 LOGIN
LOGIN“หัวหน้าสวยจังเลยค่ะ” ต้องดาวยิ้มให้กับสาวน้อยที่สดใสน่ารักตรงหน้า “หนูไม่กวนหัวหน้าแล้วค่ะ ต้องการอะไรกดเรียกได้เลยนะคะ ตามชาร์ทตรงนั้นเลยค่ะ”
“ขอบใจจ๊ะ” ต้องดาวมองตามการชี้ของหยุ่นตั๋ว เธอเห็นผังเจ้าหน้าที่ทั้งหมดของแผนกเธอ มีชื่อ มีหน้าที่และเบอร์ภายใน ต้องดาวมองทุกคนจนครบสิบห้าคนเลยทีเดียวกับแผนกวิเคราะห์ในเครือกอนคาโลกรุ๊ป และที่สำคัญไม่ใช่คนจีนเพียงอย่างเดียว ดูจากชื่อและหน้าตาแล้วหลายชาติมาก ประธานเครือกอนคาโลไม่ธรรมดาจริงๆ เขาทุ่มกับแผนกนี้มาก ต้องดาวเรียกทีมของเธอเข้ามาคุยทีละคนอย่างเอาใจใส่ละเอียดละออ เพราะสิ่งสำคัญอันอับแรกคือเธอต้องรู้จักใกล้ชิดผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคน ต้องดาวจะเริ่มต้นกับทุกคนโดยการถามชื่อที่เป็นกันเองไม่ใช่ชื่อที่ติดอยู่หน้าชาร์ท และสมองของเธอก็จดจำชื่อเล่นของผู้ใต้บังคับบัญชาได้ทุกคนที่เธอเรียกมาคุยแล้ว ช่วงเช้าต้องดาวคุยได้เพียงหกคนเท่านั้น เพราะแต่ละคนเธอใช้เวลาค่อนข้างนาน การสั่งงานคนต้องรู้ว่าเขาทำอะไรได้ ถนัดด้านไหนและจะสามารถพัฒนาต่อ

พึ่บ พับ พึ่บ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ไบรอัลกำลังคลั่งด้วยแรงราคะ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาเป็นแบบไหน และเธอก็ตอบสนองเขาได้อย่างเต็มที่ เพียงแต่เขาไม่เคยพอ ‘ไม่ใช่ไม่ดี แต่เพราะมันดีมาก ผมถึงต้องการไม่หยุดไงละ ภรรยาที่รัก คุณอยากตัวเล็กเอง ผมไม่รู้จะเอาคำไหนมาบอกคุณว่าของคุณวิเศษเพียงไหน ผมติดใจร่องสาวของคุณจริงๆที่รัก’ “ไปหาสาเหตุให้เจอนะคะ...” ต้องดาวร้องบอกไบรอัล ขณะที่เธอจัดเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไบรอัลยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับ “ลูกๆก็คงหวงผมมากนะ เหตุเกิดหลังจากที่ผมไปโรงเรียนของพวกเขา” ต้องดาวถลึงตาใส่เขาทันที เมื่อเธอถูกสามีตัวดีเล่นงานเข้าให้แล้วตอนพิเศษ ประธานกอนคาโล “มามี้ มามี้” ตามฟ้าวิ่งเข้าหาต้องดาวที่พึ่งกลับมาถึงบ้านที่ใกล้เวลาดินเนอร์มากแล้ว
พรึ่บ!ต้องดาวตื่นตระหนก เธอเกือบร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อวันนี้เธอกลับมาบ้าน ก้าวแรกที่ก้าวเข้าประตูมาเธอก็ถูกประชิดตัวแบบไม่ทันตั้งตัวในทันที แต่เมื่อจมูกคุ้นเคยกับกลิ่นเธอจึงห้ามเสียงร้องของตัวเองไว้ได้ ร่างเล็กถูกคนร่างใหญ่กว่าเบียดดันเธอไปอีกทางที่มีห้องเล็กๆ ที่ไว้เก็บของ “ที่รัก! ทำอะไรคะเนี่ย...อืม” ต้องดาวเอ่ยเสียงถาม แต่สงสัยเธอจะทำเสียงดังไป ไบรอัลจึงปิดปากเธออีกครั้ง และเขาก็ยกนิ้วป้องปากเขาเอง บอกให้เธออย่าเสียงดัง เมื่อเธอเหมือนจะเข้าใจว่าเขาให้เธอเบาเสียงลง เขาจึงยอมปล่อยมือออกมาจากการป้องปากเธอไว้ “เดี๋ยวลูกได้ยินว่าคุณกลับมาแล้ว” “งงค่ะ” “ถามจริง! ไม่คิดถึงสามีคนนี้บ้างเหรอ ผมคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว” ต้องดาวเม้มปากกักเก็บรอยย
หลังจากงานแต่งงาน ไบรอัลพาครอบครัวท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ โดยเริ่มต้นที่วอชิงตัน เขาบอกกับต้องดาวว่าให้เธอพาเขาและเด็กๆไปในสถานที่ทุกที่ที่เธอไป กินทุกอย่างที่เธอกิน “สองปีให้หลังตอนนั้นที่ร่างกายผมดีขึ้นมาก ผมคิดถึงคุณมาก มากจนแทบบ้า ผมจึงหาทางออกให้กับตัวเองโดยเริ่มไปทำความรู้จักคุณตั้งแต่คุณอายุสิบห้า ผมไปครอบครัวที่ดูแลคุณมาสี่ปี ไปอยู่ในห้องนอนที่คุณเคยนอนเคยอยู่ พูดคุยทำความรู้จักกับพวกเขา พวกเขายังบอกผมอีกว่า คุณมีสุนัขที่เลี้ยงไว้ตัวหนึ่ง ตอนนั้นพวกเขาบอกว่าเห็นว่าคุณไม่ค่อยยิ้ม แววตาเศร้าสร้อย ทั้งๆที่คุณเป็นคนที่ยิ้มแล้วยังกับดวงดาวที่สว่างไสวบนท้องฟ้า พวกเขาจึงหาลูกสุนัขให้คุณได้ดูแล และพวกเขาก็บอกว่าคุณเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีเจ้าสุนัขตัวนั้น มันชื่ออะไรแล้วนะ” “บับเบิ้ลค่ะ แต่น่าเสียดายที่มันอยู่กับฉันได้แค่สี่ปี ก่อนที่ฉันจะย้ายออกมา มันก็ป่วยตายไป ตอนนั้นฉันร้องไห้ติดต่อกันสิบวันสิบคืนเลย คิดๆแล้วก็ไม่อย
“แหวนเราก็มีแล้ว” “พร้อมกามเทพตัวน้อยอีกสอง” “ตกลงค่ะ ที่รัก ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่คุณรักฉันในแบบที่อยู่เคียงข้างกายฉันเท่านั้นก็พอ” “ผมจะไม่หายไปจากชีวิตคุณอีก สองครั้งก็เกินพอแล้ว” “ใช่ค่ะ สองครั้งก็เกินพอแล้ว” ต้องดาวซาบซึ้งใจอีกครั้ง เธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับเขาอีกครั้ง... “ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่”ต้องดาวกอดอี้ไป๋ไว้อย่างซาบซึ้งทันทีที่อี้ไป๋ทราบว่าต้องดาวกับไบรอัลกลับมาคืนดีกันในที่สุดและกำลังจะแต่งงานกัน เขาก็บินมาวอชิงตันเพื่อทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง 
“หวานเสมอ” เขาเอานิ้วนั้นเข้าปากตัวเองดูดดื่มความหวานของเธออย่างหลงใหล ต้องดาวยิ้มออกมา ใบหน้าเธอแดง ตัวเธอก็แดงมากเช่นกัน เวลาไม่เสียเปล่าเธอขยับขึ้นคร่อมนั่งบนร่างเปลือยให้กลีบสาวสัมผัสกับแท่งร้อนอย่างจงใจ ไบรอัลขยับเพื่อที่จะส่งแท่งเนื้อของตนกลับเข้าไปในโพรงสาวที่เขาอยากจะฝังตัวอยู่ในนั้นไปตลอดกาล พึ่บ พึ่บ พึ่บ ต้องดาวขยับเปลี่ยนเป็นสาวร้อน เธอใช้ร่างกายกลืนกินไบรอัลอย่างดุดัน โอ้ววววว อาร์รรรรร เสียงครางสองเสียงครางออกมาก้องกังวาลคับห้องนอนไปอีกยาวนานกว่าสองร่างจะสงบลงได้ เหงื่อกาฬตามร่างกายก็ซึมออกมาจนเปียกชื้น เขาจึงโอบอุ้มร่างบางไปนอนแช่น้ำในอ่างดับความร้อนที่ไฟราคะไม่ยอมมอดดับไปง่ายๆ เลยต้องอาศัยน้ำช่วยให้มันสงบนิ่ง “ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล” “ผมรู้”
“ลูกๆ หลับแล้วเหรอคะ” ต้องดาวถามอย่างไม่ใส่ใจนักเมื่อไบรอัลเดินกลับมาที่ห้อง ช่วงนี้เธอปล่อยให้เขาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ซึ่งเขาก็ทำได้ดีมาก “มั้ง!” ต้องดาวหันกลับไปมองสามีทางพฤตินัยทันที ทำไมจู่ๆ เธอรู้สึกว่าเขาทำตัวเหมือนเด็ก เธอต้องง้ออะไรเขาไม่นะ “เป็นอะไรไปคะ” เธอคิดว่าควรถามเขาเสียหน่อย เพราะดูแล้วเหมือนเขากำลังเอาแต่ใจ ต้องดาววางเอกสารในมือและเดินขึ้นมาบนเตียงที่ไบรอัลกำลังจะเตรียมนอน “เปล่า” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันที อะไรของเขาเนี่ยเลือดจะไปลมจะมาเหรอไง “วันนี้ไปไหนมาเหรอคะ” “แถวๆ นี้” ต้องดาวถอนหายใจ อาการของเขาเหมือนเธอไปทำอะไรผิ








