พามาปลอบขวัญ (8)

พอพี่เคเดนเดินขึ้นบันไดไป มุกก็เดินนำหน้าฉันพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อกวาง ที่ตัวเธอบอกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง. มุกเดินมาถึงที่ข้าง ๆ กับห้องน้ำหญิง เธอหยุดแล้วหันหน้ามาที่ฉัน

"ที่ฉันบอกแกว่าจะไม่ทำงานแล้ว ก็คิดว่าแกจะไม่ทำเหมือนกัน..ที่ไหนได้..."มุกเอ่ยพร้อมกับเบือนหน้าไปเบ้ปากกับกวาง

"คนนี้น่ะเหรอ ที่แกบอกว่า..."กวางเอ่ยพร้อมกับส่งสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"ใช่คนนี้แหละ.."มุกตอบกลับแล้วหันมามองฉันและยกยิ้มมุมปาก

"คนอย่างนี้น่ะเหรอ ที่จะแย่งพี่เคเดนไปจากแก"กวางพูดจบ แล้วยกมือขึ้นกอดอก มองฉันสายตาดูถูกเหยียดหยาม

"ใครไปแย่งพี่เคเดนของแก"ฉันพูดขึ้นแล้วหันไปจ้องหน้ามุกสลับกับกวาง.

"เหอะ..ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะแรดขนาดนี้"ฉันขมวดคิ้วจ้องหน้ามุกแล้วขบกรามแน่น บ้าไปกันใหญ่แล้ว.

"ยัยมุก แกกลัวคนแบบนี้ด้วยเหรอ ต่ำ คนละชั้นกับแกเลยนะ"ฉันหันขวับไปที่คนพูด

"เดี๋ยวพอพี่เคเดนเบื่อก็คงจะ...คิกคิก"คนชื่อกวางพูดต่อแล้วหันไปหัวเราะกับมุก ฉันได้แต่ยืนขบกรามแล้วถอดหายใจออกมา

"แกโดนพี่เคเดนฟันแล้วใช่ไหม"

"มุก!..ทำไมแกถึงพูดแบบนี้"ฉันตวาดใส่เธอเมื่อพูดจบ.

"โดนแล้วใช่ไหม? เหอะ"

"ถ้าเธอพูดอีกครั้ง..ฉันจะไม่คะ...."เพลียะ! ..ฉันพูดยังไม่จบก็โดนฝ่ามือของมุกตบเข้าที่หน้าอย่างจัง

"แกจะทำอะไรฉัน"มุกพูดแล้วปัดมือตัวเอง แล้วหันไปยิ้มให้กวาง.

"มันจะมากไปแล้วนะ..."ฉันยกมือลูบที่แก้มแล้วกัดฟันพูด

"คนอย่างแก จะกล้าทำอะไรฉัน อีคนบ้านนอก!"

"คนบ้านนอก..ฮ่า ๆ ๆ"กวางพูดเสริมพร้อมกับหัวเราะออกมา ฉันยืนกำหมัดแน่น บอกตรง ๆ เลยอยากจะจับหัวทั้งคู่ชนกันซะจริง แต่เพราะฉันไม่อยากมีเรื่อง

"แกต้องการอะไร"ฉันจึงเอ่ยถามมุกขึ้นมา

"ต้องการอะไร?..."

"ใช่ แกต้องให้ฉันทำอะไรแกถึงจะ..."

"ออกไปจากที่นี้ และไม่ต้องมาทำงานที่นี้"

"ได้"ฉันตอบรับทันที ก็ไม่อยากจะมาทำนักหรอก พอฉันพูดจบ ก็กำลังจะก้าวขาเดินออกมา

"เดี๋ยว.."ฉันหันขวับไปที่มุก ที่กำลังเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าใบหรูของตัวเอง เธอหยิบแบงค์พันขึ้นมา สามสี่ใบ

"เอานี้ไป..."

"แกให้ฉันทำไม"ฉันมองเงินกับหน้ามุกสลับกัน

"คิดซะว่าเป็นค่าทำขวัญ ที่ฉันตบแกเมื่อกี้"ฉันยืนนิ่งไม่ได้รับเงินมาหรอก แต่มุกก็เอามายัดมือฉัน

"ไปกันเถอะ"พอเธอยัดเงินใส่มือฉันแล้วก็หันไปพูดกับกวางก่อนที่จะพากันเดินไป ฉันก้มมองเงินในมือแล้วถอดหายใจออกมา

ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากร้าน เพื่อจะกลับบ้าน ไม่ทำมันแล้ว ฉันเดินมาเรื่อย ๆ เพื่อจะไปที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งมันก็ค่อนข้างไกลพอสมควร ครั้นจะขึ้นแท็กซี่ ก็เปลืองเงิน ระหว่างที่ฉันเดินอยู่นั้น ก็เห็นชายหนุ่มสองคน กำลังเดินสวนมา ฉันรู้สึกใจเต้น ตุ่บ ตุ่บ กลัวขึ้นมา หันมองซ้ายมองขวา ก็มีแต่ป่าข้างทาง ในหัวคิดว่าจะหันหลังวิ่งกลับไปที่ผับก่อนดีไหม อย่างน้อยก็ยังมีคน

ฉันกำลังลังเลว่าจะวิ่ง แต่..ก็ต้องรีบกลับหลังวิ่ง เมื่อเห็นชายสองคนกำลังวิ่งเข้ามาที่ฉัน

"ว้าย..กรี๊ดดด"ฉันโดนมือหนากระชากแขนก็เลยกรีดร้องออกมา

"ปล่อย.."ฉันพยายามสะบัดมือ แต่ชายอีกคนก็เข้ามาจับแขนฉันอีกข้าง ทั้งคู่ดึงฉันไปที่ป่าข้างทาง...ฉันพยายามดิ้มสู้ แต่ก็สู้แรงชายหนุ่มทั้งสองไม่ได้

"ช่วยด้วยค่ะ ..ช่วยด้วย ปล่อยหนูเถอะนะ อย่าทำอะไรหนูเลย"ฉันพูดขอร้องน้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัว แต่ทั้งสองก็ไม่หยุด พอพาฉันเข้ามาในที่ไม่มีคน ก็ผลักฉันล้มลง

"กูก่อน..มึงไปดูต้นทาง"

"อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ฮือ..ฮือ"ฉันยกมือขึ้นพนมแล้วร้องไห้ออกมา

"จะร้องทำไมล่ะครับพี่กำลังจะพาไปขึ้นสวรรค์"ชายหนุ่มพูดขึ้น ในขณะที่กำลังปลดเข็มขัดตัวเอง ส่วนอีกคนเดินออกไปดูต้นทาง

"อย่าทำหนูเลยนะ..กรี๊ด.."พอเขาปลดเข็มขัดออก แล้วก็ย่อตัวลงมากระชากเสื้อยืดฉันขาด ก่อนที่จะปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิบลง

ปัง.

"โอ็ย.."ชายหนุ่มตรงหน้าหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงปืนและคนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ เขาสวมเข็มขัดกางเกงเข้าที่เดิม

"เกิดอะไรขึ้นว่ะ"แล้ววิ่งไปที่เสียงร้องของเพื่อนเขา ปัง..

"โอ้ยย" เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง ฉันนั่งชันเข่าเอามืออุดหู ด้วยความกลัว

"อย่าฆ่าผมเลย ไว้ชีวิตผมเถอะ"ฉันได้ยินชายหนุ่มทั้งสองที่พยายามทำร้ายฉันกำลังร้องขอชีวิตอยู่ แล้วได้ยินเหมือนกับมีคนวิ่งเข้ามาที่ฉัน

"ด้าย เป็นไงบ้าง"

"พี่เจ"ใช่ เป็นพี่เจ ฉันรีบลุกขึ้นด้วยความดีใจ

"ไอ้เค น้องอยู่ตรงนี้"

"พวกมึงพาตัวมันไปที่โกดังหลังผับ"เสียงพี่เคเดนกำลังสั่งลูกน้องสามสี่คน ที่ฉันมองเห็นไกล ๆ ก่อนที่จะวิ่งเข้า

เขาเห็นฉันยืนกุมเสื้อที่ขาด จึงถอดแจ็คเก็ตตัวเองออกแล้วมาคลุมให้ฉัน

"ออกมาทำไม"เขาเอ่ยถามฉันเสียงเข้ม แล้วโอบเอวฉันพาเดินออกมา

"ไอ้เจ กูฝากดูผับด้วย"พอเขาเดินผ่านพี่เจ ก็พูดขึ้น

"เออ..ดูแลน้องดี ๆ ล่ะ"พี่เจกระตุกยิ้มให้พี่เคเดน แล้วพี่เขาก็ผงกหัวรับแล้วยกยิ้ม ก่อนจะพาฉันมาที่รถของเขา

พี่เคเดนเปิดประตูให้แล้วจับร่างฉันเข้าไปนั่งที่ด้านใน ก่อนจะปิดประตูลงแล้วเดินอ้อมมาที่ฝั่งคนขับ

"ขอบคุณนะ ที่มาช่วยด้าย"ฉันรีบเอ่ยแล้วยกมือไหว้ พี่เคเดนกุมมือทั้งสองของฉันที่พนมอยู่

"ไม่ต้องไหว้..."ว่าจบเขาก็ปล่อยมือออก แล้วขับรถออกมา ในรถฉันนั่งเงียบ น้ำตาคลอ ๆ ยังตกใจและกลัวอยู่ พี่เคเดนเอื้อมเอามือมาเช็ดน้ำตาให้

"ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ตรงนี้ ไม่มีใครทำอะไรเธอได้หรอก"ฉันหันหน้ามองเขาแล้วเม้มปากเข้าหากัน

"ด้ายต้องขอบคุณพี่ ขอบคุณจริง ๆ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา พี่เคเดนเอามือมาลูบที่หัวฉันเบา ๆ

"ทำไมถึงออกมาแบบนั้น จะไม่ทำงานแล้ว?"

"เอ่อ..."ฉันก้มหน้าลง รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเลย

"เอาไว้ค่อยคุยกัน...วันนี้ยาวแน่"ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาที่หันมายกยิ้มให้ก่อนที่จะหันกลับไปมองที่ถนน ฉันได้แต่ขมวดคิ้วสงสัยในสอ่งที่เขาพูด ระหว่างที่เขาขับรถไปเรื่อย ๆ

"พี่เคเดน นี้ไม่ใช่ทางไปหอด้ายนี้คะ"

"พี่ไม่ได้จะพาเธอไปที่หอเธอสักหน่อย"พี่เคเดนหันมาพูด

"พะ พี่จะพาด้ายไปไหน..สถานีตำรวจ?"เออใช่ ฉันเพิ่งจะโดนทำร้ายมา เขาต้องพาฉันไปแจ้งความสินะ

"เปล่า...พี่จัดการไอ้คนตัวนั้นแล้ว ไม่ต้องไปแจ้งความหรอก"

"ละแล้วพี่จะพาด้าย..."

"พี่จะพาเธอไปปลอบขวัญ"

"ปลอบขวัญ"

"ใช่ เธอคงขวัญเสียหมดแล้วสินะ"พี่เคเดนหันมาสบตากับฉันแล้วยกยิ้มมุมปาก ฉันได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยอีกแล้ว ทำไมพี่เคเดนพูดจาแปลก ๆ สองครั้งแล้ว

พี่เคเดนขับรถพาฉันมาที่ตึกสูง และดูหรูหรามาก เขาลงจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูที่ฝั่งฉัน ก่อนที่จะโอบตัวฉันเดินเข้ามาด้านในตึก

"ทะ ที่นี้ที่ไหนเหรอ"

"คอนโดพี่"ฉันหันขวับไปที่เขา ในขณะที่กำลังกดลิฟต์ พอมันเปิดก็พาฉันเข้าไป คอนโดพี่เคเดนหรูหราดีจัง ดูสะอาดตา แล้วกว้างขวางมาก...ในที่สุดเขาก็พาฉันมาจนได้ โดยที่ฉันไม่ได้ท้วงติงอะไร ลึก ๆ ก็เต็มใจที่จะมานั้นแหละ ยังไงเขาก็เป็นคนที่ช่วยฉันไว้

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥