เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1004
บทล่าสุด
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1004
เฉียวเนี่ยนรีบรุดก้าวไปทางเมิ่งอิ้งจือ หนิงซวงก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังเมิ่งอิ้งจือ ใบหน้าเต็มไปด้วยท่าทางลำบากใจ "คุณหนู บ่าวห้ามไม่อยู่ คุณหนูเมิ่งพูดมาตลอดว่าจะ...""กลับบ้าน กลับบ้าน..."ปากของเมิ่งอิ้งจือยังคงท่องซ้ำอยู่เพียงสองคำนี้ใต้เท้าเมิ่งก็ตามเข้ามายืนข้างทั้งสอง กล่าวกับเมิ่งอิ้งจือว่า "อิ้งจือเอ๋ย พ่อมารับเจ้ากลับบ้านแล้ว!"ว่าพลาง ใต้เท้าเมิ่งก็ยื่นมือออกไปหาเมิ่งอิ้งจือแต่ไม่คิดว่า ท่าทีของเมิ่งอิ้งจือกลับแสดงออกถึงการต่อต้านเกือบจะเป็นการหดตัวโดยสัญชาตญาณ เห็นได้ชัดว่านางหวาดกลัวใต้เท้าเมิ่งสีหน้าของใต้เท้าเมิ่งพลันเคร่งเครียด รีบรั้งข้อมือเมิ่งอิ้งจือไว้อย่างแข็งกร้าว การกระทำเรียกได้ว่าหยาบคายถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น ปากของเมิ่งอิ้งจือก็ยังคงท่องซ้ำอยู่เหมือนเดิม "กลับบ้าน ข้าจะกลับบ้าน"เช่นนี้แล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะรั้งเมิ่งอิ้งจือเอาไว้ได้อีกเพียงได้ยินใต้เท้าเมิ่งว่า "นี่ก็ค่ำแล้ว ข้าน้อยจะไม่รบกวนอีก ขอลา"ว่าพลาง เขาก็พาเมิ่งอิ้งจือหันหลังจากไปมองแผ่นหลังของทั้งคู่ เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกใจไม่สงบท้ายที่สุดก็อดกลั้นไม่ไหวเอ่ยปากออกมา
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1003
ใต้เท้าเมิ่งชะงัก แต่ก็รีบกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง หันกายไปทำความเคารพต่อฉู่จืออี้ "ข้าน้อยคารวะท่านอ๋อง"ฉู่จืออี้ก็ขี้เกียจจะพูดกับเขาให้มากความ เดินก้าวเข้าไปแล้วนั่งลง "สภาพของคุณหนูเมิ่งนั้น อ๋องผู้นี้ก็เห็นแล้ว ไหนๆ ก่อนหน้านี้ก็เป็นคนไข้ของเนี่ยนเนี่ยน เช่นนั้นก็ให้เนี่ยนเนี่ยนรักษาต่อไปเถอะ!"เดิมทีเฉียวเนี่ยนคิดว่า ใต้เท้าเมิ่งจะปฏิเสธกลับไม่คิดว่า เมื่อได้ยินฉู่จืออี้พูดเช่นนี้ ใต้เท้าเมิ่งกลับตอบรับด้วยท่าทีเคารพนอบน้อม "เช่นนี้ย่อมดีที่สุดแล้ว ท่านหญิงเฉียวสืบสานวิชามาจากหมอเทวดา คงจะรักษาบุตรีข้าน้อยให้หายได้แน่"เมื่อได้ยินถ้อยคำประหลาดนี้ เฉียวเนี่ยนกับฉู่จืออี้ก็อดเหลือบตามองกันไม่ได้ รู้สึกว่ามีพิรุธก็ได้ยินใต้เท้าเมิ่งเอ่ยว่า "เช่นนั้นวันนี้ข้าน้อยจะขอนำบุตรีกลับไปก่อน รอท่านหญิงเฉียวไปที่จวนเพื่อรักษาพรุ่งนี้"นี่ก็ยังหมายจะพาตัวเมิ่งอิ้งจือกลับไปอยู่ดีเฉียวเนี่ยนไม่ยอม "อย่างไรก็ต้องฝังเข็มทุกวันอยู่แล้ว เช่นนั้นปล่อยให้คุณหนูเมิ่งพักอยู่ที่จวนอ๋องจะดีกว่า ข้าจะได้ไม่ต้องไปๆ มาๆ ท่านวางใจเถิด ในจวนอ๋องมีเรือนมาก คนรับใช้ก็มาก พักอยู่ได้สบายนัก"ใต้เท้าเมิ่
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1002
เป็นเรื่องที่คาดเดาไว้ตั้งนานแล้วฉู่จืออี้ไม่สนใจพ่อบ้าน เพียงมองไปยังเฉียวเนี่ยนแล้วเอ่ยว่า "แม้เมิ่งอิ้งจือจะเป็นคนตระกูลเมิ่ง แต่นางก็คือหลานสะใภ้ของตระกูลวั่นด้วยเช่นกัน"ที่จะสื่อก็คือ สามารถให้ท่านอัครมหาเสนาบดีวั่นมาแย่งตัวนางได้ทว่าในสายตาเฉียวเนี่ยน ไม่ว่าจะตระกูลวั่นหรือตระกูลเมิ่ง สำหรับเมิ่งอิ้งจือแล้วต่างก็เป็นดั่งถ้ำเสือบ่อตะเข้ ที่เข้าไปง่ายแต่ก้าวออกยากยิ่งไปกว่านั้น…เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปยังฉู่จืออี้ พลางเอ่ยด้วยท่าทีลำบากใจเล็กน้อยว่า "ท่านอัครมหาเสนาบดีวั่นก็มิแน่ว่าจะยอมช่วย"เมื่อครั้งที่นางจากนครหลวงไป นางให้ลุงเกิ่งเอาผ้าเช็ดหน้าที่เป็น "หลักฐานเอาผิด" คืนมาจากมือของท่านอัครมหาเสนาบดีวั่นแล้ว ท่านอัครมหาเสนาบดีวั่นย่อมต้องรู้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้น เกรงว่าคงแค้นนางฝังใจแล้ว"ข้าจะส่งคนไปเชิญเขามา"ฉู่จืออี้เอ่ยเสียงเบาด้วยสถานะของเขา อย่างไรท่านอัครมหาเสนาบดีก็ต้องให้ความเกรงใจบ้างเมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนก็พยักหน้าต่อให้ตระกูลวั่นจะแย่เพียงใด ก็คงไม่ทำถึงขั้นให้คนต้องกลายเป็นสภาพวิกลจริตผมเผ้ายุ่งเหยิงสกปรกเช่นนี้ยิ่งไปกว่านั้น นา
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1001
“นางคือเมิ่งอิ้งจือ”เฉียวเนี่ยนเอ่ยเสียงเบา ลุงเกิ่งที่ยืนอยู่ข้างกายตกใจ “อะไรนะ? นางก็คือคุณหนูเมิ่งงั้นหรือ?”วันนั้นหน้าวังหลวง เขาเองก็เคยเห็นเมิ่งอิ้งจืออยู่ครั้งหนึ่งตอนที่เมิ่งอิ้งจือถูกตระกูลเมิ่งพากลับไปก็ยังดีๆ อยู่ เหตุใดตอนนี้ถึงกลายเป็นสภาพเช่นนี้?“อย่าเพิ่งพูดอะไรมากเลย หนิงซวง ไปเตรียมน้ำอุ่นมาเร็ว เราจะได้ช่วยล้างตัวให้คุณหนูเมิ่งสะอาดๆ หน่อย”“เจ้าค่ะ!” หนิงซวงรับคำแล้วรีบจากไปทันทีส่วนเฉียวเนี่ยนก็พยุงเมิ่งอิ้งจือกลับเข้าห้องจัดแจงให้เมิ่งอิ้งจือนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วจึงไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดสะอาดออกมาแต่ยังไม่ทันได้หันกลับ ก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลัง“ข้าหายาถอนพิษไม่เจอ”เพราะเสียงนั้นเบาเกินไป คล้ายจะล่องลอย แถมอยู่ใกล้เหลือเกิน เฉียวเนี่ยนจึงสะดุ้งหันกลับไปมอง จึงเห็นเมิ่งอิ้งจือยืนอยู่ข้างหลังตนดวงตาขุ่นมัวคู่นั้นไม่ได้มองมายังเฉียวเนี่ยน แต่ลอยเคว้งไร้จุดหมาย “ข้าหายาถอนพิษไม่เจอ ไม่มีแล้ว ไม่มีแล้ว...”นางพร่ำพูดประโยคเดิมซ้ำไปมาไม่หยุดเฉียวเนี่ยนเจ็บปวดในใจ รีบพยุงนางกลับไปนั่งที่เดิม “ไม่เป็นไร เรื่องยาถอนพิษปล่อยให้ข้าจัดการ อิ้งจือ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1000
สองเด็กรับใช้ท่าทีแข็งกร้าว “ท่านจะมาลักพาตัวคุณหนูของพวกเราไปตามใจได้อย่างไร!”ลักพาตัว?คำนี้แรงเกินไปแล้วเฉียวเนี่ยนกลับไม่ร้อนใจ เพียงหันไปมองชาวบ้านที่ยืนมุงรอบๆ “คิดว่าทุกท่าน คงมีไม่น้อยที่รู้จักข้า”เฉียวเนี่ยน ในเมืองหลวง เวลานี้ก็มิใช่ครั้งแรกที่ตกเป็นหัวข้อพูดคุยยามว่างของผู้คนในหมู่คนเหล่านี้ เป็นธรรมดาที่จะต้องมีไม่น้อยที่จำนางได้ทันใดก็มีคนเอ่ยเรียกขึ้น “ท่านคือคุณหนูใหญ่แห่งจวนโหว!”“เกี่ยวอะไรกับจวนโหว! คนเขาตัดขาดสัมพันธ์กับจวนโหวไปนานแล้ว! ตอนนี้นางคือน้องสาวบุญธรรมของท่านอ๋องผิงหยาง! ทุกวันนี้ก็อาศัยอยู่ในจวนอ๋องผิงหยางนั่นแหละ! เห็นรถม้าคันนั้นหรือไม่ล่ะ นั่นก็คือรถม้าของจวนอ๋องผิงหยาง!”“ข้าก็จำท่านได้!”ท่ามกลางฝูงชน มีเสียงใสของเด็กดังขึ้นมาเฉียวเนี่ยนหันตามเสียงไป ก็เห็นเด็กหญิงวัยเจ็ดแปดขวบยืนอยู่แถวหน้า ชี้ไปที่เฉียวเนี่ยนแล้วพูดว่า “ท่านคือหมอหญิงที่ฮ่องเต้พระราชทานตำแหน่ง เป็นขุนนางหญิงคนแรกของราชวงศ์”ได้ยินดังนั้น บนใบหน้าเฉียวเนี่ยนก็ปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้นมานางเอ็นดูพลางพยักหน้าให้เด็กหญิงน้อย “ใช่ ข้าเอง”จากนั้นจึงหันไปส่งเสียงบอกผู้ค
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 999
“แน่นอนว่าไม่ใช่!”เด็กรับใช้รีบปฏิเสธ “นาง... นางผู้นี้เป็นเพียงคุณหนูที่เป็นญาติห่างๆ ของตระกูลเมิ่ง ใต้เท้าเมิ่งใจดี จึงรับนางมาเลี้ยงดู”“อ๋อ...” เฉียวเนี่ยนทำท่าเหมือนพึ่งเข้าใจ ยิ้มบางๆ “ข้าก็คิดว่าไม่น่าใช่ วันนั้นข้ารักษาคุณหนูของพวกเจ้าจนเกือบหายดีแล้ว ต่อให้ไม่แข็งแรงเพียงใดก็คงไม่ถึงขั้นกลายเป็นคนวิกลจริต แต่คุณหนูของพวกเจ้าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ข้าเพิ่งกลับเข้าเมืองหลวง ยังไม่ได้ไปเยี่ยมที่จวนเลย”“คะ... คุณหนูของพวกเราดีขึ้นมากแล้วขอรับ เมื่อไม่นานนี้ไปพักรักษาตัวที่ชนบทขอรับ”“เช่นนั้นก็นับว่าน่าเสียดาย แต่เดิมข้ายังคิดจะไปเยี่ยมอยู่เชียว!”เฉียวเนี่ยนพูดพลาง สายตาก็มองไปยังสตรีผมเผ้ายุ่งเหยิงตรงหน้าอีกครั้งเด็กรับใช้ทั้งสองแสดงอาการกังวล จึงฝืนหัวเราะ “ฮะฮะ ท่านหญิงเฉียวมีน้ำใจนัก เวลานี้ก็สายมากแล้ว พวกข้าน้อยยังต้องรีบพาคุณหนูญาติห่างๆ กลับจวน ไม่เช่นนั้นใต้เท้าเมิ่งจะเป็นกังวลขอรับ!”ก็ได้ยินลุงเกิ่งขมวดคิ้วพลางพูด “เมื่อครู่พวกเจ้าว่าพูดว่านี่คือคุณหนูของพวกเจ้ามิใช่รึ แล้วเหตุใดพริบตาเดียวถึงกลายเป็นคุณหนูญาติห่างๆ ไปเล่า?”“เพราะ เพราะเมื่อครู่รีบร้อนจึงพูดผ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ
ฤดูหนาวที่เงียบเหงา17.6K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ13.1K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด103.8K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์28.6K viewsย้อนเวลาไปปฎิวัติตัวเองให้กลายเป็นคุณแม่สุดแซ่บ ยุค80
ต้าซ้อ1.5K viewsเมื่อสตรีเช่นข้าขโมยดวงจ้าวมังกร
อิ่น เยว่1.0K viewsสามพิศวาส
บุษบาหนึ่งหรัด171 viewsเกิดใหม่ทั้งที จะเป็นมารดาที่ดีให้ได้!
ฮาจิฮาจิ3.0K views
