Share

บทที่ 617

Author: โม่เสียวชี่
องค์หญิงซูหยวนหันศีรษะมองฉู่จืออี้ คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อยแสดงความไม่พอใจ

ก็แค่ท่านอ๋องที่หายตัวไปแปดปี ไม่มีอำนาจใดๆ กล้าดีอย่างไรมาวางท่าต่อหน้านาง!

ทันใดนั้นเอง นางก็ถามเสียงทุ้มต่ำว่า "เสด็จอาทรงหมายความว่าอย่างไร? หม่อมฉันใส่ร้ายหลินเนี่ยนต่อหน้าทุกคนอย่างนั้นหรือเพคะ?"

น้ำเสียงนั้นเจือด้วยความไม่น่าเชื่อ

เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วนิดๆ รู้สึกเพียงว่าละครขององค์หญิงซูหยวนช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน

แม้ฉู่จืออี้จะไม่เคยพบองค์หญิงซูหยวน แต่เพียงเหลือบมอง เขาก็เห็นความเอาแต่ใจและดื้อรั้นของนาง ดังนั้นความเชื่อมั่นที่เขามีต่อเฉียวเนี่ยนจึงยิ่งมากขึ้น

ดวงตาคู่นั้นของเขาคมกริบอยู่แล้ว ครั้นเมื่อเจือด้วยความโกรธก็ยิ่งดูดุดัน

"ถ้าเช่นนั้นเจ้าลองว่ามา ในฐานะองค์หญิงเพียงหนึ่งเดียวของแคว้นจิ้ง เหตุใดเจ้าจึงต้องรินชาคารวะให้เนี่ยนเนี่ยน?" ฉู่จืออี้ถามเสียงเย็นชา พลางเหลือบมองชุดของเฉียวเนี่ยนแล้วเอ่ยต่อ "แล้วลองบอกมาที เหตุใดเมื่อเนี่ยนเนี่ยนทำถ้วยชาแตกจึงเทน้ำร้อนใส่ตัวเอง? ตามหลักแล้ว ควรจะเป็นชุดของเจ้าที่เปียกมิใช่หรือ?"

โดยสัญชาตญาณแล้ว คนเราย่อมจะปัดแก้วออกไปด้านนอก อย่างน้อยที่สุด คนทั้งสองอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 632

    เฉียวเนี่ยนจงใจหันหลังให้ฮูหยินหลินนางไม่อยากเห็นสายตาไม่รู้เรื่องรู้ราวและสับสนของฮูหยินหลินอีกราวกับพวกเขาไม่เคยทำผิดอะไรต่อนางเลยแม้แต่น้อยเนี่ยน ที่แปลว่าความคิดถึง?เนี่ยน ที่แปลว่าคะนึงหา?น่าขันนัก!ตลอดสามปีนั้น หากแม้เพียงมีใครสักคนที่เคย "คิดถึง" หรือ "คะนึงหา" นางบ้าง นางคงไม่ต้องมาถึงจุดที่สายสัมพันธ์เลือดเนื้อขาดสะบั้นเช่นนี้!เมื่อหมอประจำจวนมาถึง ก็เห็นเฉียวเนี่ยนหายใจถี่รัว พยายามข่มความเศร้าไว้เต็มที่เมื่อนึกได้ว่าตอนที่เดินผ่านมาเห็นฮูหยินหลินเข้า ท่านหมอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาเอ่ยเบา ๆ “คุณหนูใหญ่”เฉียวเนี่ยนจึงหันกลับมา สูดลมหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มให้หมอประจำจวนหมอประจำจวนก้าวเข้ามา แล้วยื่นขวดยาให้ “นี่คือยาที่ข้าได้มาจากสำนักราชาโอสถ มีทั้งหมดห้าลูก ตอนนั้นข้ากินไปหนึ่งลูก ฮูหยินเฒ่าก็กินไปหนึ่งลูก ตอนที่คุณหนูใหญ่กลับมาจากเฉิงซีก็ใช้ไปอีกหนึ่งลูก ตอนนี้เหลืออยู่สองลูก ข้าหวังว่ายานี้จะช่วยชีวิตแม่ทัพเซียวไว้ได้”เมื่อครั้งนั้น หมอประจำจวนร่อแร่ใกล้ตาย ก็ได้ยานี้ช่วยชีวิตไว้สำหรับฮูหยินเฒ่ายิ่งไม่ต้องกล่าวถึงส่วนเฉียวเนี่ยนเอง ตอนที่ก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 631

    ฮูหยินหลินที่พูดถึง "ฮูหยินเฒ่า" แน่นอนว่าย่อมหมายถึง ท่านย่าของเฉียวเนี่ยนพอได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าหน้านางคล้ายท่านย่า น้ำตาเฉียวเนี่ยนก็คลอขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวดังนั้นนางจึงพยักหน้าเล็กน้อยฮูหยินหลินก็ถอนหายใจ “ฮูหยินเฒ่าของพวกเราออกไปเล่นกับลูกสาวข้า! หากเจ้าได้พบฮูหยินเฒ่าล่ะก็ ช่วยบอกนางให้กลับเร็วหน่อยเถอะ ลูกสาวข้าเพิ่งจะสองขวบ อีกเดี๋ยวฟ้าก็มืดแล้ว เด็กน้อยอยู่ข้างนอกนาน ๆ ไม่ดีเลยจริง ๆ”เฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจลึก พยายามข่มความรู้สึกประหลาดในใจลง แล้วตอบรับด้วยเสียงขรึม “เจ้าค่ะ”ไม่ทันไร ฮูหยินหลินก็เข้ามาใกล้ แล้วจับมือนางไว้ “ลูกสาวข้าหน้าตาน่ารักมาก! ถึงแม้ว่าตานางจะไม่ค่อยเหมือนข้า แต่ผิวกลับขาวยิ่งกว่าข้าอีก! หน้ากลมนิด ๆ ปากก็เล็กหวานหยดย้อย น่ารักน่าเอ็นดูที่สุดเลยล่ะ! เจ้ารู้ไหมว่าลูกสาวข้าชื่ออะไร? ชื่อว่า เนี่ยนเนี่ยน เนี่ยนที่มาหมายความว่าคิดถึงคะนึงหา! นางน่ะ เป็นดวงใจของทุกคนในครอบครัวเลย!”หัวใจเฉียวเนี่ยนเจ็บแปลบนางอยากจะตะโกนบอกฮูหยินหลินออกไปเหลือเกิน ว่านางไม่ใช่ดวงใจของใครทั้งนั้น! พวกเขาไม่เคยคิดถึงหรือโหยหานางเลยด้วยซ้ำ!แต่เมื่อมองดูสายตาของฮูหยินหลิน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 630

    เซียวเหอรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย แต่ช่วงนี้เขาเองก็พอได้ยินเรื่องของฮูหยินหลินมาบ้าง จึงคิดว่าเฉียวเนี่ยนคงใจอ่อนขึ้นมาในที่สุด จากนั้นก็ไม่ได้ซักถามอะไร เพียงรับปากเท่านั้นทว่าเฉียวเนี่ยนกลับไม่ได้รอจนถึงหน้าจวนโหวก็ลงจากรถม้าเสียก่อนเซียวเหอรู้สึกสงสัยไม่น้อย แต่ในเมื่อเฉียวเนี่ยนไม่พูด เขาเองก็ไม่สะดวกใจจะถามต่อมองดูเฉียวเนี่ยน สีหน้าเขายังคงข่มกลั้นไว้ ทว่ามุมปากกลับมีรอยยิ้มจาง ๆ “แม้เจ้าจะอาศัยอยู่ที่จวนอ๋องผิงหยางแล้ว แต่หากวันหลังเกิดเรื่องลำบากใด ๆ ก็ยังสามารถมาหาข้าได้เสมอ”เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่อยากเคียงข้างนางอีกเพราะในสายตาเขา ชีวิตของนางตอนนี้มั่นคงมากแล้วต่อให้เซียวเหิงจะยังพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อนางอีกดังนั้น ต่อให้นางมีเรื่องลำบากจริง ๆ ฉู่จืออี้ก็คงช่วยแก้ได้เร็วกว่าหรือดีกว่าเขาแน่นอนแต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังอยากพูดประโยคนั้น อยากให้นางรู้ว่าตราบใดที่นางต้องการ เขาก็จะอยู่ตรงนี้เสมอสำหรับการปกป้องของเซียวเหอ เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกขอบคุณเช่นกัน นางจึงค้อมตัวลงเล็กน้อย “ขอบคุณท่านพี่เซียวมากเจ้าค่ะ”แต่ก็เป็นเพียงคำขอบคุณคำเดียวเท่านั้น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 629

    เซียวเหอก็รู้สึกแปลกใจเช่นกันวันนี้พอได้ยินข่าวว่าเซียวเหิงตกม้า เขาแทบนึกว่าใครล้อเล่นอยู่ด้วยซ้ำ ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริงสีหน้าเขาเคร่งขรึมทันที ก่อนจะเรียกรองแม่ทัพที่อยู่ไม่ไกลเข้ามา “อู๋ซื่อ เจ้าอธิบายมา”อู๋ซื่อเพิ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นรองแม่ทัพหลังจากจิ่งเหยียนและหลัวซ่างจากไป ตอนนี้เขาคือคนที่รู้ความเคลื่อนไหวขอเซียวเหิงดีที่สุดเขาก้าวขึ้นมา คารวะเซียวเหอหนึ่งครั้งก่อนจะกล่าวว่า “ขอเรียนท่านผู้บัญชาการเซียว ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบ! วันนี้แม่ทัพเซียวไม่รู้ไปหาม้าสีแดงเพลิงตัวหนึ่งมาจากที่ใด ดูก็รู้ว่าเป็นม้าที่ไม่เคยผ่านการฝึก แต่ม้าตัวนี้ก็แปลก เวลาที่ไม่มีใครเข้าใกล้มันจะเชื่องมาก แต่พอมีคนขึ้นขี่ มันก็คลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที แม่ทัพเซียวก็ตกลงมาในตอนที่กำลังฝึกให้มันเชื่องนั่นแหละขอรับ!”พูดพลาง อู๋ซื่อยกมือชี้ไปทางหนึ่ง “นั่นขอรับ ม้าตัวนั้น!”ทุกคนพากันมองตามนิ้วของอู๋ซื่อไป ก็เห็นม้าสีแดงเพลิงตัวหนึ่งที่ถูกผูกไว้อยู่ไกล ๆ กำลังกินหญ้าอย่างสงบลำตัวมันสูงใหญ่ แข็งแรง ขนสีแดงเข้มทั่วทั้งตัวแวววาวเมื่อโดนแดดแต่ขนสีขาวบนหน้าผากของมันกลับยิ่งโดดเด่นเฉียวเนี่ยนแทบ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 628

    หมอหลวงเซวียรีบไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของเซียวเหิงในทันที สีหน้าก็ยิ่งดูหนักใจขึ้นเรื่อย ๆ“หมอหลวงเซวีย เป็นอย่างไรบ้าง?” แพทย์ทหารเอ่ยถามอยู่ข้าง ๆหมอหลวงเซวียจึงถอนมือกลับมาก่อนจะหันไปมองแพทย์ทหาร “เจ้าก็อยู่ในกองทัพ เจอเหตุการณ์เช่นนี้มากกว่าข้าเสียอีก ก็น่าจะรู้ว่าอาการของแม่ทัพเซียวนั้น... ไม่สู้ดีนัก”แพทย์ทหารก็เพราะรู้นั่นแหละว่าอาการไม่ดี จึงได้ให้คนรีบไปโรงหมอหลวงเพื่อตามหมอหลวงเซวียมา!ในชั่วพริบตา ดวงตาแพทย์ทหารก็แดงก่ำ ราวกับจะร้องไห้ออกมา“แต่แม่ทัพเซียวร่างกายแข็งแรง คนอื่นโดนม้าเหยียบเข้าไปคงขาดใจไปแล้ว แต่ท่านดูเขาสิ เขายังมีลมหายใจอยู่เลย!”หมอหลวงเซวียขมวดคิ้ว “แต่กระดูกอกของแม่ทัพเซียวแตกละเอียด แถมยังทะลุทะลวงไปถึงอวัยวะภายใน หากคิดจะรักษาให้รอดชีวิต มีแต่ต้องผ่าเปิดอกแล้วนำเศษกระดูกที่ทิ่มปอดออกมาเท่านั้น!”“เช่นนั้นก็ผ่าเลยเจ้าค่ะ!” เสียงของเฉียวเนี่ยนดังขึ้นในทันทีหัวใจนางเต้นแรงไม่เป็นจังหวะนางกล่าวต่อ “ข้าปรุงยาได้ ให้แม่ทัพเซียวดื่มเข้าไปแล้วจะหมดสติอย่างน้อยหนึ่งชั่วยาม!”นี่เป็นสูตรที่ได้อ่านจากตําราแพทย์ที่ท่านหมอประจำจวนเคยให้ไว้ภายในหนึ่งชั่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 627

    ฉู่จืออี้รู้สึกสงสัยจนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “แล้วคุณหนูชิวพูดอะไรกับเจ้ากันแน่?”เฉียวเนี่ยนจึงตอบกลับว่า “พี่หญิงชิวบอกว่า นางไม่อยากถูกกักขังอยู่ในเรือนเล็ก ๆ ไปชั่วชีวิต และไม่อยากใช้ชีวิตเพื่อตอบสนองผู้อื่น”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่จืออี้ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ แต่ในทันใดก็กลับรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย “ข้าว่าข้าเองคงประเมินคุณหนูชิวต่ำเกินไป”“พี่ไป๋ไม่ต้องกังวลหรอกเจ้าค่ะ พี่หญิงชิวไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม นางกลับรู้สึกซาบซึ้งที่พี่ไป๋พูดอย่างตรงไปตรงมา มิฉะนั้นนางก็คงไม่รู้ว่าจะอธิบายกับราชครูชิวอย่างไรดี”ฉู่จืออี้จึงหัวเราะเบา ๆ พลางพยักหน้า “เช่นนั้นก็ดีนัก”ก็ถือว่าโทษเรื่องที่ไม่อาจสมรสกันนี้ไว้ที่ตัวเขาคนเดียวไปเลยเถอะ อย่างไรเขาก็ไม่กลัวจะต้องรับผิดกับใครหน้าไหนอยู่แล้วรุ่งขึ้น ฉู่จืออี้ก็ทำตามสัญญา พาเฉียวเนี่ยนเข้าสู่โรงหมอหลวงถึงขนาดไปตามตัวหมอหลวงเซวีย ซึ่งเป็นหมอหลวงที่มีศักดิ์สูงที่สุดและวิชาแพทย์เก่งที่สุดในโรงหมอหลวงมาเป็นผู้สอนโดยตรงเฉียวเนี่ยนตั้งใจเรียนอย่างยิ่ง ประกอบกับก่อนหน้านี้ก็เคยอ่านตําราแพทย์ที่ท่านหมอประจำจวนเขียนไว้ จึงเรียนรู้ได้ไว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status