Share

บทที่ 1079

Author: โม่เสียวชี่
เฉียวเนี่ยนทำท่าเหมือนหมดหนทาง วางสัมภาระที่เก็บไว้ครึ่งหนึ่งลง แล้วนั่งลง “แล้วจะทำอย่างไรดี? หากเขากลับเมืองหลวงไปแล้วจริงๆ ที่นี่จะทำอย่างไร?”

ที่ฉู่จืออี้ยังไม่กลับมา รองแม่ทัพตู้ลอบยินดีนัก แต่เวลานี้กลับทำท่าลำบากใจขึ้นมา “เช่นนี้แล้วกัน ข้าน้อยจะให้คนส่งสาสน์กลับเมืองหลวง หากระหว่างทางพบเจอท่านอ๋องก็จะดีที่สุด หากไม่พบ รอจนท่านอ๋องกลับถึงเมืองหลวงก็ยังได้รับสาสน์อยู่ดี ท่านอ๋องหาใช่คนไร้เหตุผลไม่ เชื่อว่าหลังจากได้อ่านแล้วก็จะคิดแจ้งแล้วกลับมา! ก่อนถึงตอนนั้น ที่นี่ก็ให้ข้าน้อยกับรองแม่ทัพอวี๋ประคองเอาไว้ก่อน!”

เรื่องถึงเพียงนี้ ดูเหมือนนี่จะเป็นวิธีแก้ที่ดีที่สุดแล้ว

อวี๋วั่นซูก็ช่วยเกลี้ยกล่อมตาม “คุณหนูเฉียวอย่าได้กังวล ท่านอ๋องต้องกลับมาในเร็ววันแน่!”

เฉียวเนี่ยนจึงเหมือนยอมจำใจพยักหน้ารับ

แต่รอไปอีกสองวัน ฉู่จืออี้ก็ยังไร้วี่แววว่าจะกลับมา

คืนนั้นเอง

แคว้นถังโจมตีเมืองกะทันหัน

เมื่อได้ยินเสียงแตรศึกอันกึกก้อง เฉียวเนี่ยนแทบจะสะดุ้งตื่นขึ้นจากเตียง พอวิ่งออกจากกระโจม ก็เห็นว่าที่กระโจมไม่ไกลนัก อวี๋วั่นซูก็พุ่งออกมาเช่นกัน

พอเห็นเฉียวเนี่ยน อวี๋วั่นซูก็ตวาดเร่ง “คุณ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1098

    “ฮองเฮา... ใช่หรือไม่?”เต๋อกุ้ยเฟยเอ่ยขึ้นกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าคนในความคิดของนาง กับที่อยู่ในความคิดของเฉียวเนี่ยนเป็นคนเดียวกันเฉียวเนี่ยนทำได้เพียงตอบตามจริง “ข้ารู้เพียงว่าตระกูลเมิ่งมีพิษจากสำนักราชาโอสถอยู่มาก แต่พิษที่ออกฤทธิ์กับองค์หญิงน้อยครานี้เป็นฝีมือผู้ใด ข้าไม่อาจพูดพล่อยได้”“ต้องเป็นนางแน่!” แววตาของเต๋อกุ้ยเฟยเต็มไปด้วยความชิงชัง “มีแต่นางเท่านั้นที่อยากให้จือเนี่ยนตาย!”เมื่อเห็นว่าเต๋อกุ้ยเฟยดูคล้ายคนเสียสติ เฉียวเนี่ยนจึงกลั้นไม่อยู่ กล่าวเตือน “กุ้ยเฟย การใส่ร้ายว่า ‘ลอบวางยาพิษองค์หญิง’ นั้นโทษไม่เบา หากไร้หลักฐาน เกรงว่าจะถูกย้อนศรเอาได้”เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของเต๋อกุ้ยเฟยพลันคมกริบจ้องมองเฉียวเนี่ยน ความชิงชังเยียบเย็นในแววตานั้นก็ค่อยๆ ถูกเหตุผลเข้ามาแทนที่“เจ้าพูดถูก”นางเอ่ยเสียงแผ่ว แล้วเรียกให้แม่นมอุ้มองค์หญิงน้อยออกไปจนเมื่อคนในห้องถอยไปหมดแล้ว เต๋อกุ้ยเฟยจึงหันมาทางเฉียวเนี่ยน น้ำเสียงอ่อนโยน “วันนี้ล้วนเป็นบุญคุณของท่านหญิงเฉียว เชิญนั่งเถิด”ที่จริงเฉียวเนี่ยนไม่อยากนั่งองค์หญิงน้อยปลอดภัยแล้ว นางอยากรีบกลับจวนอ๋อง เวลาล่วงเลยจนฟ้ามื

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1097

    เกอซูอวิ๋นยืนอยู่ด้านข้าง มองเฉียวเนี่ยนที่สีหน้าเต็มไปด้วยความร้อนใจรีบเร่งจากไป คิ้วเรียวก็ขมวดแน่นโดยไม่รู้ตัวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็ยังไม่วางใจ จึงหันไปบอกกับหนิงซวงอย่างรีบร้อนว่า “ข้าก็ไปก่อนนะ!”นางต้องไปบอกเซียวเหอตอนที่เฉียวเนี่ยนเข้าวัง ก็ล่วงเข้าสู่ยามโพล้เพล้แล้วแสงอาทิตย์ยามอัสดงที่หลงเหลืออยู่ดังสีโลหิต สาดส่องลงบนทางพื้นหินที่ทอดยาว เผยให้เห็นรอยแตกเล็กๆ ประดุจใยแมงมุมสีแดงฉานเฉียวเนี่ยนย่ำไปตามรอยนั้น หัวใจยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นกระวนกระวายเมื่อเข้าสู่เรือนนอนของเต๋อกุ้ยเฟย ก็เห็นหมอหลวงเซวียคุกเข่าอยู่ด้านนอก แผ่นหลังชราสั่นไหวเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคุกเข่าอยู่นานเพียงใดแล้วเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วแน่นบ่าวคนหนึ่งได้เข้าไปกราบทูลด้านใน ไม่นานก็ได้ยินเสียงของเต๋อกุ้ยเฟยดังขึ้น “เร็ว รีบเชิญคุณหนูเฉียวเข้ามา!”หมอหลวงเซวียดูเหมือนเพิ่งรู้ว่าเฉียวเนี่ยนมา จึงหันศีรษะมองเฉียวเนี่ยนเฉียวเนี่ยนก็เหลือบมองเขาหนึ่งครั้ง แล้วจึงก้าวเข้าไปด้านในองค์หญิงน้อยกำลังถูกเต๋อกุ้ยเฟยอุ้มไว้ในอ้อมแขนใบหน้าอวบอิ่มแดงเรื่อเพราะพิษไข้ ดวงตาปิดแน่น ไม่รู้ว่าเป็นการหลับไปหรือหมดสติ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1096

    เกอซูอวิ๋นจูงมือเฉียวเนี่ยนและคุยกันอยู่นานประมาณสิบกว่าปีที่ผ่านมา นางอยู่ในกลุ่มชนเตอร์กิก ไม่ค่อยมีคนให้พูดด้วย ดังนั้นพอได้อยู่กับเฉียวเนี่ยน นางก็เลยมีเรื่องมากมายที่จะพูดนางทั้งพูดถึงวัวและแพะในกลุ่มชนเตอร์กิก ไปจนถึงเรื่องดวงดาวบนท้องฟ้าทั้งยังพูดตั้งแต่เรื่องเสด็จพี่ที่บังคับให้นางออกไปแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรี ไปจนถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นจิ้งถ้อยคำย่อมมีความไม่เคารพบ้าง แต่ดีที่ที่นี่คือจวนอ๋องของฉู่จืออี้ ตลอดเวลาที่เขากลับมา ได้กวาดล้างคนไม่เกี่ยวข้องในจวนไปหมดแล้วไม่เพียงแต่ไม่มีใครได้ยิน ‘ความลับของสหาย’ ของพวกนาง แต่ต่อให้ได้ยินก็ไม่เป็นไรทั้งสองคุยกันเรื่อยเปื่อย สารพัดเรื่อง จนสองชั่วยามเต็ม เกอซูอวิ๋นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับเฉียวเนี่ยนถึงกับมีความคิดอยากรั้งเกอซูอวิ๋นไว้ เช่นนั้นคืนนี้พวกนางก็จะได้นอนร่วมเตียงกันพร้อมกับหนิงซวง แล้วคุยกันต่อแต่ยังไม่ทันที่เฉียวเนี่ยนจะเอ่ยปาก ก็มีคนจากในวังมาถึงเมื่อได้ยินบ่าวรายงาน เฉียวเนี่ยนถึงกับตกใจ คิดเพียงว่าฉู่จืออี้เพิ่งจากไปหยกๆ เหตุใดต่อมาก็มีเรื่องแล้ว?เดิมทีนางไม่อยากสนใจ แต่พออีกฝ่ายบอกว่าเต๋อกุ้ยเฟยส่งมา เ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1095

    ร่างที่ค้อมงออยู่ก็ชะงักทันที ราวกับลมหายใจหยุดชั่วขณะ จากนั้นจึงตอบเบาๆ “อืม”และตอนนี้ เฉียวเนี่ยนก็ก้าวเท้าออกไปประโยคนั้น ดูเหมือนเป็นเพียงบทสนทนาอย่างสุภาพต่อผู้ใหญ่ที่ไม่รู้จักเท่านั้นแต่กลับทำให้ท่านโหวหลินน้ำตาไหลพรากหลังออกจากจวนโหว เฉียวเนี่ยนก็กลับไปยังจวนอ๋องผิงหยางนางเคยสัญญากับฉู่จืออี้ ว่าช่วงที่เขาออกจากเมือง นางจะอยู่ที่จวนอ๋องอย่างดี ไม่ไปไหนทั้งนั้นดังนั้น เกอซูอวิ๋นจึงมาเที่ยวหาวันนี้นางสวมชุดของแคว้นจิ้งชุดกระโปรงปักสีขาวดุจจันทรา สวมทับด้วยเสื้อคลุมผ้าไหมสีเหลืองอ่อน ยิ่งทำให้ผิวขาวดุจหิมะของนางดูอ่อนละมุนยิ่งขึ้นมองจากไกลๆ นางราวกับนางฟ้าทำให้เฉียวเนี่ยนอดคิดไม่ได้ ผู้หญิงจากกลุ่มชนเตอร์กิกคนนี้ สวยจริงๆ !"เนี่ยนเนี่ยน!"เกอซูอวิ๋นดีใจวิ่งเข้ามาหาเฉียวเนี่ยน “ข้าเอาขนมตังเมที่เจ้าชอบที่สุดมาด้วย!” นางพูดพลางยื่นขนมตังเมมาให้เฉียวเนี่ยน ดวงตาเปล่งประกายเหมือนขอรางวัล “ท่านพี่เซียวบอกว่าเจ้าชอบขนมนี้”ได้ยินดังนั้น เฉียวเนี่ยนชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มแล้วรับขนมตังเมมา“รีบชิมสิ!”เกอซูอวิ๋นเร่งเร้าด้วยความสุดวิสัยนี้ เฉียวเนี่ยนจึงต้องกินหน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1094

    “เนี่ยนเนี่ยน!”ฮูหยินหลินเรียกพลางรีบก้าวเข้ามาหาเฉียวเนี่ยนปรากฏว่าจำนางได้จริงๆเฉียวเนี่ยนนิ่งไปชั่วครู่ เพราะฮูหยินหลินจำหน้าใครไม่ได้มานานแล้ว คราวนี้กลับจำนางได้ขณะกำลังคิดอยู่ ฮูหยินหลินก็เดินมาถึงข้างหน้า คว้ามือเฉียวเนี่ยนไว้ “เนี่ยนเนี่ยน เจ้ากลับมาแล้ว! ช่วงที่เจ้าหายไป แม่คิดถึงเจ้ามากจริงๆ!”เฉียวเนี่ยนอยากทดสอบอาการฮูหยินหลิน จึงถาม “ทำไมข้าถึงไม่ได้อยู่ในจวนล่ะ?”ฮูหยินหลินชะงักไป เหมือนลืมเหตุผล ดวงตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่าอืม นางจำไม่ได้ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงถามต่อ “เรือนของข้าไม่ใช่เรือนลั่วเหมยหรือ? ทำไมตอนนี้ให้ข้าอยู่เรือนฟางเหอล่ะ?”ฮูหยินหลินเงยหน้ามองอย่างไม่รู้ตัว เหมือนจะไม่รู้ว่าที่นี่คือเรือนฟางเหอหรือเรือนลั่วเหมย“หลินยวนล่ะ?”ฮูหยินหลินขมวดคิ้ว หน้าเต็มไปด้วยความงง “หลิน หลินยวน?”“ข้าเป็นใคร?”น้ำเสียงเฉียวเนี่ยน ตั้งแต่ต้นจนจบยังคงสงบแต่คราวนี้ ฮูหยินหลินมองเฉียวเนี่ยน ก็ยังคงงุนงงอืม จำไม่ได้อีกแล้วดูเหมือนความกังวลของท่านอาจารย์มีเหตุผลอาการของฮูหยินหลิน ดูเหมือนจะรุนแรงกว่าครั้งก่อนดังนั้น นางสั่งให้คนช่วยพาฮูหยินหลินกลับที

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 1093

    หลังตื่นนอน เฉียวเนี่ยนก็ได้ยินหนิงซวงเล่าถึงเรื่องฉู่จืออี้ออกจากเมืองตั้งแต่เช้า ใจนางอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้ แต่เมื่อคืนทั้งสองก็ได้พูดคุยเปิดใจซึ่งกันและกันไปแล้ว ตอนนี้นางก็ยังพอมีความสบายใจอยู่บ้างหลังทานอาหารเช้าแล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไปยังจวนโหวพร้อมกับหนิงซวงท่านโหวหลินไปเข้าเฝ้าแล้วหลินเย่ว์ตอนนี้ได้เป็นหัวหน้าหน่วยพันทหารแล้ว มีทหารพันกว่านายอยู่ใต้บังคับบัญชา จึงต้องอยู่ในสนามฝึกอย่างเรียบร้อยดังนั้น จวนโหวนี้จึงเหลือเพียงฮูหยินหลิน เจ้าของจวนผู้ที่สติเลอะเลือนเท่านั้นอาจก็เพราะสภาพของจวนโหวตอนนี้ไม่ค่อยดีนักดังนั้นเมื่อพ่อบ้านเฒ่าประจำจวนโหวเห็นเฉียวเนี่ยน ก็ถึงกับขอบตาแดงเพราะอยากร้องไห้ทันที “คุณหนู คุณหนูกลับมาแล้ว!”เฉียวเนี่ยนเห็นน้ำตาของพ่อบ้านเฒ่า จึงอดไม่ได้ รีบพูดว่า “ข้ามาตรวจชีพจรฮูหยินหลิน”ได้ฟังคำเรียกที่ยังฟังดูเหินห่างจากเฉียวเนี่ยน พ่อบ้านเฒ่าปาดน้ำตา ยกมุมปากยิ้ม “ฮูหยินไปเรือนฟางเหอตั้งแต่เช้าแล้ว บ่าวจะพาคุณหนูไปเอง”ได้ฟังดังนั้น หนิงซวงกลับรู้สึกประหลาดใจ “เรือนฟางเหอหรือเจ้าคะ? หลังฮูหยินบ้า... เอ่อ ป่วยแล้ว ไม่ได้ไปเรือนลั่วเหมยเป็นประจำหรือเจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status