Share

บทที่ 620

Author: โม่เสียวชี่
วันนี้ ฮ่องเต้ทรงใช้ชื่อของการจัดงานเลี้ยงต้อนรับและล้างมลทินให้แก่ฉู่จืออี้ เพื่อจัดการเรื่องงานแต่งของฉู่จืออี้

ดังนั้น ในงานเลี้ยง ฮ่องเต้จึงทรงตั้งใจและไม่ตั้งใจตรัสถึงชิวเยี่ยนผิงคู่กับฉู่จืออี้อยู่เสมอ ตรัสจนกระทั่งใบหน้าของชิวเยี่ยนผิงแดงก่ำ นางจึงแสร้งทำเป็นเมาสุราและขอตัวออกจากงานเลี้ยงไปก่อน

ครั้นเมื่องานเลี้ยงเลิก ฉู่จืออี้ถูกทิ้งไว้

อุทยานหลวงในค่ำคืนฤดูร้อนแตกต่างจากที่เห็นในช่วงกลางวันมาก

ภายใต้แสงจันทราที่ส่องสว่างเจิดจ้า อุทยานหลวงทั้งอุทยานดูราวกับถูกเคลือบด้วยสีสันแห่งความลึกลับ นานๆ ครั้งจึงจะมีหิ่งห้อยสองสามตัวบินผ่านมาจากแดนไกล ทำให้ฮ่องเต้ทรงหวนรำลึกถึงวันวาน

"ยังจำได้หรือไม่ ครั้นเจ้ายังเด็ก พาน้องสิบห้าของเจ้ามาจับหิ่งห้อยที่นี่?"

แววตาของฉู่จืออี้มืดหม่นลง "จำได้ น้องสิบห้าพลัดตกน้ำ หนาวสั่นจนป่วยอยู่นาน"

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงถูกเสด็จแม่ตำหนิยกใหญ่

ฮ่องเต้ทรงอดสรวลไม่ได้ "เจ้ากับน้องสิบห้าตกน้ำไปด้วยกัน หากมิใช่เพราะเราเสด็จผ่านในวันนั้น เจ้ากับน้องสิบห้าคงกลับสู่สรวงสวรรค์ไปนานแล้ว!"

น่าเสียดายที่น้องสิบห้าก็สิ้นพระชนม์ในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทของปีนั้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (3)
goodnovel comment avatar
Rice
เริ่มเซ็งเต้ละนะ เยอะะะะะะะ
goodnovel comment avatar
มงคล แสนป้อ
ทำไมไม่ต่อเนื่องเหมือนเรื่องอื่นๆ ทำใมต้องเป็นตอน
goodnovel comment avatar
Rak Fah
เซ็งเต้มาก อะไรอีกกกกกกดก
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 632

    เฉียวเนี่ยนจงใจหันหลังให้ฮูหยินหลินนางไม่อยากเห็นสายตาไม่รู้เรื่องรู้ราวและสับสนของฮูหยินหลินอีกราวกับพวกเขาไม่เคยทำผิดอะไรต่อนางเลยแม้แต่น้อยเนี่ยน ที่แปลว่าความคิดถึง?เนี่ยน ที่แปลว่าคะนึงหา?น่าขันนัก!ตลอดสามปีนั้น หากแม้เพียงมีใครสักคนที่เคย "คิดถึง" หรือ "คะนึงหา" นางบ้าง นางคงไม่ต้องมาถึงจุดที่สายสัมพันธ์เลือดเนื้อขาดสะบั้นเช่นนี้!เมื่อหมอประจำจวนมาถึง ก็เห็นเฉียวเนี่ยนหายใจถี่รัว พยายามข่มความเศร้าไว้เต็มที่เมื่อนึกได้ว่าตอนที่เดินผ่านมาเห็นฮูหยินหลินเข้า ท่านหมอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาเอ่ยเบา ๆ “คุณหนูใหญ่”เฉียวเนี่ยนจึงหันกลับมา สูดลมหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มให้หมอประจำจวนหมอประจำจวนก้าวเข้ามา แล้วยื่นขวดยาให้ “นี่คือยาที่ข้าได้มาจากสำนักราชาโอสถ มีทั้งหมดห้าลูก ตอนนั้นข้ากินไปหนึ่งลูก ฮูหยินเฒ่าก็กินไปหนึ่งลูก ตอนที่คุณหนูใหญ่กลับมาจากเฉิงซีก็ใช้ไปอีกหนึ่งลูก ตอนนี้เหลืออยู่สองลูก ข้าหวังว่ายานี้จะช่วยชีวิตแม่ทัพเซียวไว้ได้”เมื่อครั้งนั้น หมอประจำจวนร่อแร่ใกล้ตาย ก็ได้ยานี้ช่วยชีวิตไว้สำหรับฮูหยินเฒ่ายิ่งไม่ต้องกล่าวถึงส่วนเฉียวเนี่ยนเอง ตอนที่ก

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 631

    ฮูหยินหลินที่พูดถึง "ฮูหยินเฒ่า" แน่นอนว่าย่อมหมายถึง ท่านย่าของเฉียวเนี่ยนพอได้ยินอีกฝ่ายบอกว่าหน้านางคล้ายท่านย่า น้ำตาเฉียวเนี่ยนก็คลอขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวดังนั้นนางจึงพยักหน้าเล็กน้อยฮูหยินหลินก็ถอนหายใจ “ฮูหยินเฒ่าของพวกเราออกไปเล่นกับลูกสาวข้า! หากเจ้าได้พบฮูหยินเฒ่าล่ะก็ ช่วยบอกนางให้กลับเร็วหน่อยเถอะ ลูกสาวข้าเพิ่งจะสองขวบ อีกเดี๋ยวฟ้าก็มืดแล้ว เด็กน้อยอยู่ข้างนอกนาน ๆ ไม่ดีเลยจริง ๆ”เฉียวเนี่ยนสูดลมหายใจลึก พยายามข่มความรู้สึกประหลาดในใจลง แล้วตอบรับด้วยเสียงขรึม “เจ้าค่ะ”ไม่ทันไร ฮูหยินหลินก็เข้ามาใกล้ แล้วจับมือนางไว้ “ลูกสาวข้าหน้าตาน่ารักมาก! ถึงแม้ว่าตานางจะไม่ค่อยเหมือนข้า แต่ผิวกลับขาวยิ่งกว่าข้าอีก! หน้ากลมนิด ๆ ปากก็เล็กหวานหยดย้อย น่ารักน่าเอ็นดูที่สุดเลยล่ะ! เจ้ารู้ไหมว่าลูกสาวข้าชื่ออะไร? ชื่อว่า เนี่ยนเนี่ยน เนี่ยนที่มาหมายความว่าคิดถึงคะนึงหา! นางน่ะ เป็นดวงใจของทุกคนในครอบครัวเลย!”หัวใจเฉียวเนี่ยนเจ็บแปลบนางอยากจะตะโกนบอกฮูหยินหลินออกไปเหลือเกิน ว่านางไม่ใช่ดวงใจของใครทั้งนั้น! พวกเขาไม่เคยคิดถึงหรือโหยหานางเลยด้วยซ้ำ!แต่เมื่อมองดูสายตาของฮูหยินหลิน

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 630

    เซียวเหอรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย แต่ช่วงนี้เขาเองก็พอได้ยินเรื่องของฮูหยินหลินมาบ้าง จึงคิดว่าเฉียวเนี่ยนคงใจอ่อนขึ้นมาในที่สุด จากนั้นก็ไม่ได้ซักถามอะไร เพียงรับปากเท่านั้นทว่าเฉียวเนี่ยนกลับไม่ได้รอจนถึงหน้าจวนโหวก็ลงจากรถม้าเสียก่อนเซียวเหอรู้สึกสงสัยไม่น้อย แต่ในเมื่อเฉียวเนี่ยนไม่พูด เขาเองก็ไม่สะดวกใจจะถามต่อมองดูเฉียวเนี่ยน สีหน้าเขายังคงข่มกลั้นไว้ ทว่ามุมปากกลับมีรอยยิ้มจาง ๆ “แม้เจ้าจะอาศัยอยู่ที่จวนอ๋องผิงหยางแล้ว แต่หากวันหลังเกิดเรื่องลำบากใด ๆ ก็ยังสามารถมาหาข้าได้เสมอ”เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่อยากเคียงข้างนางอีกเพราะในสายตาเขา ชีวิตของนางตอนนี้มั่นคงมากแล้วต่อให้เซียวเหิงจะยังพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อนางอีกดังนั้น ต่อให้นางมีเรื่องลำบากจริง ๆ ฉู่จืออี้ก็คงช่วยแก้ได้เร็วกว่าหรือดีกว่าเขาแน่นอนแต่ถึงกระนั้น เขาก็ยังอยากพูดประโยคนั้น อยากให้นางรู้ว่าตราบใดที่นางต้องการ เขาก็จะอยู่ตรงนี้เสมอสำหรับการปกป้องของเซียวเหอ เฉียวเนี่ยนก็รู้สึกขอบคุณเช่นกัน นางจึงค้อมตัวลงเล็กน้อย “ขอบคุณท่านพี่เซียวมากเจ้าค่ะ”แต่ก็เป็นเพียงคำขอบคุณคำเดียวเท่านั้น

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 629

    เซียวเหอก็รู้สึกแปลกใจเช่นกันวันนี้พอได้ยินข่าวว่าเซียวเหิงตกม้า เขาแทบนึกว่าใครล้อเล่นอยู่ด้วยซ้ำ ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นเรื่องจริงสีหน้าเขาเคร่งขรึมทันที ก่อนจะเรียกรองแม่ทัพที่อยู่ไม่ไกลเข้ามา “อู๋ซื่อ เจ้าอธิบายมา”อู๋ซื่อเพิ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นรองแม่ทัพหลังจากจิ่งเหยียนและหลัวซ่างจากไป ตอนนี้เขาคือคนที่รู้ความเคลื่อนไหวขอเซียวเหิงดีที่สุดเขาก้าวขึ้นมา คารวะเซียวเหอหนึ่งครั้งก่อนจะกล่าวว่า “ขอเรียนท่านผู้บัญชาการเซียว ข้าน้อยเองก็ไม่ทราบ! วันนี้แม่ทัพเซียวไม่รู้ไปหาม้าสีแดงเพลิงตัวหนึ่งมาจากที่ใด ดูก็รู้ว่าเป็นม้าที่ไม่เคยผ่านการฝึก แต่ม้าตัวนี้ก็แปลก เวลาที่ไม่มีใครเข้าใกล้มันจะเชื่องมาก แต่พอมีคนขึ้นขี่ มันก็คลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที แม่ทัพเซียวก็ตกลงมาในตอนที่กำลังฝึกให้มันเชื่องนั่นแหละขอรับ!”พูดพลาง อู๋ซื่อยกมือชี้ไปทางหนึ่ง “นั่นขอรับ ม้าตัวนั้น!”ทุกคนพากันมองตามนิ้วของอู๋ซื่อไป ก็เห็นม้าสีแดงเพลิงตัวหนึ่งที่ถูกผูกไว้อยู่ไกล ๆ กำลังกินหญ้าอย่างสงบลำตัวมันสูงใหญ่ แข็งแรง ขนสีแดงเข้มทั่วทั้งตัวแวววาวเมื่อโดนแดดแต่ขนสีขาวบนหน้าผากของมันกลับยิ่งโดดเด่นเฉียวเนี่ยนแทบ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 628

    หมอหลวงเซวียรีบไปตรวจดูอาการบาดเจ็บของเซียวเหิงในทันที สีหน้าก็ยิ่งดูหนักใจขึ้นเรื่อย ๆ“หมอหลวงเซวีย เป็นอย่างไรบ้าง?” แพทย์ทหารเอ่ยถามอยู่ข้าง ๆหมอหลวงเซวียจึงถอนมือกลับมาก่อนจะหันไปมองแพทย์ทหาร “เจ้าก็อยู่ในกองทัพ เจอเหตุการณ์เช่นนี้มากกว่าข้าเสียอีก ก็น่าจะรู้ว่าอาการของแม่ทัพเซียวนั้น... ไม่สู้ดีนัก”แพทย์ทหารก็เพราะรู้นั่นแหละว่าอาการไม่ดี จึงได้ให้คนรีบไปโรงหมอหลวงเพื่อตามหมอหลวงเซวียมา!ในชั่วพริบตา ดวงตาแพทย์ทหารก็แดงก่ำ ราวกับจะร้องไห้ออกมา“แต่แม่ทัพเซียวร่างกายแข็งแรง คนอื่นโดนม้าเหยียบเข้าไปคงขาดใจไปแล้ว แต่ท่านดูเขาสิ เขายังมีลมหายใจอยู่เลย!”หมอหลวงเซวียขมวดคิ้ว “แต่กระดูกอกของแม่ทัพเซียวแตกละเอียด แถมยังทะลุทะลวงไปถึงอวัยวะภายใน หากคิดจะรักษาให้รอดชีวิต มีแต่ต้องผ่าเปิดอกแล้วนำเศษกระดูกที่ทิ่มปอดออกมาเท่านั้น!”“เช่นนั้นก็ผ่าเลยเจ้าค่ะ!” เสียงของเฉียวเนี่ยนดังขึ้นในทันทีหัวใจนางเต้นแรงไม่เป็นจังหวะนางกล่าวต่อ “ข้าปรุงยาได้ ให้แม่ทัพเซียวดื่มเข้าไปแล้วจะหมดสติอย่างน้อยหนึ่งชั่วยาม!”นี่เป็นสูตรที่ได้อ่านจากตําราแพทย์ที่ท่านหมอประจำจวนเคยให้ไว้ภายในหนึ่งชั่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 627

    ฉู่จืออี้รู้สึกสงสัยจนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “แล้วคุณหนูชิวพูดอะไรกับเจ้ากันแน่?”เฉียวเนี่ยนจึงตอบกลับว่า “พี่หญิงชิวบอกว่า นางไม่อยากถูกกักขังอยู่ในเรือนเล็ก ๆ ไปชั่วชีวิต และไม่อยากใช้ชีวิตเพื่อตอบสนองผู้อื่น”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉู่จืออี้ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ แต่ในทันใดก็กลับรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย “ข้าว่าข้าเองคงประเมินคุณหนูชิวต่ำเกินไป”“พี่ไป๋ไม่ต้องกังวลหรอกเจ้าค่ะ พี่หญิงชิวไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม นางกลับรู้สึกซาบซึ้งที่พี่ไป๋พูดอย่างตรงไปตรงมา มิฉะนั้นนางก็คงไม่รู้ว่าจะอธิบายกับราชครูชิวอย่างไรดี”ฉู่จืออี้จึงหัวเราะเบา ๆ พลางพยักหน้า “เช่นนั้นก็ดีนัก”ก็ถือว่าโทษเรื่องที่ไม่อาจสมรสกันนี้ไว้ที่ตัวเขาคนเดียวไปเลยเถอะ อย่างไรเขาก็ไม่กลัวจะต้องรับผิดกับใครหน้าไหนอยู่แล้วรุ่งขึ้น ฉู่จืออี้ก็ทำตามสัญญา พาเฉียวเนี่ยนเข้าสู่โรงหมอหลวงถึงขนาดไปตามตัวหมอหลวงเซวีย ซึ่งเป็นหมอหลวงที่มีศักดิ์สูงที่สุดและวิชาแพทย์เก่งที่สุดในโรงหมอหลวงมาเป็นผู้สอนโดยตรงเฉียวเนี่ยนตั้งใจเรียนอย่างยิ่ง ประกอบกับก่อนหน้านี้ก็เคยอ่านตําราแพทย์ที่ท่านหมอประจำจวนเขียนไว้ จึงเรียนรู้ได้ไว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status