อรัณ อักษรรุ่งโรจน์สกุล
ทายาทคนที่สองของนักการเมือง ชื่อดัง เบ้าหน้าฟ้าประทานของที่สาม ของหนุ่มสุดฮอตมหาวิทยาลัย B หล่อ รวย เย็นชานิ่งและนิ่ง ร้ายลึก และที่สำคัญเอาแต่ใจมาก ผิดแต่ไม่เคยโทษตัวเอง เป็นคนรักเพื่อนมาก [เจ้าชู้ไหม...ไม่รู้ดูกันไปยาวๆ ละกัน] นิสัยก็คงไม่ต่างจากแก๊งค์เพื่อนๆ มากนัก นิสัยไม่เหมือนกันก็คงอยู่แก๊งค์เดียวกันไม่ได้ ใจดีกับสาวๆ ทุกคน
เกลียดที่สุดคือผู้หญิงขายตัวที่ชื่อมิวา
แต่เธอดันเป็นน้องสาวของคนที่เขาเกลียด ยิ่งเกลียดมากเท่าไหร่แต่กับพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเธอมากขึ้น เขาจะจัดการกับความรู้สึก ที่มันตรงกันข้ามการกระทำได้นี้ได้อย่างไร เมื่อเขาดันแพ้ให้กับ ความสดใส ดื้อรื้นของเธอ จนยากที่จะถอนตัว
มิริน มิรินดา ชัยชาญกุล
ปี 3 คณะอักษรศาสตร์ มอ.B
หน้าตาน่ารัก สดใสร่าเริง ดื้อรั้น นิสัยดี ไม่ชอบการเอาเปรียบ เข้ากับทุกคนได้ดี ความสวยของฉันเมื่อใส่แว่นอยู่ที่ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ แต่เมื่อถอดแว่นใส่คอนแทคเลนส์ ฉันก็ได้ขึ้นชื่อเรื่องความสวยที่ไม่เป็นสองรองใคร วัดจากความมั่นหน้ามั่นใจของตัวฉันเองล้วนๆ คะ
"เธอมันก็แค่น้องสาวของผู้หญิงขายตัว ที่หาวิธีทำให้ฉันสนใจไม่ได้ เธอก็วิ่งไปหาคนอื่น"
"พี่สาวฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว อย่างที่พี่เข้าใจ" มิริณสวนกลับอรัณอย่างไม่ยอมทันที
"เป็นเด็กN มันไม่ได้ต่างกับผู้หญิงขายตัว" อรัณจับข้อมือเรียวเล็กของมิริณเอาไว้แน่น ด้วยความโกรธและโมโห ใบสวยหวานไร้กรอบแว่นตา จ้องมองคนปากร้ายโดยไม่เกรงกลัวแต่อย่างใด
"ถ้าเกลียดผู้หญิงขายตัว เกลียดพี่สาวฉัน เกลียดฉันมากนัก พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียทีสิ" มิริณกดน้ำเสียงโดยความไม่พอใจ พร้อมกับสะบัดมือออกจากแขนของอรัณ
"ถ้าอยากเป็นเด็กขายตัวตามพี่สาวของเธอนัก ก็มาขายให้ฉันเสียสิ จะได้ไม่ต้องวิ่งหาคนอื่นให้มันเหนื่อย แค่นอนให้ฉันกระแทกก็พอ"
"พี่รัณ" มิริณตระโกนใส่หน้าอรัณด้วยความโกรธจัด
!! เพี๊ยะ !! พร้อมกับตะเบ่งฝามือฝาดใบหน้าอันหล่อเหลาของอรัณด้วยที่เขานั้นดูถูกเธอไม่หยุด
ใบหน้าของอรัณหันไปตามแรงตบและมอง มิริณมาด้วยสายตาดุดัน
"ขอซื้อดีๆ ไม่ขาย งั้นก็โดนฉันกระแทกก่อน แล้วค่อยคิดราคามาละกัน" พูดจบอรัณก็ระดมจูบคนตัวเล็กไปทั่วทั้งใบหน้าด้วยความโมโห
@มหาวิทยาลัย B งานกีฬาประจำปีเจ้าของร่างสูงโปร่งส่วนสูง 183 เซ็นติเมตร หุ่นราวกับนายแบบระดับแถวหน้าของเมื่องไทยผมอันดกดำ เบ้าหน้าฟ้าประทาน อย่าง อรัณ หนึ่งหนุ่มกลุ่มสุดฮอตคณะวิศวะ ของรั่ว ม.B มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ที่ได้ขึ้นชื่อเรื่องความหรูหราสะดวกสบายและค่าเทอมที่แพงที่สุด ยืนแผ่ออร่าความหล่อเหลาภายในสนามบาสของ มหาวิทยาลัย ทำเอาสาวๆ ในรั่ว มอ B นั้นถึงกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดส่งกำลังใจเชียร์อรัณ จนพื้นที่ของของสนามและบนสแตนเชียร์ไม่เหลือพื้นที่ว่างเว้นเนื่องจากหนุ่มหล่อเนื้อหอม รุ่นพี่ปี 4 ที่ หมายปองของเหล่าสาวๆ อย่างอรัณลงสนามวอมร่างกายที่จะลงแข่งขันบาสในครั้งนี้ เลยทำให้สาวๆ ขอบ สนามนั้นมารวมตัวกันเยอะมากเป็นพิเศษ ถึงกับล้นขอบสนามกันเลยทีเดียว เพราะดีกรีความหล่อและความฮอต ของหนุ่มหน้าใสอย่าง อรัณ ไม่ว่าจะฐานะทางครอบครัว ด้วยความที่มีใบหน้าหล่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วนั้น บวกกับความสามารถและเก่งรอบด้าน ทำให้สาวๆ พากันถวายตัวเข้าหา เจ้าของฉายาหนุ่มเจ้าแผนการประจำกลุ่ม เรื่องความรวยก็ไม่เป็นสองรองใคร เพราะได้ขึ้นชื่อเป็นทายาทของที่สองของนักการเมืองชื่อดัง และยังมีธุริกิจเกี่ยวกับโรงงา
มิริณหยิบแว่นตาที่แตกละเอียดมาปัดๆ ก่อนที่จะเก็บมันเข้ากระเป๋า และรีบเดินไปนั่งกับขวัญข้าว และบีนา จะให้ฉันมานั่งดูเขาแข่งบาสได้ยังไงกันในเมื่อไม่ใส่แว่นฉันก็เหมือนคนตาปอดดีๆ นี่เองที่มองอะไรในระยะไกลก็เป็นภาพที่เบลอไปหมด เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ฉันเองก็ตกใจมาก เช่นกัน อรัณ หนุ่มสุดฮอต คณะวิศวะปีสี่ หึ! เขาเป็นผู้ชายที่ปากร้ายที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเจอมา เขาต่างหากที่วิ่งออกนอกสนามมาชนฉันจนเลนส์แว่นตาฉันหล่นแตก แต่ไม่คิดจะขอโทษซักคำ และยังมาโทษคนอื่นอีกร่างบางเจ้าของใบหน้าหวานใสได้แต่นั่งกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ที่โดนหนุ่มรุ่นพี่นั้นโยนความผิดให้เธอส่วนอีกด้านของฝั่งสนาม ใบหน้าอันหล่อเหล่าได้แต่ชักสีหน้าด้วยความหงุดหงิด!! ปริ๊ดๆ !! จากนั้นเสียงลูกหวีดของกรรมการก็ดังขึ้น"หมดเวลาพัก ลงสนามได้แล้ว" ริวเอ่ยกับอรัณมาพร้อมกับยกนิ้วให้เพื่อน"เมื่อกี่กูจะซู๊ดลูกบาสเข้าอยู่แล้วเชียว เป็นเพราะยัยนั่นที่เดินไม่ระวัง ทำให้พวกกูต้องเสียเวลาเนี้ย" อรัณบ่นให้กับเจ้าของร่างบางมาอย่างหงุดหงิด ทำเขาทั้งสามหนุ่มถึงกับหันมองหน้ากัน พออรัณลงสนามไปแล้วนั้น"แต่เมื่อกี้ไม่ใช่มันหรือวะที่ออกจากนอกส
"คืออีกไม่กี่เดือนเราก็จะเรียนจบแล้ว คือเราอยากแต่งงานกับแพทนะ แพทรู้ใช่ไหมว่ารัณคิดยังไงกับแพท" อรัณสบตากับคนตรงหน้า ด้านแพทเองถึงเธอและอรัณจะครบกันแบบไม่ใช่สถานะเพื่อน แต่ความรู้สึกของทั้งสองคน มันเลยขั้นไปไกลเกินกว่าเพื่อน ที่กอด จูบ กันได้ แพทได้แต่จ้องมองใบหน้าของอรัณ อย่างนึกเสียดายที่เธอยังไม่ได้คิดไปถึงเรื่องการแต่งงาน แต่ลึกๆ เธอเองก็็รักและชอบอรัณแต่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมนั้นเอง"รู้สิ เรารู้มาตลอดแหละว่ารัณคิดยังไงกับเรา แต่เรา...พึ่งจะยื่นเรื่องเรียนต่อที่เมกาหนะ ขอบคุณรัณมากนะที่รักและเลือกเราเป็นเจ้าสาวของรัณ" แม้ร่างสูงจะเตรียมตัวเตรียมใจมาบ้างแล้วกับคำปฎิเสธของฝ่ายหญิง แต่นั้นก็รู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่อกอยู่ดี แพทอธิบายในเหตุผลของดธอ ใบหน้าอันกล่อเหลาถึงซีดขึ้นมาทันที แพทจะไปเรียนต่างประเทศโดยที่เธอไม่เคยบอกกับเขาเลย แพทได้แต่สบตากับอรัณ"ไม่เป็นไร เราเข้าใจแพทดี เราขอโทษ เราอาจจะใจร้อนจนเกินไป เลยทำให้แพทรู้สึกอึดอัด" อรัณเอยกับคนตรงหน้ามาด้วยเสียงเศร้า จนแพทถึงกับชะงัก จากนั้นหญิงสาวก็เอามือกุมที่มือหนาของอรัณเพื่อปลอบอรัณเพื่อไม่ให้เขาเสียใจกับคำ
ด้านอรัณหลังจากที่เขาไปเคลียร์กับยัยนั้น เสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น ร่างสูงก็ขับรถมาส่งแพทที่บ้านของเธอ จากนั้นอรัณก็ขับรถไปร่วมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่ SKy ผลับทันที@SKY Pup เมื่อมาถึงเหล่าเพื่อนๆ และรุ่นน้องในคณะอีกอย่างคนก็นั่งดื่มฉลองกันซักพักแล้ว ริวที่ในมือถือแก้วบรั่นดีอยู่นั้นต่างก็ยื่นมาให้กับอรัณทันทีที่เพื่อนนั่งลง"พวกมึงดื่มกันนานยัง" อรัณเอ่ยถามเรียวตะ"ซักพักแล้ววะ แต่พวกไอ้ดีเอ็มมาก่อนมาตั้งแต่ร้านปิดได้สิบนาที แม่งสู้เหล้าชิบหาย เรื่องแดกเหล้าไว้ใจเด็กปั่นไอ้ริกเหอะ" เรียวตะเอ่ยพร้อมกับทำหน้าเอื่อมให้กับรุ่นน้อง"โฮ่... ไร พี่เรียว พี่นินทาไรผมครับพี่""ป่าว กูแค่ว่ามึงมันสู้เหล้าเฉยๆ ไม่มีไร" จากนั้นเรียวตะก็หันใจอรัณที่เอาแต่นั่งหน้านิ่ง ใบหน้าไม่รับแขกเลยซักนิด"มึงเป็นห่าไร ไอ้อรัณทั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว ไปหาแพทแล้ว สีหน้ามึงนิไม่ดีขึ้นเลยเหรอวะ" เรียวตะเอ่ยยถามอรัณมาด้วยสีหน้าอันสงสัย ซึ่งไม่ได้ต่างอะไรจากริวและริกที่มองหน้าอรัณมาเช่นกัน"ทำหน้ายังกะอกหักมา ยังไงแหละ" ริกที่กระดกเหล้าอยู่นั่นเอ่ยขึ้นมาบ้าง"ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง...วะ" อรัณกับเพื่อนอย่างไม่คิดจะปิดบัง"คือไร
@มหาลัย B อรัณหลังจากที่มาถึงมหาลัยร่างสูงก็เข้ามานั่งพักในห้องR ปกติ เนื่องจากวันนี้รถไม่ติดร่างสูงมาก่อนเวลาราวเกือบชั่วโมง ร่างสูงนั่งที่โซฟาได้ ไม่นานนัก!! แก๊ก !! สองหนุ่มแฝดก็ตามเข้ามาติดๆ เมื่อเจอหน้าเพื่อนริวก็ไม่รอช้า นิ่งแบบนี้แสดงว่ายังไม่รู้เรื่องอะไรสินะ สองพี่น้องได้แต่มองหน้ากันสลับกับอรัณ"ไอ้เชี่ย รัณ นั่งนิ่งแบบนี้มึงยังไม่เห็นคลิปสินะ" ริวเอ่ยถามอรัณมาด้วยสีหน้ากังวล เดาว่าเพื่อนของเขาคงจะยังไม่เห็นคลิปของตัวเองกับเพื่อนสาวคนสนิท ไม่งั่นอรัณคงไม่นิ่งเฉยอยู่เช่นนี้หรอก"คลิปไร" อรัณเอ่ยถามสองหนุ่มมาด้วยท่าทีสงสัย"กูว่าแล้วไง..." จากนั้นริวก็ยื่นสมาร์ตโฟนของตน และเปิดคลิปที่ตนพึ่งได้มาจากรุ่นน้องสาวคณะนิเทศน์ ให้อรัณได้ดูเห็นภาพเคลื่อนไหวของตัวเองและเพื่อนสาวคนสนิท ทั้งภาพและเสียงของเขาที่คุยกับแพทในห้องพยาบาลนั้นถูกอัดเป็นวิดีโอและถูกส่งในกลุ่มนักศึกษา เป็นช่วงที่เขาขอแพทแต่งงานและช่วงที่เขาจูบกับเธอ!! อ่า...!! ภาพที่เห็นทำเอาเจ้าตัวถึงกับปวดหัวขึ้นมาตึบๆ ใคร ๆ มันช่างกล้าทำกับเขาเช่นนี้ ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับแดงซ่านมาด้วยความโกรธจัด อรัณได้แต่หลับตาลงอย่างช้า
หลังจากทานข้าวเสร็จมิริณก็แยกตัวออกจากขวัญข้าวและบีนาทันที เนื่องจากเธอเองก็กังวลใจกับเพื่อนที่เกิดขึ้น มิริณที่กำลังจะเดินเข้าห้องเรียนไปซาตแบตโทรศัพท์ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมีคนที่ไม่คาดคิดเดินมาดักหน้าของเธอ อรัณมองร่างบางมาด้วยสายตาที่วาวโรจน์"มานี่ฉันขอคุยกับเธอหน่อย" เมื่อเจอหน้าผู้หญิงใจร้าย อรัณก็ไม่รอช้าร่างสูงกระชากแขนเรียวเล็กของมิริณ เดินเข้ามาภายในห้องเรียนอีกห้อง โดยที่มีริวอยู่ในห้องนี้ด้วย"ว้าว...น้องน่ารักซะด้วยสิ" ริวได้แต่เอ่ยพร้อมกับผุดรอยยิ้มออกมา แต่คุ้นๆ น่าจะใช่น้องคนเมื่อวันก่อนที่ชนกับอรัณที่สนามบาสหรือเปล่า ร่างบางกระโปรงพีชยาว อ่า...ถ้าจำไม่ผิดน่าจะคนเดียวกัน แต่พอไม่ใส่แว่นหน้าตาก็น่ารัก...ใช่ย่อย มิริณได้แต่เสมองหน้าเรียว และเผชิญหน้ากับอรัณ"เธอใช่ไหมที่เป็นคนปล่อยคลิปฉัน" อรัณตหวาดมาด้วยความโมโห"ฉันไม่ได้เป็นคนทำ พี่มีหลักฐานอะไรมาว่าฉันเป็นคนทำ" ในเมื่อโดนเขาหาเรื่องมาแบบนี้แล้ว เธอเองก็ไม่กลัว ยังยืนยันว่าไม่ได้เป็นคนทำ"เมื่อวานฉันเตือนเธอแล้วนะ ไม่คิดจะฟังฉันเลยไช่ไหม เธอกล้ามากนะ ที่กล้าทำกับฉันแบบนี้" อรัณต่างไม่คิดจะฟังคำแก้ตัวของเธอ แต่กับชี
ห้อง R วิศวะ ใบหน้าอันหล่อเหล่าของอรัณถึงกับคิดหนัก เมื่อคนที่เขาว่าคนปล่อยคลิปไม่ใช่ยัยนั้น แต่กับเป็นคนใกล้ตัว เขาจะกล้าเอาเรื่องรีอาได้ยังไง ในเมื่อรีอาเธอเคยเป็นคู่นอนคนโปรดของเขา อรัณถึงกับคิดไม่ตกกับเรื่องคลิปที่เกิดขึ้นเขาจะใช้วิธีไหนพูดคุยกับรีอาเธอดีแต่ถึงเขาไม่อยากจะเอาเรื่องรีอา แต่เรื่องนี้เขาเองก็ย่อมปล่อยผ่านไปไม่ได้เช่นกัน ยิ่งคิดร่างสูงถึงกับปวดหัวขึ้นมาตึบๆ จากนั้นก็กดสมาร์ตโฟนหารีอาทันที แต่กลับไม่มีคนรับสายของเขา อรัณถึงกับหงุดหงิดที่เขาหาวิธีติดต่อรีอาไม่ได้ ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับมีความกังวลขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด!! แก๊ก !! อรัณเสมองไปทางประตูจากก็เห็นใบหน้าของทั้งสามหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามา พร้อมกับในมือมีอาหารอีกหลายอย่างที่เรียวตะและริกช่วยกันหิ้วมาจากโรงอาหาร จากนั้นริกก็วางของที่ซื้อมสาวางลงบนโต๊ะและเอ่ยถามคนนั่งหน้าตาเคร่งเครียดมาทันที"เป็นไง ไปตามหาตัวปล่อยคลิป ได้เรื่องว่าไง""เจอตัวเธอแล้ว" อรัณตอบริกแค่นั้น"แล้วไง น้องคนนั้นยอมแล้วเหรอว่าเธอเป็นคนปล่อยคลิปมึงจริง" เรียวตะที่กระดกโค้กกระป๋องอยู่อีกมุมเหลือบมองมาที่อรัณด้วยความสงสัยไม่ต่างจากริก"ไม่ใช่
ห้างสรรพสินค้าS ทั้งสองสาวพี่น้องช้อปกันอย่างสนุกหลังจากที่อคิณ พาทั้งมิวามาทานข้าวเสร็จแล้วนั้น ทั้งสามก็พากันเดินเข้าออกร้านเสื้อผ้า ร้อง เท้า กระเป๋าที่มีอคิณคอยถือบัตรเครดิตทำหน้าที่ป๋าจ่ายให้กับมิวา และอคิณยังใจดีจ่ายให้กับมิริณสาวน้อยที่น่าตาน่ารัก ความสวยสองสาวพี่น้องคู่นี้ ที่สวยกินกันไม่ลงเลย จนอคิณนั้นอยากจะเก็บเอาไว้ครอบครองทั้งสอง ยิ่งมองยิ่งมีเสน่าห์อย่างหน้าหลงไหลมิริณถึงกับชักสีหน้าใส่พี่สาวที่ตอนนี้มิวา หยิบ โน้น นี้นั้นเป็นว่าเล่น จนมิริณแอบตกใจ เพราะของในมือที่มิวามันทั้งเยอะและราคาแพงมากอยู่เหมือนกัน"วาซื้อเยอะแบบนี้ พี่เขาจะไม่ว่าเหรอ""หยิบมาเถอะน๊าริณ พี่คิณเขาใจดีแค่นี้ไม่ทำให้เขาล้มละลายหรอก" มิวาหันไปเอ่ยกับน้องสาว ที่มิริณไม่ยอมหยิบเสื้อผ้าของเธอมาเลยซักชุด"ถ้าริณไม่เลือกวาเลือกให้เองและกัน" จากนั้นมิวาก็ช้อปต่อและหยิบมาอีกหลายชุด ถุงกระดาษในมือของทั้งสองสาวรวมยี่สิบใบ ส่วนมากมาจากแบรนด์ดังๆ ทั้งนั้นด้านอคิณที่เดินตามมิวาออกจากในร้าน ไปยังที่ลานจอดรถ"นี้กะจะไม่ช้อปวันอื่นด้วยเลยหรือไงครับ" อคิณถามมิวาพร้อมกับ ยิ้มให้กับหญิงสาว แต่เขาก็คุ้นชินที่มิวาเป็น
ด้านมิริณช่วงเย็นๆ ร่างบางมักจะมาคุกตัวอยู่ที่ศาลาใต้ต้นใหญ่บริเวณหลังเรือนคนใช้ เนื่องจากบริเวรนี้มีศาลาหลังเล็กถูกตั้งอยู่ในสวนหลังบ้านที่ติดกับบ้านอีกหลังที่ถูกปิดเอาไว้ซึ่งมิริณนั้นมักจะมานั่งรับลมเย็นๆ ของต้นไม้ใหญ่ที่นี่ทุกวัน สวนถูกตกแต่งถประดับด้วยโขดหินเป็นที่นั่งเล่นและเป็นบริเวรที่เงียบสงบที่สุดมิริณที่นั่งอยู่ซักพักใหญ่ๆ เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าในช่วงเย็นใกล้จะมืดลง ฉันแหงนมองท้องฟ้าที่ฝนเริ่มตกลงมาปอยๆ เมื่อร่างบางจึงลุกขึ้นยืนหวังจะกลับห้องพักของตน แต่ขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับนั้น สายตากับปะทะกับบุคคลที่ไม่คลาดคิด ร่างสูงอันคุ้นหน้าเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของฉัน ด้วยสีหน้านิ่งปนดุที่มองด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มิริณที่เห็นเช่นนั่นใบหน้าหวานถึงกับชะงัก ตากลมเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ ร่างบางถึงกับถอยหลังหนี!! อึก...!! คนตัวเล็กถึงกับสะอึกขึ้นมาทันที เมื่ออรัณยืนอยู่ต่อหน้าของเธอด้วยสีหน้าอันบึ้งตึงฉันที่เจอหน้าเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวจะหลบก็ไม่ทัน ร่างบางจ้องมองใบหน้าคมสันเล็กน้อยด้วยความรู้สึกเป็นกังวลอรัณเดินเข้ามาอย่างใกล้ชิด พร้อมกับยกยิ้มเยิ้ยยันออกมาที่มุมปากหยักสา
เมื่อคิดได้ดังนั้นอรัณตัดสินใจขับรถกลับไปค้างที่คฤหาสน์ แต่ระหว่างทางที่ขับกลับนั้นกับไม่เจอรถเมล์คันที่มิริณนั่ง ให้ตายเถอะ แค่รถเมล์ทำไมถึงได้เหยียบเร็วจนเขาถึงกับตามไม่ทัน อรัณขับรถเข้ามาจอดด้านในคฤหาสน์หลังใหญ่ นี้เป็นคืนแรกที่เขากลับเข้ามาค้างที่บ้านหลังจากที่อคิณประกาศตัวพาผู้หญิงหิวเงินนั้นเขามาอยู่ในบ้านร่างสูงเดินลงมาจากรถซุปเปอร์คาร์คันหรู และเดินเข้ามาภายในตัวบ้าน แต่ในจังหวะนั้นสายตาคมกับสะดุดเข้าผู้หญิงในชุดกีฬาอันคุ้นตาที่เดินไปยังด้านหลังเรือนคนใช้ อรัณที่กำลังจะเดินเข้าบ้านถึงกับชะงัก ข้างหลังเธอเขาดูคุ้นตาเขามาก อรัณที่ก้าวขาจะเดินเธอตามไปแต่กับไม่ทัน เมื่อปิ่นสาวใช้ในบ้านที่กำลังจะเดินออกมา กับต้องตกใจ ที่เจอเงามืดๆ ของอรัณ ทำเอาสาวใช้ ถึงกับร้องเสียงหลงที่เงาของอรัณอยู่หน้าบ้าน!! ว้าย !! คุณอรัณ ปิ่นก็คิดว่าใครนะค่ะ มาไม่ให้ซุ้มให้เสียงเลยนะคะ""ทานอะไรมาหรือยังคะ ปิ่น จะได้ไปเตรียมให้ค่ะ""ทานแล้วครับ" คุณชายของบ้านตอบกลับมา แต่ขณะที่อรัณคุยกับ ปิ่นอยู่นั้น ไฟในบ้านที่สลั่ว กับเห็นเงาของใครบ้างคน ที่เดินแว่บๆ ผ่านหน้าอรัณไป เห็นข้างหลังชัดเป็นชุดพละสีแดง อันคุ้นต
เวลาล่วงเลยไปจนท้องฟ้ามืดสนิด ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออีกไม่กี่นาทีก็จะถึงสองทุ่ม ฉันที่ให้พี่อรัณซ้อมโบว์ลิ่งให้และแข่งกับเขา มันเป็นอาการของคนที่ทำไปอย่างไม่รู้ตัว ตั้งแต่ที่ฉันเจอหน้าเขานับครั้งไม่ถูก ที่เขานั้นหลุดรอยยิ้มขึ้นมา ให้ตายเถอะถ้าเขาทำอะไรแบบนี้กับฉันบ่อย ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน แบบนี้มันเป็นอะไรที่อันตรายและทรมานต่อใจฉันมากมุมอ่อนโยนของคนใจร้ายที่ฉันไม่เคยเห็นมัน แต่ตอนนี้เขากับมีท่าทีแบบนั้นกับฉัน ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตรงหน้านี้คือพี่อรัณคนเดียวกันกับคนที่มักจะเข้ามาหาเรื่องฉัน คนที่มีนิสัยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย กำลังทำให้ฉันหลงเสน่ห์ของเขาอย่างไม่รู้ตัวและฉันกำลังจะตกหลุมไปกับเสน่ห์ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาตั้งแต่ฉันพยายามพาตัวเองหนีมันแต่มันกับยิ่งต้องการเจอเขา ฉันควรจะทำตัวเช่นไรดี มิริณเอาแต่ครุ่นคิดเมื่อผ่านไปนานนับชั่วโมง และวันนี้อากาศค่อนข้างที่จะร้อน เหงื่อของคนตัวโตถึงกับไหลซึมออกมา เนื่องจากเป็นช่วงเลิกเรียนไปแล้ว อรัณถึงกับเดินออกไปและถอดเสื้อของตนออกจากตัว มิริณที่เห็นเช่นนั้นถึงกับชะงัก"พี่จะทำอะไรหนะ" ร่างบางเอ่ยถามด้วยความสงสัยที่อรัณนั้นถอดเสื้อ
อรัณได้แต่เสมองหน้าริวมาด้วยสีหน้าไม่พอใจที่เพื่อนนั้นเข้ามาขัดจังหวะตน สายตาคมเข้มได้แต่มองตามแผ่นหลังร่างบางที่เดินออกไปหาเพื่อนของเธอ"หึ! ไง มึงคิดจะหาเรื่องน้องเขาหรือไง" ริวเอ่ยถามอรัณพร้อมกับเหลือบมองหน้าเพื่อนสนิท ที่มองมิริณเดินออกไปจนลับตา"เปล่า กูแค่ทักทายคนเคยร่วมเตียงเฉยๆ" เสียงเข้มของอรัณเอ่ยตอบกับริว"นับวันน้องมันยิ่งสวยน่ารัก เป็นกูก็เสียดายวะ แต่ติดอย่างเดียว ที่มึงมีแพทอยู่แล้วนี้สิ" ริวเอ่ยเป็นนัยอย่างเตือนสติอรัณไม่ควรยุ่งกับมิริณ เพราะเพื่อนนั้นมีแฟนอยู่แล้ว"มีแล้วไง" ใครคิดว่าเขาจะสนละ อรัณมองหน้าริวมาด้วยความไม่พอใจ แพทไม่ใช่ประเด็นในเรื่องนี้ ตั้งแต่คบกับแพทมา ใช่ว่าเขาจะมีเธอเพียงคนเดียว อีกอย่างกับแพทเธอเป็นแฟนเขาก็จริงแต่เขาไม่เคยนอนกับเธอเลยซักครั้งเดียว"กูยังไม่เคยเห็นมึงสนใจใครเท่าน้องมิริณเลยวะขนาดว่าแพทกูยังไม่เห็นมึงตามเธอเท่าน้องมันเลย" ริวเอ่ยพร้อมกับเสมองหน้าอรัณจากนั้นทั้งสองหนุ่มก็เดินออกไปอีกห้อง เสียงสมาร์ตโฟนที่ดังขึ้นมาอรัณหยิบมาถึงกับขมวดคิ้วให้กับปลายสาย เนื่องจากหลายวันที่ผ่านมา ตั้งแต่อคิณประกาศพาคนของเขาเข้าอยู่ในคฤหาสน์อคิณและเขาก็แ
@ร้านอาหารSในช่วงเช้างานเปิดตัวบริษัทใหม่ของอคิณนั้นผ่านไปด้วยดี แต่ช่วงบ่าย อรัณและแพทกับต้องมานั่งปลอบใจนีน่า ที่ร้องห่มร้องไห้เรื่องของอคิณ อรัณเสมองใบหน้าของเพื่อนสาวคนสนิท เขาเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงในเมื่อเรื่องเกิดขึ้นแบบนี้"น่า รัณต้องขอโทษแทนพี่คิณด้วยนะ รัณเองก็เดาใจพี่คิณไม่ถูกเหมือนกัน ว่าพี่คิณคิดอะไรอยู่ถึงได้ทำอะไรแบบนี้" อรัณเอ่ยกับเพื่อนสนิท"พอเถอะรัณน่าเข้าใจดี น่าขอบคุณรัณมากๆนะที่ยังเป็นห่วงและหวังดีกับน่า" นีน่าเอ่ยพร้อมกับบีบน้ำตาให้อรัณนั่นรู้สึกสงสารเธอ ในเมื่อเธอไม่มีความสุข อคิณเองก็อย่าหวังว่าเธอจะปล่อยเขาไปง่ายๆ เช่นกัน เธอยอมทุ่มสุดตัวขนาดนี้แล้วอคิณยังเลือกคนอื่น"แพทถามจริงเถอะรัณ ผู้หญิงของพี่คิณคือใคร รัณเคยเห็นและรู้จักเธอหรือเปล่า" แพทเป็นคนที่ฉลาด และเธอเองก็ยังสงสัยกับเรื่องของอคิณที่เธอแอบไปได้ยินมา ถ้าอคิณมีแฟนใหม่จริง ในแวดวงไฮโซเซเลป เพื่อนๆ ของเธอ ก็ต้องมีเอ่ยมาบ้างแหละ ระดับพี่อคิณมีหรือที่จะคว้าเอาผู้หญิงที่ไหนมาก็ได้ ฉันและนีน่าอยากจะเห็นหน้าผู้หญิงของพี่คิณเสียจริง ความสวย ชาติตระกูลจะเพียบพร้อมเท่ากับเพื่อนของเธอหรือเปล่า"รัณไม่รู้จัก ไม
วันต่อมาด้านมิริณหลังจากที่เรียนเสร็จ ร่างบางก็เดินลงจากตึกของคณะ"แล้วนี้พวกแกจะไปไหนกันต่อไหม หรือจะกลับกันเลย" ขณะที่เดินมาถึงตึกของคณะบริหาร ยัยขวัญข้าวก็ถามพวกฉันมา"ฉันจะไปซื้อของหลังมอนะ"ยัยบีนาตอบยัยขวัญข้าว"แล้วแกละยัยริณ แกไปไหนต่อไหม หรือจะกลับเลย" ยัยขวัญข้าวหันมาถามฉัน เพราะส่วนมากฉันและยัยขวัญข้าวเราจะเดินไปทางหน้ามอ ด้วยกัน"ฉันจะไปเอาของให้มิวาหนะ ว่าจะออกไปทางหลังตรงปากซอยยี่สิบแปด กะจะไปวินมอไซค์ตรงนั้นหนะ" ฉันบอกกับเพื่อนไป"เออ งั้นแยกกันตรงนี้เลย" ยัยขวัญข้าวหันมาบอกกับฉันและยัยบีนา จากนั้นฉันและยัยบีนาก็เดินออกมาทันที"เออริณแกจะไปนั่งวิน ซอยยี่สิบแปดใช่ไหม ฉันว่าเราเดินไปทางรัดดีกว่าไม่ต้องเดินอ้อมไปทางคณะโลจิส ไปทางใต้ตึกคณะวิศวะมันจะมีทางเชื่อมกับประตูทางออกซอย ฉันว่าเราไปทางนั้นดีกว่า" ยัยบีนาที่หันมาเอ่ยกับฉัน มิริณได้แต่เหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ"จะหกโมงแล้วประตูคณะวิศวะจะไม่ปิดเหรอ" มิริณเอ่ยถามเนื่องจากอีกไม่กี่นาทีจะถึงหกโมงเย็น"ไม่หรอกประตูน่าจะปิดทุ่มครึ่ง เพราะไม่กี่วันฉันก็ไปทางนั้น" จากนั้นทั้งสองสาวก็เดินมาถึงใต้ตึกคณะวิศวะทันที ซึ่งน้อยครั้งนักท
ด้านบิดาที่เดินออกมาจากห้องทำงานจะกลับบ้านของตน ก็เจอกับบุตรชายคนเล็กที่นั่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดภายในห้องรับแขก"อรัณ" เสียงเข้มของบิดาเอ่ยกับบุตรชายคนเล็กออกมา"เราคงทราบเรื่องของอคิณแล้วใช่ไหม" อรัณที่ได้ยินเช่นนั้นถึงกับเสมองใบหน้าของบิดา พร้อมกับพยักหน้า"ครับ...พี่คิณเป็นเช่นนี้แล้วคุณพ่อจะเอายังไงต่อครับ" ด้านคุณอนันต์ในเมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ผู้เป็นบิดาได้แต่ถอนหายใจออกมายาวๆ กับปัญหาที่จะตามมา!! เห้ย...!! พ่อจะลองไปคุยกับทางคุณเชิงชายดู ว่าฝ่ายนั้นจะเอายังไง จะเรียกร้องค่าเสียหายมาเท่าไหร่พ่อก็ยินดีที่จะจ่ายถ้ามันไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงมากนัก อีกอย่างพ่อก็เคยร่วมธุรกิจกับทางฝั่งนั้นมานานหลายปี หวังว่าพวกเขาจะเข้าใจทางเราบ้าง พ่อที่เลี้ยงลูกได้แต่ตัว อคิณคิดอะไรของเขาอยู่ ท่านก็เดาไม่ได้"นีน่าเธอเองก็น่าสงสาร และน่าเป็นห่วงมากเช่นกันนะครับคุณพ่อ" อรัณเอ่ยมาด้วยความเป็นกังวล อย่างเป็นห่วงความรู้สึกของเพื่อนสาวคนสนิท นับว่าเขาและนีน่าเป็นเพื่อนกันมาครึ่งชีวิต"เรื่องนั้นพ่อก็พอจะทราบ หนูนีน่ากลับมาแล้วใช่ไหม" อรัณได้แต่พยักหน้าให้กับบิดา คุณอนันต์ถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก"อคิณเป
"ริณ วาท้อง " มิวาเอ่ยบอกกับน้องสาวฝาแฝดมาด้วยเสียงเศร้า มิริณที่ได้ยินสิ่งที่ไม่คาดคิดใบหน้าหวานถึงกับชะงัก"วาไม่ได้อำริณเล่นหรอกใช่ไหม" มิริณเองก็ตกใจ แต่ก็รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติ"ไม่สิ" มิวาเอ่ยพร้อมกับมองหน้าน้องสาว"วาพูดจริงนะริณ""ยินดีด้วยนะวา ริณกำลังจะมีหลาน" มิริณเอ่ยมาด้วยความยินดี"วาไม่ได้ตั้งใจจะมีเขานะริณ แต่วาเพียงแค่สะเพร่า" มิวาเอ่ยกับน้องสาว"วาไม่ได้คิดจะทำร้ายเขา...ใช่ไหม""ไม่หรอกยังไงเขาคือลูกของวา ถึงพ่อเขาจะรับหรือไม่รับ วาก็ไม่ได้คาดหวัง เพราะวาเข้าใจอาชีพของวาและสิ่งที่วาเป็น""วาคิดจะบอกเรื่องนี้กับคุณอคิณไหม" ที่มิริณถามเช่นนั้นพักหลังๆ มิวาไม่ค่อยจะกลับห้องและยังไปค้างที่คอนโดกับอคิณจนถึงเช้าอยู่บ่อยๆ"พี่คิณเขาต้องทราบเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่วายังคิดไม่ออกว่าจะเริ่มต้นบอกกับพี่คิณยังไงดี เขาจะรับได้หรือเปล่า วาก็ยังไม่แน่ใจ ริณก็รู้วาเป็นแค่เด็กเอ็นผู้ชายที่ไหนเขาจะมาคิดจริงใจด้วย" มิวาเอ่ยกับน้องสาวมาเสียงเรียบ เธอไม่ได้ตั้งใจจะเกาะอคิณแต่อย่างใด ที่เธอยอมเป็นของอคิณเพียงเพราะเธอรักเขาเท่านั้น รักเธอถึงยอมแต่ก็ไม่คิดว่าลูกจะมาเร็วแบบไม่ทันตั้งตัวขนาดนี
อรัณระดมจูบคนตัวเล็กไปจนทั่วทั้งใบหน้า มิริณที่โดนคนตัวโตลุกเข้ามาเช่นนั้นร่างบางถึงกับตกใจทำตัวไม่ถูกเพราะอรัณนั้นเข้ามาจูบเร็วมาก ลิ้นสากหนาแทรกเข้ามาที่โพรงปากของคนตัวเล็กได้อย่างง่ายดาย มิริณได้แต่ตุบเข้าที่อกหนาของคนตัวโต เพื่อให้อรัณนั้นปล่อยเธอ แต่ยิ่งทุบอรัณยิ่งแทรกจูบเข้ามาอย่างดุดัน ยิ่งจูบยิ่งหลงไหล กลิ่นน้ำหอมของคนตัวเล็กนั้นหอมหวานจนลืมไม่ลง ลิ้นเล็กถูกคนเอาแต่ใจเกี่ยวเข้ามาตามอารมณ์โกรธ ร่างบางถูกคนตัวโตจูบจนปากเจ๋อ อรัณจูบอย่างห้ามความต้องการและความรู้สึกของตนไม่ได้ หนึ่งเดือนที่ผ่านมาใช่ว่าเขาจะลืมเธอลง ยอมรับว่ามีแพทแต่กับมิริณยากเหลือเกินที่จะไม่พาตัวเองเข้ามายุ่งเกี่ยวคนโดนจูบได้แต่สงเสียงอู่อี้ออกมาอย่างขัดขืน เมื่อโดยคนใจร้ายจูบอย่างไม่คิดจะปล่อย ร่างบางรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักอรัณออกจนร่างหนาชิดเข้ากับผนัง และมิริณรีบเช็ดคาบน้ำลายของอรัณที่เปรอะเปื้อนออกจากปากของเธออย่างนึกรังเกียจมิิริณเธอทั้งโกรธและน้อยใจทุกครั้งที่เจอ อรัณมักจะเข้ามาลวนลามเธอด้วยการไม่ให้เกียรติ หนึ่งเดือนที่ผ่านเธอคิดว่าเขาจะลืมเรื่องราวทั้งหมดแล้วเสียอีก ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกอะไรกันคนตรงหน้า