เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่66ข้าอยากจะเล่า
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-23 09:38:13
บทล่าสุด
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่119ในใจท่านมีเพียงนาง
ในอีกฝากหนึ่งของแคว้น ภายในจวนพักขุนนางรับรองที่ทางแคว้นซีเป่ยจัดถวายแด่แขกจากแคว้นเหนือ องค์ชายรองอวี่หรงและองค์หญิงอันหรูกำลังสนทนากันอย่างเคร่งเครียดบนศาลาท่ามกลางสวนไผ่"ข่าวเรื่ององค์ชายใหญ่เหยียนเฉิงซ่องสุมกำลัง...คงไม่ใช่ข่าวลือธรรมดาใช่ไหม" อันหรูเอ่ยถามเบาๆ ใบหน้าเคร่งเครียดผิดจากนิสัยร่าเริงตามเคยอวี่หรงพยักหน้า ดวงตาทอแสงเฉียบคม “ไม่ใช่ข่าวลือแน่ ข้าเองก็ได้ข่าวมาว่ามีการรวบรวมคนจากหลายตระกูลในหุบเขาชายแดน เขาเตรียมจะใช้พิธีแต่งตั้งไท่จือเป็นการตัดสินเรื่องทุกอย่างที่เรื้อรังมานาน เจ้าควรระวังตัวในวันงานแต่งตั้งไท่จือไม่ควรอยู่ห่างพี่รองเข้าใจไหม”อันหรูเม้มปาก พยักหน้ารัวเร็ว“เร่องนั้นไม่น่าห่วงที่น่าห่วงคือทำอย่างไรให้ องค์ชายรองโจวชัวปลอดภัยมีเราแค่สองคน...เราควรจะทำอย่างไรดี งานพิธีใกล้ถึงแล้วด้วย”อวี่หรงกลับยิ้มบางอย่างใจเย็น “ไม่ต้องห่วงน่า...พี่ใหญ่ของเราได้จัดการล่วงหน้าไว้แล้ว”“ท่านพี่หมายถึง…ฝ่าบาท”“ใช่” อวี่หรงพยักหน้าอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงส่งราชสาส์นลับไปถึงท่านลุงลู่กังที่ตั้งทัพชายแดนซีเป่ย ท่านลุงคุมกำลังทหารไว้หลายแสนคนและชำนาญพื้นที่ยิ่งกว่าใคร พวกเขาจ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่118ลำบากท่านแล้วเหม่ยซู
หยางลี่ในชุดฉลองพระองค์สีเข้ม เดินนำหน้าขันทีและองครักษ์กลุ่มหนึ่งที่แบกทั้งกล่องเงินและหีบไม้งามวิจิตรหลากหลายใบ สายตาของขันทีและนางกำนัลแถวนั้นต่างเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ไม่เคยเห็นฮ่องเต้เสด็จมาถึงที่พักของแม่ครัวด้วยพระองค์เองเช่นนี้“ฝ่าบาทเสด็จจจจ” ขันทีกวงซุนประกาศเสียงเรียบ เหม่ยซูโค้งคำนับสงบเสงี่ยม ไม่ได้มีท่าทีตระหนกใดๆ นางเดาไว้แล้วตั้งแต่แรก…“ฝ่าบาทเสด็จมาเอง...หม่อมฉันขอถวายพระพรเพคะ...”หยางลี่ก้าวตรงมาหา พอเห็นแววตาเยือกเย็นของเหม่ยซู เขาก็ยิ้มบางๆ อย่างผู้ที่รู้ว่าตนมาถูกคน ถูกเวลา “เหม่ยซู เจ้าทำงานให้ตำหนักมานาน รับใช้วังหลวงมาหลายปี ทั้งซื่อสัตย์ ทำหน้าที่โดยไม่เคยผิดพลาดแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ขาดตกบกพร่อง ยิ่งการดูแลห้องเครื่องและฝึกหัดนางในยิ่งเป็นที่ประจักษ์ ทั้งยังทำอาหารได้ดีเสมอมาจนเป็นที่โปรดของไทเฮา ข้าเองก็ประทับใจ…วันนี้แม้เจ้าจะลาออกก่อนกำหนด ข้าก็ไม่อาจปล่อยให้เจ้าจากไปโดยไม่มีอะไรเลย ข้าจึงขอมอบรางวัลตอบแทน”จากนั้นก็หันไปทางขันทีกวงซุน “นำของทั้งหมดไปตั้งไว้”ขันทีทั้งหลายก็ทยอยยกหีบของรางวัลมาวางตรงลาน ทีละหีบ ทีละกล่อง เครื่องเงิน ผ้าไหมเนื้อดี หยก
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่117มีคนจะไปเมืองโจว
เสียงฝีเท้าของหยางลี่ก้าวมาเงียบงัน สายตาเรียบนิ่งแต่ในดวงตาแฝงความเหนื่อยล้าและหม่นหมองอย่างที่มีเพียงมารดาผู้เป็นไทเฮาเท่านั้นที่มองออก“วันนี้ลมอะไรหอบมา” หยางลี่ยังยิ้มบางๆหยางลี่ส่ายหน้าแทนคำตอบหยางลี่นั่งลงข้างๆ ไทเฮาประทับลงเบื้องหน้าราชบัลลังก์เล็กที่ไทเฮานั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอหยางลี่ยังไม่ทันเอ่ยสิ่งใด ไทเฮาก็ทรงวางถ้วยชาลงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเนิบ“เหม่ยซูขอลาออกจากตำแหน่งแม่ครัวหลวงแล้ว อีกไม่กี่วันจะเดินทางกลับบ้านเกิดที่เมืองโจว”หยางลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในใจนั้นพลันเข้าใจทันที เมืองโจว…ที่นั่นมีเสี่ยวหนี่ความเงียบปกคลุมในชั่วขณะ แต่ไม่อาจซ่อนความคิดที่ไหลเวียนในหัวใจได้ ไทเฮาที่มองบุตรชายตลอดก็ยิ้มอย่างรู้ทัน ยกถ้วยชาขึ้นก่อนจะกล่าวต่ออย่างไม่เร่งรีบ“จดหมายที่เจ้าเขียนถึงหนี่ฮวา...ไม่ได้ถึงมือนางหรอก คนของจางโยว่เซียนเป็นผู้ขโมยมันไปทุกฉบับป่านนี้คงถึงมือชวีหยาแล้วล่ะ”หยางลี่เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาพลันวาววาบ ไม่ได้กล่าวคำใดแต่รัศมีเย็นเยียบก็พลันแผ่ออกมาทั่วห้อง ไทเฮากล่าวต่อพลางวางถ้วยชาลงอย่างสงบ “จางโยว่เซียนไม่ได้พยายามปกปิดด้วยซ้ำ คงแค่อยากดูว่าเจ้า
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่116นางยังอยู่ที่นี่ในใจข้า
ภายในพระตำหนักหลวงซึ่งเงียบสงัดตลอดวัน แสงแดดอ่อนในยามบ่ายคลี่คลุมผ้าม่านไหมสีอ่อนให้ดูอบอุ่น หยางซินอวี้ในชุดแม่ครัวประจำห้องเครื่องใหญ่ เดินตามหลังขันทีกวงซุนอย่างเรียบร้อย มือทั้งสองประคองถาดเครื่องเสวยที่จัดวางด้วยความประณีต กลิ่นหอมของอาหารจานหลักลอยคลุ้งชวนให้น้ำลายสอกวงซุนที่รับการร้องขอจากจ้าวหรานเจียวมาโดยตรง ก้าวนำทางด้วยท่วงท่ามั่นใจ กระซิบกับหยางซินอวี้เบาๆ พลางหันมายิ้มตาเป็นประกาย “คุณหนูหยาง นี่เป็นโอกาสดี อย่าลืมเงยหน้าบ้าง ฮ่องเต้หากได้เห็นความงามของท่าน อาจโปรดท่านไม่น้อย”“ขอบคุณกงกง”หยางซินอวี้พยักหน้าเบาๆ สีหน้าเรียบนิ่งไร้แววคาดหวัง รู้ดีว่ามิเคยเป็นผู้หญิงกล้าคาดหวังสิ่งใดจากคนที่หัวใจมิได้มีที่ว่างเมื่อประตูบานใหญ่เปิดออก เสียงกวงซุนเอ่ยแจ้งด้วยน้ำเสียงฉะฉาน “เครื่องเสวยมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”หยางลี่ประทับอยู่ด้านใน กำลังทอดพระเนตรบันทึกจากขุนนางฝ่ายในโดยมิได้เงยหน้า ดวงตาของพระองค์หม่นเศร้า สีพระพักตร์สงบนิ่งเกินกว่าจะคาดเดาอารมณ์ได้หยางซินอวี้ยกถาดวางลงบนโต๊ะอย่างนุ่มนวล ก่อนจะย่อกายลงถวายความเคารพอย่างเต็มพิธี ไม่พูดไม่จา เพียงรอคำอนุญาต ทว่าคำพูดท
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่115เงา
ภายในตำหนักชิงหลาน เสียงฝีเท้าของจางโยว่เซียนดุจค้อนเหล็ก กุ้ยเฟยชวีหยานั่งอยู่ตรงเบื้องหน้า เสียงทรงอำนาจของจางโยว่เซียนดังขึ้นทันทีที่ปิดประตูลง“เจ้าเสียสติไปแล้วหรือ ชวีหยา” กุ้ยเฟยชวีหยาที่แม้นั่งอยู่บนแท่นนั่งนุ่มหรูยังไม่ทันได้ลุกขึ้นรับ เสียงตำหนิของบิดาก็ฟาดลงมาไม่ยั้ง“เจ้าก่อเรื่องราวใหญ่โตถึงเพียงนี้ในวังหลวง ทำตัวไม่ต่างจากพวกภรรยาน้อยหรือนุร้อนรนในตลาด ข้าเคยสอนเจ้าไว้หรือไม่ ว่าให้ใช้อารมณ์นำเหตุผลเช่นนี้”“ท่านพ่อ” กุ้ยเฟยลุกพลวด“ข้าทำทุกอย่างเพื่อตำแหน่งฮองเฮา หากฝ่าบาททรงรักหญิงอื่น แล้วเมื่อใดจะมองข้าอีก ข้าจะได้ตำแหน่งนั้นได้อย่างไรเล่า แค่ผู้หญิงคนหนึ่งจากห้องเครื่อง ข้าจะปล่อยให้นางมาสั่นคลอนตำแหน่งของข้าได้อย่างไร หากข้าไม่ลงมือก่อน ข้าก็พ่ายแพ้แน่”“แต่เจ้าก็พ่ายอยู่ดี” จางโยว่เซียนคำราม ดวงตากร้าวดุดัน “เจ้าหลงใหลความรักจนตาบอด นางในฝึกหัดห้องเครื่องคนหนึ่งกลับสามารถทำให้เจ้าถูกตำหนิในแม้จะในที่ลับแต่ก็ถูกตำหนิ ตำแหน่งกุ้ยเฟยของเจ้าสั่นคลอน ความเชื่อใจจากฝ่าบาทและไทเฮาถูกเจ้าโยนทิ้งไปเพียงเพราะความหึงหวง ไร้ความยับยั้งใจของเจ้า”“ข้าก็แค่... ข้าแค่ไม่ยอมเส
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่114บ้านโจวในตำนาน
เสี่ยวหนี่ ที่นั่งกลางภูเขาเอกสารและปึกบัญชี เสี่ยวหนี่นั่งอยู่ที่ศาลาเล็กกลางสวน มือยังคงจัดเอกสารบัญชีและจดหมายร่างไว้มากมาย เสียงของเสี่ยวอี้ที่วิ่งกลับมาแว่วเข้ามาอย่างตื่นเต้น“คุณหนูเจ้าขาาา ข้าไปตามใต้เท้าอินเฉามาแล้วเจ้าค่ะ เขายินดีมากทีเดียวที่คุณหนูกลับมา”เสียงก้าวเท้าที่หนักแน่นและสงบก็ดังใกล้เข้ามา พ่อบ้านในชุดผ้าสีเข้มมองดูสะอาดเรียบร้อยก้าวเข้ามาหยุดยืนหน้าศาลา ร่างสูงใหญ่ของเขาท่าทางสุขุม ดวงตาคมสงบ สีหน้านิ่งแต่ไม่เย็นชา เขาเคยเป็นเงาของท่านโจวหลิวเยว่ อินเฉาผู้ไม่เคยห่างกายเจ้าบ้านแม้ครึ่งก้าวยามที่ค้าขายที่ทางสายไหม “คารวะคุณหนูรอง” อินเฉาโค้งตัวอย่างสุภาพ เสียงนุ่มทุ้มหนักแน่น เสี่ยวหนี่ลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วยิ้มจางๆ “ท่านอาอินเฉา…ข้าดีใจที่ท่านยินดีกลับมาที่นี่”อินเฉาเงยหน้ามองเสี่ยวหนี่ ดวงตาหนักแน่นแฝงแววอ่อนโยน “ตราบใดที่บ้านโจวยังตั้งอยู่ ข้าย่อมไม่ไปไหน ในครานั้นนายท่านไม่อาจเดินทางค้าขายข้าเลยคิดว่าชีวิตข้าเงียบเหงาเหลือเกินคิดถึงช่วงเวลาที่ได้เดินทางรอนแรมเพื่อส่งสินค้า วันนี้ข้าจะไม่ยินดีได้อย่างไรในเมื่อคุณหนูอยากจะสานต่องานของนายท่านโจวข้า อินเฉา ยินด
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ26.3K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน418.3K viewsหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง401.1K viewsยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง
หูเทียนเสี่ยว299.4K viewsทะลุมิติไปเป็นตัวละครลับของท่านอ๋องอำมหิต
zuey2.3K viewsเมื่อสตรีเช่นข้าขโมยดวงจ้าวมังกร
อิ่น เยว่965 viewsทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน
l3oonm@3.5K viewsยุทธการรักของเหล่าภรรยา
ไห่ถาง2.4K views
