บทที่ 10

ส่วนคนที่ทำให้อรัณคาดโทษเธออยู่นั่น ช่วงบ่ายวันนี้เอาจริงฉันรู้สึกเรียนไม่รู้เรื่องเลยซักนิด ในหัวฉันเอาแต่คิดเรื่องคลิปบ้าบ่อของคนประสาท ที่ไม่มีหลักฐานแต่กล่าวหาคนอื่นได้มั่วมาก แล้วยังนิสัยเสียมาลวนลามฉันอีก ใบหน้าหวาดนึกอย่างโกรธจัด กระดาษแผ่นเปล่าที่ถูกวางบนเกาอี้เลคเชอร์ถูกปากกาวาดรูปนักศึกษาชายและขีดเขียนระบายความโกรธแค้นจนหน้าตาเละเทะ

ในหัวของมิริณไม่ได้สนใจสิ่งที่อาจารย์กำลังสอนเลยซักนิดเดียว ขวัญข้าวที่เหลือมองสมุดของคนที่นั่งข้างๆ ถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาด้วยความสงสัย มิริณไม่ได้จดสิ่งที่อาจารย์กำลังสอน แต่กับขีดเขียนอะไรบางอย่างลงไปแทน ขวัญขวัญถึงกับเอาข้อศอกขึ้นมาสะกิดเพื่อน

"ยัยมิริณแกทำไมของแก เออนี้เป็นไร ทำหน้าอย่างกะโกรธใครมาอย่างนั้นอะ" ขวัญข้าวที่ไม่รู้เรื่องได้แต่เอ่ยถามมิริณมาด้วยความสงสัย

"ก็ใช่นะสิ ฉันกำลังโกรธและโมโหมากด้วย" มิริณเอ่นมาเสียงเบาที่ได้ยินกันแค่สองคน

"ใครเหรอ ใครทำอะไรแก" ทั้งสองสามกระชิบกันมาเสียงเบา ที่แอบคุยกันขณะที่อาจารย์กำลังสอน จากนั้นมิริณก็เริ่มเล่าเรื่องที่เธอบังเอิญไปเจอซ็อตเด็ดในห้องพยาบาลและอรัณตามมาเอาเรื่องเธอ

ขวัญข้าวที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมด ถึงกับตกใจ ไม่คิดว่าอรัณจะนิเสียมากขนาดนั้น ซึ่งดูเป็นคนละคนอย่างที่พวกเธอมักจะเห็นเขาในรั้วมหาลัย ที่ดูเป็นผู้ชายรูปหล่อ น่ารัก อบอุ่น อย่างที่เคยเข้าใจมาตลอด

"อ่า มิน่าละตอนที่แกเห็นคลิปนั้น แกถึงได้ดูตกใจมาก"

"ก็ใช่นะสิเขาคิดว่่าฉันเป็นคนทำ" มิริณเอ่ยกับเพื่อนไป ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออีกยี่สิบนาทีก็เลิกคลาส

"ยัยข้าว วันนี้ฉันไม่ได้กลับเป็นเพื่อนแกนะ ฉันมีนัดกับมิวานะ"

"ได้สิ" เมื่ออาจารย์ปล่อยก่อนเวลา มิริณก็แยกจากเพื่อน แต่ก่อนที่จะไปรอมิวาที่หน้าตึกคณะบริหารนั้น

เมื่อเห็นว่ายังพอมีเวลา ร่างบางก็ไม่ลืมที่จะเป็นเช็คและสำรวจตัวเอง มือเรียวหยิบเครื่องสำอางออกจากกระเป๋าจากนั้นก็เติมแป้งและลงบัดออนอ่อนๆ เนื่องจากวันนี้เธอจะไปซ้อปเป็นเพื่อนมิวานั้นเอง ก็ต้องเติมหน้าให้ดูดีหน่อย จากนั้นมิริณก็มานั่งรอมิวาที่หน้าคณะบริหารที่มันอยู่ไม่ไกลจากประตูทางเข้าของมหาลัย ร่างบางมานั่งรอมิวาได้ไม่นานจากนั้นพี่สาวของเธอก็โทรเข้ามาพอดี

Rrrrrrr My Sis

[ริณอยู่ไหนแล้ว วาจอดรอตรงข้างประประตู หน้าคณะบริหาร]

[รถคันไหนอะวา] มิริณไม่รอช้าเดินไปยังลานจอดรถตามที่พี่สาวบอกทันที

[เบนท์ลี่ย์คันสีดำ จอดติดกับรถปอร์เซ่คันสีขาวหนะ]

[โอเค ริณกำลังเดินไป] มิริณที่เดินมาก็เจอกับรถหรูราคายี่สิบกว่าล้านที่จอดรอเธออยู่ ร่างบางถึงกับตกใจ แขกของมิริณที่ว่าคงกระเป๋าหนักมากจริงๆ แหละ รถยังแพงมากขนาดนี้ อยากเห็นหน้าตาแล้วแล้วสิจะแก่มากขนาดไหนกันเชียว จากนั้นมิริณก็เปิดประตูขึ้นไปนั่ง ก็เจอกับพี่สาวที่ยิ้มให้กับเธอ

"ริณ นี้พี่อคิณที่วาเคยเล่าให้ฟังไง" มิวาแนะนำน้องสาวของเธอ อคิณหันมายิ้มบางๆ ให้กับมิวา

"สวัสดีคะ" มิริณไหว้แขกของพี่สาวไปตามมารยาท แต่ก็แอบตกใจเพราะเขาดูหน้าเด็กไม่แกเหมือนอาเสี่ยอย่างที่เธอคิด หล่อเหล่าฉบับลูกขนหนูผู้ดี

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องมิริณ" อคิณเอ่ยหันมาทักทายและยิ้มบางๆ ให้กับเธอ

"เช่นกันคะ" จากนั้นอคิณก็ขับรถพาทั้งสองสาวออกจากมหาลัยชื่อดัง

ด้านอรัณในจังหวะที่ร่างสูงกำลังขับรถออกจากมหาลัยอยู่นั้น อรัณถึงกับชะงักที่เห็นรถของตัวเองนั้นจอดอยู่หน้าตึกคณะ ร่างสูงชะรอรถ แต่กับต้องตกใจอีกครั้งที่เห็นยัยมิริณนั้นก้าวขึ้นรถองเขาไป เขาจำไม่ผิดป้ายทะเบียนและรถเบนท์ลี่ย์คันนี่ของเขามีเพียงคันเดียวในประเทศเท่านั้น

"อคิณขับรถเขามางั้นเหรอ" คิ้วขมวดขึ้นมาด้วยความสงสัย อรัณกำพวงมาลัยระแน่น เขาจะไม่อะไรเลยถ้ายัยผู้หญิงคนนั้นกำลังขึ้นรถเขาไป อรัณกับรู้สึกไม่พอใจอคิณที่ขับรถของเขามารับเด็ก

ร่างสูงถึงกับต่อสายหาอคิณทันที่ และอคิณเองก็ยอมรับว่าขับรถเขามาทำธุระแถวนี้ ถ้าไม่ติดว่าเขามีเคลียร์เรื่องคลิปกับรีอาก็คงจะขับรถตามพี่ชายไปให้เห็นกับตา ว่ายัยนั้นนั่งรถของเขาไปกับอคิณอย่างที่เขาเห็นจริง แต่เรื่องคลิปก็สำคัญมากกับเขาและแพทมากเช่นกัน เรื่องยัยนั้นกับอคิณก็คงเอาไว้ก่อน แต่อรัณกับรู้สึกไม่พอใจอคิณที่อีกไม่กี่เดือนก็จะแต่งงานกับเพื่อนของเขาอยู่แล้ว แต่ก็ยังควงคนอื่นอย่างไม่ซ้ำหน้า