ตอนที่50 ปกป้อง2

ท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่ชักจูงเหล่านั้น หยุนผิงยังเยือกเย็น แผ่กลิ่นอายมารอันชั่วร้าย

นางเอ่ยเสียงเรียบเพียงประโยคหนึ่ง “สุนัขรับใช้เช่นเจ้า เห่ามากไปก็เท่านั้น”

ปราณอันตรายแผ่ซ่านยามตะเบ็ง “เข้ามา!”

ชายฉกรรจ์รอบทิศพลันชะงัก มีสีหน้าบิดเบี้ยวเหยเกเพราะแรงโทสะ จึงพากันพุ่งตัวรุมกระหน่ำหยุนผิงคนเดียว

“ย๊าก”

หยุนผิงยังคงมีสีหน้าเย็นเยียบ สองตาเป็นสีเลือดดุจเดิม นางกระโจนตัวขึ้นสูง ตวัดฝ่ามือเพียงครั้งเดียว ปราณสังหารเข้มข้นผุดวาบ ทุกสิ่งรอบทิศพลันมีชีวิต

ลมกรรโชกรุนแรงเกิดขึ้นหอบใหญ่ ใบไม้กิ่งไม้ก้อนหินก้อนกรวดล้วนกลายเป็นอาวุธร้าย การต่อสู้รอบใหม่จึงดังสนั่นลั่นป่ายิ่งกว่าเดิม

สองฝ่ามือของจ้าวหมิงเอื้อมไปด้านหลังเกาะรถม้าเอาไว้แน่น สองตาคู่คมจ้องเขม็ง เบื้องหน้าคือการต่อสู้ดุเดือด หนึ่งหญิงหลายชาย เลือดสาดกระจาย น่ากลัวยิ่ง

ชั่วขณะกำลังลุ้นระทึก พลันมีหมาลอบกัดตัวหนึ่งโผล่มาจากทิศใดมิอาจทราบ มันผู้นั้นพุ่งพรวดจากเบื้องหลังรถม้า ปลายดาบแหวกอากาศมาทางจ้าวหมิงอย่างมั่นแม่น

ชายหนุ่มพลิกกายหลบ ทว่ากลับช้าไป อาวุธแหลมคมจ้วงแทงเข้ามาประชิดสายตา เพียงเสี้ยวเวลา มันผู้นั้นพลันชะงัก จ้าวหมิงมองอี