9-การกลับมา

โทรออก | NAMWAN

“ฮัลโหลว มายเฟรนด์” ฉันแทบจะกรี๊ดออกมาจริง ๆ เมื่อ น้ำหวาน โทรมา นางเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของฉันที่ สวยแซ่บปากจัดไม่สมชื่อนางเลย

(แกอยู่ไหนเพื่อนเลิฟ ฉันกลับมาแล้วนะ ไปกินเหล้ากัน)

การกินเหล้าไปผับเป็นเรื่องปกติของกลุ่มเราจริง ๆ ก็เหมือนแต่ก่อนเวลาออกไปเที่ยวกับเพื่อนเหมือนได้ปลดปล่อยพูดคุย บางทีฉันก็ได้ระบายเรื่องหนักใจในบ้านให้เพื่อนฟังด้วย แน่นอนพวกนางอยากไปถล่มบ้านฉันใจจะขาด

“ดี ๆ ตอนเย็นเจอกันนะ แตงโมล่ะวะ นางกลับมายัง”

แตงโมเป็นสาวลูกครึ่งเกาหลี ตาชั้นเดียว หมวยมาก นางเป็นสาว

แก่นลุย ๆ

(เนี่ย มาแล้ว สแตนด์บายรอแก คราวนี้ไปนั่งกินเหล้าคุยกันร้านหลัง

มอ.ก็พอนะแก ฉันแจตแลคว่ะ)

ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่มีแรงเต้นแน่นอนวันนี้ ระบมช่วงล่างไปหมด

“ดี ๆ ฉันมีอะไรเล่าแกเยอะแยะ เจอกันนะ”

พอวางสายฉันก็พลันนึกได้ ว่าต้องขออนุญาตคุณหน้าเมื่อยก่อนหรือไม่ แต่ก็นะ แป๊บเดียว อีกอย่างฉันไม่มีเบอร์เขานี่

“พี่นพ ๆ ส่งหนูเสร็จก็กลับเลยนะคะ พอดีมีธุระยาว”

“ผมรอได้ครับ ตามสบายเลยครับ” ฉันได้แต่นั่งนิ่งไม่ตอบ หน้าลิ่วคิ้วขมวด คิดแผนหลายแผนว่าจะสลัดพี่นพนี่ออกไปยังไง

ไม่นานก็มาถึงมหาลัยฉัน ดีที่คนน้อยไม่งั้นฉันคงได้เป็นขี้ปาก

ชาวบ้านแน่ ๆ

“ผมจอดรอ ตรงนี้นะครับ” พี่นพผู้น่าสงสาร ส่งยิ้มให้ฉันและเดินไปขึ้นรถทันที ฉันหันหลังขึ้นอาคารนำเอกสารให้อาจารย์เซ็นก็สี่โมงเย็นแล้ว เมื่อแอบดูก็ยังเห็นรถคันนั้นจอดอยู่เหมือนเดิม

ฉันแอบเดินอ้อมไปหลังอาคารบริหารธุรกิจ และลัดเลาะผ่านประตูห้า

จนมาถึงหลังมหาลัย ก็เห็นว่าในร้านประจำมีสองสาวหน้าหมวย กับสาวปากแดงแซงทางโค้งนั่งรออยู่

“เพื่อน ร้านยังไม่เปิดว่ะ ฉันไปอ้อนวอนมา ขอแค่ไวน์มาจิบ ๆ ก่อน” น้ำหวานทำหน้าซังกะตายบ่นอุบอิบ

“นี่ ๆ อยู่ที่เมกา อดอยากเหรอจ๊ะพวกหล่อน”

“เออดิ โฮสห้าม แล้วนี่แกแต่งตัวอะไรของแก จัดเต็มจัง” แตงโมมองฉันหัวจรดเท้า

“อยากแต่ง แรดบ้างอะไรบ้าง แกฉันมีปัญหาหนักอึ้งมาปรึกษา” น้ำหวานส่ายหัวให้กริยาท่าทางฉันที่ ทำหน้าอยากจะร้องไห้ออกมาเต็มที

“อะไรอีก เจอกันทีไร มีแต่ปัญหา”

เจ้าหล่อนกลอกตามองบน เท้าสะเอวล้อเลียนฉัน ฉันก็เล่าทุกอย่างที่เจอมาวันนี้ เล่าถึงตาหน้าเมื่อยเซ็นให้น้ำหวานและแตงโมฟัง

พอเล่าจบสองคนนั้นได้แต่ทำหน้าเหวอหันมองหน้ากัน ไม่พูดไม่จาสักคำ เกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้กันแน่ทำไมพวกนางไม่พูดอะไรเลย! ปกติแล้วพวกนางจะรีบปลอบ รีบช่วยฉันแก้ปัญหา เพื่อนฉันเปลี่ยนไป!