Share

บทที่ 55

Penulis: โม่เสียวชี่
ราวกับว่าขณะที่เซียวเหิงพูดประโยคนี้ แววตาของเขามีความรู้สึกที่ลึกซึ้งเกินกว่าจะปิดบังได้ แม้ว่าหลินยวนจะยืนอยู่ข้างๆ เขาในยามนี้ และไม่สามารถมองตรงไปที่ดวงตาของเขาได้ แต่นางก็เข้าใจได้อย่างชัดเจนถึงความปรารถนาในใจของเขา

ความปรารถนาที่มีต่อเฉียวเนี่ยน!

นางตกใจ

นางเพิ่งเข้าใจว่าแท้จริงแล้วในใจของเซียวเหิงก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเฉียวเนี่ยนอยู่!

แล้วนางล่ะ?

นางเป็นอะไร?

ความรู้สึกขมขื่นในใจลุกโชนขึ้นมา หลินยวนรีบก้มหน้าลง ปล่อยให้น้ำตาหยดลงพื้นทีละหยด

ไม่คาดคิดว่าผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งจะปรากฏขึ้นตรงหน้านางทันใด

นั่นคือผ้าเช็ดหน้าของเซียวเหิง

หลินยวนใจสั่นเล็กน้อย ยื่นมือออกไปรับ

จากนั้นก็ได้ยินเซียวเหิงพูดเสียงเบาว่า "ไปกันเถอะ" แล้วก็เดินจากไป

หลินยวนถือผ้าเช็ดหน้ายืนอยู่ที่เดิม มองแผ่นหลังสูงใหญ่ของเซียวเหิง ในใจก็ผุดความคิดอีกอย่างขึ้นมา

ผู้ชายมีภรรยาหลายคนก็เป็นเรื่องปกติ เซียวเหิงเคยหมั้นหมายกับเฉียวเนี่ยนมานาน ในใจของเขามีที่สำหรับเฉียวเนี่ยนก็เป็นเรื่องปกติ

มิเช่นนั้น เขาก็คงเป็นเพียงบุรุษผู้เลือดเย็นและไร้ความรู้สึก?

แต่เขากับเฉียวเนี่ยนก็เป็นเรื่องอดีตไปแล้ว ฮ่องเต
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Phanphet Booranarom
เนือหาดีน่าติดตาม
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 744

    เห็นอยู่ว่านางกำนัลน้อยผู้นั้นเริ่มลนลานจนออกนอกหน้า เฉียวเนี่ยนก็รู้ทันทีว่านางกำนัลน้อยคนนี้ต้องได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ให้คอยดูว่าในแต่ละวันสวีเหม่ยเหรินกินของบำรุงที่พระนางประทานมาหรือไม่ดวงตาของเฉียวเนี่ยนก็แปรเปลี่ยนไปในทันที นางกำลังจะเอ่ยปาก แต่กลับไม่คาดว่าสวีเหม่ยเหรินจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน “แต่ข้ากินไม่ลงจริงๆ แค่ได้กลิ่นก็คลื่นไส้แล้ว!”ขณะพูด สวีเหม่ยเหรินก็แสร้งสำรอกออกมาจริงๆนางกำนัลน้อยขมวดคิ้ว รู้สึกว่าสวีเหม่ยเหรินเสแสร้ง “อย่างไรเสีย หากไม่กิน บ่าวก็จะไปบอกฮองเฮา!”“เจ้าก็ไปสิ!” ร่างของสวีเหม่ยเหรินสั่นระริกเล็กน้อย แต่นางรู้ว่า หากนางไม่ยืนหยัดขึ้นในตอนนี้ ก็จะต้องเป็นเฉียวเนี่ยนที่ออกหน้าแทนแต่เฉียวเนี่ยนเป็นคนของเต๋อกุ้ยเฟย นางไม่อาจเปิดเผยจุดยืนของเฉียวเนี่ยนได้ และยิ่งไม่อาจทำให้ความหวังดีของเต๋อกุ้ยเฟยต้องสูญเปล่า!เห็นว่านางกำนัลน้อยยังไม่เชื่อ สวีเหม่ยเหรินจึงแสร้งสำรอกอีกครั้ง สำรอกไปถึงที่สุดก็กลายเป็นจริง น้ำตายังไหลออกมาอีกด้วยแต่แม้นางจะเป็นเช่นนี้ นางกำนัลน้อยก็ยังไม่ไยดี เพียงรู้สึกว่าสวีเหม่ยเหรินกำลังจะล้ำเส้น จึงจะเดินออกไป “ข้าจะไปเดี๋ยวน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 743

    จริงๆ แล้วลืมไปก็เป็นเรื่องปกติ นางก็แค่บ่าวรับใช้คนหนึ่งเท่านั้น มีคุณงามความดีหรือความสามารถอะไรถึงให้กุ้ยเฟยผู้สูงศักดิ์เช่นนั้นมาระลึกถึง?วันที่นางช่วยชีวิตนางไว้ ก็ถือว่าเมตตายิ่งนักแล้วแต่ไม่คิดเลยว่า...“จริงๆ แล้วข้าจำท่านได้” สวีเหม่ยเหรินสะอื้นพลางเอ่ยขึ้น “ท่านคือคุณหนูเฉียว คุณหนูใหญ่แห่งจวนโหว”เมื่อก่อนเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่างเฉียวเนี่ยนกับหมิงอ๋อง เฉียวเนี่ยนจึงเคยมายังเรือนนอนของเต๋อกุ้ยเฟยหลายครั้ง นางจะไม่เคยเห็นได้อย่างไร?ดังนั้นเมื่อครานี้เฉียวเนี่ยนบอกว่าเป็นเต๋อกุ้ยเฟยที่ส่งนางมา สวีเหม่ยเหรินจึงเชื่อเห็นสวีเหม่ยเหรินร้องไห้ เฉียวเนี่ยนก็รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยเช็ดน้ำตาให้นาง “เต๋อกุ้ยเฟยให้ข้าปกป้องให้เหม่ยเหรินกับลูกในท้องให้ปลอดภัย ข้าก็จะทำสุดความสามารถ เหม่ยเหรินวางใจเถิด เมื่อมีข้าอยู่ ย่อมจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”แต่ไม่คิดว่าสวีเหม่ยเหรินกลับสะอื้นพลางพูดว่า “อันที่จริงแล้ว ถึงข้าตายไปก็ไม่เป็นไร ต่อให้ไม่ตาย ต่อไปข้าก็แค่แก่ตายอยู่หลังกำแพงสูงนี้ ตายไปเสียเลยยังจะดีกว่า แต่... ต่อให้ต้องตาย ข้าก็ยังอยากคลอดลูกคนนี้ให้กุ้ยเฟย”สถานการณ์ของเต

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 742

    "นั่นใคร?"สวีเหม่ยเหรินเอ่ยถาม เสียงอ่อนแรง แถมยังแผ่วนักเฉียวเนี่ยนจึงก้าวไปข้างหน้า คำนับแล้วกล่าวว่า “ข้าน้อยเฉียวเนี่ยน เป็นหมอหญิงจากโรงหมอหลวง วันนี้รับพระบัญชาจากฮ่องเต้ให้มาดูอาการเหม่ยเหริน”รับพระบัญชาจากฮ่องเต้?ใบหน้าของสวีเหม่ยเหรินปรากฏแววสงสัยนางค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นด้วยค้ำพนักเก้าอี้อย่างยากลำบากทว่าเหมือนขาอ่อนแรง ยืนได้ไม่ทันไรก็เกือบล้มเห็นดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็รีบเข้าไปพยุงคิ้วขมวดเป็นปมในทันทีแขนของสวีเหม่ยเหรินนั้น อวบเกินไปหน่อยแล้วเมื่อครู่ที่นอนอยู่บนเก้าอี้โยก ยังไม่เห็นชัดเท่าไร แต่ตอนนี้นางยืนอยู่ข้างกายเฉียวเนี่ยน เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงขนาดร่างของอีกฝ่ายเกรงว่าจะหนักเกือบสองร้อยชั่งเข้าให้แล้วสวีเหม่ยเหรินตกใจจนใจสั่น ไม่อาจห้ามไม่ให้ยกมือตบหน้าอกตนเบาๆ แล้วจึงชักมือกลับ หันไปกล่าวขอบคุณเฉียวเนี่ยน “ขอบคุณท่านหญิงเฉียวที่ช่วยข้าไว้”น้ำเสียงยิ่งถ่อมตัวกว่าเสี่ยวฝูจื่อเสียอีกเฉียวเนี่ยนกวาดตามองไปรอบๆ อดไม่ได้จะเอ่ยถามว่า “เหตุใดไม่มีผู้ใดดูแลเหม่ยเหรินเลย?”พอฟังคำนี้ สวีเหม่ยเหรินก็เผยแววหวาดหวั่นในดวงตา “ขะ ข้าน้อยให้น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 741

    องค์หญิงซูหยวนรู้เร็วนักว่านางจะไปตำหนักฝูเหอ?นั่นมันเป็นเรื่องที่พูดกันในเรือนนอนของฮ่องเต้นี่นา!องค์หญิงซูหยวนถึงกับแฝงคนไว้ข้างกายฮ่องเต้ด้วยหรือ?นางแอบตกใจอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกโชคดีไปพร้อมกันวันนี้ ครที่เอ่ยถึงสวีเหม่ยเหรินต่อหน้าฮ่องเต้นั้นคือฮุ่ยเฟย ไม่ใช่นางมิเช่นนั้น สิ่งที่นางอดทนอดกลั้นเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากองค์หญิงก่อนหน้านี้ คงพังทลายลงในพริบตาสีหน้านางยังคงเปื้อนยิ้มอยู่ “ไม่คาดคิดเลยว่าองค์หญิงจะเป็นห่วงข้าน้อยถึงเพียงนี้ ข้าน้อยปลื้มใจยิ่งนัก!”เสี่ยวฝูจื่อพยักหน้าแล้วยิ้มบางๆ “ท่านหญิงเฉียวจำคุณความดีขององค์หญิงได้ก็ดีแล้ว”พูดจบ ก็ค้อมตัวให้เฉียวเนี่ยนอีกครั้ง “ท่านหญิงเฉียว เชิญขอรับ”“เจ้าค่ะ ฝูกงกง”เฉียวเนี่ยนค้อมตัวตอบกลับ แล้วก็เดินตามหลังเสี่ยวฝูจื่อมุ่งหน้าไปยังตำหนักฝูเหอจริงๆ แล้ว เส้นทางในวังไม่ได้ซับซ้อนนักตำหนักฝูเหออยู่มุมฝั่งตะวันตก เดินตามเส้นทางไป สุดท้ายก็ถึงอยู่ดีเสี่ยวฝูจื่อเดินนำหน้า ไม่รู้เดินไปนานแค่ไหน บนทางที่เดินไปนั้นก็ยิ่งพบพวกนางกำนัลขันทีน้อยลงเรื่อยๆเสี่ยวฝูจื่อเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า พอเห็นว่าไม่มีคน ก็หยุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 740

    หลายวันต่อมาหลังจากเฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮองเฮาเสร็จ ก็ไปยังเรือนนอนของฮ่องเต้เพื่อตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้ฮุ่ยเฟยก็อยู่ด้วยเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน ฮุ่ยเฟยก็ยิ้มแย้มแจ่มใส “ฝ่าบาทเพคะ วิชาแพทย์ของท่านหญิงเฉียวช่างเลิศล้ำ เห็นหรือไม่ว่าในตอนนี้หม่อมฉันงดงามมีชีวิตชีวาเพียงใด?”น่าจะเพราะไม่ค่อยมีใครชมตนเองเยี่ยงนี้ ฮ่องเต้จึงหัวเราะกับคำพูดของฮุ่ยเฟย แล้วก็พยักหน้า “ใช่ เจ้าก็งดงามดั่งเช่นเคย”ฮุ่ยเฟยเหมือนจะเขินจนหน้าแดง นั่งคอยปรนนิบัติอยู่อยู่ข้างฮ่องเต้เฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้แล้วจึงกล่าว “ชีพจรของฝ่าบาทมั่นคงและแข็งแรง ตำรับยาบำรุงนั้นไม่จำเป็นต้องเสวยทุกวัน ตั้งแต่วันนี้ไป หม่อมฉันจะเว้นวันมาพบฝ่าบาทวันเว้นวันเพคะ”ฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินฮุ่ยเฟยพูดว่า “ไม่แปลกใจเลยที่ฝ่าบาททรงเป็นโอรสสวรรค์ แม้จะมีอายุมากกว่าหม่อมฉัน แต่ร่างกายกลับแข็งแรงกว่าหม่อมฉันเสียอีก จะว่าไป ฝ่าบาทย่อมเป็นผู้มีบุญ ส่วนคนไร้บุญอย่างสวีเหม่ยเหริน อายุแค่ยี่สิบต้นๆ แต่ดูอิดโรยนัก!”สวีเหม่ยเหริน?เฉียวเนี่ยนเหลือบมองฮุ่ยเฟยโดยไม่รู้ตัว นางก็กำลังกลุ้มใจว่าจะพูดเรื่องของสวีเหม่ยเหรินกับ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 739

    พูดมากไป เขาก็จะเข้าใจผิดอีกเซียวเหิงยืนอยู่หน้าประตูเช่นนั้น สายตาตกอยู่ที่ตำแหน่งที่เฉียวเนี่ยนยืนเมื่อครู่ ตรงอกพลันเจ็บแปลบขึ้นมาเป็นระลอกๆไม่รู้ว่าเซียวเหอมายืนอยู่ข้างประตูตั้งแต่เมื่อไร เหลือบมองเฉียวเนี่ยนที่เดินห่างออกไปนานแล้ว จึงพูดว่า “เจ้าจะมัวยืนบื้ออยู่อีกทำไม? ไม่ต้องไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทหรือ?”เซียวเหิงเป็นแม่ทัพ ไม่เหมือนเขาที่สามารถเข้าเฝ้าวังได้ทุกวันการที่เซียวเหิงเข้าวัง ย่อมต้องเป็นเพราะมีเรื่องจะกราบทูลฝ่าบาทน้ำเสียงของเซียวเหอสามารถดึงสายตาของเซียวเหิงให้หันกลับมาที่เขาได้สำเร็จ พร้อมกับน้ำเสียงกดต่ำ ด่าลอยๆ ว่า “ไอ้คนเจ้าเล่ห์”เซียวเหอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เสียงเย็นเฉียบเอ่ยว่า “นี่เรียกว่าผู้ใกล้ชิดน้ำย่อมได้ชมเงาจันทร์ก่อน”ฟังดูสมเหตุสมผลไม่ใช่หรือ!ตำแหน่งผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ของเขา แม้จะไม่สูงเท่าแม่ทัพ แต่ก็สามารถเข้าถึงเฉียวเนี่ยนได้ก่อนเซียวเหิงหนึ่งก้าวเซียวเหิงเองก็เข้าใจดี ว่านี่คือข้อได้เปรียบของเซียวเหอในฐานะผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ถึงขนาดบางครั้ง เขายังรู้สึกว่าเซียวเหออยู่ในวังก็ยังดี อย่างน้อยก็สามารถดูแลเฉียวเนี่ยนได้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status