แม่ดอกบัวขาวอีกคน

เฟิงอวี่ นางถอดเสื้อคลุมออกแล้วโยนทิ้งไว้บนโต๊ะ ก่อนจะล้มตัวลงนอนโดยไม่สนใจหนิงหวงอีก หนิงหวงเองก็ขึ้นมานอนข้างนาง เพียงแต่เขาไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัวนางก็เท่านั้น

ในตอนมื้อเย็น หนิงหวงนั่งอยู่ตำแหน่งประธาน ด้านข้างเป็นเฟิงอวี่และเจ้าเมืองหานเป่ย

“องค์ชายรอง พระชายา นี่บุตรีกระหม่อม ซวงหลันพ่ะย่ะค่ะ”

“ลุกขึ้นเถิด”

หนิงหวงยังคงมีรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าตลอดเวลา ดวงตาดอกท้อทำให้สตรีลุ่มหลงมาไม่น้อยแล้ว ซวงหลันก้มหน้าลงอย่างเขินอาย เฟิงอวี่ยกสุราขึ้นดื่มอย่างนึกสนุก สตรีตรงหน้าท่าทางคล้ายกับโจวเจินยิ่งนัก ไม่รู้ว่าจะทำให้หนิงหวงรับนางเข้าตำหนักอีกคนได้หรือไม่

“หม่อมฉันเทสุราให้เพคะ” นางเดินเข้ามาใกล้หนิงหวงแล้วเทสุราให้อย่างอ่อนช้อย เมื่อเหลือบสายตามามองที่เฟิงอวี่เห็นว่านางไม่ได้มองมา จึงได้ใจกล้ายกสุราส่งให้หนิงหวง

หนิงหวงเองก็ลอบมองเฟิงอวี่อยากรู้ว่านางจะหึงหวงเขาหรือไม่ ยิ่งเห็นว่านางไม่ได้สนใจแม้จะมอง เขาก็ยิ่งเกิดโทสะ ยิ้มรับไมตรีที่ซวงหลันส่งสุรามาให้

เฟิงอวี่นางสนใจเพียงแค่สุราและอาหารที่อยู่ตรงหน้า เมื่ออิ่มท้อง และดื่มสุราลงไปหลายจอกแล้ว นางก็ขอตัวกลับเรือน

“ข้ากลับเรือนพักก่อน พวกท่