All Chapters of ผู้หญิงของมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 5

มาร์คัส คอร์วิโน่ ในวัยสี่สิบปี เป็นชื่อที่สั่นสะเทือนไปทั่ววงการใต้ดิน เขาคือเจ้าพ่อมาเฟียที่กุมอำนาจเบ็ดเสร็จในทุกตารางนิ้วของเมืองแห่งนี้ ใบหน้าคมเข้มกร้าวแกร่ง นัยน์ตาคมกริบที่สามารถสะกดทุกสิ่งให้อยู่ภายใต้คำสั่ง ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยสักบ่งบอกเรื่องราวชีวิตอันโชกโชน และความดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อสูทสั่งตัดจากอิตาลี ทำให้ผู้หญิงทุกคนแทบจะคลานขึ้นเตียงกับเขา เพียงเพื่อสัมผัสกับความเร่าร้อนที่เลื่องลือเสียงเพลงจังหวะเร้าใจจากคลับหรูยามราตรีดังอื้ออึงไปทั่ว มาร์คัส คอร์วิโน่ นั่งเท้าแขนอยู่บนโซฟาหนังสีดำสนิท สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วบริเวณ ก่อนจะหยุดลงที่ร่างอรชรของ คลอเดีย เธอเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่วงท่าเย้ายวน รอยยิ้มพราวเสน่ห์ประดับอยู่บนริมฝีปากอวบอิ่ม ชุดราตรีผ่าสูงเผยให้เห็นเรียวขายาวสวยงามทุกย่างก้าว"รอนานไหมคะที่รัก?" คลอเดียทรุดตัวลงนั่งข้างๆ มือเรียวเลื่อนไปสัมผัสต้นขาของเขาอย่างแผ่วเบามาร์คัสยกยิ้มมุมปาก เขาไม่เคยเรียกเธอว่า "ที่รัก" และเขาก็รู้ดีว่าคำนี้เป็นเพียงแค่ฉากหน้าสำหรับค่ำคืนที่กำลังจะมาถึง "ไม่นานหรอก" เสียงทุ้มต่ำของเขาตอบกลับ ความหยาบกร้านเล็กน้อ

อันนาหยิบเอกสารขึ้นมาดู มือของเธอสั่นเทาเมื่อเห็นลายเซ็นของพ่อ และจำนวนเงินมหาศาลที่ระบุอยู่ในนั้น หัวใจของเธอหล่นวูบ ไม่ใช่แค่หนี้สิน แต่ยังรวมถึงความจริงที่ว่าบ้านที่เธอรักกำลังจะถูกยึด"ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้" อันนาพึมพำ น้ำตาคลอเบ้า "พ่อฉันไม่เคยบอกเรื่องนี้"คำพูดของเขาดังก้องอยู่ในหัวของอันนา ราวกับเสียงฟ้าร้องที่ผ่าลงมากลางใจ เธอไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตที่ดำเนินไปอย่างเรียบง่ายของเธอจะต้องมาเผชิญหน้ากับความจริงอันโหดร้ายเช่นนี้ หนี้ที่มองไม่เห็น กำลังจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างของเธอไปฝัน.."ฉันให้เวลาเธอ 1 สัปดาห์หาเงินทั้งหมดมาคืนฉันแต่ถ้าคืนไม่ได้...."มาร์คัสเวรคำพูดขาดช่วงไว้สักนิดใช้มือหนาจับไปที่คานเล็กๆแล้วเชยชมใบหน้าที่ดูธรรมดาแต่กลับมีแรงดึงดูดมหาศาลทำให้เขาอยากจะเล่นกับลูกหนี้ตรงหน้า"ไม่งั้นอะไรคะ.!" อันนาพยายามทำเสียงนิ่งเธอรู้ว่าเธอคงไม่มีทางหายเงินมากมายแบบนั้นมาได้แน่นอนแต่เธอก็จะยอมให้บ้านหลังสุดท้ายที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้ตกไปเป็นของเจ้านี่น่าเลือดอย่างคนตรงหน้าแน่นอน"ไม่งั้นเธอต้องทำงานใช้หนี้ให้กับฉัน ฉันมีตัวเลือกให้เธอไม่เยอะหรอกนะแล้วอีก 1 อาทิตย์ฉันจะส่งคนรับเธอ""เ

แม่บ้านป้าสมศรีพาอันนามาที่ห้องพัก ใบหน้าขอป้าสมศรีเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจแต่ก็ปะปนไปด้วยความไม่สบายใจ อันนารู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ป้าสมศรีมีต่อเธอ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามอะไรออกไป เพราะกลัวว่าการพูดคุยมากเกินไปจะทำให้เธอต้องเจอเรื่องยุ่งยาก"คุณหนูอันนาคะ คุณมาร์คัสสั่งให้ดิฉันเตรียมชุดสำหรับมื้อค่ำให้ค่ะ" ป้าสมศรีพูดพลางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ เธอดึงชุดเดรสผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มตัวหนึ่งออกมา มันเป็นชุดที่เรียบหรู แต่เผยให้เห็นสัดส่วนของผู้สวมใส่ได้อย่างพอดิบพอดีอันนารับชุดมาถือไว้ในมืออย่างเลื่อนลอย ชุดนี้ดูเหมือนจะแพงกว่าเสื้อผ้าทั้งหมดที่เธอเคยมีรวมกันเสียอีก "ขอบคุณค่ะคุณป้าสมศรี" อันนาตอบเสียงแผ่วเบาเรากลับมีแต่กายหยาบแต่วิญญาณได้หลุดลอยออกไปจากร่างของเธอ"คุณหนูแต่งตัวเถอะค่ะ เดี๋ยวใกล้เวลาอาหารเย็นดิฉันจะกลับมาตาม" ป้าสมศรีบอก ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้อันนาอยู่กับความรู้สึกสับสนและหวาดกลัวอันนาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนุ่ม พลางมองชุดเดรสในมือ เธอรู้ดีว่ามื้อค่ำนี้คงไม่ใช่แค่การทานอาหารธรรมดา แต่มันคือการเริ่มต้นของ "การทำงานใช้หนี้" ที่มาร์คัสพูดถึง อันนาสูดหายใจลึก พ