로그인공유
บทที่ 50 ไม่เจอกันนาน
최신 업데이트:
2025-08-15 21:47:37
최신 챕터
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 52 แมวเหมียว
แต่จนแล้วจนรอดก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้อยู่ดี อาเรียเดินวนไปมาอยู่ในห้องนอน ขณะที่สายตาก็ปรายมองโทรศัพท์อยุ่เป็นระยะ ราวกับกำลังช่างใจว่าควรจะกดโทรออกไปหาอีกฝ่ายดีหรือเปล่าแต่ดูเหมือนศักดิ์ศรีจะค้ำคอไปหน่อย เธอรู้แหละว่าตัวเองอาจจะโกรธในเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่ใครเห็นผู้หญิงมาคล้องแขนแฟนตัวเองต่อหน้าอย่างสนิทสนมขนาดนั้นก็ต้องมีไม่พอใจกันบ้างเป็นธรรมดาหรือเปล่า เขานั่นแหละควรจะยืนหยัดง้อเธอให้มากกว่านี้สุดท้ายอาเรียก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง และเมื่อเห็นว่าดึกพอสมควรแล้วเธอก็ทิ้งตัวลงนอนไปในที่สุดและแล้วกลางดึกคืนนั้น เสียงตะกุกตะกักตรงระเบียงก็ดังขึ้นเหมือนเช่นเคย อาเรียที่กำลังนอนอยู่ก็ขยี้ตาตื่นขึ้นด้วยความงัวเงียภาพที่เห็นก็ค่อนข้างคุ้นชินสายตา เพราะเป็นร่างสูงคนเดียวกับที่เคมาเยือนเสมอ แต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเขาจะเมาหนักกว่าทุกครั้งจนทำเสียงตึงตังดังลั่นไปหมด"นายทำอะไรของนายเนี่ย!" อาเรียกล่าวด้วยความตกใจ พร้อมทั้งรีบดึงตัวเขาเข้ามาในห้องแล้วประคองให้นั่งลงบนเตียงเพื่อไม่ให้ร่างของเขาโซซัดโซเซไปกระทบกับของอื่น ๆ จนเกิดเสียงดังสนั่นอีก ไม่อย่างนั้นอาจารย์คุมเวรหอพักคงได้มาเคาะประ
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 51 ไม่สบายใจ
เดินมาได้ไม่ไกล เสียงฝีเท้าก็ดังไล่หลังมาติด ๆ “เดี๋ยวสิอาเรีย...” เจ้าแวมไพร์หนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางเธอทีก็เอาแต่ก้าวฉับ ๆ ต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่เพียงไม่นาน เจ้าแวมไพร์ก็อาศัยความเร็วที่ตัวเองมีมายืนขวางหน้าเธอเอาไว้ในที่สุด “ไม่ไปกับรุ่นพี่คนนั้นแล้วหรือไง” ไม่ว่าเปล่า เรียวแขนยังยกขึ้นกอดอกพองแก้มสายตาคมของเจย์เนสเห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มขึ้น ไม่รู้ว่าชอบใจอะไร แต่เห็นแบบนี้แล้วมันรู้สึกว่าเหมือนเธอกำลังใส่ใจเขาอย่างไรอย่างนั้น ถึงแม้ใจจะหวั่น ๆ ไปบ้างก็ตาม “ไม่ไปแล้ว” ถึงจะตอบเสียงเรียบ แต่หน้าก็ยังแสยะยิ้มอยู่แต่ท่าทางแบบนีมันยิ่งทำให้อาเรียฉุนเฉียวหนักกว่าเดิม ที่เห็นว่าอีกฝ่ายอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องขำขัน แต่สำหรับเธอแล้วนี่เป็นจริงจังนะ “หมายความว่ายังไงที่บอกว่าไม่ไปแล้ว แสดงว่าก่อนหน้านี้คิดจะไปสินะ!?” ว่าจบอาเรียก็หันหลังเดินหนีต่อ “ไม่ใช่ ฉันใช้คำผิดไปหน่อย ไม่ไป แล้วก็ไม่ได้คิดจะไปด้วย” เดินตามอย่างไม่ลดละ “แล้วรุ่นพี่นั่นใคร ทำไมถึงแตะต้องตัวนายได้” “เคยคุยกัน” เขาเลี่ยงจะตอบป
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 50 ไม่เจอกันนาน
ไม่ได้มีเพียงแค่อาเรียฝ่ายเดียวที่มานั่งเฝ้าเขาตอนแข่งกีฬา แต่เจย์เนสเอง เมื่อทราบว่าอาเรียมีแข่งวิ่งระยะร้อยเมตร เขาก็มาคอยตามติดเธอตั้งแต่ช่วงก่อนแข่งราวกับบดี้การ์ดส่วนตัวอย่างไรอย่างนั้นร่างสูงยืนอยู่กลางสนามพร้อมร่มในมือเพื่อคอยบังแดดให้เธอขณะเตรียมตัวลงวิ่ง และเมื่อเห็นว่าแดดเริ่มจะแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็เดินไปหาผ้าเย็นมาคอยซับเหงื่อให้“นี่ นายไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้” อาเรียพูดพร้อมสีหน้าแดงก่ำ ชักไม่แน่ใจแล้วสิ ว่าเป็นเพราะแดดที่ร้อนจัดหรือเพราะการกระทำของแฟนหนุ่มของเธอกันแน่“เธอไม่เป็นไร แต่ฉันเป็น” เจย์เนสตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง พลางยื่นขวดน้ำให้เธอ “ดื่มน้ำก่อน เดี๋ยววิ่งไม่ไหว”สายตาหลายคู่บนอัฒจันทร์จับจ้องมายังพวกเขาด้วยความอิจฉา ด้วยเพราะพวกเขาต่างรู้ดีว่านักเรียนแวมไพร์ไม่เคยจะให้ความสนใจกิจธุระของพวกนักเรียนมนุษย์อยู่แล้ว แต่ดูตอนนี้สิ อาเรียน่า ฟลอเรนซ์กลับมีนักเรียนแวมไพร์คนหนึ่งมาคอยใส่ใจถึงที่หมาย!ถึงเวลาวิ่งจริง อาเรียลงสตาร์ทพร้อมนักเรียนหญิงคนอื่น ๆ เมื่อเสียงสัญญาณนกหวีดบอกให้ออกตัว ทุกคนก็พร้อมใจกันวิ่งออกจากจุดเริ่มต้นเพื่อมุ่งหน้าตรงสู่เส้นชัยแต่สิ่งที
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 49 ข่าวลือ
รุ่งเช้า เจย์เนสตื่นขึ้นมาพบว่าอาเรียกำลังนอนซุกอยู่ในอ้อมแขนของตนก็อดยกยิ้มเสียไม่ได้ ทำไมคนเราจะต้องน่ารักแม้กระทั่งตอนนอนแบบนี้ด้วยนะ แต่ดูจากการหลับสนิทแบบนี้แล้ว แสดงว่าคงยังไม่ตื่นง่าย ๆ แล้วจะตื่นง่ายได้อย่างไรกันเล่า เพราะเมื่อกว่าจะหลับนอนก็เล่นกันจนดึกดื่นเลยทีเดียวแต่อย่าเพิ่งคิดไปไกลนะ เล่นที่ว่าคือเล่นกันจริง ๆ แต่ไม่ใช่ในแง่นั้น หลังจากนอนเกลือกกลิ้งกันอยู่บนเตียง อยู่ ๆ อาเรียก็ปีนขึ้นมานั่งค่อมร่างของเขาแล้วเสนอว่าจะเล่นเกมทายคำขึ้น“นอนได้แล้วมั้งอาเรีย”ระหว่างที่เธอกำลังใบ้คำเพื่อให้เขาตอบอยู่นั้น เจย์เนสเห็นว่าเธอยกมือขึ้นขยี้ตาครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนคนกำลังฝืนความง่วงอย่างไรอย่างนั้น จึงพยายามกล่อมให้นอนแต่จนแล้วจนรอด อาเรียก็ส่ายศีรษะปฏิเสธอยู่ตลอด เจย์เนสก็ได้แต่ยกยิ้มด้วยความเอ็นดู ตัวเขาเองน่ะไม่นอนก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะเป็นแวมไพร์ แต่อาเรียเป็นมนุษย์ ถ้าไม่นอนพรุ่งนี้จะตื่นยากเนี่ยสิ แล้วเป็นวันที่ต้องกลับเข้าโรงเรียนด้วย“แต่ฉันว่า...” เจย์เนสยังพูดไม่จบประโยค เขาใช้แขนแกร่งยันร่างตัวเองที่กำลังเอนพิงหัวเตียงให้ลุกขึ้นตัวตรง ก่อนจะรวบร่างยัยแมว
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 48 ดีพอให้รัก
ในเย็นวันนั้น เจย์เนสก็รีบไปปรึกษาฤกษ์งานหมั้นกับทางโหรหลวงประจำตระกูล“นายน้อยโชคดีเหลือเกินนะขอรับ” ชายชรากล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ“โชคดีเหรอครับ” เจย์เนสที่กำลังนั่งดูการพยากรณ์ของท่านโหรหลวงมองเขาด้วยความฉงน รู้อยู่หรอกว่าตัวเองโชคดีที่จะได้หมั้นหมายกับคนที่ตัวเองหมายปอง แต่มันน่าดีใจถึงขนาดที่ท่านโหรหลวงจะต้องเอ่ยปากกันเชียวหรือ“ใช่ขอรับ นายน้อยเกิดมาได้เพียงไม่กี่สิบปี แต่ในที่สุดก็เหมือนว่าจะได้เจอคู่ชีวิตแล้วล่ะขอรับ” เขาว่าพลางพยักหน้าให้เจย์เนสเพ่งมองเข้าไปในเครื่องมือที่ใช้พยากรณ์“ผมคงโชคดีจริง ๆ” ดวงหน้าหล่อยกยิ้มบางขึ้นยามเมื่อนึกถึงใบหน้าของแฟนสาวตน“เรื่องนั้นมันแน่นอนสิขอรับ โดยปกติแล้ว ราชนิกุลแวมไพร์หรือแม้แต่แวมไพร์ทั่วไป ต้องใช้เวลาตั้งเนิ่นนานกว่าจะได้เจอคู่ชีวิต ดูอย่างท่านพ่อของนายน้อย กว่าจะได้พานพบท่านหญิงลินินก็ใช้เวลากว่าหลายร้อยปีเลยทีเดียว”การบอกเล่าของดหรหลวงทำให้ชายหนุ่มตรงหน้านิ่งเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง สมองพลันนึกคิดไปถึงเรื่องต่าง ๆ นา ๆ ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตข้างหน้า จนอดที่จะพูดระบายความกังวลนั้นออกมาไม่ได้“แล้วการที่เราได้พบกันเร็วจะมีผลต่อความสัมพัน
พลาดรัก แวมไพร์เย็นชา บทที่ 47 ข้อตกลง
“เช่นนั้นแล้ว พวกเรามาคุยเรื่องการหมั้นหมายของลูก ๆ กันเถอะ” หลังจากทางฝั่งซิลเวอร์แซนด์กลับไป เจย์เดนก็หันกลับมาเจรจากับมาร์ลอนต่อโดยไม่รอช้า“ครับ” มาร์ลอนรีบยืดตัวตรงแล้วตั้งใจฟังชายหนุ่มตรงหน้าทันที“ข้าได้ฟังมาบ้างแล้ว ว่าช่วงนี้ตระกูลฟลอเรนซ์ค่อนข้างมีปัญหาด้านการเงิน” เปิดหัวข้อสนทนาได้เลือดเย็นมาก แต่หากพูดกันตามตรงแล้ว เรื่องนี้ถือเป็นประเด็นที่มาร์ลอนให้ความสำคัญถึงขั้นจะขายลูกสาวออกเรือน ดังนั้นการหยิบประเด็นนี้ขึ้นมาตรง ๆ ก็ดูจะสมเหตุสมผลที่สุดแล้วล่ะ“คะ…ครับ” มาร์ลอนได้ฟังก็ก้มหน้าหลุบตาลงมองพื้น หากว่ากันอย่างสัตย์ตรงแล้ว ตอนแรกเขาเองก็อับอายที่ปัญหานี้เกิดขึ้นกับตระกูลของตัวเอง แต่นานวันเข้า ทุกคนต่างพูดถึงปัญหาตระกูลเขาราวกับเป็นเรื่องขำขัน นั่นจึงทำให้มาร์ลอนค่อย ๆ คุ้นชินไป จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรให้ต้องอับอายแล้ว“แต่ว่ากันตามตรงนะท่านมาร์ลอน ข้าไม่อยากให้การแต่งงานระหว่างลูก ๆ ของเราต้องมีธุรกิจมาเกี่ยวข้อง…” เสียงเข้มเอ่ยกล่าวพร้อมยกมือขึ้นกอดอกไคว่ห้างมาร์ลอนนิ่งเงียบไป จู่ ๆ ก็รู้สึกสะอึกจนพูดไม่ออก นั่นสินะ เขาลืมใส่ใจความรู้สึกของลูกสาวไปเสียสนิท ก่อนหน้าเขาห
