LOGINShare
บทที่ 866
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 867
ในไม่ช้าพวกสาวใช้ก็ทำอาหารเสร็จ เจี่ยนอันอันกลับเข้าไปในห้องเพื่อประคองฉู่จวินสิงออกมาหลังจากที่ทุกคนกินมื้อเย็นเสร็จก็นั่งสนทนาเรื่องราวในวันนี้ด้วยกันในลานฉู่จวินหลุนกล่าว “วันนี้พวกเราได้ประมือกับเหวยป๋อจื่อ แม้เขาจะไม่เป็นวรยุทธ์ แต่วิชาคุณไสยกลับกล้าแกร่งยิ่งนัก”“หากไม่ใช่เพราะอันอันลงมือได้ทันเวลา เกรงว่าพวกเราสามคนคงยากจะรับมือไว้ได้”ฮูหยินใหญ่เอ่ยเสียงนุ่มนวล “พวกเจ้าไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่อย่างนั้นแม่อย่างข้าคงไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอย่างไรดี”เจี่ยนอันอันตบมือฮูหยินใหญ่เบาๆ พลางมองอีกฝ่ายด้วยสายตาปลอบโยนฉู่จวินสิงหารู้ไม่ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น เขามองไปทางเจี่ยนอันอันด้วยความสงสัย“ก่อนนี้เจ้าบอกว่าสังหารเหวยป๋อจื่อไปแล้ว ในเมื่อเขารู้วิชาคุณไสย เจ้าใช้วิธีไหนสังหารเขางั้นรึ?”เจี่ยนอันอันยังไม่ได้พูดอันใดก็ได้ยินฉู่อันเจ๋อชิงเอ่ยขึ้นก่อนว่า “พี่สะใภ้รองร้ายกาจยิ่งนัก ตอนนั้นข้ากับพี่ใหญ่รวมถึงคุณชายเสิ่นล้วนถูกวิชาคุณไสยของเหวยป๋อจื่อโจมตีจนถอยร่น”“พี่สะใภ้รองก้าวออกมารับมือ แค่ไม่กี่กระบวนท่าก็ทำให้เหวยป๋อจื่อระเบิดเป็นชิ้นเนื้อได้แล้ว”ฉู่อันเจ๋อเลื่อมใสในคว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 866
ฉู่อันเจ๋อกำลังจะเทน้ำชาในกาทิ้ง แต่กลับถูกเจี่ยนอันอันห้ามไว้เสียก่อน“อย่าเพิ่งเทน้ำชาทิ้ง ข้ายังจะได้ใช้อยู่”เจี่ยนอันอันกล่าวพลางเทน้ำชาในกาลงในหม้อหลอมยาฉู่อันเจ๋อออกจะงุนงง ชานี้มีพิษแท้ๆ เหตุใดยังต้องเทใส่หม้อหลอมยาอีก?เขาถามอย่างสงสัย “พี่สะใภ้รอง ท่านหมายความว่าอย่างไรหรือ?”เจี่ยนอันอันตอบโดยไม่เงยหน้า “ถึงพิษนี้จะแก้ได้ไม่ยาก แต่ตอนปรุงยาถอนพิษจำเป็นต้องใช้น้ำพิษนี้”นี่ก็คือความชั่วร้ายของเหวยป๋อจื่อตัวเขากินยาถอนพิษไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงดื่มน้ำชาพวกนี้ได้โดยไม่มีปัญหาแต่คนอื่นๆ ที่เคยดื่มชานี้กลับไม่อาจใช้วิธีการอื่นมาถอนพิษหากไม่รู้วิชาแพทย์และวิธีแก้พิษ ใช้ยาถอนพิษทั่วไปมาแก้พิษก็จะทำให้พิษแพร่กระจายรุนแรงกว่าเดิมคำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้หัวใจของฉู่อันเจ๋อพลันกระดอนขึ้นมาอุดที่คอหอยเขานึกว่าคราวนี้ตนเองได้ใบชาชั้นดีมาเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีใบชาที่เป็นพิษแฝงมาด้วยขณะที่สาเหตุที่เขานำชาพวกนี้มาก็เป็นเพราะนึกแค้นหลังจากได้เจอเหวยป๋อจื่อเจ้าคนชั่วผู้นี้แต่ก็คิดว่าจะแอบขโมยสิ่งของบางอย่างของเขาไปในช่วงที่เขาไม่อยู่ในสายตาของตนเองเป็นการแก้แค้นขณะที่
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 865
ต่อให้กู้มั่วหลีชอบเจี่ยนอันอันจริง ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไว้วางใจได้เจี่ยนอันอันยิ้มพลางนั่งลงด้านข้างฉู่จวินสิง“ข้าย่อมไม่เชื่อเขาอยู่แล้ว ยาถอนพิษที่ให้เขากินนั้น ยังมีส่วนผสมของยาพิษร้ายแรงด้วย”“ซึ่งเทียบกับพิษที่ฉู่ชางเหยียนเคยใช้กับเขา ยังมีฤทธิ์ร้ายแรงกว่าเป็นร้อยเท่า”“แม้ว่าพิษนี้ยังไม่กำเริบขึ้น แต่ถ้าเขาคิดทรยศพวกเราเมื่อใด พิษที่อยู่ในตัวจะค่อยๆ แพร่กระจายไปทั่วร่าง”“ถึงตอนนั้น เขาก็จะกลายเป็นหมูในอวย ปล่อยให้เราชำแหละตามอำเภอใจ”เจี่ยนอันอันกล่าวด้วยท่าทีสบายๆ สีหน้ากลับมีรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏขึ้นหลังจากได้ฟังคำพูดนางแล้ว ความหึงหวงที่ฉู่จวินสิงมีมาแต่แรก ก็พลันจางหายในทันทีเจี่ยนอันอันเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ยามนี้ค่อยได้ผ่อนคลายลงบ้างนางเหลือบมองท้องฟ้าด้านนอก เห็นว่าใกล้ถึงเวลากินอาหารค่ำแล้วเหล่าสาวใช้กำลังสาละวนอยู่ในครัว อีกประเดี๋ยวคงจะได้กินข้าวกันเจี่ยนอันอันนึกถึงนกแร้งสองตัวนั้น การที่เสิ่นจือเจิ้งกับพวกสามารถเข้าถึงจวนเสวียนเยว่ได้รวดเร็วก็ด้วยผลงานของนกแร้งสองตัวนี้นางจึงคิดจะเพิ่มอาหารให้พวกมันเสียหน่อย เพื่อให้ฉู่จวินสิงได้พักผ่อนต่อ นา
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 864
ได้กำจัดมหันตภัยเช่นเหวยป๋อจื่อ ฉู่จวินสิงย่อมรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเขาคิดจะลุกขึ้นนั่ง แต่ก็ต้องล้มตัวลงไปนอนใหม่แม้วิชาไสยศาสตร์ในตัวจะถูกถอนไปหมดสิ้น แต่เขายังมีอาการเวียนศีรษะอยู่เป็นระยะฮูหยินใหญ่มองดูฉู่จวินสิงด้วยความห่วงใย “จวินสิง เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกไม่สบายตรงไหนอีก?”ฉู่จวินสิงส่ายหน้าเบาๆ “ข้าไม่เป็นไร เพียงรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย”ฮูหยินใหญ่มองหน้าเจี่ยนอันอันด้วยความกังวล “อันอัน จวินสิงจะเป็นไรมากหรือเปล่า”เจี่ยนอันอันยิ้มพลางตบมือฮูหยินใหญ่ “ท่านแม่ ขอเพียงพักฟื้นอีกสักระยะ เขาก็จะดีขึ้นเจ้าค่ะ”กล่าวจบนางมองไปยังทุกคนในห้อง“ทุกคนก็เชิญกลับไปพักผ่อนเสีย ผ่านคืนนี้ไปแล้วจวินสิงจะค่อยๆ ดีขึ้น”คนตระกูลฉู่เมื่อได้ยินดังนี้ ต่างก็วางใจลงพร้อมแยกย้ายไปพักผ่อนที่ห้องของตนเสิ่นจือเจิ้งยังไม่ได้จากไป เขากล่าวต่อเจี่ยนอันอัน “อันอัน เจ้าตามข้าไปข้างนอกหน่อย มีเรื่องจะคุยด้วย”ขณะที่เจี่ยนอันอันติดตามเสิ่นจือเจิ้งออกไปนั้น ฉู่จวินสิงก็คิดตามไปด้วย แต่ติดที่ยังเวียนศีรษะไม่หายจึงได้แต่นอนพักอยู่บนเตียง ทำสิ่งใดก็ไม่ได้ทั้งคู่ออกมานอกห้อง เจี่ยนอันอันจึงได
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 863
“เจ้านึกว่าข้ากับเหวยป๋อจื่อชอบเจ้าจริงๆ จึงรั้งตัวให้อยู่ข้างกายน่ะหรือ?”“หญิงแพศยาเช่นเจ้า เห็นชายใดก็คิดจะทอดร่างให้เขาเชยชม มีแต่กลายเป็นของเล่นสำหรับพวกเรามากกว่า”“และบัดนี้เหวยป๋อจื่อได้ตายไปแล้ว ไม่มีใครช่วยเจ้าได้อีก”“จงรอความตายอยู่นี่เถอะ”กู้มั่วหลีกล่าวจบ มุมปากเหยียดรอยยิ้มหยันออกมาเขาหันหลังไป พร้อมก้าวเท้าออกจากห้องนอนเจี่ยนหลิงเยว่พยายามจะลุกขึ้น เพื่อไปจากที่นี่เสียและทันทีที่นางขยับกาย ทั่วทั้งร่างกายพลันเกิดเสียงกระดูกหักดังขึ้น ‘กึกกัก’ ความเจ็บปวดแสนสาหัสสากรรจ์ ยิ่งกว่านางกินยาพิษเข้าไปหลายเท่านัก ไม่นานในห้องนอนได้มีเสียงเจี่ยนหลิงเยว่กรีดร้องดังขึ้น ตามด้วยเสียง ‘ปัง’ ที่ดังตามมา เจี่ยนหลิงเยว่ถูกระเบิดฉีกร่างจนแหลกเหลวไม่เป็นชิ้นดีขณะกู้มั่วหลีได้ยินเสียงระเบิดนั้น ฝีเท้าจะหยุดชะงักสักนิดก็หาไม่บัดนี้เขาไม่เพียงได้ขจัดวิชาไสยศาสตร์ในตัว แม้แต่พิษร้ายก็ถูกถอนไปสิ้นเขาไม่ต้องอยู่ใต้อำนาจผู้ใดอีกแล้ว สามารถมีอิสระได้อย่างเต็มที่แม้จะไปหาเจี่ยนอันอันอีกครั้ง ก็ไม่มีใครขัดขวางเขาได้อีกเพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่คิดทำเช่นนั้นเพราะเขาได้ทำข้อต
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 862
กู้มั่วหลีเดินมายังข้างเตียงด้วยสีหน้าเย็นชา สายตาเหี้ยมเกรียมขณะก้มมองดูเจี่ยนหลิงเยว่ซึ่งมีท่าทีตกใจอยู่บนเตียงสายตาที่จ้องมา ทำให้เจี่ยนหลิงเยว่หวาดกลัวจนตัวสั่นนางเข้าใจแววตาประเภทนี้ดี ทุกครั้งที่กู้มั่วหลีคิดเอาชีวิตใครสักคน มักปรากฏแววตาในลักษณะนี้เสมอหรือว่า อีกประเดี๋ยวเขาคิดจะเอาชีวิตนางแล้ว?ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดกลัว เจี่ยนหลิงเยว่ทนฝืนความเจ็บปวดของร่างกายไว้ พลางคลานขึ้นจากเตียง คว้าหมับเข้าที่ชายเสื้อของกู้มั่วหลี“คุณชายกู้ ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะนะ อนาคตท่านจะให้ข้าทำสิ่งใด ข้าล้วนยินดี”“เจ้ายินดีทำทุกอย่างเพื่อข้าจริงหรือ?”ขณะกู้มั่วหลีเอ่ยปาก แววตาได้แฝงรอยยิ้มออกมาเจี่ยนหลิงเยว่พยักหน้าไม่หยุด แม้จะให้นางเปลื้องผ้าตอนนี้และขึ้นเตียงกับเขาในบัดดล นางก็ล้วนยินดี“เช่นนั้นก็ได้ เจ้าถอดเสื้อผ้าก่อน”กู้มั่วหลีกล่าวพลาง สายตามีแววสัพยอก“ได้ ข้าถอด ข้าถอดเดี๋ยวนี้”ขอเพียงไว้ชีวิตนาง นางไม่สนใจแล้วว่าจะทำเรื่องน่าอดสูกับกู้มั่วหลีถึงเพียงไหนเจี่ยนหลิงเยว่มือสั่นระริก ฝืนทนความเจ็บในร่างกายไว้ ค่อยๆ ถอดเสื้อออกทีละชั้นร่างบอบบางอ้อนแอ้นนั้น ไม่นานก็ปรากฏอยู
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 861
จ้าวจวี้มองดูฉู่จวินหลุนด้วยอาการชะงักงัน จากเครื่องแต่งกายของเขาพอดูออกว่า คงไม่ใช่สามัญชนทั่วไปรวมถึงรูปลักษณ์ที่ดูมีคุณธรรม และบุคลิกอันสูงส่งนั่นอีกเล่าดูอย่างไรก็คล้ายผู้เป็นอ๋องมากกว่าส่วนฉู่จวินหลุนก็ดูคนแม่นมาแต่ไหนแต่ไร นับแต่เห็นจ้าวจวี้แวบแรก ก็ดูออกแล้วว่าเขารู้วรยุทธ์หนำซ้ำเขาและลูกเมียต่างใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ไม่ใช่คนเลวร้ายอย่างแน่นอนเมื่อครู่ยิ่งได้เห็นเขาร่ายรำกระบี่ ฉู่จวินหลุนก็ยิ่งต้องการได้ตัวเขามาเป็นบริวารจนหลังจากแสดงท่าเพลงทวนเสร็จแล้ว ความคิดนี้ก็ยิ่งมั่นใจจ้าวจวี้กระซิบถามเจี่ยนอันอัน “ท่านหมอเทวดาหญิง พวกเขาเป็นใครกัน?”เจี่ยนอันอันกล่าวตอบยิ้มๆ “ท่านนี้เป็นพี่ชายของสามีข้า ชื่อฉู่จวินหลุน”“ส่วนอีกคนเป็นน้องสามของสามีข้า ชื่อฉู่อันเจ๋อ”จ้าวจวี้ได้ยินว่าอีกฝ่ายแซ่ฉู่ พลันนึกได้ว่าฮ่องเต้แคว้นไท่ยวนก็แซ่ฉู่เช่นกันหรือว่าพวกเขาจะเป็นคนในราชสำนัก?ซึ่งเขาก็เคยได้ยินมาว่า ครอบครัวเยียนอ๋องได้ถูกเนรเทศจนมาอยู่เมืองอินเป่ยหรือว่า พวกเขาก็คือญาติพี่น้องของเยียนอ๋องที่ถูกเนรเทศจริงๆ?ไม่ทันรอให้จ้าวจวี้ได้เอ่ยปากถามต่อ ฉู่จวินหลุนรีบเปิดเผย
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 860
ดูท่าแขกที่ดื่มจนเมามายผู้นั้นยังคงโกรธแค้นจ้าวจวี้อยู่ในใจ จึงแอบมาวางยาลูกสองคนของเขาก็เป็นได้ส่วนจะใช้วิธีใดในการวางยานั้น คงไม่อาจรู้ได้เจี่ยนอันอันเห็นถึงความคลางแคลงใจของจ้าวจวี้ จึงนำเรื่องที่เด็กสองคนถูกยาพิษ บอกเล่ให้เขาฟังฉีซื่อได้ยินว่าลูกทั้งสองถูกวางยา นางยิ่งตกใจจนหน้าตาซีดเผือดแต่คำพูดถัดมาของเจี่ยนอันอัน ค่อยทำให้ความกังวลของนางบรรเทาลงบ้าง“แต่พวกเจ้าวางใจได้ พิษชนิดนี้แก้ได้ไม่ยาก รอให้ข้าปรุงยาเสร็จเมื่อใด ให้พวกเขาดื่มเสียก็จะหมดเรื่อง”ฉีซื่อค่อยถอนหายใจโล่งอก พร้อมรีบขอบคุณเจี่ยนอันอันเป็นการใหญ่เพียงไม่นานเจี่ยนอันอันก็ปรุงยาเสร็จ นางแบ่งยาออกเป็นสองชาม ให้ฉีซื่อยกให้ลูกทั้งสองได้กินเจี่ยนอันอันเก็บหม้อต้มยาขึ้น แล้วจึงเดินออกมาจากในครัวฉีซื่อพักยาจนเย็นก่อน ค่อยนำไปให้เสี่ยวเหนียนกินเพื่อถอนพิษไม่นานเสี่ยวเหนียนก็บอกว่าร่างกายหายเจ็บปวดแล้วฉีซื่อดีใจยิ่ง พร้อมนำยาอีกชามที่พักจนเย็นแล้ว ไปให้เสี่ยวลี่ดื่มต่อไม่นานพิษในตัวเด็กทั้งคู่ ก็ถูกถอนจนหมดสิ้นฉีซื่อและจ้าวจวี้ได้ยินว่าลูกหายดีแล้ว จึงรีบกล่าวขอบคุณต่อเจี่ยนอันอัน“ท่านหมอเทวดาหญิง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 859
สิ่งที่เจี่ยนอันอันเห็นภายในบ้านจ้าวจวี้ มีทวนยาวและกระบี่แขวนไว้ แสดงว่าเขาน่าจะเป็นผู้รู้วรยุทธ์เพียงแต่อาจไม่มีวิชาตัวเบา หาไม่คงไม่วิ่งจนเหงื่อโทรมกายเช่นนี้ภรรยาของจ้าวจวี้คือฉีซื่อเห็นมีคนมาบ้าน จึงรีบวิ่งออกมาจากด้านในเมื่อนางเห็นเจี่ยนอันอัน ความกังวลบนใบหน้าก็ค่อยคลี่คลายลง“ท่านพี่ ท่านได้เชิญหมอเทวดาหญิงมาจริงๆ ลูกเรามีหวังรอดแล้ว”ฉีซื่อกล่าวพลาง รีบแสดงความคารวะต่อเจี่ยนอันอันหลายวันนี้นางกลุ้มอกกลุ้มใจเสียจนผมแทบหงอก เมื่อมองดูบุตรทั้งสองคนโอดครวญว่าปวดเนื้อปวดตัว ทำให้นางร้อนใจเป็นอย่างมากโชคดีที่จ้าวจวี้พาหมอเทวดาหญิงมาถึง ลูกของนางจะต้องได้รับการรักษาให้หายขาดฉีซื่อรีบบอกเจี่ยนอันอัน “ท่านหมอเทวดาหญิง ลูกอยู่ด้านในเจ้าค่ะ เชิญท่านตามข้าไปดูเถอะ”เจี่ยนอันอันติดตามฉีซื่อเข้าไปในบ้าน จึงเห็นเด็กชายสองคนนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าเล็กๆ ซีดเซียวราวกับกระดาษเด็กทั้งสองคนป่วยหนักจนพูดจาไม่ออก เนื้อตัวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวยามนี้ได้แต่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกำผ้าห่มไว้แน่น ร่างกายสั่นเทาไม่หยุดเจี่ยนอันอันรีบเดินไปข้างเตียงเพื่อตรวจชีพจรให้แก่เด็กทั้งสองคนไ
You may also like
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่121.4K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน20.6K viewsเมื่อตัวประกอบเช่นข้าเปลี่ยนมารับบทนางรองผู้จืดจาง
หย่งเอ๋อร์9.2K viewsยอดหญิงในเงามาร
ฉินอันอัน91.8K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ30.1K viewsลิขิตรักเจ้าสาวเทพมังกรฟ้า
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ434 viewsบุพเพรักแม่ทัพสุริยัน
LiHong972 viewsชะตารักพันธนาการ
Luffy.g521 views
