Mag-log inShare
ตอนที่144สมหวัง
Huling Na-update:
2025-07-26 17:37:44
Pinakabagong kabanata
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่145อิจฉา
โรงเตี๊ยมบ้านโจวเสี่ยวหนี่กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหารในครัวของโรงเตี๊ยมบ้านโจว ความร้อนอบอ้าวจากเตาและกลิ่นเครื่องเทศต่างๆ ทำให้เหงื่อไหลรินจากหน้าผากไปจนถึงคาง แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความมั่นใจและดีใจ ทุกอย่างที่ตั้งใจไว้กำลังสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี“สำเร็จแล้ว!” เสี่ยวหนี่พูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมยิ้มออกมาอย่างพอใจในความพยายามที่ผ่านมา เมื่อได้ยินเสียงน้ำเดือดในหม้อเครื่องเทศที่ต้องปรุงรสก็รีบหยิบชามใบใหญ่ขึ้นมารินน้ำซุปใส่ในถ้วย ราดด้วยซอสที่เพิ่งปรุงเสร็จใหม่ๆ ก่อนจะจัดจานออกไปยังโต๊ะลูกค้า ที่กำลังรอคอยความอร่อยอยู่“ยกไปเลยใช่ไหมเจ้าค่ะคุณหนู” เสี่ยวอี้ถาม “ยกไปได้เลยกำลังร้อนๆ หอมๆ โต๊ะริมหน้าต่างทางซ้ายบน”แต่ยังไม่ทันที่เสี่ยวหนี่จะได้พักหายใจหรือทำอะไรเพิ่มเติม เสียงของเหม่ยซูก็ดังขึ้น“เสี่ยวหนี่มีคนอยากจะคุยกับเจ้า” บุรุษสองคนก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหนี่หันไปมองคนของแคว้นซีเป่ยยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับประสานมือนอบน้อม“คุณหนูเสี่ยวหนี่... ข้านำบัญชาของไท่จือโจวชัวมาเพื่อขอซื้อผงปรุงรสโจวรสเด็ดจำนวนมากขอรับ” ชายคนนั้นพูดเสียงเข้มขรึมแต่ก็มีความสุภาพในตัวเสี่ยวหนี่ตาโตด้ว
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่144สมหวัง
จ้าวหรานเจียวตอบทันที ด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตื่นเต้นและยินดีอย่างสุดขีด สายตาของนางเต็มไปด้วยความเคารพ และในใจเต็มไปด้วยความดีใจจนแทบจะเต้นออกมาไทเฮามองนางด้วยแววตาเยียบเย็น ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ"ข้ารู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเจ้ากับหยางชินอวี้ไม่ธรรมดา ถ้านางได้ตำแหน่งนี้เจ้าคงจะเป็นผู้ที่ได้รับเกียรติไม่น้อย เช่นนั้นควรจะรับรู้เรื่องนี้ก่อนใคร ข้าเองก็ถูกใจเจ้าไม่น้อย หวังว่าหลานสาวของจ้าวหรานเจียวจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง"จ้าวหรานเจียวก้มศีรษะอย่างสุภาพแต่ในใจกลับเต้นแรงยิ่งขึ้น ขอโทษที่ไม่สามารถทำตัวให้สงบได้ แต่คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้แล้วที่จะทำให้จิตใจของนางเต้นรัวได้ขนาดนี้"เพคะ ขอบพระทัยไทเฮาที่โปรดให้ข้าได้รับความเชื่อมั่นในครั้งนี้ ข้าจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ฝ่าบาทและไทเฮาผิดหวัง" จ้าวหรานเจียวกล่าวด้วยความมั่นใจ รู้ว่าโอกาสนี้คือช่วงเวลาที่ต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างจริงจังไทเฮาฟู่ฉีพยักหน้าช้าๆ พร้อมกับส่งรอยยิ้ม"ดีมาก... ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสนับสนุนและทำให้ความสัมพันธ์นี้สำเร็จได้เช่นที่ข้าคาดหวัง"จ้าวหรานเจียวยิ้มตอบอย่างนอบน้อมและเคารพในทุกคำที่ไทเฮาพูดออกมา ก่อนที่
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่143 โชคของหยางชินอวี้
ห้องของหยางลี่ถูกปกคลุมด้วยแสงไฟอบอุ่นจากตะเกียงขนาดเล็ก กลิ่นหอมจางๆ ของเครื่องเทศและอาหารยังกระจายอยู่ในอากาศหยางชินอวี้ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ดวงตาพราวประกายในชุดเก่งอันงดงาม หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แม้จะมีพิซซ่าที่ดูแปลกตาอยู่ในมือ ซึ่งไม่เหมือนพิซซ่าที่ทุกคนคุ้นเคย แป้งบิดเบี้ยว ขอบไหม้เกรียมแผ่นบางในบางจุดไม่สุกบ้าง และเครื่องหน้าที่เกือบจะเละจากการพยายามทำมันขึ้นมาอย่างเต็มที่แต่หยางชินอวี้ก้าวไปอย่างมั่นใจ สะบัดชายแขนเสื้อที่พลิ้วไหวให้ดูสง่างาม แม้กระทั่งในยามนี้ ที่รู้ว่าพิซซ่าในมือไม่สมบูรณ์แบบเลยสักนิด“ฝ่าบาท... ข้านำพิซซ่าของข้ามาถวายเพคะ” เสียงหยางชินอวี้แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นหยางลี่เงยหน้ามองจากจานพิซซ่าของเซียหยาที่กำลังกินอยู่ หันกลับมามองขันทีกวงซุนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ด้วยท่าทีที่คลุมเครือ ก่อนจะยิ้มมุมปากนิดๆ พลางพูดขึ้นว่า“ใครกันที่นำเรื่องที่ข้าอยากจะกินพิซซ่าไปบอกเจ้า”ขันทีกวงซุนที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ รู้ดีว่าคำถามนี้เป็นการจับผิดอย่างแยบยลจากฝ่าบาท แต่ก็ยังไม่อาจหลบหลีกได้หยางชินอวี้ที่ได้ยินคำถามนั้นรู้สึกถึงความตึงเค
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่142คิดถึงคนทำ
ภายในตำหนักหลวงยามค่ำกลิ่นหอมของชีสละลายผสานกับเครื่องเทศอบอวลไปทั่วห้อง เหนือถาดที่วางพิซซ่าชิ้นร้อน กลิ่นออริกาโน่อ่อนๆ ลอยขึ้นมาปะทะปลายจมูกหยางลี่ก้มหน้าลง สูดลมหายใจอย่างช้าๆ ดวงตาคมกริบปิดลงราวกับปล่อยให้ความหอมละมุนพาเขากลับไปยังคืนเก่าคืนหนึ่งในห้องครัวที่มีรอยยิ้มสดใสของใครคนหนึ่งประดับอยู่ตรงข้ามโต๊ะไม้เก่าหยางลี่ลืมตาขึ้นช้าๆ จ้องมองพิซซ่าตรงหน้าพลางเผยรอยยิ้มอ่อนๆ บนใบหน้าเข้มขรึมของตน ตงเจี้ยนที่ยืนอยู่ด้านข้าง สังเกตสีหน้าของหยางลี่ได้ทันที จึงยิ้มกว้างพลางเอ่ยเสียงสดใสว่า“สมใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ หอมเหมือนพิซซ่าที่เสี่ยวหนี่ทำไม่มีผิด แบบนี้อีกหน่อยฝ่าบาทต้องโปรดพิซซ่าเป็นประจำแน่นอน”หยางลี่เหลือบตามองตงเจี้ยนครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวช้าๆ“ข้าคิดว่า…นำตัวเสี่ยวหนี่กลับมาทำให้ข้ากินดีกว่าจะได้กินเมื่อไหร่ก็ได้ทุกเวลา”คำพูดนั้นเรียบง่ายแต่แววตาที่สะท้อนกลับซับซ้อนนัก…เต็มไปด้วยความโหยหา ความคิดถึงและความรู้สึกที่ไม่เคยจางลงเลย ตงเจี้ยนหัวเราะเบาๆ พยักหน้าอย่างรู้ทัน“อยากกินขนมหรือคิดถึงคนทำกันแน่พ่ะย่ะค่ะ”หยางลี่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงยิ้มมุมปากบางๆ พลางจ้องพิซซ่าตรงหน้า…แต่หัวใ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่141มันไม่ง่าย
ภายในห้องเครื่องตำหนักองค์ชายรอง นางกำนัลหลายคนกำลังตระเตรียมวัตถุดิบอย่างขะมักเขม้นหยุดนิ่ง เสียงขันทีกวงซุนที่อ่านพระบัญชาดังขึ้น กึกก้องและชัดถ้อยชัดคำ“ฝ่าบาทมีพระราชประสงค์ให้ นางกำนัลเซียหยา เป็นผู้ปรุงพิชซ่าถวายในคืนนี้”เซียหยาประสานมือแล้วย่อกายลงรับบัญชา ดวงหน้าขาวนวลเปื้อนรอยยิ้มน้อยๆ ที่อาบแววซึ้งทันที“หลิงเซียหยารับบัญชาฝ่าบาทเพคะ…”เงยหน้าช้าๆ ดวงตาไหววูบบางเบา เงียบงันเพียงครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำกับตนเอง“หากเสี่ยวหนี่อยู่ที่นี่…ฝ่าบาทคงไม่ต้องมีบัญชาถึงข้า…สินะ”เสียงแผ่วเบาดั่งลมหายใจ หลุบตาลงมองมือที่กำลังจะนวดแป้ง แววคิดถึงเอ่อล้นขึ้นในดวงตาใส“เฮ้อ…เสี่ยวหนี่…เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมา…ข้าเองก็คิดถึงเจ้านะ…”ปลายนิ้วของเซียหยาวางลงบนแป้งอย่างเบามือพร้อมกับยิ้มบางๆ กับตัวเอง ราวกับเห็นร่างที่คุ้นเคยที่เคยยืนอยู่ตรงนี้ กำลังหัวเราะเฮฮา ทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว“แต่ข้าสัญญา…ข้าจะทำให้สุดฝีมือ...ให้สมกับที่มีเจ้าเป็นครู พิชซ่านี้…จะต้องอร่อยที่สุดเพื่อให้ฝ่าบาท...คิดถึงเจ้า...มากขึ้นอีกหน่อย” เสียงเซียหยาแน่นหนักขึ้นเล็กน้อยแล้วเริ่มลงมือทำพิชซ่าภายในห้องเครื่องตำหนักหยางชินอว
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่140พิชซ่า
หยางชินอวี้นิ่งงัน ดวงหน้าเรียบเฉย หากในดวงตาค่อยๆ ฉายแววตระหนัก หยางชินอวี้พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะวางพัดลงบนถาด แล้วลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม“ก็ได้…เจ้าน่ะพูดถูก ถึงเวลาแล้วที่ข้าควรจะไปแสดงตัวให้ชัดเจนเสียทีว่าใครคือคนที่ควรอยู่ข้างฝ่าบาท…” แววตาของ หยางชินอวี้แปรเปลี่ยนแข็งกร้าวอย่างเงียบงัน ภายในตำหนักหยางลี่ทอดมองออกไปยังลานกว้างนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหิมะขาวสะอาด ตงเจี้ยนยืนกอดกระบี่อยู่ข้างๆ“…ข้าอยากกินพิชซ่าสูตรของเสี่ยวหนี่” พูดขึ้นลอยๆ ราวกับเป็นคำรำพึงที่เล็ดลอดออกจากใจตงเจี้ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบขึ้นหลังคิดอยู่ครู่หนึ่ง“พิชซ่าหรือพ่ะย่ะค่ะ”“อืม…แผ่นแป้งกรอบนอกนุ่มใน กลิ่นหอมอบอวล น้ำซอสเข้มข้น…มีชีสที่เยิ้มยืดดั่งหยาดไหม…” หยางลี่พยักหน้าช้าๆ ตงเจี้ยนหัวเราะเบาๆ “ฝ่าบาทพรรณนาราวกับกวีเชียวพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยเองก็ยังจำรสชาติของพิชซ่าได้แม่น…ยำรสอาหารที่ต่างออกไกลิ่นสมุนไพรชิดหนึ่งที่หอมบนแป้งที่อบจนเกรียม” ตงเจี้ยนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะตบมือเบาๆ “ข้าน้อยลืมไปเสียสนิท…ตอนนั้นในงานเทศกาลเหมันต์คนที่ปรุงพิชซ่าในห้องเครื่องไม่ใช่เสี่ยวหนี่ แต่เป็น เซียหยานางในห้องเครื่องท
Maaari mong magustuhan
อ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.1K viewsข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน39.5K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่129.9K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน672.4K viewsบัวขาวแต้มสี
moonlight -mini709 viewsชายาอ๋องตัวร้าย
เด็กน้อยคว้าฝัน3.7K viewsสวรรค์ส่งข้ากลับมาทวงแค้น
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ23.1K viewsทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายยุค 70
BBNanz4.1K views
