MasukShare
บทที่ 108
Bab terbaru
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1224
เฉียวเนี่ยนยืนอยู่หน้าโลงน้ำแข็ง ความเย็นเฉียบแล่นขึ้นจากฝ่าเท้าจนถึงกระดูกสันหลังนางจ้องมองเกล็ดน้ำแข็งที่เกาะอยู่บนฝาโลง ความคิดสับสนวุ่นวายจนจับต้นชนปลายไม่ถูกคำพูดของเสิ่นม่อเปรียบดั่งคมมีดอันแหลมคม ที่เฉือนเปิดความจริงอันโหดร้ายเบื้องหลังเกียรติยศร้อยปีของตระกูลมู่ พร้อมกันนั้นก็ทำให้นางได้ตระหนักถึงตัวตนของตนเองในอีกแง่มุมหนึ่งแต่เดิม นางคิดว่าตนเป็นเพียงบุตรีขุนนาง เป็นคุณหนูผู้สูงส่งธรรมดาๆ แม้จะผ่านความยากลำบากมาบ้าง ทว่าท้ายที่สุดก็ยังเป็นเพียงคนธรรมดาไม่ใช่หรือ?แต่บัดนี้ เหยาวั่งซู ตระกูลมู่ สำนักราชาโอสถ...นางไม่เคยคิดเลยว่า ตนเองจะมีความเกี่ยวพันกับทั้งสามสิ่งนี้พร้อมกัน!ในตอนนี้ นอกจากผงเก้ากระบวนตัดวิญญาณที่เสิ่นม่อมอบให้แล้ว คำพูดของเจ้าตระกูลมู่ที่เคยกล่าวถึงสมบัติบางอย่าง ก็ยังทำให้นางอดกังวลไม่ได้หากทุกสิ่งเป็นจริงดังที่เสิ่นม่อว่าไว้ ตั้งแต่ต้นตระกูลมู่ก็ได้มาซึ่งความมั่งคั่งมหาศาลด้วยวิธีสกปรก เช่นนั้นก็ย่อมหมายความว่าคนตระกูลมู่ล้วนไม่น่าไว้วางใจเช่นนั้นเซียวเหิงเล่า...คิดถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนเผลอกำหมัดแน่นแท้จริงแล้วนางก็ไม่ได้นึกถึงเซียวเหิงม
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1223
กระทั่งถึงตอนนี้ เฉียวเนี่ยนก็ยังไม่เข้าใจว่าเสิ่นม่อต้องการจะทำอะไรกันแน่เขาค่อยๆ ลุกขึ้นยืน มองไปยังเฉียวเนี่ยน “เจ้าคือเหลนของเหยาวั่งซู มีพรสวรรค์ด้านวิชาแพทย์สูงส่งไม่ต่างจากเหยาวั่งซู หากในภายภาคหน้าสามารถมอบสำนักราชาโอสถให้เจ้าได้ ข้าก็วางใจได้แล้ว”เฉียวเนี่ยนแปลกใจ นางไม่คาดคิดเลยว่าเสิ่นม่อจะอยากมอบสำนักราชาโอสถให้แก่ตนแน่นอนว่าในใจนางยังคงแฝงไว้ด้วยความสงสัย “แต่ท่านวางยาพิษข้า”นางแบฝ่ามือออกให้ดู จุดดำบนฝ่ามือที่มีอยู่เดิม ผ่านไปหลายวันก็ขยายใหญ่ขึ้นอีก“หากท่านตั้งใจจะมอบสำนักราชาโอสถให้ข้า แล้วบอกความจริงกับข้าเสียตั้งแต่แรก ข้าย่อมยินดีเป็นที่สุด แต่ตอนนี้ ข้าไม่อาจเชื่อท่านได้อีก”เดิมทีนางยังคิดจะอยู่ที่นี่อย่างสงบ รอจนพิษสลายก่อนค่อยจากไปแต่บัดนี้ เมื่อนางมองดูศพที่มีใบหน้าเหมือนตนทุกประการแล้ว ก็ไม่กล้าอยู่ต่ออีกสีหน้าของเสิ่นม่อก็เย็นชาลงทันทีเขาหันหน้าเข้าหาโลงน้ำแข็งอีกครั้ง เอ่ยเสียงทุ้ม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหยาวั่งซูตายอย่างไร?”เฉียวเนี่ยนส่ายหน้า “ไม่รู้เจ้าค่ะ”เสิ่นม่อกลับไม่ให้คำตอบในทันที แต่ใช้สองมือแตะลงบนโลงน้ำแข็ง แล้วออกแรงผลักฝาโลงถู
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1222
เสิ่นม่อมองไปยังเฉียวเนี่ยนด้วยสายตาอันมัวหมอง แววตาฉายความฉงน “เหตุใดจึงพูดเช่นนั้น?”เฉียวเนี่ยนตัวสั่นเทา เล็บมือจิกเข้าฝ่ามือแน่นนางชี้ไปยังโลงน้ำแข็งข้างๆ เสียงสั่นพร่า “นะ... นี่คือผู้ใดกัน? นางกับข้าหน้าตาเหมือนกันทุกประการ แถมยังมีเขียนไว้บนนี้อีกว่า... ว่าจะทำให้นางฟื้นคืนชีพ...”เสิ่นม่อก้าวเข้ามาช้าๆ แล้ววางเชิงเทียนในมือลงข้างโลงน้ำแข็งแสงเทียนสะท้อนผ่านพื้นผิวสีใสของโลงน้ำแข็งกระทบใบหน้าเสิ่นม่อ ราวกับปาฏิหาริย์ที่ลบเลือนริ้วรอยแห่งวัย เผยให้เห็นความหล่อเหลาของชายหนุ่มในวันวานเขาเอื้อมมือออกไป ลูบฝาโลงเบาๆ ท่าทางอ่อนโยนราวกับกำลังสัมผัสแก้มของคนรักตรงกันข้าม อารมณ์ของเฉียวเนี่ยนกลับสั่นไหวด้วยความหวาดกลัวตื่นตระหนก“ท่านกักข้าไว้ในสำนักราชาโอสถ ให้ข้ากินผงเก้ากระบวนตัดวิญญาณ แท้จริงแล้วก็เพื่อจะใช้ร่างข้าฟื้นคืนชีพนางขึ้นมาใช่หรือไม่?!”เมื่อได้ฟังเช่นนั้น เสิ่นม่อกลับหัวเราะเบาๆ “เจ้าจินตนาการได้เก่งจริงๆ” ทว่าในพริบตาเขาก็หุบยิ้ม ดวงตาแปรเป็นลึกซึ้ง “หากข้าคิดจะฆ่าเจ้า เหตุใดต้องรอถึงวันนี้?”เฉียวเนี่ยนพูดไม่ออก แต่ยังคงจ้องมองเขาด้วยความระแวดระวังได้ยินเ
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1221
หากเมื่อครู่มิใช่เป็นเพียงภาพลวงตา เช่นนั้นตอนนี้เฉียวเนี่ยนกวาดสายตาพินิจดูคนในโลงศพตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแล้ว ก็แน่ใจได้ว่าผู้ที่นอนอยู่ในโลงศพนี้ หน้าตาเหมือนนางทุกประการ!แม้แต่นางจะส่องกระจกดูตัวเอง ก็ยังไม่อาจเห็นได้ชัดเจนถึงเพียงนี้สิ่งเดียวที่แตกต่างคือ ใต้ตาของสตรีในโลง มีปานรูปหยดน้ำตาสีเลือดอยู่หนึ่งเม็ดนางเป็นใครกันแน่?ด้วยความสงสัยนี้ เฉียวเนี่ยนเริ่มสำรวจสถานที่อื่นในห้องลับต่อ ก็เห็นว่าข้างโลงน้ำแข็งนั้นตั้งศิลาจารึกอยู่หนึ่งแท่งบนศิลาจารึกนั้น สลักอักษรไว้หลายบรรทัด ความว่า “ข้ารักเหยาวั่งซู นางเกิดในปีที่สามแห่งรัชศกเทียนฉี มีสติปัญญาเฉลียวฉลาดเป็นเลิศ สามขวบรู้จักสมุนไพรนับร้อยชนิด เจ็ดขวบเข้าใจหลักแพทย์ ทว่าสวรรค์อิจฉาความงาม นางล้มป่วยและสิ้นชีวิตในปีที่ยี่สิบแปดแห่งรัชศกเทียนฉี ข้าเศร้าโศกสุดหัวใจ นำร่างของนางกลับมาจากแคว้นถัง บรรจุไว้ในโลงหยกน้ำแข็ง หวังว่าสักวันหนึ่งจะสามารถค้นพบวิธีชุบชีวิตให้คืนกลับมาได้ จารึกโดย เสิ่นม่อ เจ้าสำนักราชาโอสถ”ปีที่ยี่สิบแปดในรัชศกเทียนฉี?นั่นคงเป็นนามรัชศกของแคว้นถังยิ่งไปกว่านั้น ยังระบุอีกว่า ศพนี้ถูกนำมาจากแคว้น
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1220
ทุกๆ เช้าในสำนักราชาโอสถมักเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของสมุนไพรเฉียวเนี่ยนยืนอยู่หน้าห้องหนังสือของเจ้าสำนักราชาโอสถแต่เช้า ค่อยๆ ผลักประตูไม้สักแกะสลักเข้าไปแดดส่องผ่านหน้าต่างลงบนพื้นห้อง สร้างแสงเงาสลับกันเจ้าสำนักราชาโอสถเคยบอกว่า หนังสือในนี้นางสามารถยืมอ่านได้ตามใจชอบเพียงแต่ห้องหนังสือนี้ใหญ่กว่าที่นางคิด สามด้านของผนังเต็มไปด้วยชั้นหนังสือสูงจรดเพดาน เต็มไปด้วยตำราแพทย์โบราณหลากหลายในอากาศยังมีกลิ่นหมึกผสมสมุนไพรเฉพาะตัว คล้ายกับกลิ่นของเจ้าสำนักราชาโอสถหนังสือบนชั้นแบ่งเป็นสามส่วนตามหัวข้อ ‘การแพทย์ สมุนไพร พิษ’ เฉียวเนี่ยนเดินไปยังส่วน ‘พิษ’ แล้วเริ่มค้นคว้า《คู่มือร้อยพิษ》《ตำรับสมุนไพรพิสดาร》《วิธีถอนพิษหมื่นชนิด》 และอื่นๆนางค้นคว้าตั้งแต่เช้าจนเย็น แต่ไม่พบบันทึกใดเกี่ยวกับผงเก้ากระบวนตัดวิญญาณเลยเมื่อยามค่ำมาถึง แสงในห้องหนังสือเริ่มมืดจนมองตัวอักษรบนหน้าหนังสือไม่ชัด เฉียวเนี่ยนจึงวางหนังสือลงอย่างหมดแรง พร้อมถอนหายใจหนักเมื่อแบขึ้นมาก็เห็นจุดดำบนฝ่ามืออีกครั้งแปลกที่แม้ความมืดจะทำให้สายตามองไม่ชัดแล้ว แต่จุดดำนั้นกลับชัดเจนใจนางเริ่มไม่สงบนางคิดในใจว่า หา
พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี บทที่ 1219
หลินเย่ว์ถอนหายใจยาว “สำนักราชาโอสถแม้ลึกลับ แต่เนี่ยนเนี่ยนฉลาด อยู่ที่นั่นจะไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต”ฉู่จืออี้ได้ยินจึงหลับตาลง สุดท้ายก็การตัดสินใจ พอลืมตาอีกครั้ง แววตาก็ชัดเจน “นางได้ฝากอะไรถึงข้าไหม?”หลินเย่ว์หยิบจี้ผิงอันโค่วออกจากอก “นางบอกไว้ ว่าหวังว่าท่านอ๋องจะปลอดภัยราบรื่น”ฉู่จืออี้รับจี้ผิงอันโค่วไว้นี่เป็นสิ่งที่เขาแกะสลักด้วยมือตัวเอง แต่จิ่งเหยียนเป็นผู้มอบให้เฉียวเนี่ยนและในใจเฉียวเนี่ยน จิ่งเหยียนสำคัญยิ่ง เขาเข้าใจดีแต่ตอนนี้ นางมอบจี้ผิงอันโค่วนี้ให้เขา…เขากำจี้ผิงอันโค่วแน่นในมือ ราวกับจะรับรู้ถึงอุณหภูมิของนางรถม้าออกเดินทางอีกครั้ง มุ่งสู่เมืองหลวงฉู่จืออี้พิงอยู่ในรถ จ้องจี้ผิงอันโค่วในมือแน่นข้างนอกมืดแล้ว ลมเย็นกลืนแสงสุดท้ายของตะวัน“เนี่ยนเนี่ยน รอข้าก่อนนะ” เขาเอ่ยในใจ “ข้าจะรีบกลับไปรับเจ้าให้เร็วที่สุด”ขณะเดียวกัน ในสำนักราชาโอสถเฉียวเนี่ยนอยู่ในห้องต้มยา กำลังปรุงยาถอนพิษให้ตัวเองเจ้าสำนักราชาโอสถก้าวเข้ามาในแสงจันทร์ สูดลมหายใจลึก “อืม… ตังเซียม ใบอำพันปลาวาฬ บัวน้ำแข็งแดนหิมะ แล้วก็ยังมีเห็ดหลินจือร้อยปี!!”ฺเสียงเดิมเต็มไปด้
Anda juga akan menyukai
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว176.2K Dibacaอ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง
มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ14.2K Dibacaลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง127.3K Dibacaหลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก
จิ้งซิง515.0K Dibacaสตรีที่ท่านไม่ได้รัก
วริษา3.2K Dibacaดอกโบตั๋นที่เชิงเขาฝั่งตะวันออก
เพลงมีนา3.5K Dibacaเหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า
Tuk Kung6.3K Dibacaฟู่หยวนเพ่ย
lianlian7.6K Dibaca
