แชร์

บทที่ 161

ผู้เขียน: โม่เสียวชี่
อันที่จริงเฉียวเนี่ยนไม่อยากจะรื้อฟื้นความหลัง ในสายตาของหลินยวน เฉียวเนี่ยนถูกเลี้ยงเอ็นดูเอาใจใส่มา 15 ปี

แต่สำหรับเฉียวเนี่ยน ช่วงเวลาความสุขตลอด 15 ปีนั้น ตอนนี้เป็นเพียงแค่คมดาบ ขอแค่นึกถึง มันก็จะเฉือนอย่างแรงบนหัวใจของนาง

นางบาดเจ็บไปทั้งตัว นางไม่อยากให้หัวใจต้องบอบช้ำตาม

ทว่าตอนนี้ประตูแห่งความทรงจำได้เปิดออก ภาพแห่งความสุขในอดีตทะลักเข้ามาเหมือนสายน้ำ

ดวงตาเฉียวเนี่ยนแดงระเรื่อขึ้นมาทันที จมูกรู้สึกระคายเคืองอย่างมาก

แต่นางก็ไม่อยากให้ท่านโหวหลินได้เห็นสภาพของนาง

นางเลยก้มหน้า ราวกับกำลังพิเคราะห์ถ้วยชาในมือ ทำเหมือนไม่มีอะไร

ทว่านางก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับ "หากหลินยวนไม่เคยมีตัวตน หากข้ายังคงเป็นบุตรสาวของจวนโหว ท่านโหวหลินยังคงจะแลกเปลี่ยนตัวข้ากับท่านหมิงอ๋องอยู่ไหม?"

สิ้นเสียงอันแผ่วเบา กลับเป็นความเงียบชั่วอึดใจ

อันที่จริงเฉียวเนี่ยนรู้สึกเสียใจหลังจากถาม

นางรู้สึกว่าตัวเองน่าขำ

ทำไมนางต้องตามหาคำตอบกับเรื่องสมมุติด้วย?

หลินยวนมีตัวตน นางเองก็ไม่ใช่บุตรสาวจวนโหวอีกต่อไป แน่นอนท่านโหวหลินไม่ได้เสียดายชีวิตของนางเพื่อเอาไปแลกกับเกียรติยศของจวนโหว!

ขณะครุ่นคิด มุ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Benchawan
สนุกมาเดาทางไม่ถูกว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 976

    เจ้ารองออกจากกระโจมของฉู่จืออี้แล้วก็ไปหาเฉียวเนี่ยนตอนนี้เฉียวเนี่ยนเพิ่งออกมาจากกระโจมของเกอซูอวิ๋น นางเพิ่งฟังเกอซูอวิ๋นเล่าเรื่องความงามบนทุ่งหญ้ากับทะเลทรายอยู่ ในใจนางก็กำลังยินดีอยู่ พอเห็นพี่รองตอนนี้สายตานางก็พลันเปื้อนรอยยิ้มออกมาดวงตาคู่นั้นราวกับมีหมู่ดาวมากมายตกลงไป"พี่รอง มาหาข้ามีอะไรหรือ?"เจ้ารองก็คิดไม่ตกจริงๆ ว่าทำไมเฉียวเนี่ยนถึงสนิทกับเกอซูอวิ๋นได้ขนาดนี้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปยังกระโจมของเกอซูอวิ๋น จึงถามขึ้นว่า "เจ้ากับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกพระองค์นี้ สนิทกันมากรึ?"เฉียวเนี่ยนพยักหน้า "ใช่สิ พวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว!"เจ้ารองอดสูดลมหายใจลึกๆ ไม่ได้ แล้วก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างแรง "ตอนนี้เป็นเพื่อน แล้วต่อไปเล่า?"เฉียวเนี่ยนยังไม่เข้าใจความหมายของเจ้ารองนัก จึงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อยก็ได้ยินเจ้ารองถามต่อ "ต่อไป เจ้าจะเรียกนางว่าพี่สะใภ้หรือไม่?"เรียกนางว่าพี่สะใภ้ หมายความว่าเกอซูอวิ๋นจะอภิเษกกับฉู่จืออี้!คิ้วของเฉียวเนี่ยนขมวดเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆ หลุบตาลงเห็นดังนั้นเจ้ารองก็พลันมีความยินดีผุดขึ้นในใจอยู่บ้างว่าแล้วเชียว จิตใจของเฉียวเนี่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 975

    “คุณหนู กำลังคิดอะไรอยู่หรือเจ้าคะ?” หนิงซวงก็ยังคงสังเกตเห็นว่าเฉียวเนี่ยนเหม่อลอยอยู่ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยความกังวลเฉียวเนี่ยนเพียงส่ายศีรษะ ไม่อยากให้หนิงซวงล่วงรู้ถึงความคิดของนาง “ไม่มีอะไร ข้าเองก็คิดว่าเกอซูอวิ๋นน่าสงสารเช่นกัน ตอนนี้ในกองทัพก็มีเพียงพวกเราสามสาว ต่อไปเรามาอยู่เป็นเพื่อนนางบ่อยๆ ดีหรือไม่?”“ดีสิเจ้าคะ!” หนิงซวงพยักหน้ารัวๆ แล้วก็จูงเฉียวเนี่ยนเดินไปยังกระโจมของพวกนางดังนั้น ในวันต่อๆ มา เฉียวเนี่ยนกับหนิงซวงจึงแทบจะไปคุยกับเกอซูอวิ๋นทุกวันบางครั้ง ภายในกระโจมก็ยังจะดังขึ้นด้วยเสียงหัวเราะใสเหมือนกระดิ่งเงินเป็นระยะๆเจ้ารองถือถาดผลไม้สดที่เพิ่งเก็บมา แหวกผ้ากระโจมของฉู่จืออี้ “เมื่อครู่ข้าเพิ่งเห็น เนี่ยนเนี่ยนไปหาองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกอีกแล้ว”ฉู่จืออี้กำลังตรวจงานทหารอยู่ ไม่ได้สนใจเขา“ข้าได้ยินพวกนางคุยหัวเราะกันอย่างสนิทสนมทีเดียว!”ฉู่จืออี้ก็ยังไม่สนใจเขาเจ้ารองจึงถือถาดผลไม้นั้น มานั่งลงข้างๆ ฉู่จืออี้ “นี่ เจ้าคิดว่าเนี่ยนเนี่ยนนางคิดอะไรอยู่กันแน่? ถ้านางชอบเจ้า ก็น่าจะไม่สนิทกับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกถึงเพียงนี้สิ!”“เจ้านี

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 974

    มองเห็นเฉียวเนี่ยนก้มหน้าก้มตาทายารักษาตนเองอย่างนั้น องค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกก็รู้สึกอบอุ่นในใจตั้งแต่เล็กจนโต ดูเหมือนก็มีเพียงมารดาแท้ๆ ของนางเท่านั้นที่ปฏิบัติต่อนางอย่างอ่อนโยนเช่นนี้สำหรับหนทางในอนาคต นางไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปอย่างไร แต่อย่างน้อยในเวลานี้ มีการปลอบโยนจากเฉียวเนี่ยน นางก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว"ข้าชื่อเกอซูอวิ๋น อวิ๋นที่แปลว่าเมฆ" เกอซูอวิ๋นพูดอย่างช้าๆ "ข้าสามารถเป็นสหายของเจ้าได้หรือไม่?""แน่นอนอยู่แล้ว!" อารมณ์ของเฉียวเนี่ยนหลุดพ้นจากความหม่นหมอง บางทีเพราะต่างก็เป็นสตรีเหมือนกัน นางจึงเข้าใจถึงความไร้หนทางของเกอซูอวิ๋นที่ถูกคนในเผ่าทอดทิ้ง ส่งมาสมรสสานไมตรีเพียงลำพังหรือบางที อาจเพราะเกอซูอวิ๋นงดงามเกินไป เป็นความงามที่แตกต่างจากสตรีแห่งแคว้นจิ้งโดยสิ้นเชิงไม่ว่าอย่างไร เฉียวเนี่ยนก็มีความรู้สึกดีต่อเกอซูอวิ๋นเมื่ออีกฝ่ายบอกว่าจะเป็นสหายของตน นางก็ยินดีอยู่แล้ว"ข้าชื่อเฉียวเนี่ยน เจ้าสามารถเรียกข้าว่าเนี่ยนเนี่ยนเหมือนที่คนอื่นเรียกก็ได้""เนี่ยนเนี่ยน" เกอซูอวิ๋นทวนอีกครั้ง แล้วก็ยิ้มออกมา "ไพเราะดีจริงๆ"เพียงแต่ยิ้มไปยิ้มไปมา นางก็เผยสีหน้ากั

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 973

    พูดถึงตรงนี้ นางก้มตามองรอยแผลใหม่ที่ชัดเจนอยู่บนแขนขององค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยถามว่า "แล้วเจ้าเล่า? เจ้าเป็นถึงองค์หญิงแท้ๆ...""แต่ข้ามิใช่องค์หญิงที่สูงศักดิ์ที่สุด"องค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกกล่าวอย่างช้าๆ "มารดาของข้า เป็นเพียงทาสอาบน้ำม้า นางถูกบิดาข้าขืนใจจึงให้กำเนิดข้าขึ้นมา ดังนั้น ฐานะของข้าจึงต่ำต้อยนัก"พูดถึงตรงนี้ เหมือนกลัวว่าเฉียวเนี่ยนจะไม่เชื่อ นางจึงรีบกระตุกอัญมณีสองสามเม็ดบนศีรษะของตน "นี่ไม่ใช่ของข้า ทั้งหมดล้วนมิใช่ของข้า ข้าไม่มีเสื้อผ้าดีถึงเพียงนี้"ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะอยู่ๆ จะจับนางไปเจริญสัมพันธไมตรี จึงเพิ่งสวมใส่ให้ชั่วคราวเพื่อให้คนแคว้นจิ้งรู้สึกว่าฐานะนางสูงศักดิ์คำพูดขององค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก แม้จะไม่คล่องนัก แต่เฉียวเนี่ยนก็ยังฟังเข้าใจเพราะมารดามีฐานะต่ำต้อย องค์หญิงผู้นี้จึงมิได้รับความโปรดปรานจากท่านข่าน จึงมักถูกรังแก แม้กระทั่งเฆี่ยนตีและการเจริญสัมพันธไมตรีครั้งนี้ เกรงว่าก็มิใช่สิ่งที่นางเต็มใจ จึงถูกเฆี่ยนตีอีกมองดูบาดแผลเหล่านี้ เฉียวเนี่ยนรู้สึกไม่สบายใจนักนางนึกถึงชีวิตน้อยๆ ชีวิตหนึ่ง ชีวิตที่น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 972

    เฉียวเนี่ยนถอยออกมาจากกระโจมของฉู่จืออี้การสนทนาของพวกพี่ชาย นางก็ฟังเข้าใจเป็นธรรมดา แต่ยิ่งฟังก็ยิ่งรำคาญ จึงไม่ฟังเสียเลยอย่างไรเสีย หนังสือยอมจำนนกับตัวองค์หญิงก็ถูกส่งมาแล้ว คงไม่อาจส่งคนกลับไปอีกได้ส่วนสุดท้ายแล้วผู้ที่จะอภิเษกกับองค์หญิงผู้นี้จะเป็นใคร ก็ไม่ใช่เรื่องที่เฉียวเนี่ยนจะเข้าไปยุ่งได้เพียงแต่ว่า หากสุดท้ายฉู่จืออี้ยังคงต้องอภิเษกกับองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิก นางก็คงไม่เหมาะที่จะอยู่ข้างกายฉู่จืออี้อีกต่อไปคิดถึงตรงนี้ เฉียวเนี่ยนก็อดถอนหายใจยาวไม่ได้บริเวณกลางอกนั้นขมขื่นเจ็บปวดอย่างรุนแรงขณะที่กำลังคิดอยู่ หนิงซวงก็ไม่รู้โผล่มาจากที่ไหน คว้าแขนเฉียวเนี่ยนไว้ “คุณหนู บ่าวได้ยินว่ามีองค์หญิงแห่งกลุ่มชนเตอร์กิกเสด็จมาเจ้าค่ะ รูปโฉมงดงามนัก พวกเราไปดูหน่อยดีหรือไม่เจ้าคะ?”หัวใจของเฉียวเนี่ยนเหมือนถูกบีบรัดขึ้นมา นางเองก็พูดไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรเพียงแต่คิดว่า จะงดงามสักเพียงไหนกันเชียว?จึงไม่ได้ปฏิเสธ และถูกหนิงซวงดึงไปยังกระโจมหลังหนึ่งนอกกระโจมมีทหารสองนายเฝ้าอยู่ เมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน ทั้งคู่ก็เพียงคารวะ ไม่มีท่าทีจะขัดขวางบางทีอาจคิดว่าเฉียวเน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 971

    ประโยคนี้ เป็นการถามฉู่จืออี้คำพูดนี้เอ่ยออกมา ทำให้ภายในกระโจมเงียบลงไปในทันทีทุกคนต่างมองไปที่ฉู่จืออี้ แต่ฉู่จืออี้กลับเผลอมองไปทางเฉียวเนี่ยนโดยไม่รู้ตัวสายตาทั้งสองสบกัน เฉียวเนี่ยนรีบหลบตา แม้นางเองก็อยากรู้คำตอบของฉู่จืออี้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่ใช่เวลาที่จะจ้องเขาและเมื่อเห็นสายตาที่เฉียวเนี่ยนหลบไป ฉู่จืออี้ก็หลุบตามองต่ำลง เอ่ยเสียงต่ำว่า "ข้าจะไม่แต่งภรรยา"ไม่แต่งภรรยา?คือไม่แต่งกับองค์หญิงกลุ่มชนเตอร์กิกผู้นั้น หรือว่าไม่แต่งกับผู้ใดเลย?ในใจของเฉียวเนี่ยนอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดถึงคำพูดนี้ของฉู่จืออี้แต่ไม่ทันจะคิดต่อ พี่ห้าก็ตะโกนขึ้น "ไม่ใช่สิ! ในนี้บอกไว้ชัดเจนว่า องค์หญิงแห่งเผ่าทูเจี๋ยอยากแต่งกับท่านอ๋องแห่งแคว้นจิ้งของพวกเรานี่นา! ตอนนี้คนที่มีตำแหน่งเป็นท่านอ๋อง ก็เหลือแต่ท่านพี่ใหญ่นี่ไม่ใช่หรือ?"ก่อนหน้านี้เคยมีหมิงอ๋อง แต่ก็ตายไปนานแล้วมิใช่หรือ?"..."ฉู่จืออี้เงียบลง ไม่เอ่ยตอบอีกประโยคนี้ เขาเองก็เห็นมาตั้งแต่แรกแล้วและเมื่อเฉียวเนี่ยนได้ยินพี่ห้าพูดเช่นนั้น ก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที รีบหันไปมองฉู่จืออี้ก็เห็นเขานิ่งเงียบ สีหน้าเคร่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status