Share

บทที่ 897

Penulis: ซินต้งหรูสุ่ย
ฉู่เทียนหัวแค่นหัวเราะหนึ่งทีแล้วสะบัดหน้าหนี

“ข้าบอกแล้ว ข้าไม่รู้จักป้ายประกาศิตสวรรค์อะไรนั่นหรอก เจ้ามาหาผิดคนแล้ว”

ฉู่เทียนหัวให้ตายก็ไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ออกมาเด็ดขาด นี่เป็นไพ่ตายที่เขาจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้

เขาไม่มีทางมอบป้ายประกาศิตสวรรค์ให้คนอื่นอย่างง่ายๆ โดยเด็ดขาด

มิหนำซ้ำ นี่ยังเป็นคนที่เคยปรากฏตัวข้างกายฉู่ชางเหยียน

กู้มั่วหลีเห็นฉู่เทียนหัวไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์

เขาก็ไม่โกรธ ใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม พัดกระดาษในมือพัดไปทางฉู่เทียนหัวทีหนึ่ง

ผงสีขาวกลุ่มหนึ่งลอยออกมาจากในพัด ฉู่เทียนหัวจะกลั้นลมหายใจแต่ก็สายเกินไปแล้ว

เขาหายใจเอาผงเหล่านั้นเข้าไปบางส่วน ภาพเบื้องหน้าพลันดับวูบ คนก็ล้มลงไปทันที

กู้มั่วหลีก้มหน้ามองฉู่เทียนหัวที่สลบไป เขาเก็บพัด รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายวับไปเช่นกัน

“เจรจากับเจ้าดีๆ เจ้าไม่ยอมเอง ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบให้ใช้ไม้แข็งนักนะ”

กู้มั่วหลีกล่าวพลางคว้าตัวฉู่เทียนหัวขึ้นมาแล้วใช้วิชาตัวเบาเหินไปทางม้า

เมื่อมาถึงตรงหน้าม้า กู้มั่วหลีก็วางฉู่เทียนหัวไว้บนบั้นท้ายม้า

เขาขึ้นคร่อมม้าแล้วห้อตรงไปข้างหน้า

ตอนนี้เขายังไม่รีบร
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 899

    คิดไม่ถึงเลยว่ากู้มั่วหลีจะไม่ได้หลับจริงๆ แต่แค่ไม่อยากสนใจเขากับคนที่อยู่นอกประตูเท่านั้นเสี่ยวเอ้อร์โรงเตี๊ยมเห็นว่าคนในห้องไม่ตอบรับเขา เขาคว่ำปากแล้วยกน้ำชาจากไปกู้มั่วหลีเหลือบมองฉู่เทียนหัวพลางกล่าวอย่างไม่แยแส “เจ้าอยากจากไปขนาดนี้ก็บอกที่อยู่ของป้ายประกาศิตสวรรค์กับข้ามาโดยไวเสียเถอะ”“ไม่อย่างนั้น ข้าก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเจ้าจะได้เห็นพระอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้”ฉู่เทียนหัวเจ็บปวดแสนสาหัสไปทั่วสรรพางค์ เขาไม่สามารถบอกกู้มั่วหลีว่าป้ายประกาศิตสวรรค์ซ่อนไว้ที่ไหนได้เป็นอันขาด“ข้าขอแนะนำว่าทางที่ดีเจ้าอย่าดิ้นรนโดยไร้ความหมายจะดีกว่า ตอนนี้เจ้าแค่เจ็บปวดไปทั้งตัว ผ่านไปอีกสักพักเจ้าก็จะได้สัมผัสรสชาติที่ยอดเยี่ยมกว่านี้แล้ว”“เจ้าวางยาพิษอะไรให้ข้ากันแน่?” ฉู่เทียนหัวกำสองมือเป็นหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวดจนเล็บทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อกู้มั่วหลีหลับตาทั้งสองต่อไป กระทั่งมองก็ยังไม่มองฉู่เทียนหัวสักแวบเห็นว่ากู้มั่วหลีไม่ตอบตนเองอีก ฉู่เทียนหัวแค้นใจจนอยากสังหารฝ่ายตรงข้ามเสียเดี๋ยวนั้นแต่เขาเพิ่งขยับเพียงเล็กน้อย ความเจ็บปวดทั่วร่างก็รุนแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัวฉู่เทียนหั

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 898

    แต่ฉู่เทียนหัวกำลังจะโคจรกำลังภายในระงับความเจ็บปวดก็สัมผัสได้ว่ามีกลิ่นคาวเค็มพุ่งขึ้นมาในปากกำลังภายในของเขาเล็ดลอดออกไปหมดในชั่วขณะนี้เองเขากระอักเลือดออกเสียงดัง ‘พรวด’ อย่างอดไม่อยู่ความเจ็บปวดภายในร่างยังรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้เสียอีกเรื่องนี้ทำให้ฉู่เทียนหัวไม่กล้าโคจรกำลังภายในอีก เขาหอบหายใจเฮือกใหญ่ สายตาที่มองไปทางกู้มั่วหลียิ่งเย็นเยียบเสียดกระดูก“เจ้าไม่จำเป็นต้องจ้องข้าเช่นนี้ ข้าเพียงต้องการป้ายประกาศิตสวรรค์”“ถ้าเจ้าบอกที่อยู่ของป้ายประกาศิตสวรรค์มาแต่โดยดี ข้าย่อมจะมอบยาถอนพิษให้เจ้า”ฉู่เทียนหัวแค่นหัวเราะ เบือนหน้าหนีเอ่ยเสียงแหบพร่า “ข้าไม่มีป้ายประกาศิตสวรรค์ ต่อให้มีก็ไม่มีทางบอกเจ้าว่าอยู่ที่ไหน”“เจ้าตัดใจแต่เนิ่นๆ เสียเถอะ”กู้มั่วหลีเล่นแขนเสื้อไปมาพลางเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอกว่าป้ายประกาศิตสวรรค์อยู่ที่ไหน เจ้าก็ทนรับความเจ็บปวดทรมานต่อไปเสียเถอะ”“ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะสามารถทนได้นานเท่าไร ถ้าเป็นข้าคงไม่ให้ความร่วมมืออย่างโง่งมเช่นนี้”ฉู่เทียนหัวไม่อยากสนใจกู้มั่วหลีอีกเขานั่งลงบนพื้นที่เย็นเฉียบแล้วค่อยๆ หลับตาสองข้างลงควา

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 897

    ฉู่เทียนหัวแค่นหัวเราะหนึ่งทีแล้วสะบัดหน้าหนี“ข้าบอกแล้ว ข้าไม่รู้จักป้ายประกาศิตสวรรค์อะไรนั่นหรอก เจ้ามาหาผิดคนแล้ว”ฉู่เทียนหัวให้ตายก็ไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ออกมาเด็ดขาด นี่เป็นไพ่ตายที่เขาจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้เขาไม่มีทางมอบป้ายประกาศิตสวรรค์ให้คนอื่นอย่างง่ายๆ โดยเด็ดขาดมิหนำซ้ำ นี่ยังเป็นคนที่เคยปรากฏตัวข้างกายฉู่ชางเหยียนกู้มั่วหลีเห็นฉู่เทียนหัวไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ เขาก็ไม่โกรธ ใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม พัดกระดาษในมือพัดไปทางฉู่เทียนหัวทีหนึ่งผงสีขาวกลุ่มหนึ่งลอยออกมาจากในพัด ฉู่เทียนหัวจะกลั้นลมหายใจแต่ก็สายเกินไปแล้วเขาหายใจเอาผงเหล่านั้นเข้าไปบางส่วน ภาพเบื้องหน้าพลันดับวูบ คนก็ล้มลงไปทันทีกู้มั่วหลีก้มหน้ามองฉู่เทียนหัวที่สลบไป เขาเก็บพัด รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายวับไปเช่นกัน“เจรจากับเจ้าดีๆ เจ้าไม่ยอมเอง ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบให้ใช้ไม้แข็งนักนะ”กู้มั่วหลีกล่าวพลางคว้าตัวฉู่เทียนหัวขึ้นมาแล้วใช้วิชาตัวเบาเหินไปทางม้าเมื่อมาถึงตรงหน้าม้า กู้มั่วหลีก็วางฉู่เทียนหัวไว้บนบั้นท้ายม้าเขาขึ้นคร่อมม้าแล้วห้อตรงไปข้างหน้าตอนนี้เขายังไม่รีบร

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 896

    เมื่อครู่กู้มั่วหลีใช้เพียงกระบวนท่าเดียวก็ทำให้เจ้าหน้าที่เหล่านั้นลงไปกองบนพื้นได้แล้วแค่คิดก็รู้ได้ว่าวรยุทธ์ของกู้มั่วหลีแข็งแกร่งปานไหนฉู่เทียนหัวไม่ต้องการใช้แข็งชนแข็งกับกู้มั่วหลี เขาใช้วิชาตัวเบาหันหลังหนีไปทันทีกู้มั่วหลีแค่นหัวเราะ มือถือกระบี่อ่อนเร่งตามไปโดยพลันฉู่เทียนหัวหนีไปไกลมาก เห็นว่าด้านหลังไม่มีใครตามมาแล้วถึงยามนี้เขาค่อยถอนหายใจออกมา ทั้งยังชะลอฝีเท้าลงตอนนี้แต่ละวันเขาได้กินเพียงข้าวต้มเล็กน้อย ร่างกายไม่เหมือนในวันวานอีกแล้วกอปรกับตอนอยู่ในคุกหลวงก่อนหน้านี้ยังได้รับทัณฑ์ทรมานต่างๆ เมื่อใช้วิชาตัวเบาก็ยิ่งไม่เหมือนเมื่อก่อนเขาวิ่งไปได้ไม่นานก็เหนื่อยจนหอบแฮกโชคดีที่กู้มั่วหลีไม่ได้ตามมา เขาจึงมีเวลาในการปรับสภาพร่างกายอยู่บ้างทว่าในช่วงเวลาที่ฉู่เทียนหัวเริ่มจะผ่อนคลายสภาพจิตใจที่ตึงเครียดก็ได้ยินเสียงกู้มั่วหลีดังขึ้นจากด้านหลัง“วิชาตัวเบาของรัชทายาทไม่เลวเลยนี่ น่าเสียดายที่ด้อยกว่าข้าอยู่บ้าง”ฉู่เทียนหัวย่อมทราบว่าฝ่ายตรงข้ามมีการเตรียมตัวมาก่อน อีกฝ่ายทราบว่าตนเองคือรัชทายาท ฉู่เทียนหัวไม่ประหลาดใจเลย“เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดต้องต

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 895

    เมื่อได้ยินเจี่ยนอันอันพูดดังนี้ ความกังวลของฉู่จวินสิงก็ค่อยบรรเทาลงบ้างในเมื่อนางกินเนื้อไก่ไม่ได้อีก บนโต๊ะก็ยังมีอาหารอีกหลายอย่างเจี่ยนอันอันผลักจานเนื้อไก่ไปด้านข้าง แล้วจึงเริ่มกินอาหารชนิดอื่นนางชิมอาหารอย่างละคำ เมื่อเห็นว่าร่างกายไม่เกิดอาการคลื่นเหียนอีกจึงก้มหน้ากินข้าวต่อไปอย่างวางใจเมื่อเห็นเจี่ยนอันอันกินอย่างตะกละตะกลาม ฉู่จวินสิงจึงกล่าวเสียงอ่อนโยน “ค่อยๆ กินไป ไม่มีใครแย่งกับเจ้าหรอก”“วันนี้ข้าหิวมากจริงๆ ท่านน่าจะรีบปลุกข้ามากินเร็วกว่านี้”เพราะนางมีอาหารเต็มปาก จึงทำให้การพูดจาฟังดูอู้อี้ไปด้วยฉู่จวินสิงยิ้มด้วยความอ่อนใจ แต่ไม่ได้โต้ตอบเขาทำหน้าเฉยเมย พร้อมเฝ้ามองนางกินข้าวต่อไปหลังจากกินจนหมด เจี่ยนอันอันจึงค่อยลูบพุงด้วยความอิ่มหนำ“อิ่มมากเลย เสียดายอย่างเดียวคือไม่อาจกินไก่ได้”เจี่ยนอันอันมองดูเนื้อไก่ในชาม แล้วจึงเบนสายตากลับมาอย่างจนปัญญาฉู่จวินสิงให้สี่เอ๋อร์ยกสำรับออกไปแล้ว จึงประคองเจี่ยนอันอันไปนอนพักที่เตียงตามเดิมเจี่ยนอันอันรู้สึกง่วงนอนอีกครั้ง หลังจากเอนลงบนเตียงไม่นาน นางก็หลับสนิทไปอีกฉู่จวินสิงไม่ต้องการรบกวนให้นางตื่

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 894

    เหยียนซวงถลึงตาใส่เหยียนอวี่ “เจ้าไปฝึกปากหวานเช่นนี้มาตั้งแต่เมื่อใด รู้แต่มากระเซ้าพี่เจ้า ยังไม่รีบไปพักผ่อนอีก”“ได้ๆ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” เหยียนอวี่รีบออกจากห้องด้วยความดีใจ และกลับไปยังห้องนอนของตนในที่สุดถังหมิงเซวียนและเหยียนซวงก็ได้ปรับความเข้าใจกัน เหยียนอวี่รู้สึกดีใจแทนพวกเขานักต่อไปเขาต้องเร่งมือให้มากกว่านี้ เป็นพ่อสื่อให้พี่สาวกับถังหมิงเซวียนได้ลงเอยโดยเร็ว......เมื่อทำธุระเสร็จสิ้น ฉู่จวินสิงย่อมไม่รีบร้อนในการเดินทางเขาควบรถม้าให้วิ่งช้าลง ด้วยไม่ต้องการให้ความขรุขระของพื้นถนน รบกวนการนอนของเจี่ยนอันอันจวบจนรถม้าวิ่งผ่านร้านจี้เฉ่าถัง ก็หาได้หยุดลงไม่เดิมทีใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งชั่วยามครึ่ง แต่ครั้งนี้ฉู่จวินสิงใช้เวลาถึงสามชั่วยาม กว่าจะมาถึงหมู่บ้านชิงสุ่ยและเมื่อมาถึงนอกเรือน เขาจึงบังคับให้รถม้าหยุดลงยามนี้ท้องฟ้าได้มืดสนิทลงแล้ว ฉู่จวินสิงแหวกผ้าม่าน จึงเห็นเจี่ยนอันอันพิงอยู่ในรถกำลังหลับสนิทอยู่เขาไม่ได้ปลุกให้นางตื่น แต่กลับโอบเอวนางโดยตรงแล้วอุ้มลงจากรถม้าเมื่อเข้าไปถึงในบ้าน จึงค่อยๆ วางเจี่ยนอันอันลงบนเตียงอย่างเบามือเจี่ยนอันอันส่งเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status