EP 3/2 พิษรัก

“โธ่...แม่คะ หนูเป็นแฟนเขานะ มีอะไรก็ต้องช่วยกัน”

“โอ๊ย...ฉันเบื่อฟังแล้วยังเทียน แกอย่าให้ความรักมันบังตาได้ไหม เรื่องอะไรแกก็ฉลาดนะ แต่ทำไมกับเรื่องผู้ชายแกถึงได้โง่นักนะ! เบื่อ! ฉันเบื่อ!”

ผกากรองเท้าสะเอวร้องใส่หน้าบุตรสาว ลูกนั้นเราเลี้ยงได้แต่ตัวจริงๆ

เทียนหยดไม่หือไม่อือ ไม่เถียงมารดาแม้ว่าจะโดนด่าก็ตาม

“รอบนี้มันจะเอาเท่าไหร่กันแน่”

คนถูกถามไม่อยากตอบ แต่คนถามคงไม่เลิกราง่ายๆ สุดท้ายเลยต้องบอกตัวเลขออกไป

“สองล้านค่ะ”

“อื้อหือ...” เสียงสมัตถ์ครางออกมาอย่างตื่นตะลึง เขาไม่เชื่อหรอกว่าเทียนหยดกับแฟนหนุ่มจะเป็นเพียงแค่คนรัก พวกเขาอาจจะถึงขั้นสามีภรรยา เหลือแค่ยังไม่ได้ตบแต่งเป็นเรื่องเป็นราว ไม่อย่างนั้นเจ้าหล่อนจะกล้าทุ่มทุนขนาดนี้หรือ

“แกเห็นไหม แกอายเขาไหม ฉันเคยเห็นแต่ผู้ชายทุ่มให้ผู้หญิง มีแต่แกนี่แหละที่ทุ่มให้ผู้ชาย ระวังนะยัยเทียน มันทรยศแกขึ้นมาเมื่อไหร่ละก็ แกตายทั้งเป็นแน่ๆ น้ำตาได้เช็ดหัวเข่าก็คราวนี้แหละ”

คนถูกประชดส่ายหน้ารัวๆ ขยับไปหามารดาหมายจะกอดนางปลอบโยน แต่สุดท้ายแล้วมารดาก็บ่ายเบี่ยง หน้าตาติดโกรธเคืองไม่หาย

“เรารักกันนะคะแม่ ขอเวลาให้จีเก็บตังค์ก่อน รับรองว่าแม่ได้จีเป็นลูกเขยแน่นอน”

“นี่แกยังคิดว่าฉันจะปลื้มมันเหรอ ที่ฉันด่ามันปาวๆ นี่แกไม่ได้เอาหูฟังเลยใช่ไหม ฉันไม่ได้รังเกียจหรอกนะที่มันจน แต่ฉันเกลียดที่มันเกาะแกกิน ฉันดูออกคนอื่นก็ดูออก มีแต่แกที่ยังหน้ามืดตามัว รักตัวเองบ้างเทียนหยด อย่ารักแต่คนอื่น”

คนเป็นลูกถอนหายใจอย่างปลงๆ โดนมารดาสั่งสอนซะลืมหายใจ และตอนนี้นางคงสงบลงบ้างแล้ว

“ฉันจะไปห้าง ไปซื้อกระเป๋าใบใหม่แก้เซ็ง อย่ามาห้ามฉันนะ ฉันคงโมโหไม่หายจนกว่าจะได้ใช้เงิน”

“ค่ะแม่ แม่ไปเถอะค่ะ รีบไปเลย” เทียนหยดแทบจะไล่ส่งมารดา และเพียงแค่นางออกไปพ้นกรอบประตู ลมหายใจแรงๆ ก็ถูกพ่นออกจากปาก

ฟู่...

“ดูหนักหนานะ” สมัตถ์เปรย

“อาฮะ แม่ฉันมีกระเป๋าแบรนด์เนมเต็มห้องแล้ว ที่บ้านสวนน่ะ”

“ฉันหมายถึงเรื่องแฟนเธอต่างหาก”

คราวนี้เทียนหยดหุบปากฉับ

“แม่เธอดูห่วงเธอ”

“แม่คิดมาก” เทียนหยดเถียง

“เธอควรใช้สติด้วย ไม่ใช่ใช้แค่อารมณ์” เขาอาสาสั่งสอนทั้งที่ไม่ใช่เรื่อง

“ฉันรักของฉัน การรักใครสักคนมันวิเศษแค่ไหนคุณก็รู้นี่”

สมัตถ์ไร้ข้อโต้แย้งในข้อนี้ เขารู้ดีทั้งความรักและความหลงนั่นแหละ บางทีเส้นกั้นมันก็บางยิ่งกว่าหมอกยามเช้าเสียอีก

วินาทีต่อมาเสียงโทรศัพท์ของสมัตถ์ก็ดังขึ้นบ้าง ชายหนุ่มรับสาย และอารมณ์ดีขึ้นอีกกระบุงยามวางสายแล้ว ราตรีโทรมาอ้อนเขาตามระเบียบ หล่อนมีวาทศิลป์เป็นเลิศในการง้อให้เขาเลิกงอน และมันทำให้เขาอยากทำงานให้เสร็จๆ จะได้กลับไปเจอหน้าศรีภรรยาเสียที

______

หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างราบเรียบและสงบเงียบเกินจะกล่าว สมัตถ์เข้าไปทำงานที่บริษัทของเตชะทัตอย่างเป็นระบบระเบียบและมีวินัย เขาค่อยๆ เรียนรู้ในสิ่งที่ยังไม่รู้ การทำงานของเขาเต็มไปด้วยความรอบคอบจนเทียนหยดนึกชื่นชมรุ่งรดิศที่ดึงสมัตถ์มาทำงานให้ แม้รู้ว่าจุดประสงค์ที่จริงแท้มันจะไม่ใช่ก็ตาม

ตอนนี้เทียนหยดไม่ได้อยู่ที่บริษัท วันนี้วันอาทิตย์ เธอขลุกอยู่ที่คอนโดฯ ของจีรวัฒน์ ช่วยเขาทำความสะอาดห้องที่ยังไม่มีแม่บ้านมาปัดกวาด เธอพอเข้าใจว่าพวกที่ทำงานอิสระหรือรักงานศิลปะมักมีอารมณ์อันเพริศแพร้วที่ปุถุชนคนธรรมดาไม่มีวันเข้าใจ แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาไม่คิดจะทำให้ห้องสะอาดด้วยการเก็บกวาดข้าวของ จีรวัฒน์จ้างแม่บ้านแบบรายชั่วโมง และมักเข้ามาทำความสะอาดที่ห้องนี้อาทิตย์ละครั้ง แล้วแต่ว่าเขาจะเรียกให้มาวันไหน แต่คงไม่ใช่วันนี้แน่ๆ

ภายในห้องโถงด้านนอกนั้น ในระหว่างที่เทียนหยดใช้ไม้กวาดอันเล็กๆ แทรกเข้าใต้โซฟาตัวใหญ่ ก็มีบางอย่างที่มากกว่าเศษฝุ่นติดออกมาด้วย หญิงสาวใจหายวาบ นั่งลงกับพื้นแล้วหยิบมันขึ้นมาพิจารณา ลิปสติกแท่งเหมาะมือสีนิลเงาวับคือต้นเหตุแห่งการใจหาย ทำไมลิปสติกผู้หญิงถึงมาอยู่ใต้โซฟาในห้องจีรวัฒน์ได้เล่า หรือมีบางอย่างที่เธอควรกลัวใช่ไหม

“ไม่...จีต้องไม่ทำแบบนี้” บอกตัวเองแล้วส่งลิปสติกแท่งนั้นเข้าในกระเป๋ากางเกง อารมณ์อยากให้ห้องเขาสะอาดสะอ้านหายวับไปกับตา เธอมองไปยังประตูห้องนอนของจีรวัฒน์ มันเปิดแง้มไว้ให้เห็นคนที่นอนอยู่บนเตียง

หญิงสาวลุกขึ้น เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม เข้าไปยืนกอดอกมองเขาอย่างพิจารณา จีรวัฒน์เป็นผู้ชายที่หล่อเหลา อาจจะหล่อกว่าสมัตถ์ด้วยซ้ำ...บ้าจริง! ทำไมต้องเอาแฟนตัวเองไปเปรียบกับสามีชาวบ้านด้วยนะ

เทียนหยดเสยผมแรงๆ วันนี้เธอไม่ได้มัดผมแบบหางม้าสูง แต่เลือกปล่อยมันให้ยาวสยายเต็มแผ่นหลัง เธอจ้องมองจีรวัฒน์อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี ถ้าเอ่ยถาม เธอมั่นใจว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องหาคำมาแก้ต่างให้ตัวเอง และสุดท้าย อาจเป็นเธอเองที่โดนหลอก บางที...เรื่องลิปสติกเจ้าปัญหานี่ เธออาจต้องหาความจริงด้วยตัวเอง

“จี...จีคะ” เธอเรียก จีรวัฒน์พลิกกายช้าๆ เขาไม่ได้สวมเสื้อ เธอเลยได้เห็นแผงอกขาวๆ ของเขา แม้มิได้บึกบึนเป็นนักกล้ามแต่ก็สามารถทำให้เธอหน้าแดงได้

“อือ...เทียน...มาตั้งแต่เมื่อไหร่ฮึ” ถามแล้วยิ้มทั้งที่ยังง่วงอยู่ สองมือไขว่คว้าหาร่างแฟนสาว แต่เทียนหยดปัดมือเขาทิ้งแรงๆ จนเขาต้องลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ “เทียน? เป็นอะไร”