บทที่ 580

เซียวเหอกำลังขี่ม้าอยู่บนหลังม้าศึกตัวใหญ่ก็หันไปมองรถม้าคันนั้นโดยไม่รู้ตัว จากนั้นจึงเหลือบมองเซียวเหิงที่อยู่ข้างกายก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เจ้าคิดจะพานางกลับไปที่ใด?”

เซียวเหิงหันไปมองเซียวเหอครั้งหนึ่ง แต่ไม่ได้ตอบอะไร

ที่จริงแล้วเซียวเหอพอจะเดาได้ว่า มีความเป็นไปได้สูงมากที่เซียวเหิงจะพาเนี่ยนเนี่ยนกลับไปยังเรือนที่เคยกักขังนางไว้ก่อนหน้านี้

จึงมองตรงไปข้างหน้า เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า “เจ้ามิกลัวว่านางจะกระโดดแม่น้ำฉางหยางอีกครั้งหรือ?”

ทั้งที่ต่างก็รู้ดีว่า ด้วยนิสัยของเฉียวเนี่ยนนั้น ไม่มีทางยอมจำนนได้ง่าย ๆ

ครั้งนี้ เนี่ยนเนี่ยนรอดตายมาได้ราวปาฏิหาริย์

แต่ใครจะรับประกันได้ว่าหากเกิดเหตุขึ้นอีกครั้ง นางจะยังโชคดีเช่นนี้อยู่?

การได้เห็นขณะที่นางตกลงไปในแม่น้ำฉางหยางกับตา ความเจ็บปวดที่ต้องทนทุกข์จากความไม่รู้ว่านางเป็นหรือตาย พวกเขาต่างก็ได้ประสบมาด้วยตัวเองแล้วทั้งนั้น

สีหน้าของเซียวเหิงมืดครึ้มอย่างหนัก

เขาจะไม่เข้าใจได้อย่างไร ว่าสิ่งที่เซียวเหอพูดมานั้นมีเหตุผล

แต่เขาก็กลัวเช่นกัน กลัวว่าเมื่อมีระยะห่างระหว่างกันแล้ว เขาจะยิ่งไม่สามารถเข้าใกล้