ตอนที่102เทศกาลต้อนรับเหมันต์

ยามดึกสงัดในตำหนักเงียบสงบ แสงจันทร์บางเบาเล็ดลอดผ่านช่องหน้าต่าง เสียงถอนหายใจดังถี่ๆ

หยางลี่ยืนพิงกรอบหน้าต่าง มือหนึ่งซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ อีกมือประคองจอกชาแต่ไม่ได้ดื่ม เสียงของแมลงกลางคืนร้องแว่วอยู่ไกลๆ หยางลี่หันหลังให้แสงจันทร์

ตงเจี้ยนยืนอยู่ไม่ห่างนัก มองจอกชาของหยางลี่ที่ยังคงเต็มเหมือนเดิมมาเนิ่นนาน หยางลี่เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาแต่ชัดเจน

“เจ้าเคยคิดไหมตงเจี้ยน…ว่าหากวันหนึ่งเราต้องถอดหน้ากากออกจริงๆ …เสี่ยวหนี่…จะยังมองข้าเหมือนเดิมไหม”

ตงเจี้ยนเลิกคิ้ว ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิมเล็กน้อย แล้วตอบด้วยน้ำเสียงสงบ

“ฝ่าบาททรงเคยถามข้าเรื่องนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง…เมื่อแรกที่เสด็จออกนอกวังในนามพ่อค้าหลี่ ครั้งนี้ก็เช่นกัน…แต่ดูเหมือนว่า สิ่งที่ทรงกลัวจะไม่ใช่การสูญเสียฐานะ…หากแต่เป็นการสูญเสียความวางใจของเสี่ยวหนี่”

หยางลี่หัวเราะเบาๆ เพราะเจ็บเล็กๆ คำพูดของตงเจียนที่ตรงกับใจนัก

“ใช่ ข้ากลัว… ข้ากลัวว่าหากเสี่ยวหนี่รู้ว่าข้าเป็นฮ่องเต้…นางจะไม่กล้าสบตาข้าอีก หรือบางที…นางอาจจะเฉยชา…อาจจะเปลี่ยนไป นางเคยบอกว่าไม่ชอบฮ่องเต้ งั้นนางจะไม่ชอบข้าใช่หรือไม่”

เขาพลิกจอกชาในมือเบาๆ พึมพำต่อ

“แ