Share
บทที่ 202 ตัณหาอันแรงกล้าในยามเช้าของลุค
Related chapter
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 203 ทำไมคุณถึงขี้อายนักเล่า ผมก็เห็นทุกอย่างไปหมดแล้วนิ
เบียงก้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการข่มใจที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของชายผู้นั้น แม้ว่าเธอจะได้รับการเตือนว่าชายผู้นี้มีความรู้สึกตรงกันข้ามก็ตาม เขาน่ะหรือจะห้ามใจ มีแต่จะทำตามใจตัวเองมากกว่า หัวใจของเธอเต้นแรง และปากเริ่มมีน้ำลายสอ เมื่อนึกถึงสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงของชายหนุ่ม “คุณ… ออกไปรอข้างนอก… ฉันอาบน้ำเองได้ค่ะ” หลังจากระเริงไปหลายครั้งเมื่อคืน เบียงก้าอายเกินกว่าจะเงยหน้ามองเขา บ้านหลังเก่าที่รกร้างและมืดมิดนั้นทั้งอบอุ่นและร้อนแรงเพราะมีเขาอยู่ กลิ่นของความสกปรกและความชื้นส่งกลิ่นแรงอยู่ตรงหน้าบ้าน แม้ว่าชายผู้นั้นจะจุมพิตและหายใจแรง แต่เธอก็ได้ให้ทุกสิ่งแก่เขาไป ราวกับว่าเธอได้หลอมรวมตัวเองเข้ากับร่างกายที่เร่าร้อนของเขาไป จากนั้น ก็ร่วมรักกันในรถอีกรอบ เบียงก้าคิดว่าลุคเป็นปีศาจที่หิวกระหายเนื้อมนุษย์ ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนเขามักจะหิวโหยร่างกายของเธอเสมอ แต่ถึงกระนั้น เธอก็พลีกายให้เขาไปหลายครั้ง! โชคดีที่ความมืดมิดในยามค่ำคืนได้บดบังใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เพื่อที่เธอจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดใจนักเมื่ออยู่กับเขาตามลำพัง แต่เธอไม่อาจหลบซ่อนมันจากการร่วมรักที
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 204 เขาอยากครอบครองเธอใจจะขาด
เบียงก้ากับแวนด้าขึ้นไปชั้นบนเพื่อคุยกันเป็นการส่วนตัว ลุคกำลังอยู่ในสายของการประชุมธุรกิจระหว่างประเทศ ขณะกำลังคุยโทรศัพท์ เขาสามารถเห็นได้จากท่าทางของคนทั้งสองว่าการสนทนาระหว่างเบียงก้าและแวนด้านั้นไม่ปกติ แต่เขาไม่ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังพูดกันเท่าไหร่นัก เมื่อเขาวางสาย ลุคเห็นจากหางตาว่าเบียงก้าและแวนด้าหายตัวแถวหัวมุม “เธอบอกว่าเธอเป็นน้าของเบียงก้า” เจสันเข้ามารายงานสถานการณ์ตามความจริง ลุคหันไปสั่งเจสันว่า "ไปสืบประวัติของน้าคนนั้น" เจสันโค้งคำนับ ลุคมองเข้าไปทางหน้าต่างชั้นสองที่เปิดทิ้งไว้ เขายังคงนิ่งเฉยไม่แสดงออก แม้ว่าความต้องการของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ในห้องบนชั้นสอง เบียงก้ารู้สึกเขินอาย ไม่เพียงเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับน้าที่เธอเคยได้ยินผ่านเรื่องเล่า แต่ยังเป็นเพราะเธอกลัวว่าน้าจะรับรู้ถึงฮอร์โมนเพศชายที่แผ่ซ่านไปทั่วห้อง เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองทำอะไรผิด แวนด้าเหลือบมองไปรอบ ๆ ห้องและถามด้วยความสงสัย “ผู้ชายที่ลงมาข้างล่างกับเธอ…” “เขาเป็นเจ้านายของฉัน” เบียงก้าตอบก่อนที่น้าของเธอจะถามคำถามเสร็จ เบียงก้ายังเด็กและไม่ค่อยรู้จักวิธี
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 205 ลุคแสดงความรักต่อหน้าสาธารณชน
“น้าบี… จริงเหรอคะ?” เรนนี่มองไปที่เบียงก้าด้วยแววตาลูกสุนัขที่มีน้ำตาเอ่อคลอ เบียงก้าก้มศีรษะลงจูบที่หน้าผากของเรนนี่ และขยี้ผมของเธอ “ไม่เลย น้าไม่เคยคิดว่าหนูน่ารำคาญเลยนะ” น้ำเสียงของเบียงก้าอาจจริงจังเกินไป ไม่เพียงแต่จะโน้มน้าวใจเด็กน้อยอย่างเต็มที่ แต่คำพูดของเธอยังทำให้เจสันซึ่งกำลังขับรถอยู่ตกใจไปด้วย เจสันถือว่าตัวเองเป็นคนที่ผ่านอะไรมามาก เขาเคยเห็นคนทุกประเภทตั้งแต่ผู้สูงศักดิ์และยิ่งใหญ่ไปจนถึงคนอนาถาและน่ารังเกียจ ในช่วงหลายปีที่ทำงานกับเจ้านายมา เขาคิดว่าเขาเชี่ยวชาญในการอ่านนิสัยของคนอื่นและสามารถบอกความจริงจากการโกหกได้อย่างง่ายดาย ในขณะนั้น เจสันไม่รู้สึกถึงคำโกหกใด ๆ จากปากของเบียงก้าเลย เขาอดไม่ได้ที่จะแอบมองเบียงก้าผ่านกระจกมองหลัง ครู่หนึ่ง เขาคิดว่าตัวเองกำลังเห็นแม่ผู้ให้กำเนิดเด็กทั้งสองคน... โรงพยาบาลในเมืองเอ เมื่อผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดตื่นขึ้น เขาไม่เห็นแม้แต่หลานชายหรือเหลนทั้งสองคนของตัวเอง เขาเริ่มกังวลทันที อลิสันเข้ามาในนาทีนั้นและพยายามปลูกฝังความคิดในหัวของชายชรา “พ่อจะโทรไปถามลุคไหม?” “ฉันควรถามอะไรล่ะ?” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดตอบกลับระหว่
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 206 คุณเมารึเปล่า
เบียงก้าส่ายหน้าอย่างงุ่มง่ามเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอไม่เป็นไร เธอกังวลว่าใบหน้าที่บูดบึ้งของเขาอาจทำให้เด็กชายหวาดกลัว เธอจึงรีบขยับออกจากอ้อมแขนของเขาและพยักหน้าให้เขาเพื่อเป็นการขอบคุณ แขนของลุคว่างเปล่าในทันใด เขามองไปที่เบียงก้าซึ่งกำลังพาลูก ๆ ไปเล่นที่อื่นด้วยความห่วงใยและความไม่พอใจที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขา เขาไม่พอใจที่เบียงก้าตอบโต้เขาอย่างเย็นชาก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะคิดว่าเธอทำเช่นนั้นก็เพราะกลัวคนอื่นจะเห็น ความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะอ้างตัวเธอว่าเป็นของเขาเองนั้นก็ทำให้เขาไม่พอใจด้วย เขาอยากจะเดินไปกอดเธอในอ้อมแขนและประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเบียงก้า เรย์นเป็นผู้หญิงของลุค ครอว์ฟอร์ขนาดไหนใครจะรู้! ไม่เพียงเท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นยังให้กำเนิดลูกของเขาด้วย! ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่ถึงสอง! เบียงก้าก้มศีรษะลงที่เท้าของผู้บริหารเมืองเป็นการทักทาย แล้วก้มหน้าก้มตาวิ่งหนีไปราวกับว่าเธอกำลังหลบหนี เธอกังวลว่าผู้บริหารเมืองจะเข้าใจผิด “ช่างอ่อนโยนและอบอุ่นเหลือเกินนะ ท่านประธานครอว์ฟอร์ด! เราก็ทานอาหารเย็นกันบ่อย ๆ ทำไมผมไม่เห็นด้านนั้นของคุณเลยล่ะ?” ผู้บริหารเมืองชายวัยกลางคนหัวเราะ
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 207 ครอบครัวทั้งสี่คนนอนอยู่ด้วยกัน
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เบียงก้าจึงเปิดประตูอย่างแผ่วเบา เด็ก ๆ ยังคงนอนในห้องเล็ก ๆ ขนาดสามร้อยตารางฟุตใต้แสงจันทร์ แต่ตอนนี้ผู้ใหญ่สองคนกลับกอดกันอยู่ตรงประตู เบียงก้าต้องการหันหลังกลับและมุ่งหน้าเข้าไปในห้อง แต่ชายหนุ่มก็กอดร่างอันบอบบางของเธอไว้แน่นอย่างร้ายกาจ “อย่าทำอย่างนี้สิคะ เด็ก ๆ จะเห็นเราถ้าพวกเขาตื่น…” เธอเหนื่อยหอบในอ้อมแขนของลุค ลุคเป็นสัตว์ร้ายอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่ยังเขาไม่ดื่ม แต่ตอนนี้เขาดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปแล้ว… เบียงก้าไม่อยากจะจินตนาการ เธอทำได้เพียงอธิษฐานว่าเขาจะไม่ดำดิ่งลงไป “ผมไม่บังคับคุณหรอกถ้าคุณไม่เต็มใจ คุณต้องบอกผมถ้าผมกำลังทำร้ายคุณอยู่ ต้องรีบบอกออกมาเลยนะ” ลุคเอาริมฝีปากบางและเย้ายวนของเขามาแนบใบหูของเธอ ก่อนจูบผิวที่ขาวเนียน เขาพยายามอย่างหนักที่จะระงับความอยากที่จะครอบงำเธอ เบียงก้าเงียบงันอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มสัญญากับเธอ เธอคิดว่ามันน่าขันที่ลุคมักจะเป็นสัตว์ร้าย แต่เขาก็ยังเห็นอกเห็นใจมากขึ้นทั้งที่อยู่ในสภาพเมาเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนในตอนที่พวกเขากอดกัน เรนนี่หลับใหลและพึมพำห
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 1 เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
กลางดึกคืนหนึ่ง รถยนต์ลินคอล์น เอสยูวีสีดำคันหนึ่งกำลังขับตรงไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ดีไซน์หรูหรา ในย่านชานเมืองอันมั่งคั่งที่สุดของเมืองภายในคฤหาสน์หลังนั้นผ้าไหมผืนหนึ่งปกปิดดวงตาของเบียงก้า เรย์นอยู่ ชายหนุ่มคนนั้นไม่ต้องให้เธอรู้ว่าเขาเป็นใคร“อย่ากลัวไปเลยนะ หายใจเข้าลึก ๆ ”“เธอทำได้ เบียงก้า ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการปลูกถ่ายตับเพื่อให้คุณพ่อมีชีวิตอยู่ไปได้ ถือว่าเป็นการเสียสละเล็กน้อยเพื่อพ่อก็ได้นะ”เสียงรถเคลื่อนตัวเข้าใกล้คฤหาสน์มากยิ่งขึ้น สิ่งนี้ทำให้เธออยู่สุขแม้แต่วินาทีเดียวเมื่อถึงจุดนี้แล้ว สิ่งที่เธอสามารถทำได้คือการพูดกับตนเอง ให้กำลังใจและปลอบประโลบไปพร้อมกันทันทีที่ลุค ครอว์ฟอร์ดปรากฏกายตรงหน้า ชายหนุ่มคนนั้นช่างสูงสง่า เขาพลันชายตามองเบียงก้าซึ่งกำลังเดินเข้ามาในห้องของเขา เธอยังเป็นเพียงหญิงสาว และเหมือนเพิ่งจะแตกเนื้อสาว“สวัส…สวัสดีค่ะ…” เธอสัมผัสได้ว่าร่างกายของชายหนุ่มย่าวก้าวเข้ามาเธอทีละน้อย แม้ว่าทัศนวิสัยของเธอจะมืดมิด แต่เธอก็ก้าวถอยหลังตามสัญชาตญาณ เสียงทักทายของเธอตะกุกตะกักอย่างเด่นชัดเธอตระหนักได้ว่าช่วงสองถึงสามวันที่ผ่านมา เธอได้เตรียมใจ
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 2 ในที่สุดก็ตั้งครรภ์จนได้
เมื่อเสร็จกิจ ชายคนนั้นก็จากไปเบียงก้าหมดแรงจนแทบสลบ เธอขดตัวอยู่บนเตียงเป็นเวลานานหมอบอกว่าวิธีนี้จะทำให้เธอตั้งครรภ์ได้ง่ายขึ้น…เรื่องก็ผ่านไปคืนแล้วคืนเล่า จนเธอสามารถเดาได้ว่าลุค ครอว์ฟอร์ดจะมาที่คฤหาสน์ทุกคืนไม่ว่าจะดึกแค่ไหน เขาก็จะปรากฏตัวขึ้นเสมอคนขับรถของลุคเป็นชายวัยกลางคนที่คอยติดตามเขาไปทุกที่ และเขายังเป็นสามีของเฟย์ด้วย ทั้งสองเคยมีประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นทั้งสองจึงต้องการจะให้คำแนะนำแก่นายน้อยของพวกตนเป็นอย่างมากว่าเรื่องแบบนี้ควรค่อยเป็นค่อยไป ถ้าเร่งรีบจนเกินเหตุ รังแต่จะพาสุขภาพแย่ลงไปเสียเปล่า!ถึงกระนั้น เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่านายน้อยของพวกตนโหดเหี้ยมเพียงใดนั้นดังไปทั่ว ใบหน้าอันเยือกเย็นดั่งปีศาจ เรื่องรับมือยากไม่เคยเป็นที่สองรองใคร!ทั้งคู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหุบปากเอาไว้!ทุกวันนี้ทั้งสองทำได้เพียงนั่งมองหญิงสาวตัวน้อยที่อ่อนล้าและไร้ชีวิตชีวาจากความกระเหี้ยนกระฮือรือของนายน้อยตน ดูเหมือนพลังงานทั้งหมดที่เธอมีจะถูกสูบออกจากตัวจนหมดเกลี้ยงนี่เป็นคืนสุดท้ายของเดือน เบียงก้าไม่สามารถที่จะเข้าถึงหรือเดาทางชายคนนี้ได้เลย บางครั้ง
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 3 วันที่ฝาแฝดทั้งสองลืมตาดูโลก
“คุณฟังฉันนะ เควิน เรามีลูกสาวสองคนใช่ไหม? ฉันรู้ว่ามาลีไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ แต่ลูกก็เรียกคุณว่าพ่อมาตลอดทั้งชีวิต…”ก่อนที่เจนนิเฟอร์จะพูดจบประโยคนั้น เควินก็พูดแทรกขึ้นมา เขาพักฟื้นอยู่บนเตียงมาหลายเดือนแล้ว จนถึงตอนนี้ และเขาก็รู้สึกดีขึ้นมาก "คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่? พูดมาตรง ๆ เถอะ ยังไงผมก็เป็นสามีสุดที่รักของคุณนะ” “ฉันรู้ว่าคุณรักฉันและรักมาลี ลูกสาวของเรา...” เจนนิเฟอร์จับมือเควิน เขาผอมจนแทบจะเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก จากนั้นเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันแผ่วเบา “คุณบอกว่าคุณจะส่งเบียงก้าไปเรียนต่อต่างประเทศหลังจากที่เรียนจบมัธยมปลายใช่ไหมคะ? มาลีของเราอายุมากกว่าเบียงก้าสองปี และทุกวันนี้ เธอก็อยู่แต่แถว ๆ บาร์ เธอไม่ได้เข้าเรียนตามปกติเลย ฉันเป็นห่วงลูกน่ะค่ะ เพราะเธอเป็นลูกแท้ ๆ ของฉันคนเดียวนะ! เควิน ฉันต้องการให้มาลีไปเรียนต่อต่างประเทศกับเบียงก้า!” เบียงก้ายืนอยู่นอกประตูพร้อมกับอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย มาลีอายุยี่สิบปีในปีนี้ ตอนสมัยเรียนมัธยมศึกษาปีที่สอง เธอเรียนรู้วิธีการโดดเรียนมาจากใครบางคนเธอดื่มเหล้า สูบบุหรี่และอยู่นอกบ้านตลอดทั้งคืน เรื่องทั้งหมดนี้ เป็นเครื่อ
Latest chapter
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 207 ครอบครัวทั้งสี่คนนอนอยู่ด้วยกัน
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 206 คุณเมารึเปล่า
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 205 ลุคแสดงความรักต่อหน้าสาธารณชน
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 204 เขาอยากครอบครองเธอใจจะขาด
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 203 ทำไมคุณถึงขี้อายนักเล่า ผมก็เห็นทุกอย่างไปหมดแล้วนิ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 202 ตัณหาอันแรงกล้าในยามเช้าของลุค
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 201 เจ้านายเอาใจใส่ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องมากเลยนะ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 200 ทำไมเจ้านายถึงมาเร็วจังล่ะ
- พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 199 เธอกลายเป็นผู้หญิงของลุค ครอว์ฟอร์ด
