Share

ชื่อมงคล

Author: Dragon Author
last update Last Updated: 2025-11-17 14:36:09

ขาเรียวสวยสาวเท้าจนมาถึงหน้าประตูห้องตัวเองก่อนจะหยุดยกฝ่ามือหยิบคีย์การด์จากกระเป๋าขึ้นมาแตะ ติ๊ด !!! เสียงสัญญาณของประตูดังขึ้น

เมื่อปลดล็อคประตูเรียบร้อยแล้วจึงผลักบานประตูเพื่อเข้าห้องทันที พลันเสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนเกิดดังขึ้น ติ้ง!

ฉัน เปิดดูข้อความที่หน้าจอมือถือยิ่งทำให้ไม่สบอารมณ์ เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ส่งข้อความเข้ามา

[ อย่าลืมกินยานะ ยาอยู่ในกระเป๋าเสื้อสูทที่คุณใส่ ]

เมื่ออ่านข้อความจบฉันโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟาอย่างไม่สบอารมณ์พร้อมกับทำเสียง จิ๊จ๊ะ ในลำคอไม่พอใจที่โดนผู้ชายคนเมื่อคืนส่งข้อความมาทำให้หงุดหงิดใจ

แต่ถึงแบบนั้นฉันก็หยิบสิ่งที่เขาบอกขึ้นมาดูทันทีก่อน....กล่องยาที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อสูทสีเข้มถูกฉันหยิบกล่องยาขึ้นมาก่อนจะพลิกซ้ายพลิกขวาอ่านว่ายานั้นคือยาอะไรอันตรายหรือเปล่า....'ยาคุมฉุกเฉินอย่างนั้นเหรอ อืมลืมไปเลย ว่าแต่เขาไปซื้อตอนไหนกันนะ หรือจะเป็นตอนนั้น ที่เขาขอลงไปซื้อน้ำที่ร้านสะดวกซื้อ ที่มีร้านขายยาอยู่ข้าง ๆ ก็ดีเหมือนกันป้องกันไว้ก่อนฉันก็ไม่อยากที่จะทำพลาดเหมือนกัน อะไรก็เกิดขึ้นได้ถึงแม้จะแค่ครั้งเดียวก็ตามเถอะ'

เมื่ออ่านฉลากยาจนละเอียดแล้วถึงได้แกะเม็ดยา เม็ดเล็ก เข้าปากเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นขึ้นมาดื่ม และคิดว่าน่าจะนอนพักผ่อนเสียหน่อย

อาจเป็นความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมที่ไม่คาดคิด ฉันนอนลงโซฟาภายในห้องพลางคิดเรื่องเมื่อเดือนก่อนที่ มารดาเรียกฉันเข้าไปหาอย่างเร่งด่วน

เหตุการณ์เมื่อเดือนก่อนหน้า

กรี๊งๆๆๆๆ

" มีอะไรคะแม่ กุ้งนางทำงาน กำลังยุ่งอยู่เลย เดี๋ยวเคลียร์งานเสร็จกุ้งนางค่อยโทรหาแม่ได้ไหมคะ " ฉันหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูมาเปิดดู เมื่อเห็นว่าเป็นมารดาที่โทรเข้ามา แล้วด้วยตอนนี้กำลังวุ่นวายกับงานตรงหน้า จึงเอ่ยบอกมารดาอย่างร้อนรนเพื่อที่จะสะสางงานให้เสร็จเสียก่อน

[ แม่ขอพูดแป๊บเดียวอย่าเพิ่งวางสาย วันนี้กุ้งนางช่วยกลับบ้านมาหาแม่หน่อยนะ แม่มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ] ปลายสายเอ่ยบอกฉันด้วยน้ำเสียงถึงความร้อนใจเช่นกัน

"ได้ เดี๋ยวตอนเย็นกุ้งนางไปหาที่บ้านนะคะ ตอนนี้กุ้งนางของทำงานก่อนนะคะ " ฉันบอกคนปลายสาย เพื่อที่จะรีบวางสายแล้วเคลียร์งานด้านหน้าให้เสร็จ

[ได้ แต่วันนี้ต้องเข้ามาหาแม่ให้ได้นะ แม่มีธุระด่วนมาก ๆ ] คุณแม่ย้ำฉันอีกรอบ ก่อนฉันจะตอบรับท่านด้วยความเบื่อหน่าย ถ้าให้คาดเดาคงจะนัดทานข้าวกับลูกชายเพื่อนแม่อีกนั้นแหละ

" คะ แม่ " ฉันตอบรับคำขอของมารดาและกดวางสาย วางโทรศัพท์มือถือลงที่โต๊ะทำงานอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะสลัดความคิดออกเพื่อที่จะหันมาสนใจงานบนโต๊ะ ที่กองพะเนินอยู่ตอนนี้

"เรียกหนูมาทำไมคะหรือมีธุระด่วน"ทันทีเมื่อเดินเข้ามาถึงประตูหน้าบ้านสายตาเห็นแม่ตัวเองที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขก มีแผ่นกระดาษสีขาววางอยู่บนโต๊ะกลางของชุดโซฟาในห้องรับแขก

แม่หยิบกระดาษส่งให้ฉัน คิ้วเรียวสวยขมวดขึ้นจนเป็นปม มองที่แผ่นกระดาษสีขาวยังไม่เข้าใจว่ามารดาของฉันจะส่งมาให้ฉันทำไม

"กระดาษอะไร คะแม่"ฉันรับแผ่นกระดาษก่อนจะถามมารดาด้วยความมึนงง ถึงกระนั้นก็ไม่ลืมพลิกแผ่นกระดาษเพื่อดู....และนั้นฉันเห็นเพียงแค่ตัวอักษรที่เขียนบนแผ่นกระดาษคาดเดาว่าน่าจะเป็นชื่อของใครสักคน แล้วชื่อใครละ ยิ่งคิดยิ่งงง

"นี่ชื่อ ไปเปลี่ยนใหม่นะ ชื่อนี้เป็นมงคลมาก แม่ไปดูกับอาจารย์หมอที่รู้จักมาเขาบอกว่าให้เปลี่ยนชื่อ แล้วแกจะมีคู่ เพราะชื่อนี้สามารถดึงดูดเพศตรงข้ามได้"

"โอ้ยแม่ ชื่อเก่าก็ดีอยู่แล้ว คุณปู่ตั้งให้เลยนะคะ"ฉันตอบแม่ด้วยความจริงเพราะชื่อจริงกับชื่อเล่นคุณปู่เป็นคนตั้งให้ตั้งแต่เกิด

"เถอะนะ เปลี่ยนไปก็ไม่เสียหายหรอก เอาตรง ๆ เลยนะ ฉันได้ยินว่าเพื่อนแกสองคนแต่งงานมีครอบครัวกันหมดแล้ว ฉันก็อยากให้แกมีแบบเพื่อนแกบ้าง อยู่คนเดียวมันเหงานะ"

"เอาจริง ๆ นะแม่ สมัยนี้แล้วผู้หญิงอยู่คนเดียวเยอะแยะไป ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ชาย ผู้หญิงกับผู้ชายเท่าเทียมกันแล้วนะแม่ ทำไมชอบผลักไสให้หนูมีแฟนจังเลย ถ้ามันจะมีถึงเวลามันก็มาเองแหละ ไม่ต้องไปดูหรอก หมอดงหมอดู ดูไปก็เสียเงินเปล่า ๆ "ปากเล็กพร่ำบอกกับมารดาตัวเองอย่างใจคิด

"เอาเถอะ แม่ขอนะช่วยเปลี่ยนชื่อให้แม่หน่อย ถ้ามันมีก็ดี แต่ถ้ามันไม่มี ก็ไม่เป็นไร ถือว่าแม่ขอร้องก็แล้วกันนะ"คุณแม่บอกฉันพร้อมส่งมือมาจับที่มือของฉันเบา ๆ ไม่เพียงเท่านั้นคุณแม่ยังส่งสายตาแกมขอร้องจนฉันเริ่มใจอ่อน

"คะ แค่เปลี่ยนชื่อใช่ไหมคะ ถ้าหนูเปลี่ยนชื่อให้แล้วแม่ต้องเลิกจับคู่ให้หนูนะคะ ให้หนูอยู่อย่างสงบบ้างนะคะแม่ พอสักทีดูตงดูตัว หนูต้องช่วยพ่อดูแลบริษัท ไม่มีเวลาไปนั่งดูตัวหรอก"

"แม่ขอแกเรื่องนี้เรื่องเดียว แล้วแม่จะไม่ยุ่งเรื่องจับคู่อีกเหรอ"

"ให้จริงเถอะ"

"คุยอะไรกันครับสาว ๆ "

"ทำไมพ่อเพิ่งถึงบ้านคะ หนูนึกว่าพ่อออกจากบริษัทก่อนหนูซะอีก "

"พ่อมีนัดคุยงานกับบริษัทผู้ว่าจ้างเจ้าใหม่ ตกลงเรื่องเซ็นสัญญา ที่จะขนส่งสินค้าเรา เนี่ยยังตกลงกันไม่ได้เลย"

"คุยกับบริษัทใหม่เหรอคะ แล้วบริษัทเก่าไม่ดีเหรอ ถึงต้องเปลี่ยนบริษัทขนส่งใหม่"

"บริษัทเก่าทำงานผิดพลาดเยอะ พ่อไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ พอดีหมดสัญญาพอดีเลยให้คุณนิกรเลขาของพ่อหา บริษัทขนส่งให้ใหม่ คุณนิกรบอกพ่อว่าบริษัทนี้ ทำงานดี ไม่ค่อยผิดพลาด แต่ถ้าผิดพลาดทางบริษัทก็มีค่าเสียหายให้"

"แล้วทำไมเขาไม่ตกลงคะพ่อ"

"พ่อยื่นเปลี่ยนข้อเสนอนิดหน่อย เขาเลยบอกว่าขอถามเจ้านายเขาดูก่อนว่า โอเค ไหม"

"พอแล้วคะ หยุดคุยเรื่องงานสักที ไปทานข้าวกันได้แล้ว"ผู้เป็นแม่และเมียส่งเสียงปราม คนเป็นสามีและลูกสาวเมื่อเจอหน้ากันก็คุยแต่เรื่องงานอย่างเดียว ก่อนจะสาวเท้าไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดเรียงไว้เรียบร้อยแล้ว

"ไปทานข้าวลูก เดี๋ยวอย่างไงเราค่อยคุยต่อที่บริษัทก็ได้ แม่ลูกงอนเดินตูดบิดไปละ"คุณพ่อพูดฉันถึงอดขำไม่ได้

" คริ คริ พ่อก็ไปแซวแม่"ฉันยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของคุณพ่อที่ชอบแซวคุณแม่จนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว

"อ๋อ พ่อก็ลืมถามเราเลยว่า ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านได้หละ"คุณพ่อถามฉันเมื่อฉันนั่งลงที่โต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว

"ก็แม่นะสิพ่อ โทรตามให้กลับบ้านด่วน พอหนูเคลียร์งานเสร็จก็รีบขับรถกลับมาบ้านเลย"ฉันบอกคนเป็นพ่อพร้อมกับตักอาหารเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ ก่อนจะกลืนลงคอ

"แล้วแม่เรามีเรื่องอะไรสำคัญขนาดให้เรารีบกลับมาบ้าน อย่าบอกนะว่าจะแนะนำหนุ่ม ๆ ให้ลูกอีกแล้ว คุณก็เพลา ๆ ลงบ้างเถอะ หาคู่ให้ลูกหนะ"คุณพ่อถามฉันก่อนจะหันไปถามคุณแม่ที่นั่งทานข้าว มองเราสองพ่อลูกคุยกัน

"ไม่ใช่เสียหน่อยคุณก็พูดไปเรื่อย"คุณแม่ตอบคุณพ่อพร้อมกับตักอาหารเข้าปากเหมือนไม่ใส่ใจ

"ไม่ใช่หรอกคะพ่อ แต่รอบนี้แม่เขาให้หนูเปลี่ยนชื่อ เขาบอกว่าชื่อเป็นมงคล"

"เฮ้ย! ตามใจแม่เขาหน่อยแล้วกัน พ่อผิดเองแหละที่มีหนูเป็นลูกสาวคนเดียว ถ้าหนูมีน้องชีวิตหนูคงไม่วุ่นวายแบบนี้หรอก"คุณพ่อถอนหายใจออกมา ด้วยความเบื่อหน่ายเช่นกันแต่ทำไงได้เมื่อภรรยาชอบจับคู่ให้ลูกคงเพียงเพราะอยากให้ลูกมีคู่ครองที่ดี และอยากจะมีหลานตัวน้อย ๆ เหมือนกับเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ต่างก็มีหลาน ๆ ไว้ใช้เฉยชมสร้างสีสันคายความเหงาเวลาอยู่บ้านเพียงลำพัง

"คะพ่อ หนูก็หวังว่ารอบนี้จะเป็นรอบสุดท้าย เพราะแม่เขาสัญญากับหนูแล้วว่าจะไม่จับคู่ให้หนูอีก"ฉันบอกพ่อแต่ส่งสายตาไปยังมารดาที่นั่งฟังเราสองคนก่อนจะส่งเสียงดังส่งมาให้เราสองคนพ่อลูก

"หยุดคุยกันสักทีทานข้าวได้แล้ว เดี๋ยวอาหารก็เย็นหมดหรอก "

"คะแม่/ครับที่รัก"เราสองคนพ่อลูกขานรับพร้อมกัน

เฮ้ย เสียงลมหายใจดังออกมาอย่างหนักใจเมื่อคิดถึงเรื่องที่มารดาของตัวเองบังคับให้ไปเปลี่ยนชื่อ แม่ไม่เข้ามาวุ่นวายก็จริงแต่แม่ยังให้ลูกชายเพื่อนของแม่มาค่อยชวนไปทานข้าวตลอดแล้วแบบนี้จะเรียกว่าหยุดวุ่นวายจับคู่ได้ไง ยิ่งคิดยิ่งเซ็ง ขอนอนก่อนดีกว่า เหนื่อยเหลือเกินวันนี้

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   เซอร์ไพรส์

    ผมรีบสาวเท้าไปยังห้องนอนมือหนาผลักประตูเข้าไปภายในห้องที่มีคนตัวเล็กนอนหลับอยู่บนเตียงคนตัวเล็กเอาแต่นอนฝันหวานยังไม่รู้ชะตากรรมว่าตอนนี้มีบุพการีของตัวเองมารออยู่ที่โซฟาภายในห้องรับแขก "ลิตา"ผมเอ่ยเรียกคนตัวเล็กพร้อมกับส่งมือหนาเขย่าที่ลำตัวเบา ๆ คนที่นอนหลับลึกไม่รู้สึกตัวได้แต่ส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ"อือ ! "เสียงครางเปล่งออกทางลำคอของคนตัวเล็กที่ไม่ยอมหลุดออกจากนิทราเสียทีทั้งเรียกทั้งเขย่ายัยขี้เซาก็ไม่ลืมตาขึ้นมาสักที"ลิตา ตื่นเร็วแม่มา"มือหนาเขย่าลำตัวคนตัวเล็กแรงขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับเปล่งเสียงออกจากลำคอหนาที่ดังขึ้นเพื่อเรียกคนตัวเล็กให้ตื่นมาเผชิญหน้ากับบิดาและมารดาของตัวเอง"อะไรนะแม่มาเหรอ"ฉันสะดุ้งตื่นหลุดออกจากภวังค์ทันทียันร่างบางนั่งพิงหัวเตียง ปรับสภาพร่างกายเพียงครู่พร้อมกับทวนคำพูดที่พี่ออกัสบอกจากอาการงัวเงียครั้งแรกตอนนี้ตาเบิกกว้าง ใจเต้นสั่นระรัวด้วยความตกใจไม่คิดว่ามารดาจะมาเซอร์ไพรส์เช้าแบบนี้"ใช่พ่อกับแม่น้องลิตามา ตอนนี้นั่งรออยู่ที่โซฟา"พูดจบผมก็นั่งลงข้างคนตัวเล็กเอาจริงตอนนี้ผมโครตจะตื่นเต้นเลยด้านลิตาฉันเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอใบหน้าเริ่มซีดเผือกใจเต้

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   แม่มา

    ช่วงเย็นเวลาเลิกงานทันทีที่ร่างบางสาวเท้าออกจากประตูบริษัท ฉันจำได้ดีว่ารถยนต์คันหรูที่จอดอยู่หน้าบริษัทคันนี้คือของใครฉันสาวเท้าตรงไปยังรถทันทีก่อนจะส่งมือเรียวเคาะกระจกประตูรถสองสามครั้งก๊อก ก๊อก ก๊อก ! ก่อนจะดึงประตูรถพาร่างบางไปนั่งข้างคนขับทันที"รอนานไหมคะ"เสียงหวานเอ่ยถามแฟนหนุ่มใบหน้าลูกครึ่งที่ตอนนี้เขาหันหน้ามาส่งยิ้มหวานมาทางฉัน"ไม่นานครับ ถึงรอนานกว่านี้พี่ก็รอได้"เสียงเข้มของผมบอกพร้อมเผยยิ้มออกมา...ถ้าให้ผมรอทั้งชีวิตผมก็สามารถรอได้ถ้าเป้าหมายนั้นคือน้องลิตาแฟนสาวที่น่ารักของผม"วันนี้เลิกงานเร็วคะ คิดถึงจังเลย"ไม่พูดเปล่าฉันโน้มลำตัวเข้ากอดร่างหนาทันทีพร้อมกับกดจมูกโด่งลงที่แก้มสากทั้งซ้ายและขวาก่อนใบหน้าหวานของฉันก่อนจะซบลงที่อกแกร่งของคนตัวโตที่นั่งอยู่หลังพ่วงมาลัยรถ อยากอ้อนแหละเอาจริงขณะคนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวชะงักค้าง...ตกใจเล็กน้อยหัวใจเต้นแรงโครมครามไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะทำแบบนี้ก่อนเขาจะดึงสติได้ในไม่ช้าวงแขนแกร่งโอบกอดร่างบางไว้...ก่อนจะส่งมือหนาลูบลงแผ่นหลังเบา ๆ ข้างหนึ่งส่วนมืออีกข้างลูบลงบนศีรษะถุยอย่างทะนุถนอมกดปลายจมูกลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่มสลวย

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   ผู้จัดการคนใหม่

    รถยนต์คันหรูสไตล์ยุโรปสีดำเงาถูกขับเคลื่อนโดยคนตัวโตเพื่อมาส่งฉันที่ทำงานก่อนรถจะเลี้ยวเข้ามายังหน้าบริษัทฉันบอกคนตัวโตก่อนเพราะตอนนี้ร่างกายที่ดูอ่อนล้าเหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอจากกิจกรรมเมื่อคืนถ้าได้กาแฟสักแก้วร่างกายที่อ่อนล้าอาจจะทำให้กระปรี้กระเปร้ามากขึ้น"ส่งลิตาตรงนี้ดีกว่าคะ "เสียงหวานเอ่ยบอกก่อนรถจะเลี้ยวเข้าบริษัทมือเรียวหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาแขวนไว้ที่ไหล่มนเพื่อเตรียมตัวจะลงจากรถ"จอดทำไมครับยังไม่ถึงบริษัทของน้องลิตาเลย"ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยความสงสัยในเมื่อใกล้จะถึงบริษัทแล้วทำไมถึงไม่ให้ไปส่งก่อนจะถามคนตัวเล็กเพื่อคลายความสงสัยทันที"ลิตาจะซื้อกาแฟคะ เมื่อเช้ายังไม่ได้ทานกาแฟเลย พี่ออกัสอยากดื่มไหมเดี๋ยวลิตาไปซื้อมาให้"ดวงตาคู่สวยหันไปสบตาคู่คมก่อนจะบอกถึงเหตุผลที่ต้องลงจากรถตรงนี้"ครับฝากด้วยแล้วกันขอพี่อเมริกาโน่เย็น พี่รอในรถนะหรือจะให้พี่ลงไปเป็นเพื่อน"ผมรับคำก่อนจะบอกถึงชนิดของกาแฟที่ผมชอบทาน"ไม่เป็นไรคะ ลิตาไปซื้อแป๊บเดียว"มือเรียวดันประตูรถออกก่อนที่จะตวัดเท้าลงมือบางกระชับกระเป๋าสะพานไว้แน่นก่อนจะผลักประตูรถปิดหมุนลำตัวบางไปทิศทางของร้านกาแฟทันทีเวลาไม่นานฉันก

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   ข้าวต้มหมูแสนอร่อย

    ผมถือเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์มาให้น้องลิตานั่งอยู่บนเตียงกว้างที่ทำหน้าบึงตึงอยู่ตอนนี้ ยิ่งทำหน้าแบบนี้ยิ่งหน้ารักนี่ผมหลงน้องใช่ไหม "ลิตา เสื้อกับกางเกงรีบใส่นะเดี๋ยวเป็นหวัด"ผมเอ่ยบอกก่อนที่จะส่งเสื้อกับกางเกงบ๊อกเซอร์ให้ คนตัวเล็กก็ยื่นมือมารับอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะสวมเสื้อตามด้วยกางเกงบ๊อกเซอร์อย่างว่าง่าย ก่อนคนตัวเล็กจะสบตาผมมือเรียวกำขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ไว้แน่น "อะไร ?"ผมเลิกคิ้วขึ้นสูงงงกับท่าทีของคนตัวเล็ก "กางเกงมันหลวม มีตัวอื่นไหม" คนตัวเล็กเอ่ยบอกผมขผณะมือเรียวยังกำขอบกางเกงไว้ไม่ให้หลุดลงไปกองกับพื้นพร้อมกับถามหากางเกงอีกตัวที่ตัวเล็กกว่านี้ผมถึงกับหัวเราะออกมาทันที "ไม่มี ตัวนี้เล็กสุดแล้ว หรือน้องจะไม่ใส่ก็ได้ถึงเวลาจะได้ถอดง่าย ๆ "ผมบอก "ใส่คะ ใส่ตัวนี่แหละ"เสียงหวานเอ่ยขึ้นบอกแล้วเดินไปหายางมัดผมที่อยู่ในกระเป๋าสะพานในห้องรับแขก มัดลงขอบกางเกงเพื่อไม่ให้หลุดลงไปกองอยู่ที่พื้น โดยมีผมเดินตามคนตัวเล็กมาติด ๆ "มานี่มะ เดี๋ยวพี่เป่าผมให้"ไม่พูดเปล่าผมดันร่างบางให้ไปหยุดที่กระจกบานใหญ่ที่ผมใช้สำหรับแต่งตัว กดไหล่มนให้นั่งเก้าอี้ ก่อนจะหยิบไดร์เป่าผมแบบไร้สายม

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   คนเอาแต่ใจ

    ฉันต้องเม้นปากบางเพราะความอายและความเสียวซ่านทุกครั้งที่พี่ออกัสจับกระดาษทิชชูเช็ดทำความสะอาดทุกซอกทุกมุม"พอแล้วคะ สะอาดแล้ว"มือบางยื่นไปจับมือหนาทันที ก็พี่ออกัสเล่นค่อย ๆ เช็ดแบบละเมียดละมัย เช็ดวนซ้ำอยู่ที่เดิมไม่หลุดออกจากน้องสาวฉันสักทีแต่ทว่ามือหนากับยกขึ้นฟาดลงที่มือบางฉันที่น้ำหนักมือไม่แรงมากนักเพี๊ยะ! ก่อนเสียงทุ้มเข้มจะดังบอกฉันด้วยท่าทีจริงจัง"ก็ยังไม่สะอาด จะมาจับมือพี่ทำไมเห็นไหมว่ายังลื่นอยู่เลย"ฉันได้ยินคำตบถึงกับกรอกตาขึ้นด้านบน เป็นคนที่มีความรับผิดชอบมากเลยพ่อคูณ"แต่..."คำว่าแต่ที่กำลังจะเอ่ยบอกเขายังไม่ทันจบประโยดก็โดนเขาพูดขัดขึ้นมาเสียงก่อนทำให้ฉันต้องหยุดไม่มีคำพูดอื่นออกมา"โอเค พี่ไม่เช็ดละ น้ำน้องเยอะจริง ๆ เอาน้ำล้างดีกว่าสะอาดชัว"ผมบอกคนตัวเล็กก่อนจะชันตัวยืนขึ้น ท่อนแขนแกร่งช้อนคนตัวเล็กทันทีโดนไม่ต้องการคำตอบว่าคนตัวเล็กจะให้พาไปล้างหรือเปล่าพรึ่บ!"อุ๊ย ! "ขณะคนโดนอุ้มร้องออกมาด้วยความตกใจ ท่อนแขนเรียวเกี่ยวลำคอหนาทันทีเพราะกลัวว่าตัวเองจะร่วงตกลงพื้นข้างล่าง"ลิตาว่า ลิตาล้างเองดีกว่าพี่ออกัสปล่อยลิตาลงเถอะคะ มันสูงลิตากลัวตก"ฉันรีบบอกคนตัวโตมันสู

  • พลาดท่ามาลุ้นรัก   ครัวแสนหวาน NC

    ปลายนิ้วทั้งกด เขี่ย ขยี้ ก่อนจะส่งนิ้วร้ายเข้าไปในใจกลางสาว ดึงเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ปากก็พร่ำบอกเป็นระยะ"ลิตา พี่ขอนะ"เสียงแหบพร่าเอ่ยขอคนตัวเล็กพอเป็นพิธี ก่อนจะดูดดึงเม็ดทับทิมสีหวานสลับทั้งซ้ายและขวา มือหนาอีกข้างประคองแผ่นหลังบางไว้ กันคนตัวเล็กจะเซตกลงมาจากเคาเตอร์ครัวเวลานี้ความเสียวซ่านเล่นงานคนตัวเล็กแรงจะต่อต้านแทบไม่มีแม้แต่เสียงที่เอ่ยขัดยังไม่สามารถจะเปล่งออกมาได้ มีแต่เสียงครางที่ดังรอดออกมาเท่านั้น"อ้าส์...อืม...พี่ออกัส"ยิ่งได้ยินเสียงที่หวานครางเรียกชื่อผมยิ่งทำให้ผมคึกคะนองมากขึ้นอยากจะรีบส่งตัวตนของผมเข้าไปทักทายกับดอกไม้ดอกสวยแต่ความคิดนั้นต้องถูกพับไปเพราะน้ำหล่อลื่นที่คนตัวเล็กผลิตออกยังไม่มากพอ...เมื่อคิดได้เช่นนั้นผมละออกจากร่างบางทันทีฉันมองคนตัวโตหันไปจัดการเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่า ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ผ่านลำคอสายตาคู่สวยมองมัดกล้ามที่ท่อนแขนไล่ลงถึงซิกแพคเป็นร่อนเรียงตัวกันสวยงาม ก่อนจะหยุดที่ท่อนเอ็นร้อนที่ตอนนี้มันชี้ตั้งสู้สายตาของฉันอยู่การกระทำของคนตัวเล็กทำให้ผมถึงกับส่งร้อยยิ้มร้าย"อย่ายัว"ผมบอกคนตัวเล็กก่อนร่างสูงจะโน้มลำตัวหนาลงมาจูบ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status