวว่าจะทำให้มาร์คัสรังเกียจ

มาร์คัสขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้โกรธอย่างที่อันนาคิด แต่เขากลับลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้เตียง มองคราบเลือดด้วยความสงสัย อันนาคิดว่าเขาจะด่าทอหรือไล่เธอออกไป แต่เขากลับถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิม

"นี่คืออะไร อันนา" เขาถามอีกครั้ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยคำถาม

"อันนา...อันนาเป็น...เป็นประจำเดือนค่ะ" อันนาตอบเสียงกระซิบอับอายจนอยากจะมุดดินหนี

มาร์คัสเงียบไปชั่วขณะ เขากำลังประมวลผลคำตอบของเธอ ผู้ชายอย่างเขาไม่เคยต้องมาใส่ใจเรื่องหยุมหยิมแบบนี้ ยิ่งกับเรื่องของผู้หญิงแล้ว เขายิ่งไม่เคยรับรู้ มาร์คัสเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาราเชนทร์ทันที

"ราเชนทร์! มาที่ห้องฉันเดี๋ยวนี้!" เขาออกคำสั่งเสียงเข้ม

ไม่นานนัก ราเชนทร์ก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องด้วยท่าทีงุนงง เขายังคงประหลาดใจกับคำสั่งกะทันหันของผู้เป็นนาย

"นายท่านมีอะไรให้รับใช้ครับ"ราเชนทร์ที่ได้รับคำสั่งก็รีบเข้ามาในห้องของเจ้านายทันทีและเขาก็มองเจ้านายสลับกับอันนา

มาร์คัสไม่ตอบ เขาแค่ผายมือไปที่ผ้าปูที่นอนเปื้อนเลือด อันนาที่เห็นราเชนทร์ก็ยิ่งอับอาย หน้าแดงก่ำไปหมด

"ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องนี้เดี๋ยวอันนาจัดการเองดีกว่า ไม่รบกวนคุณราเชนทรผินะคะ" อันนาพยายามบอกกับมาร์คัสและราเชนว่าเธอสามารถดูแลตัวเองได้เพราะเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง

ราเชนทร์มองตามมือผู้เป็นนาย และเมื่อเห็นคราบแดงบนเตียง เขาก็ถึงกับตาค้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

"บอกป้าสมศรีให้แม่บ้านเตรียม...ของพวกนั้นให้เธอ" มาร์คัสพูดเสียงห้วน ราวกับไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี "แล้วก็สั่งให้แม่บ้านมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วย"

"ครับนาย!"

ราเชนทร์เข้าใจในทันที ผู้หญิงของเจ้านายกำลังมี...ประจำเดือน นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในคฤหาสน์แห่งนี้มาก่อนเพราะมาร์คัสไม่เคยอนุญาตให้ใครย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์หลังงาม

คู่นอนทุกคนล้วนแล้วจบลงที่คอนโดสุดหรูที่มักเป็นที่เสพสำราญของมาร์คัส และทุกคนอยู่ภายใต้ข้อตกลงกฎเหล็ก จบงานแล้วจ่ายเงิน

ห้ามวุ่นวายหรือตามหึงหวงราวีนอกจากจะไม่ได้เงินอาจจะไม่เหลือชีวิตและลมหายใจ เขารีบก้มหัวรับคำสั่งแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อจัดการตามคำสั่งของมาร์คัส

ส่วนอันนารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า อยากจะหายตัวไปจากตรงนี้เหลือเกิน ที่ต้องมานั่งให้มาร์คัสเห็นสภาพที่น่าอายของเธอ ไม่พอ ยังให้บอดี้การ์ดคนสนิทของเขามาเห็นอีกอีกนิดเดียวเธอคงได้มุดดินหนีเกิดมาไม่เคยต้องให้ใครมาวุ่นวายเรื่องไม่เป็นเรื่องหยุมหยิมแบบนี้

"คุณมาร์คัสค่ะ ไม่ต้องให้ใครซักผ้าปูที่นอนนะคะ เดี๋ยวอันนาจัดการเองค่ะ" อันนาคุ้นชินกับการที่เธอจะต้องดูแลตัวเองมากกว่าให้ใครมาดูแล เธอเพราะชีวิตของเธอจะต้องดูแลตัวเองตลอดอยู่แล้ว

"ไม่ได้.!" มาร์คัสเอ้ยเสียงเข้ม

"ทำไมไม่ได้คะ" อันนาหันมาถามด้วยความสงสัยเพราะเธอไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเรื่องพวกนี้จริงๆ

"ไม่ได้ก็คือไม่ได้ไม่มีเหตุผลอันนา!" มาร์คัสที่ไม่อยากวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ก็ออกมาพูดอย่างเด็ดขาด

"แต่เรื่องแบบนี้ ปกติเขาจะไม่ให้ใครทำให้กันนะคะคุณมาร์คัส" อันนาพยายามอธิบายให้มาคัดเข้าใจในชีวิตของเธอที่ผ่านมา

"ทำไม.?" มาร์คัสเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงคำถาม

"ปกติคนที่เป็นประจำเดือนแบบนี้ เขาจะไม่ค่อยให้คนอื่นมายุ่งเรื่องส่วนตัวแบบนี้ค่ะเพราะมันเป็นเรื่องที่น่าอาย แล้วมันก็สกปรกเราจะไม่ให้ใครมาแตะต้อง" อันนาก็ได้อธิบายเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ให้กลับมาคัดฟังซึ่งความจริงนี่เป็นคนแรกในชีวิตของมาร์คัสที่เขามานั่งฟังอะไรแบบนี้

"ไม่เป็นไร ต่อไปนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ทุกเรื่องของเธอฉันจะเป็นคนดูแล"

อันนาเธอมักจะได้ยินคำว่า "เธอเป็นผู้หญิงของฉัน" จากมาคัสตลอดเวลาและตอนนี้เธอกลับรู้สึกใจเต้นแรงน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและดูมีเสน่ห์ของมาร์คัสกำลังละลายกำแพงใจหินของทั้งสองคนลง

มาร์คัสไม่ได้พูดอะไรต่อ เขานั่งลงข้างเตียงอีกครั้ง มองอันนาด้วยสายตาที่ยังคงเต็มไปด้วยคำถามผสมความไม่เข้าใจ

"เธอ...เป็นบ่อยเหรอ" เขาถามออกมาตรงๆเพราะปกติเขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้นอกจากกระบอกปืนและเรื่องบนเตียงธุรกิจที่มาร์คัสจะทำอยู่ไม่กี่อย่าง

อันนาพยักหน้าเล็กน้อย "เดือนละครั้งค่ะ"

มาร์คัสพยักหน้ารับอย่างเข้าใจคร่าว ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช็อกโกแลตชิ้นสุดท้ายที่อยู่ในมือของอันนา แล้ววางมันลงบนโต๊ะ

"พอแล้วล่ะ เธอต้องไปทำความสะอาดร่างกาย" เขาบอกเสียงเรียบและมองไปที่อันนาด้วยแววตาที่อ่อนลงกว่าทุกครั้ง

อันนาลุกขึ้นช้าๆ ด้วยความอับอาย เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้มาร์คัสนั่งอยู่ลำพังในห้องที่ตอนนี้กลิ่นช็อกโกแลตปนกับกลิ่นคาวเลือดจางๆ

ในห้องน้ำ อันนาจัดการทำความสะอาดร่างกายอย่างละเอียด เธอรู้สึกแย่กับตัวเองเหลือเกินที่ทำให้เขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ แม้เขาจะไม่ได้โวยวาย แต่แววตาของเขาก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวประหลาด